از «مانکن» ِ فرزین تا «خوابزده» زند وکیلی؛ تیتراژهای جذاب اینروزها
تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۷۵۵۲۳
رویداد۲۴ این روزها بازار سریالهای شبکه نمایش خانگی داغِ داغ است و هنوز یکی از راه نرسیده، آن یکی مجوز پخش میگیرد. هم اکنون چهار مجموعه در این شبکه به مخاطبان عرضه میشود که عبارتند از: سریالهای «مانکن»، «دل»، «کرگدن» و «خوابزده».
سازندگان آثار نمایشی معمولاً سعی میکنند با استفاده از تمام امکانات و جذابیتهای بصری و شنیداری، مخاطب بیشتری را به خود جذب کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سبقت علی زند وکیلی با «خوابزده»
تیتراژ انتهایی سریال «کرگدن» مانند خود سریال که ساختاری متفاوت دارد، به سبکی متفاوت اجرا شده است و حداقل مشابه آن را به ویژه در سالهای اخیر کمتر شنیدهایم. مجموع بازیگران اصلی سریال از پوریا رحیمی، کاظم سیاحی، بانیپال شومون، مهدی کوشکی، سارا بهرامی، پانتهآ پناهیها و... خوانندههای این قطعه هستند که با موسیقی سبک راکِ علی شهبازی، ترانه خاص آن را اجرا کردهاند و میتوان گفت از پسش برآمدهاند. اجرای متفاوت تیتراژ کرگدن با چند خواننده آقا و خانم، نمادی از کل این سریال پیچیده و پربازیگر هم هست؛ خواننده-بازیگرهایی که یک روح در چند بدن هستند و پوستشان مثل کرگدن کلفت است!
دوم شهریور ماه اولین قسمت «مانکن» به کارگردانی حسین سهیلیزاده در شبکه نمایش خانگی عرضه شد. خواننده، ترانهسرا و آهنگ ساز تیتراژ ابتدایی فرزاد فرزین است. ترانه این قطعه به سبک و سیاق ترانههایی است که فرزین پیش از این سروده است؛ حاوی واژهها، ترکیبها و فعلهای خاص خودش: «اون مثِ مانکن بود، همه اش توی زاویه با من بود، حالتاش تغییر نمیکرد، تکلیف عشقمون روشن بود...».
تیتراژ انتهایی سریال، اما ترانه نسبتاً پخته و محکمتری دارد که روزبه بمانی سروده است و باید گفت فرزاد فرزین هم آن را قویتر از قطعه ابتدایی اجرا کرده است: «لحظهای که تو رو راهی کردم/ میدونستم چه گناهی کردم/ که عذابش جونمو میگیره/ دوری تو از خودم دورم کرد/ این جدایی بی تو مجبورم کرد...». در کل فرزاد فرزینِ خواننده سریال مانکن همان خواننده همیشگیِ سبکِ خودش است.
سریال عاشقانه «دل» به کارگردانی منوچهر هادی از ۱۳ آذر راهی شبکه نمایش خانگی شد و متناسب با درونمایهاش، دو تیتراژ ابتدایی و انتهایی با صدای رضا بهرام و شهاب مظفری، هر دو از خوانندههای نوظهور پاپ در ایران، دارد. آهنگ ساز هر دو قطعه هم بابک زرین است که پیش از این هم موسیقی سریال «عاشقانه» منوچهر هادی را ساخته بود. با این که ترانه دو تیتراژ از نظر ساختار و محتوا چندان برتری نسبت به یکدیگر ندارنداما میتوان گفت شهاب مظفری در تیتراژ انتهایی اجرای روانتری نسبت به رضا بهرام در تیتراژ ابتدایی دارد. در عین حال، هر دو قطعه فضای ملودرام مجموعه را برای مخاطب تشدید میکنند.
تازهترین مجموعه نمایش خانگی، سریال «خوابزده» به کارگردانی سیروس مقدم است که از نخستین روز بهمن ماه عرضه شد. تیتراژ انتهایی با ترانهسرایی حسین غیاثی، آهنگ سازی علیرضا افکاری و خوانندگی علی زند وکیلی، فضا و حال و هوایی ایرانی دارد و یادآور تصنیفهای قدیمی است.
«خوابزده» درونمایهای عاشقانه و ماورایی دارد و تقابل انسان و شیطان را روایت میکند و ترانه تیتراژ به خوبی این درونمایه را در بردارد: «بهشتم گمشده، بر باد رفته، صدام کن اسم من، از یاد رفته/ صدام کن، بی صدات از دست میرم، نذار از ترس تنهایی بمیرم/ دلم آواز کولیوار میخواد، دلم آغوش گندمزار میخواد/ من از دلبستگیها زخم خوردم، دلم یه عشق بیآزار میخواد/ خواب دیدم آسمون از چشم ماه افتاده بود...». موسیقی، سبک اجرا و ترانه این قطعه، آن را با اختلاف، بهترین تیتراژِ مجموعههای در حال پخش شبکه نمایش خانگی کرده است. لینک کوتاه: www.rouydad24.ir/000qdP برچسب ها: رویداد24 ، سریال مانکن ، فرزاد فرزین سرگرمی
منبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 سریال مانکن فرزاد فرزین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۷۵۵۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحرانهای اجتماعی دوا نمیکند
معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمیگیرند، مدتهاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیتها تبدیل شده و انعکاس آنها در فیلم و سریالها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب میشود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته میشود. اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعهشناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بیپردهتر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم میگوید. اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانههای مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره میشود، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف میزنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمیتوان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار میکشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند. او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمیتوان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی میکند در یک لحظه اتفاق نمیافتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصلاند و در نهایت باعث میشوند تا یک نفر دست به دزدی بزند. در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمیپذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، میگویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بودهاند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد. عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم. در این میان هر فردی به خودش اجازه میدهد تا حرف بزند و آمار بدهد، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم میخورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد. مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعهشناس و استاد دانشگاه این جامعهشناس افزود: گاهی میگویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کردهاند، به دلیل نمایش آن در سریالها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار میکشد، چون بیکار است، حوصلهاش سررفته یا درگیر فشارهای روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است. این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد. جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که میگوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را میدهند! این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمیتواند بارها با خانوادهاش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص میدهند. اقلیما با بیان اینکه نمیشود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح میشود تا بهانهای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمیشود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب میشود. ما در این موارد به علتها فکر نمیکنیم و تنها معلول را میبینیم. میگوییم نمایش خانگی به بعضی بحرانها دامن میزند، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کردهایم، زیرا بعد این سوال به وجود میآید که اگر مردم این سریالها را نبینند، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامهای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفتوگو محور است یا ماهواره و رسانههای دیگر را؟ مردم نمایش خانگی و سریالها را دنبال میکنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد. پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن میروند، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود. ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی میطلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمیگیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمیافتد، یک نفر صحبتی را مطرح میکند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کردهایم آن را مطرح میکند. علاوه بر این ما با آسیبهای زیادی دست و پنجه نرم میکنیم که همه و همه عامل شکلگیری معضلاتی مثل اعتیاد، بزهکاری و... میشوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام