حضور درخشان ایران در حوزه ماینینگ، در صورت رفع موانع
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۶۰۶۰۲
رییس انجمن بلاکچین گفت: یکی از موانع موجود تمایل‌نداشتن بانک مرکزی و دولت ایران به تبدیل ارزهای دیجیتال به بستر دیگری برای سرمایه‌گذاری و نگرانی از ظهور مجدد شرکت‌های به اصطلاح هرمی مجازی است.
به گزارش خبرگزاری شبستان، کریپتوکارنسی یا همان ارزهای دیجیتال، همان‌طور که از نامشان مشخص است، با ارزهای رایجی که پیش از این می‌شناختیم متفاوت‌اند و به‌صورت دیتاهای دیجیتال مبادله می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لطفاً در آغاز گفتگو در مورد چیستی رمزارز و ماینینگ توضیحاتی بفرمایید.
از سال ۲۰۰۹ و همزمان با تولد بیت‌کوین، شفاف‌نامه‌ای ارائه شد که در آن بر بستر فناوری بلاکچین، امکان نقل‌وانتقال یک ارزش که برخی آن را پول و برخی آن را سهام می‌نامند، مستقل از شبکه بانکی فراهم شد. این فقط مختص بیت‌کوین نبود و رمزارزهای دیگری هم بر اساس این فنّاوری و بلاکچین فعالیت خود را شروع کردند.
اهمیت این رمزارزها این بوده است که برای انتقال به شبکه بانکی وابسته نیستند و از شبکهٔ بلاکچین برای نقل‌وانتقال خود استفاده می‌کنند و از این جهت که غیرمتمرکزند، هیچ نهاد واسطی نمی‌تواند جلوی نقل‌وانتقال آن را بگیرد. فنّاوری بلاکچین محدود به رمزارزها نیست و فنّاوری‌های گسترده‌ای بر این بستر ایجاد شده است.
تولید رمزارزها چگونه و با شرایطی انجام می‌شود؟
شبکه بانکی برای ارائه خدمات خود نیاز به زیرساختی فنی و فنّاورانه و همچنین احتیاج به شبکه بانکی متشکل از هزاران سرور و شبکه ارتباطی دارد که در واقع شبا، پایا، ساتنا، و ... بر بستر این شبکه‌ها هستند و با استفاده از تمام این بسترها از امنیت شبکه بانکی ایجاد می‌شود.
اما در الگوی رمزارزها، برخی کامپیوترها و دستگاه‌های خاصی برای اطمینان از برقراری امنیت در شبکه استفاده می‌شود و برای تشکر از کسانی که این سرورها و اینترنت و ... را در اختیار شبکه قرار می‌دهند، مقداری از رمزارز به‌عنوان جایزه تعلق می‌گیرد و به این شیوه استخراج معنا می‌گیرد.
استخراج رمزارزها در ایران با محدودیت‌هایی مواجه است؛ این محدودیت‌ها چیست و چه چالش‌هایی ایجاد خواهد شد؟
از این بابت که استخراج به‌عنوان یک صنعت در کشور شناخته شد، گامی مفید و درست در جهت صحیحی بوده است؛ اما از این جهت که محدودیت‌های بسیاری برای ماینرها و استخراج، اخذ مجوز، استاندارد، و هزینه‌ای که برای برق باید پرداخت شود اعمال شده است، باعث شد سرمایه‌گذار بخش خصوصی از این بخش فراری شود و سرمایه‌گذاران این حوزه هم از کشور فراری شده‌اند.
در اصلِ موضوع اقدامات خوبی صورت گرفته، اما در جزئیات در زمینه‌های اداری، تعرفه‌ای، و … مشکلاتی ایجاد شده که به‌نظر من باعث دورشدن سرمایه‌گذار بخش خصوصی از این حوزه شده است.
ماینرها درحال مهاجرت از ایران‌اند؛ دلیل این موضوع چیست؟
بله؛ متأسفانه شاهد خروج و مهاجرت ماینرها از ایران هستیم و مهاجرت آنها از چندین ماه پیش که برخوردهای قضایی با ماینرها شروع شده، آغاز شده است و همچنان نیز ادامه دارد. امیدوارم مسئولان ذی‌ربط در این زمینه تجدیدنظر جدی داشته باشند، زیرا هنگامی که سرمایه‌گذار خارجی شاهد شرایط بهتر با هزینهٔ کمتر و درآمد بیشتری در سایر کشورهاست، به‌هیچ‌عنوان انگیزه‌ای برای نگهداری سرمایه‌گذار در داخل کشور نخواهد داشت.
مقصد مهاجرت ماینرها بیشتر به چه کشورهایی است؟
گرجستان، ارمنستان، روسیه، قزاقستان، و ... همه شرایط خوبی دارند و مقصد ماینرها هستند. البته، باید به این نکته توجه داشت که در این کشورها هیچ زیرساخت خاصی در اختیار ماینرها قرار نمی‌دهند و فقط دیگر محدودیت‌هایی که در کشور دارند، در کشورهای ذکرشده وجود ندارد. کنتور برق با تعرفه مشخصی در اختیار آنها گذاشته می‌شود.
در صورت حضور و فعالیت ماینرها در کشور، چه فرصت‌های اقتصادی برای کشور ایجاد خواهد شد؟
یکی از بزرگ‌ترین فرصت‌های اقتصادی که ماینینگ می‌تواند برای کشور ایجاد کند تسهیل فروش برق و انرژی است؛ به‌طور مثال، در امر صادرات برق به کشوری مثل عراق پس از گذشت چندین سال تاکنون عواید حاصل از آن به ایران پرداخت نشده است و اگر هم قصد پرداخت داشته باشند، به دلایل مختلفی ازجمله تحریم، پیشنهادشان به‌صورت تهاتر و امثال آن خواهد بود. درصورتی که از طریق فروش برق به واحدهای ماینینگ، مبلغ ناشی از فروش انرژی را نقدی و بدون ریسک دریافت می‌کنیم.
ما برق را به‌راحتی صادر می‌کنیم و ماینر برق را به کالای قابل عرضه تبدیل می‌کند و به فروش می‌رساند و به ما ریال تحویل می‌دهد که در مقایسه با صادرات برق به کشورهای دیگر، که هنوز پس از چند سال پول برق صادرشده دریافت نشده است، به‌مراتب راحت‌تر است.
یعنی ما باید بازاریابی‌های دشوار و هزینه‌های کلان برای انتقال برق به کشورهای همسایه برای شبکهٔ انتقال انجام دهیم و در نهایت پس از چند سال پول برق را دریافت کنیم، درحالی‌که ماینر بدون شبکه زیرساخت و بدون بازاریابی بین‌المللی این کار را با تعرفه موردنظر ما انجام می‌دهد که فرصت اقتصادی بسیار خوبی است و به‌نظر من درحال حاضر هدیه الهی است که متأسفانه در شرایط اقتصادی فعلی، محدودیت‌ها باعث شده است سرمایه‌گذاران بخش خصوصی از کشور فراری باشند.
مزیت کشورهای همسایه برای حضور ماینرها نسبت به ایران چیست؟
کشورهای همسایه فقط محدودیت و سنگ‌اندازی برای ماینرها ندارند، درحالی‌که در کشور ما محدودیت‌ها و کاغذبازی‌های متعددی بر سر راه ماینرها وجود دارد.
در کشورهای همسایه، برق متناسب با نیاز سرمایه‌گذار قرار داده می‌شود و او می‌تواند بلافاصله استخراج را آغاز کند و علاوه‌براین هنوز در کشور ما تجهیزات ماینینگ به‌صورت قانونی به کشور وارد نشده و متأسفانه تمهیدی هم برای فراهم‌کردن این تجهیزات با توجه به مصوبه جدید هیئت دولت انجام نشده است، درحالی‌که در کشورهای همسایه تجهیزات قانونی و بدون کمترین مشکلی وجود دارد. اما، صنعتگران ما به‌دلیل اینکه از بازار تجهیزات موردنیاز خود را خریداری و تأمین کرده‌اند، به آنها قاچاقچی گفته می‌شود.
اگر دولت قصد واردشدن به این عرصه را داشته باشد، علاوه بر رفع محدودیت‌ها، چه سیاست تشویقی را در پیش بگیرد که ماینرها به ماندن در کشور تشویق شوند؟
در خصوص بند تعرفه‌ای که در مصوبه هیئت دولت آمده است مخالفت‌های بسیاری وجود دارد، زیرا اگر قرار است از نگاه سیاست‌گذار ماینینگ به‌عنوان صنعت شناخته شود، باید شامل تعرفه صنعتی نیز شود؛ درحالی‌که مطابق با مصوبهٔ هیئت دولت، ماینینگ به‌عنوان صنعت شناخته شده، اما تعرفهٔ مجزایی برای آن در نظر گرفته شده است.
تعرفه‌ای در کشور با عنوان تعرفه سایر وجود دارد که حتی صنعت ماینینگ جزو این گروه هم نیست و با این روند هیچ منفعتی برای بخش خصوصی وجود ندارد.
در بخش استانداردها هم سنگ‌اندازی‌هایی شده است و شرایط مناسب نیست؛ یعنی اگر برای استفاده از گاز تعرفه مناسبی در نظر گرفته می‌شد، ماینر حاضر بود نیروگاه ماینینگی در کشور ایجاد کند که با گاز تغذیه و به‌صورت سه‌ساله، چهارساله، و ... عرضه، و در پایان نیز به دولت واگذار شود.
همچنین، می‌توان از ظرفیت گاز استفاده کرد تا در اختیار سایر کشورها برای ماینینگ قرار گیرد و سرمایه‌گذاران برای ماینینگ، ایران را فرصت خوبی برای سرمایه‌گذاری بدانند.
آیا متقاضیان سرمایه‌گذاری خارجی در صورت مهیا بودن شرایط وجود دارد؟
ما در ایران می‌توانیم با حدود ۵ درصد تولید گاز کشور، حدود ۱۰ درصد ماینینگ کل دنیا را پوشش دهیم که سهم بسیار بزرگی است.
ارزش‌افزوده تولید رمزارز در ایران چیست؟
ارزش‌افزوده تولید رمزارز در ایران فروش منابع انرژی است که درحال حاضر به سختی انجام می‌شود و ما با تولید رمزارز می‌توانیم منابع انرژی کشور را، که یکی از برجسته‌ترین نکات راهبردی کشور است، به‌سهولت انجام دهیم.
پیش‌بینی شما از آینده این صنعت در کشور چیست؟
اگر موانع اداری و تعرفه‌ای که برای صنعت رمزارز در کشور به‌وجود آمده است مدیریت شود، می‌توانیم به یک هاب رمزارز در خارومیانه و جهان تبدیل شویم./
پایان پیام/50
منبع: شبستان
کلیدواژه: دهه فجر کانون های فرهنگی هنری مساجد مسجد ایام الله دهه فجر کانون های فرهنگی هنری مساجد مسجد اردبیل نماز جمعه ایام دهه فجر انقلاب اسلامی استخراج رمز ارز دستگاه استخراج رمز ارز رمز ارز برای سرمایه گذاری ارزهای دیجیتال کشورهای همسایه سرمایه گذاران تولید رمزارز انجام می شود بخش خصوصی نقل وانتقال کشور ایجاد شبکه بانکی محدودیت ها هیئت دولت بیت کوین تعرفه ای باعث شد فن اوری چند سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۶۰۶۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آفریقا؛ قاره فرصت ها؛ موانع همکاری های تجاری ایران و آفریقا چیست؟
تین نیوز
گزارش ها حاکی است که ایران برای رشد ۱۰ برابری تجارت با آفریقا هدف گذاری کرده، اما عدم شناخت ظرفیت ها در بین تجار ایرانی و آفریقایی، نبود یا کمبود حمل و نقل ارزان، مستمر و فراگیر و همچنین وجود مانع جابجایی مستقیم ارز و پول، از جمله موانع توسعه تجارت یا تجارت مستقیم بین ایران و قاره آفریقاست که باید برطرف شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، امسال همزمان با اکسپو ۲۰۲۴، دومین اجلاس همکاری های ایران و آفریقا برگزار شد که پیش بینی شده بود بیش از ۲۰ کشور آفریقایی در این اجلاس حضور پیدا کنند.
طی سال های اخیر بارها بر اهمیت و ظرفیت های قاره آفریقایی برای تجار ایرانی تاکید شده است. با این حال به نظر می رسد ایران و کشورهای آفریقایی از ظرفیت های یکدیگر مطلع نیستند.
به طور کلی تجارت ایران با آفریقا سالانه ۱.۲ میلیارد دلار است که ۱.۱ میلیارد دلار آن صادرات است. بیشترین میزان تجارت خارجی بین ایران و آفریقا در سال ۱۴۰۱ اتفاق افتاد که تجارت خارجی با آفریقا به حدود ۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار رسید. اما این عدد در مقایسه با تجارت کشورهای دیگر با قاره آفریقا قابل توجه نیست و به همین دلیل سازمان توسعه تجارت اعلام کرده که برای تصاحب سهم بیشتر از بازار این قاره برنامه ریزی هایی در نظر گرفته است.
البته با توجه به اینکه حجم تبادلات تجاری آفریقا در سال گذشته حدود ۱۲۰۰ میلیارد دلار بوده، سهم ایران از این تبادلات ناچیز بوده است. همچنین باید به این نکته توجه کرد که در بازارهای آفریقا کشورهایی مثل چین و هند نفوذ قوی دارند که رقابت با آنها برای ایران تا حدودی سخت است.
با این حال رئیس جمهور در اجلاس ایران و آفریقا که روز جمعه برگزار شد، تاکید کرد که هدف گذاری یک میلیارد دلاری برای همکاری های اقتصادی ایران و آفریقا در یک سال آینده به هیچ وجه متناسب با ظرفیت های موجود نیست و حتما باید به سمت هدف ۱۰ برابری حجم همکاری های اقتصادی و تجاری فیمابین حرکت کنیم.
آنطور که یکی از مسئولان سازمان توسعه تجارت اخیرا توضیح داده، آمار تجارت با آفریقا بیشتر از عددهای اعلامی است، اما ایران به دلیل محدودیت های ناشی از اعمال تحریم ها، صادرات مستقیم به این کشورها ندارد و محصولات ایرانی از طریق کشور دوم مانند امارات، ترکیه، قطر و عمان به کشورها صادر می شود.
جزئیات تجارت ایران و آفریقا در سال ۱۴۰۲
آنطور که اخیرا سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت توضیح داده، در سال گذشته ۳۹ کشور از قاره آفریقا، مقصد صادرات کالاهای ایرانی به صورت مستقیم بودند. همچنین با وجود کاهش صادرات کشور به بخش سفید این قاره در شمال در سال های گذشته، شاهد افزایش صادرات به کشورهای الجزایر، مصر، لیبی، تونس، جیبوتی و مراکش در سال ۱۴۰۲ بودیم.
در این میان هفت مقصد نخست محصولات صادراتی به آفریقا در سال ۱۴۰۲، غنا با خرید ۱۷۳.۵ میلیون دلار، آفریقای جنوبی با ۱۴۵ میلیون دلار، تانزانیا با ۹۲.۸ میلیون دلار، کنیا با ۴۸.۷ میلیون دلار، نیجریه با ۴۸ میلیون دلار، موزامبیک با ۴۷.۱ میلیون دلار و سومالی با ۳۳.۳ میلیون دلار به صورت مستقیم بودند.
در رابطه با محصولات صادراتی به این قاره نیز باید گفت ۵۱ درصد صادرات ایران، مشتقات نفتی شامل کود اوره، قیر، گاز مایع و انواع روغن های صنعتی بود و بعد از آن ۳۷ درصد صادرات ایران را محصولات فولادی و آهنی به خود اختصاص داده است. همچنین مواد غذایی، مصالح ساختمانی، انواع فرش و کف پوش، شوینده ها و لوازم بهداشتی ، لوازم خانگی، دارو و تجهیزات پزشکی، لوازم صنعتی، قطعات خودرو، لاستیک، مواد معدنی، لوازم الکتریکی، لوستر، مبلمان و اسباب بازی از دیگر کالاهای صادراتی ایران به قاره آفریقا در سال ۱۴۰۲ بودند.
در این میان ۲۲ کشور از این قاره فروشنده مستقیم کالا به ایران در سال ۱۴۰۲ بودند که آفریقای جنوبی با فروش ۱۹ میلیون دلار، زامبیا با ۱۲.۵ میلیون دلار، غنا ۱۲ میلیون دلار، سیشل با ۱۱.۷ میلیون دلار، کنیا ۹.۵ میلیون دلار، تانزانیا با ۶.۱ میلیون دلار و اوگاندا با ۴.۱ میلیون دلار، هفت کشور نخست فروش کالا در بین کشورهای قاره آفریقا به ایران در سال گذشته بودند.
حدود ۶۶ درصد واردات ایران از این قاره مواد غذایی و کشاورزی مانند چای، ذرت، قهوه، توتون، حبوبات، لاشه گوسفند و محصولات شیلاتی بودند و ۲۱ درصد نیز مواد معدنی مانند سنگ منگنز، سنگ و خاک روی، کنسانتره گروم و ۱۳ درصد دیگر نیز عمدتا روغن صنعتی و گریس، انواع تسمه، ماشین آلات، مواد شیمیایی و صنعتی و لوازم یدکی بوده است.
قاره آفریقا با دارا بودن ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت و ۵۴ کشور، یک فرصت بزرگ در حوزه روابط تجاری و اقتصادی است. با این حال به گفته دست اندکاران حوزه تجارت، عدم شناخت ظرفیت ها در بین تجار ایرانی و آفریقایی، نبود یا کمبود حمل نقل ارزان و مستمر و فراگیر و همچنین موانع جابجایی مستقیم ارز و پول، از موانع توسعه تجارت یا تجارت مستقیم بین ایران و قاره آفریقا است.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»