مریم امیرجلالی: برخی سریالهای نمایشخانگی مثل شبکه جِم است/ آرایش و لباسهای آنچنانی خانمها جلوی دوربین
تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۸۸۴۶۱
بازیگر سینما و تلویزیون از وضعیت سریالهای نمایشخانگی انتقاد میکند و اعتقاد دارد زمانی سختگیری زیادی در مورد حجاب میشد، اما الان اصلاً اینطور نیست. ۰۸ بهمن ۱۳۹۸ - ۰۰:۰۵ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مریم امیرجلالی بازیگری است که شاید شهرتش را بتوان مدیون کارهای طنزی دانست که در دهه 1380 در آنها حضور داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امیرجلالی در فیلمهایی همچون "ما خیلی باحالیم"، "خالتور"، "به دنبال خوشبختی"، "آقای هفترنگ"، "مادرزن سلام"، "مهمان"، "شبهای تهران" و "مربای شیرین" نیز جلوی دوربین رفته است. این بازیگر محبوب و مردمی در سریال "ترش و شیرین" به کارگردانی رضا عطاران نیز ایفای نقش کرده است.
سریال مورد بحث نوروز 1396 پخش شد و مخاطبان زیادی را با خود همراه کرد. امیرجلالی در این سریال نقش "نصرتخانم" را ایفا کرد. او زنی مستقل و متکی به خود بود که نماد ایستادگی در مقابل مشکلات زندگی به شمار میرفت. این روزها، سریال "ترش و شیرین" از شبکه آیفیلم با زبان انگلیسی روی آنتن رفته است.
مردم مخاطب طنز دلچسب و با اصالت هستند؛ فیلمنامههای کمدی را میپسندند که علاوه بر برخورداری از آرایههای روز، منطبق با واقعیتهای جامعه باشد. به تعبیر مریم امیرجلالی مردم دوست دارند فیلمنامهنویس از وضعیت جامعه و خانوادههای ایرانی فاصله نداشته باشد و مشکلات و معضلات و اتفاقات خودشان را با دستمایه طنز از قاب تلویزیون دنبال کنند. اگر اتفاق خاصی برای طنزهای امروز نمیافتد چون انگار فیلمنامهنویس در فضایی دیگر از جامعه امروز، سِیر میکند.
او درباره کمکار بودن و طنزی که در تلویزیون کمرنگتر شده است به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: چند سالی است که کار نکردهام؛ کارهایی پیشنهاد میشود اما نقشها زیاد خوب نیستند و ترجیح میدهم کار نکنم. فیلمنامههایی پیشنهاد میشود که اصلاً کیفیت خوبی ندارند. مردم این روزها از من میپرسند چرا طنز ساخته نمیشود و شما چرا دوباره آن آثار موفق "ترش و شیرین"، "متهم گریخت" یا "خانه به دوش" را تکرار نمیکنید؛ واقعاً نمیدانم چه جوابی به آنها بدهم.
وی افزود: خوشبختانه آنقدر بازیگر جدید آمده است که کار به قدیمیها داده نمیشود. من دغدغه خودم را ندارم؛ درباره کسانی صحبت میکنم که عمری تلاش کردند و کاربلدند اما الان کنج خانه نشستهاند، نه حال اینها را کسی میپرسد و نه کسی به اینها کار میدهد.
امیرجلالی درباره اینکه چرا طنازان کاربلد و طنزهای خوب به تلویزیون برنمیگردند، افزود: طنزنویسان کاربلد در تلویزیون نیستند که فیلمنامههای طنز خوب که از جنس سادگی و حقیقتگرایی باشد، نوشته نمیشود. تجملات و زرق و برق جایش در مدیوم تلویزیون نیست. اینجا باید حرفهای ساده و تأثیرگذار زد؛ مردم میخواهند هم فرهنگ بیاموزند و هم دلشان خوب باشد. آن روزگار فیلمنامههای خوب طنز نوشته میشد و طنزهای خوبی داشتیم.
وی درباره رمز موفقیت طنزهای گذشته تلویزیون گفت: رمز موفقیت آن روزهای طنز تلویزیون، فیلمنامههای خوب و دلچسب بود که در پایان، پیامی هم به مخاطب انتقال میداد. امروز مردم دلشان برای خنده تنگ شده است، واقعاً چقدر باید پای ملودرام گریه کنند و ضجّه بزنند؟ سفره که خالی است اما لااقل برای مردم کارهایی ساخته شود که مردم از آنها لذت ببرند. بازیگرانی که طنز بازی میکردند کجایند؟ این رابطههاست که میان تلویزیون و کاربلدها فاصله انداخته است. چرا باید با رابطه و رابطهبازی این خنده و اتفاقات خوب تلویزیون را از مخاطب دریغ کنیم؟ همیشه سعی کردهام با هنر، خودم را نشان بدهم و هیچوقت از رابطه برای گرفتن نقش استفاده نکردهام و صادقانه جلوی دوربین بروم و به مردم خدمت کنم. شاید همین تلاشها باعث شده که مردم هنوز هم من و آثارم را دوست دارند.
بازیگر سریال "متهم گریخت" در پاسخ به سؤالی درباره رضا عطاران و همکاری با این کارگردان، تصریح کرد: با رضا عطاران زیاد کار کردهام؛ همکاری با او خیلی راحت است. وقتی با هم کار میکردیم، معمولاً دیالوگهای به صورت بداهه به ذهنم میرسید و با او در میان میگذاشتم، آقای عطاران خیلی استقبال میکردند. در پروژههایی که با رضا عطاران کار میکردم، خیلی راحت بودم و او هم دست مرا باز گذاشته بود. من در سریالها زندگی میکردم و ساعتهای خوبی را داشتم. متأسفانه با اینکه مردم آقای عطاران را دوست دارند، او از تلویزیون کنار کشید و به سمت سینما رفت.
وی به اصالت بازیگری اشاره کرد و افزود: فیلمنامههای درستی داشتیم؛ اگر به ما فیلمنامهای میدادند این نبود که همهچیز را کارگردان بگوید، من بازیگر مؤلف بودم؛ خیلی زحمت کشیدم و افتخار میکنم درگیر تیمبازیها و گروهبازیهای برخی نشدم. هیچگاه اصالت بازیگریام را به خاطر گرفتن نقشی زیر سؤال نبردهام و افتخارم این است با کسانی کار کردهام و کارهایی در کارنامهام وجود دارد که همیشه برای مردم تازگی دارد.
امیر جلالی درباره بازپخش سریالهای تلویزیون و دوبلهشان در شبکه آیفیلم، گفت: گاهی اوقات آیفیلم را میبینم اگر وقت داشته باشم. ترجیح میدهم کارها با صدای خود بازیگران پخش شود، چون حسها بهتر منتقل میشود. اما وقتی قرار است سریالها برای غیرفارسیزبانان پخش شود، چارهای جز دوبله نیست. البته باید توجه کنیم که دوبلهها روان و باکیفیت باشند. مخصوصاً من در نقش خودم خیلی بداههگویی دارم و فکر میکنم انتقال اینها در دوبله کار آسانی نیست.
وی در خصوص نقش "نصرتخانم" سریال "ترش و شیرین" که جایگاه اجتماعی و محبوبیتی در بین مردم پیدا کرد، توضیح داد: من تمام نقشهایم را دوست دارم، چون هیچ اجباری در پذیرش آنها نداشتهام و خودم آگاهانه فیلمنامه را خوانده و تصمیم گرفتهام که نقش را بازی کنم. تمام سریالهایی که در آنها حضور داشتهام واقعاً برایم خاطرهانگیزند. مهمتر از هر چیز این است که هنوز هم مردم این سریالها را دوست دارند و میبینند، این بهترین چیزی است که در ارتباط با این سریالها به ذهنم میرسد.
بازیگر سریال "نقطهچین" در پاسخ به این سؤال که چرا آنقدر "ترش و شیرین" محبوب شد،گفت: به نظر من اینکه مردم همچنان بازپخش کارها را دنبال میکنند، نشان میدهد که این سریالها پیام داشتهاند و درد جامعه را به تصویر کشیدهاند. راستش را بخواهید، من خیلی از سریالهایی را که الان ساخته میشوند، اصلاً قبول ندارم؛ خیلی از آنها بدآموزی دارند.
وی با توجه به پخش سریالهای تلویزیون در شبکه آیفیلم و دوبلهاش با زبانهای مختلف به بازخورد سریالهایش اشاره کرد و گفت: من دو سه روز است که از کانادا برگشتهام. آنجا در خیابان، فروشگاه و رستوران افراد زیادی مرا به همدیگر نشان میدادند. من فرانسه میفهمم اما انگلیسی زیاد بلد نیستم؛ نمیفهمیدم که چه میگویند اما میدانستم که درباره من و اینکه مرا در تلویزیون دیدهاند، صحبت میکنند.
توضیحات دارابی درباره سیاستهای انتخاباتی و پخش زنده برنامههای استانی تلویزیوننگاهی به چند سریال تلویزیونی|از جولان یک سلبریتی زیرزمینی در "زیر همکف" تا شباهت "از سرنوشت" به "بچهمهندس"تهیهکننده خوب، بد و معضل امروز تلویزیون/ چرا به برخی تهیهکنندگان ضعیف پشت سر هم کار میدهند؟امیرجلالی در پاسخ به این سؤال که شما معمولاً ایفاگر نقش شخصیتهایی بودهاید که استرس زیادی را تحمل میکنند و مشکلات زیادی در زندگی دارند؛ این شرایط به لحاظ روحی روی خودتان تأثیری ندارد، تصریح کرد: برخلاف آنچه مردم فکر میکنند، ما بازیگران زندگی لاکچری نداریم که با این استرسها و مشکلات زندگی روزمره بیگانه باشیم. من به موقعیت نقش بیشتر اهمیت میدهم و گاهی اوقات با کمترین دستمزد کار میکردم. وقتی میدیدم مردم راضیاند، من هم راضی بودم. مثلاً در سریال "متهم گریخت" من ایفاگر نقشی بودم که با دار و ندار همسرش میسازد و در مقابل تمامی مشکلات ایستادگی میکند. در آن مجموعه این پیام منتقل میشود که پول به تنهایی خوشبختی نمیآورد، بلکه عشق و صمیمیت اهمیت دارد. من به این مسائل اعتقاد دارم؛ شاید به نظر برخی از افراد من سنتی باشم اما طرز فکرم این است که معنویات خیلی مهمند. عشق، سلامت و صداقت سه موضوع مهم در زندگی هر آدمیاند.
وی در بخش دیگر از این گفتوگو به سکانسی از سریال "ترش و شیرین" اشاره کرد که خیلی آن لحظه را دوست دارد؛ امیرجلالی گفت: سکانسی که بچه خوابیده بود و من مدام میآمدم و روی او لحاف میانداختم. اول قربان صدقهاش میرفتم، اما بعد سر و صدا میکردم و میگفتم: حالا باید تا صبح جون بکَنی! وقتی زیاد غذا میخوری تا صبح باید این طرف و آن طرف کنی و خوابت نمیبرد. این سکانس قشنگ بود. آن سکانسی که روی بالکن خانه ایستاده بودم و آقای لولایی از من خواستگاری کرد و من نمیخواستم بچهها بفهمند اما بعداً میدیدم که صاحبخانه از طبقه بالا نگاه میکند، آن هم به نظرم جالب بود.
