چرا داوری را پذیرفتم؟
تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۴۳۷۶۵
فرشته طائرپور - تهیه‌کننده سینما - با انتشار متنی از دلایلش برای پذیرش داوری فیلم‌های فجر در بخش نگاه نو نوشت.
به گزارش ایسنا؛ در این متن آمده است: « سلام
مایلم و لازم می‌دانم به اعضای عزیز "اکت" (انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگان سینما) توضیح دهم که چرا داوری در جشنواره فیلم فجر را پذیرفته‌ام: در شرایطی که از زمین و زمان، اکثرا حوادث ناگوار است که نصیب ملت ما می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محروم کردن فیلم‌ها و فیلمسازان و مخاطبان، از ارتباط با یکدیگر در بزنگاه‌هایی چون جشنواره‌های سینمایی -که بی‌تردید در این دوره، جامه عزا بر تن و غم همدردی با کشته شدگان سانحه پرواز اکراین بر دل دارد- جفا به سینمایی است که در تمام این سال‌ها با دل خونین، لب خندان به جمع آورده و ققنوس‌وار از میان شعله‌های آتش تحریم‌ها، تهدیدها و تحقیرها، بال گشوده تا روزی قصه‌های همین حوادث را به زبان سینما برای آیندگان روایت کند.
برای من همیشه بخش فیلم‌های اول و فیلمسازان اول- که منطقا آینده سینمای ایران را به تجسم می‌آورند، جذاب‌ترین بخش جشنواره فجر بوده و هست؛ و مطلقا مایل نیستم در تحریم توجه، تقویت و حتی تماشای این بخش مهم، نقشی داشته باشم.
لذا با آنکه عافیت‌طلبی و مراقبت از وجهه شخصی، حکم می‌کرد به جریان پس زدن جشنواره فجر -فارغ میزان صدق و کذب آن- بپیوندم، به احترام صدها فیلمسازی که از عمر و امید و توان و سرمایه خود هزینه کرده‌اند تا فیلم‌هایی برای همین مردم تحریم زده بسازند، داوری بخش "فیلم‌های اول، مستند و کوتاه" جشنواره را پذیرفتم و امیدوارم نتایج این داوری، فیلمسازان توانا و قابلی را به سینمای حرفه‌ای ایران معرفی کند.
با احترام به همه دلسوختگانی که با روش تحریم، حال خود را اعلام می‌کنند، من با استفاده از حق آزادی فردی‌ام، تحریم را تحریم کرده و برای روشن نگه داشتن چراغ سینمای ایران، می‌کوشم.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: فیلم فجر 98 فرشته طائرپور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۴۳۷۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلم‌های سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلم‌های سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقه‌بندی ژانر اجتماعی قرار می‌گیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلم‌هایی که افزون‌بر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاش‌گر، در دل قاب‌های سخنگوی خود روایتگر آسیب‌های اجتماعی نیز بوده‌اند.
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آن‌ها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود