اخبار جعبه جادو|تلویزیون جلال را با دست خالی بست/ لاکقرمز در دست تولید و رضا عطاران در آیفیلم ۲
تاریخ انتشار: ۱۳ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۵۲۶۴۶
کارگردان آذری سریال "جلال" و عمار تفتی با حضور در تلویزیون به چهرههای جدید این مجموعه تلویزیونی و دست خالی که برای تولید این سریال وجود داشت، اشاره کردند. ۱۳ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۵:۵۱ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسن نجفی کارگردان آذری زبان سریال "جلال" که این شبها و در ایام دهه فجر از شبکه اول سیما پخش میشود با حضور در برنامه زنده "صبح بخیر ایران" گفت: داستان جلال 9 سال پیش توسط آقای ثروتمند نوشته شده بود و با توجه به سختی که در این کارها با موضوع تاریخی هست، افراد مختلفی جهت ساخت این سریال مطرح بودند که در نهایت قرعه به نام ما افتاد و 2 سال پیش بازنویسی این طرح را شروع کردیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی عنوان کرد: داستان این سریال در سه پارت و از سال 1338 تا 1356 را به تصویر میکشد که ما را مجاب میکرد از عوامل حرفهای و سابقهدار در این کار استفاده کنیم که با توجه به بازخوردهایی که این چند روز داشتیم مشخص است در این راه موفق بودیم.
نجفی با اشاره با سختی کار در شهرستان تبریز گفت: هنرمندان تبریزی گل کاشتند و به زودی با چهرههایی مواجه میشوید که هم در سینما و هم در تلویزیون ماندگار خواهند شد.
کارگردان سریال جلال به اهمیت بالای رسانه ملی اشاره کرد و اظهار داشت: جرأت می خواهد برای 80 میلیون انسان کار بسازی و از همه کسانی که در این حوزه مشغول فعالیتند میخواهم که به خوشان اجازه ندهند کار بی کیفیت تحویل مردم بدهند.
در بخش دیگری از این برنامه عمار تفتی بازیگر نقش اول سریال "جلال" گفت: اینکه کار تولید کجا است، بودجه کار چقدر است، چه کسانی میسازند و بازیگرانش چه کسانیاند کیفیت کار را مشخص نمیکند بلکه آن چیزی که دل تماشاگر مینشیند نیت آدمهایی است که دور هم جمع میشوند.
وی اظهار داشت: اغلب هنرمندان با توجه به اینکه حرفه بازیگری، شغل آنها محسوب میشود و از این راه امرار و معاش میکنند در کارهایی دور هم جمع میشوند که هم کاری ساخته شود و هم اینکه پولی در بیاروند؛ اما مزیت سریال "جلال" نسبت به بیشتر کارهایی که چه در تهران و چه در شهرستانها ساخته میشوند، نیتهای مشترک و پسندیده عوامل اصلی این کار است.
بازیگر نقش "جلال" با ابراز خوشحالی و رضایت از بازی در این سریال گفت: این سریال را با عمق وجودمان کار کردیم و به شخصه نقشم را با همه وجود و توانم بازی کردم که امیدوارم به دل تماشاگران هم بنشیند.
تفتی از هم بازی بودن در کنار بازیگران آذری به نیکی یاد کرد و عنوان داشت: سریال "جلال" بالغ بر 205 بازیگر دیالوگگو داشت که به غیر از من، مهران رجبی و خانم ریاضی مابقی بازیگران و هنرمندان آذری بودند؛ یکی از یکی درخشانترند و به عنوان بازیگری که با همه آنها سکانس مشترک داشتهام از حضور در کنارشان لذت بردم.
نمیگذارند پدرخوانده را بسازم/ نیامدنها "ادا" است/ تلویزیون تجارتخانه برخی تهیهکنندگان استجای پای فیلمهای ترسناک غربی در "ملکاوان" ایرانی/ چرا تلویزیون به سراغ خانه اسرار رفت؟وی در پایان در خصوص کمکار بودن خود گفت: از کودکی وارد این حرفه شدم و امسال بیست و هشتمین سال دوران بازیگریام را سپری میکنم و تکلیفم با این حرفه مشخص شده است و درست است که از این حرفه امرار و معاش میکنم و شغل دیگری هم ندارم اما نه به دنبال شهرتم و نه به دنبال بزرگ کردن زندگیام چرا که ترجیح میدهم زندگیام را کوچک نگهدارم تا خودم کوچک نشوم.
آغاز پخش "بزنگاه" در افغانستان و تاجیکستان
شبکه آیفیلم از دوشنبه 14 بهمن، مجموعه تلویزیونی «بزنگاه» به کارگردانی رضا عطاران را برای طرفدارانش در افغانستان و تاجیکستان روی آنتن کانال آی فیلم 2 میبرد.
این سریال طنز در ماه رمضان سال 1387 از شبکه سه سیما پخش شده و رضا عطاران، حمید لولایی، عطیه معصومی، علی صادقی، سوسن پرور، غلامرضا نیکخواه، مرجانه گلچین، محمود بهرامی، هنگامه حمیدزاده، احمد پورمخبر و... در آن بازی کردهاند.
"بزنگاه" هر شب ساعت 19 بهوقت تهران و 20 بهوقت کابل و 20:30 بهوقت دوشنبه تاجیکستان راهی آنتن میشود. بازپخش آن نیز در ساعتهای 01:00، 07:00 و 13 بهوقت تهران خواهد بود.
سریال "لاک قرمز" در تلویزیون
تهیهکننده فیلم سینمایی "لاک قرمز" گفت: این سریال ادامه قصه لاک قرمز نیست، اما قهرمان آن دختر نوجوانی است که وارد چرخه زندگی شده است و کارآفرینی میکند. او گفته که "نیکان" ادامه نسخه سینمایی "لاک قرمز" نیست اما قهرمان آن دختر نوجوانی است که وارد چرخه زندگی شده است و کارآفرینی میکند و وارد یکسری چالشها میشود. همچنین فضای آن نیز با فضای نسخه سینمایی تفاوت دارد.
این سریال در 30 قسمت برای تلویزیون تهیه و تولید میشود.
پیش از این قرار بود سریال "لاک قرمز" را سیدجمال سیدحاتمی کارگردان سریال "سرگذشت" برای شبکه پنج سیما تولید شود.
انتهای پیام/
R1515/P/S4,1430/CT1 واژه های کاربردی مرتبط دهه فجر شبکه یک رسانه ملی تلویزیونمنبع: تسنیم
کلیدواژه: دهه فجر شبکه یک رسانه ملی تلویزیون دهه فجر شبکه یک رسانه ملی تلویزیون رضا عطاران لاک قرمز آی فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۵۲۶۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«دستهای فیلمسازان ما را در پروژههای تاریخی بستهاند»
مدتی است سریال «حشاشین» (محصول کشور مصر ۲۰۲۴ به کارگردانی پیتر میمی) در ایران سروصدای زیادی بهپا کرده، از این حیث که از قهرمان و ضدقهرمان گرفته تا دیگر شخصیتهای مشهور سریال و جغرافیای اثر همه و همه مستقیم به ما ایرانیها مربوط میشود و قصه سریال هم درباره یکی از جنجالیترین چهرههای تاریخ تشیع یعنی حسن صباح است، اما نکته قابل اهمیت انتقاداتی است که به شیطنت مصریها در چگونگی ارائه این شخصیت مربوط میشود و البته عدهای معتقدند مصریها با بیانصافی تمام در این سریال، همه چیزی را که ما امروزه به عنوان فرقه خطرناک داعش میشناسیم به حسن صباح و پیروان او نسبت دادهاند.
به گزارش اعتماد، فارغ از تمام این بحث و جدلها، پرسش این است که چرا این کاراکترها با تمام فراز و فرودهای شخصیتی که دارند در ایران معرفی نمیشوند؟ چرا نباید از چنین سوژههای خوبی سینمای ایران بهره ببرد؟ چرا تلویزیون از این سرمایههای داستانی استفاده نمیکند؟
البته بنا بر شنیدههای موثق ما محمدعلی نجفی، کارگردان شناخته شده سینما به همراه نغمه ثمینی نویسنده، تصمیم داشتند قصه حسن صباح را برای تلویزیون بسازند، اما تلویزیون حاضر به همکاری با آنها نشد و آنها فیلمنامه این داستان را با عنوان «یک جرعه خون تازه» از طریق نشر لگا، منتشر کردند.
حالا با مهدی سجادهچی فیلمنامهنویس، درباره این چالش سینما و تلویزیون گفتوگویی انجام دادیم که پیش روی شماست:
آقای سجادهچی! سریال «حشاشین» را تماشا کردید؟
به خاطر حرفه خود باید میدیدم. برایم جذاب نبود و ادامه ندادم.
نکتهای که درباره این سریال وجود دارد، انتقادهایی است که به محتوای آن وارد است، از کیفیت آن بگذریم، مثل اکثر مجموعههای تاریخی که کشورهای دیگر از مشاهیر ایران میسازند و روایت نامشخص و بعضا جعلی ارائه میدهند این مجموعه هم مورد اعتراض قرار گرفت، نظر شما چیست؟
ببینید، ویژگی سریالهای تاریخی همین است، چون تاریخ محض وجود خارجی ندارد، مانند «گذشته» است. به قولی تاریخ را کسی میسازد که آن را مینویسد و در زمانه ما؛ آن را به تصویر میکشد. نابترین روایت تاریخ هم صرفا گزینش استدلالی از میان بینهایت دادههاست. به بیانی دیگر، ما چیزی به اسم تاریخ نداریم، هر کسی از منظری یا روشی به تاریخ نگاه کند، منظرهای متفاوت و گاه حتی متضاد میبیند. روایت سریال «حشاشین» هم اینگونه است. از حسن صباح و قلعهالموت و فرقه اسماعیلیه، در کشور ما و در این هزار سال، روایات گوناگون و هر کدام به دلیلی شکل گرفته است. عدهای مخالف حسن صباح هستند و عدهای با او همدل و موافق هستند. عدهای حسن صباح را به نشانه وطنپرستی مبارز برای استقلال ایران تقدیر کرده و شخصی مبارز از داعیان فرقه اسماعیلیه میدانند، در این میان عدهای هم هستند که او را شخصیتی خطرناک و اهریمنی توصیف میکنند.
به بیانی دیگر، روایتهای مختلفی که در میان شیعیان وجود دارد. درست است؟
قطعا همینطور است؛ به عنوان مثال، در آخرین گردهماییهای شیعیان، فرقه هفت امامی، مذهب اسماعیلی، به عنوان یکی از مذاهب شیعه شناخته نشده است که دلایل خاصی هم دارد، اما حوثیهای چهار امامی یمن، به عنوان مذهبی شیعه رسمیت دارند. میخواهم بگویم نیتخوانی از تاریخ متفاوت است، اینکه با چه نگاهی و با چه قرائتی از خصوصیات حسن صباح روایت میشود اهمیت دارد. شما اگر جامعهشناسی دوران سلجوقیان را بخوانید به صحبتهای من پی میبرید و میبینید که از عمر خیام، خواجه نظامالملک و دیگر چهرههای شناخته شده آن دوران، برداشتها و تعاریف مختلفی وجود دارد. این تفاوت روایتها ناشی از تفاوت دیدگاههاست. محال است درباره تاریخ اختلافنظر وجود نداشته باشد. هیچ واقعه تاریخی نداریم که همه آن را به شکلی یکسان قبول داشته باشند. درباره توفان نوح هم بین سه دین ابراهیمی نظرات مختلفی وجود دارد. واضح است که هر کدام فیلمی درباره ماجرای توفان بزرگ بسازند، با انکار و اتهامات طرفهای دیگر روبهرو خواهد شد.
از این مقوله بگذریم، درباره کمکاری که سینما و تلویزیون نسبت به چهرههای شناخته شده ایران دارند زیاد صحبت شده و مبحث جدیدی نیست، با این حال وقتی چنین سریالهایی به صورت گسترده در دیگر کشورها ظهور و بروز پیدا میکنند این سوال دوباره به ذهن میآید که چرا این کاراکترها در ایران معرفی نمیشوند؟ چرا نباید از چنین سوژههای خوبی سینمای ایران بهره ببرد؟ چرا تلویزیون از این سرمایههای داستانی استفاده نمیکند؟
مهمترین نکتهای که درباره این کمکاری میتوان گفت اینکه تلویزیون بنا بر اعتقادات و دانستههای خودشان میخواهند به این موضوعات وارد شوند و خب نظرات آنها ویژگیها و محدودیتهایی دارد. به همین دلیل است که در ساخت چنین فیلمهایی دچار مشکل میشویم. اینکه چیزی نیست، ما حتی برای تولید آثار نمایشی از معصومین هم دستمان باز نیست.
اصلا احمدرضا درویش با فیلم «رستاخیر» نمونه مهمی است که چرا در ساخت فیلمهایی برای معرفی شخصیتهای برجسته تاریخی دچار مشکل هستیم.
باز فیلم رستاخیز ساخته شد، اما خیلی از فیلمها در همان مرحله پیش تولید متوقف میشود و به سرانجام نمیرسد. شما در نظر بگیرید در مقطعی بود که حوزه علمیه با ساخت فیلمهایی مربوط به ائمه معصومین (ع) مخالفت کرد، دستکم من اینطور شنیدم. همین نکته باعث شد که فیلمسازان سراغ این موضوع نرفتند، به نظر من این خیلی مهم است که در کشور شیعه ۱۲ امامی، مردمش در مورد ائمه خودشان نمیتوانند فیلم ببینند.
نکته دیگر اینکه همه رسانهها در همه جای دنیا، نسبتی میان سرگرمی و ایدئولوژی برقرار میکنند؛ در بعضی رسانهها این نسبت ۵۰-۵۰ است، بعضی رسانهها این نسبت به ۹۰ میرسد یعنی ۹۰ درصد ایدئولوژی حاکم است. مدیران میدانند که مردم نیاز به سرگرمی دارند؛ لاجرم بیشتر از ما میدانند، اما به هزار دلیل نمیتوانند کار درست را انجام دهند. با این وصف، عادلانه است بگوییم فیلمسازان ما نمیتوانند چنین فیلمهایی بسازند، نه اینکه سلیقه و سواد و مهارت ندارند.
میتوانیم بگوییم ساخت چنین فیلمهایی با سختیهایی همراه است.
به نظر من ساخت چنین فیلمهایی هم سخت است و هم دردسر دارد. خیلی وقتها، پس از تحقیقات، فیلمنامه نوشته میشود برنامهریزی برای تولید میشود، اما به تولید نمیرسد. اگر کسی به ساخت فیلم تاریخی مصر علاقهمند باشد درنهایت به شهرک غزالی میرود و ما آن موهای روغنزده مردان و حجابهای عجیب و غریب زنان و چند بنز قراضه را به عنوان فیلم تاریخی میبینیم.