بازیگر سریال "متهم گریخت" در پاسخ به این سؤال که فکر میکنید بازیگر چطور میتواند در قلب مخاطبان برای خودش جا باز کند، خاطرنشان کرد: باید جلوی دوربین فیلم بازی نکنی؛ به نظر من باید با مردم همراه شوی و اجازه بدهی که مردم هم با تو ارتباط بگیرند. بعضی از مخاطبان به من میگویند: ما واقعاً تصور میکردیم که تو همسر آقا ماشااله هستی. چون نقش را طبیعی بازی کرده بودم. مهم است که مخاطب بتواند با تو همذاتپنداری کند.
وی در خصوص نقشهایی که دوست دارد به او پیشنهاد شود، توضیح داد: الان دیگر نقشی پیشنهاد نمیشود. من مصاحبهای از آقای علی صادقی خواندم که گفته بود «در اوج شهرت کنار رفتم، چون نقش درست و حسابی پیشنهاد نمیشود.» واقعاً درست میگوید، نقشها خوب نیست و بهتر است که کار نکنی. الان شرایط عوض شده است؛ به نظر من سریالهایی که برای شبکه خانگی میسازند، دقیقاً همان چیزهایی است که در شبکه جِم میبینیم. زمانی که ما کار میکردیم، سختگیری زیادی در مورد حجاب میشد، اما الان اصلاً اینطور نیست. خانمها با آرایش و لباسهای آنچنانی جلوی دوربین میروند؛ واقعاً نمیدانم چه اتفاقی افتاده است.
انتهای پیام/
R1515/P/S4,1430/CT2 واژه های کاربردی مرتبط سینمای ایران سریال ایرانی بازیگران سینما و تلویزیون ایران رسانه ملی تلویزیونمنبع: تسنیم
کلیدواژه: سینمای ایران سریال ایرانی بازیگران سینما و تلویزیون ایران رسانه ملی تلویزیون سینمای ایران سریال ایرانی بازیگران سینما و تلویزیون ایران رسانه ملی تلویزیون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۸۸۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحرانهای اجتماعی دوا نمیکند
معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمیگیرند، مدتهاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیتها تبدیل شده و انعکاس آنها در فیلم و سریالها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب میشود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته میشود. اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعهشناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بیپردهتر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم میگوید. اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانههای مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره میشود، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف میزنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمیتوان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار میکشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند. او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمیتوان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی میکند در یک لحظه اتفاق نمیافتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصلاند و در نهایت باعث میشوند تا یک نفر دست به دزدی بزند. در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمیپذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، میگویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بودهاند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد. عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم. در این میان هر فردی به خودش اجازه میدهد تا حرف بزند و آمار بدهد، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم میخورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد. مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعهشناس و استاد دانشگاه این جامعهشناس افزود: گاهی میگویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کردهاند، به دلیل نمایش آن در سریالها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار میکشد، چون بیکار است، حوصلهاش سررفته یا درگیر فشارهای روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است. این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد. جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که میگوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را میدهند! این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمیتواند بارها با خانوادهاش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص میدهند. اقلیما با بیان اینکه نمیشود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح میشود تا بهانهای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمیشود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب میشود. ما در این موارد به علتها فکر نمیکنیم و تنها معلول را میبینیم. میگوییم نمایش خانگی به بعضی بحرانها دامن میزند، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کردهایم، زیرا بعد این سوال به وجود میآید که اگر مردم این سریالها را نبینند، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامهای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفتوگو محور است یا ماهواره و رسانههای دیگر را؟ مردم نمایش خانگی و سریالها را دنبال میکنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد. پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن میروند، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود. ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی میطلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمیگیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمیافتد، یک نفر صحبتی را مطرح میکند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کردهایم آن را مطرح میکند. علاوه بر این ما با آسیبهای زیادی دست و پنجه نرم میکنیم که همه و همه عامل شکلگیری معضلاتی مثل اعتیاد، بزهکاری و... میشوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام