آشنایی با چند مسکن گیاهی
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۳۰۱۶۲
هرچند تحقیق و بررسی در مورد دارو‌های گیاهی هنوز مراحل اولیه‌ی خود را می‌گذراند، اما تاکنون ثابت شده که خیلی از گیاهان می‌توانند درد و التهاب را به خوبی کنترل کنند، اما همیشه به هشدار‌ها و توصیه‌ها نیز توجه کنید.
داروها یا غذا دارو‌های گیاهی ممکن است از جنبه‌هایی مفید باشند، اما در این میان انواعی نیز وجود دارند که ممکن است پتانسیل آسیب‌ها و عوارض ناخواسته‌ای نیز داشته باشند، مثلاً واکنش‌های آلرژیک یا تداخل با سایر داروها.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دارو‌های گیاهی مسکن متداول
زنجبیل: عصاره‌ی زنجبیل می‌تواند به کاهش درد مفاصل و عضلات کمک کند، زیرا حاوی فیتوشیمیایی‌هایی است که التهاب را متوقف می‌کنند.
کپسایسین فلفل قرمز: کپسایسین از فلفل قرمز گرفته می‌شود و می‌تواند به تسکین درد در برخی از افراد کمک کند. کپسایسین با کم‌توان کردن ماده‌ی P. وارد عمل می‌شود؛ ماده‌ی P. ترکیبی است که احساس درد را از سطح بدن به سیستم عصبی مرکزی انتقال می‌دهد. البته یکی دو روز طول می‌کشد تا این اتفاق بیفتد.
گیاه گاوچشم: قرن‌هاست که از گیاه گاوچشم برای درمان سردرد، معده درد و دندان درد استفاده می‌شود. امروزه نیز این گیاه برای تسکین میگرن و آرتریت روماتوئید کاربرد دارد. مصرف این گیاه عوارض جانبی خاصی ندارد و به امتحان کردنش می‌ارزد. زنان باردار نباید از این گیاه استفاده کنند.
زردچوبه: این ادویه نیز برای تسکین آرتریت و سوزش معده و کاهش التهاب کاربرد دارد. البته هنوز دقیقاً معلوم نیست که زردچوبه با درد مبارزه می‌کند یا التهاب، اما فعالیت این گیاه می‌تواند به دلیل ماده‌ی شیمیایی کورکومین باشد که خاصیت ضدالتهابی دارد. زردچوبه معمولاً بی‌ضرر است، اما استفاده‌ی طولانی مدت از دوز‌های بالای این گیاه ممکن است موجب بدهضمی شود. همچنین افرادی که مشکل کیسه صفرا دارند نباید از زردچوبه استفاده کنند.
پنجه شیطان: شواهد علمی وجود دارد که نشان می‌دهد این گیاه بومی آفریقای جنوبی در کنترل آرتریت و کاهش کمردرد مؤثر است، اما هنوز به پژوهش‌های بیشتری نیاز است تا بتوان نظر قطعی داد. گیاه پنجه شیطان اگر در دوره‌ای کوتاه و به منظور درمان استفاده شود عارضه‌ی جانبی ندارد، اما توصیه شده که زنان باردار و افراد مبتلا به مشکلات کیسه صفرا یا زخم معده و روده از مصرف این گیاه پرهیز کنند.
کاهش درد موضعی با روغن میخک
درمان‌های گیاهی برای کنترل و تسکین درد هنوز کاملاً مورد مطالعه‌ی دقیق قرار نگرفته‌اند بنابراین اگر این شیوه‌ی درمان را انتخاب می‌کنید حتماً به هشدار‌ها و علائم توجه داشته باشید و تصور نکنید کاملاً بی‌ضرر هستند. تولید این دسته از داور‌ها تحت نظارت هیچ سازمانی نیست، یعنی این محصولات تست کیفیت نمی‌شوند یا بی‌ضرر بودن و مؤثر بودنشان کاملاً تائید شده نیست.
منبع: تبیان
منبع: پارسینه
کلیدواژه: مسکن گیاهی روغن میخک زنجبیل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۳۰۱۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف رفتار جالب یک اورانگوتان در مواجهه با زخم
محققان شاهد انجام اولین درمان فعال زخم توسط اورانگوتان با گیاه دارویی بوده‌اند که کشف جالبی در نوع خود است.
به گزارش ایسنا، یک اورانگوتان نر وحشی سوماترایی زخم خود را با یک گیاه دارویی درمان کرد و این اولین باری بود که چنین رفتاری در چنین گونه‌هایی مشاهده شد.
به نقل از آی‌ای، تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده می‌کنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده می‌کنند. به تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. با این حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تا کنون دیده نشده بود.
زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.
اورانگوتانی که با گیاه آکار زخم را ضد عفونی کرده و می‌پوشاند
کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به شدت در معرض خطر انقراض بودند، متوجه شدند که گونه یک نر به نام راکوس به احتمال زیاد در هنگام دعوا با یک نر دیگر زخمی روی صورتش برداشته است.
او خود را با برگ‌هایی از گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کرد، این گیاه به داشتن خواص دارویی معروف است.
انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کنند، از آکار برای اثرات ضد درد و تب‌بُری استفاده می‌کنند. در طب سنتی این گیاه انواع بیماری‌ها مانند مالاریا را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی، آنتی اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.
راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع آن را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار داد. سپس آن را با برگها پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم در پنج روز شروع به بسته شدن کرد و در عرض یک ماه کاملا بهبود یافت.
جالب اینجاست که راکوس هنگامی که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.
لامر می‌گوید: کل فرآیند زمان قابل توجهی را به خود اختصاص داد.
از آنجایی که او از آکار به طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است. علائم درمان زخم در سایر حیوانات تا کنون به عنوان اثر واقعی تایید نشده است.
این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تا کنون مشاهده شده است.
محققان پیش از این هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، یک اتفاق نادر است.
آنها نمی‌دانند که آیا راکوس پیش از این نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آنها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او آن را از سایر اورانگوتان‌های محل تولدش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.
آنچه به طور قطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم با یک ماده فعال بیولوژیکی را نشان داده است.
اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در یک نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شد. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت می‌کنند، بنابراین شاید ما عملکرد ذاتی داشته باشیم که به ما این امکان را می‌دهد گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.
راکوس چگونه می‌دانست که چگونه این کار را انجام دهد؟ او یک فرآیند نسبتا پیچیده را انجام داد. این عملکرد یا مکانیسم سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.
به لطف این گزارش، محققانی که با حیوانات کار می‌کنند، می‌توانند در صورت ایجاد زخم روی بدن حیوانات در مشاهده رفتار آنها توجه بیشتری نشان دهند.
انتهای پیام
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد