طلوع خورشید نصیریان در جشنواره/ دوست‌داشتنی صحنه، سینما و تلویزیون
تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۹۱۹۸۶
آمدن "خورشید" به جشنواره فجر، حضور متفاوت "علی نصیریان" را به رخ مخاطب می‌کشد؛ بازیگری که هم بزرگِ صحنه است، هم سینما و هم تلویزیون! ۱۶ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۱:۴۵ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه بهمن، هنرمندان را مشغولِ نمایش آثارشان در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی می‌کند؛ شاید در این بین گرفتن جشن برای استاد و پدر مهربان سینما، تئاتر و تلویزیون خالی از لطف نباشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته که بین آمدن یا نیامدنش به جشنواره حرف بوده و هست؛ چرا که نسخه نهایی‌اش به جشنواره فجر نرسیده بود. حالا خبرها حکایت از آن دارد که پس از دو روز، نسخه نهایی فیلم سینمایی "خورشید" جدیدترین ساخته مجید مجیدی آماده نمایش شد و اولین اکرانش را با مردم آغاز می‌کند؛ در صورت رسیدن به این اکران حتماً به سودای سیمرغ و نمایش در سینمای رسانه و سینمای هنرمندان (چارسو) خواهد رسید. مردی که بعد از دهه‌های مختلف حضور و هنرنمایی سال گذشته سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرد. اتفاق قابل تأملی افتاد؛ سیمرغش را از جمشید مشایخی گرفت که آخرین حضور او در جشنواره فیلم فجر بود. نصیریان بعد از دریافت این سیمرغ گفت: "من تا حالا سیمرغ نگرفته بودم. در این 40 سال سیمرغ نداشتم. من می‌پذیرم فقط حس خیلی قرصی داشتم که بیایم. برای اینکه مشکلاتی داشتم که این روزها نمی‌توانستم خیلی روی پا باشم اما دلم می‌خواست بیایم و فقط اینجا از این تریبون استفاده کنم و بگویم من آدم سعادتمندی بودم."
علی نصیریان پانزدهم بهمن‌ماه سال 1313 در میدان شاپور کوچه مهدی‌خان به دنیا آمد؛ در سال‌های کودکی از طریق تماشای تغزیه به هنر نمایش علاقه‌مند شد. او شیفته معرکه‌گیری، پرده‌خوانی، نقالی، خیمه‌شب‌بازی و نمایش‌های تخت حوضی بود. نصیریان در سال 1326 به دبیرستان پیرنیا در چهار راه گمرک رفت و در آنجا با جمشید لایق، اسماعیل داورفر و مهدی فتحی همکلاسی شد. در سال 1329 همزمان با درس دبیرستان، در کلاس جامعه باربد در خیابان لاله‌زار هم اسم نوشت. این کلاس را اسماعیل مهرتاش در سال 1305 راه انداخته بود و در آن موسیقی، تئاتر و ادبیات درس می‌داد. نصیریان در سال 1330 کتاب هنر تئاتر را خواند؛ او در کلاس تئاتر سعدی که همسر عبدالحسین نوشین آن را اداره می‌کرد هم شرکت کرد.
در پی کودتای 28 مرداد 1332، تئاتر سعدی به آتش کشیده شد و نصیریان به هنرستان هنرپیشگی که در آن زمان تنها مدرسه تئاتر ایران بود، رفت. او با شرکت در آزمون ورودی و کسب نمره‌ی قبولی، به دوره سه ساله این هنرستان وارد شد. هنرستان هنرپیشگی که در سال 1318 تأسیس شده و اولین مدرسه تئاتر رسمی در ایران بود که در زمینه بازیگری مدرک هم می‌داد. در این دوره، معلمان سعی می‌کردند، آنچه را که می‌دانستند به شاگردان بیاموزند. نوعی آموزش سینه‌به‌سینه، به‌خصوص اسماعیل مهرتاش که برای اولین‌بار بذر تئاتر ایرانی را در ذهن هنرجویان کاشت. فهیمه راستکار، بیژن مفید، حسین کسبیان، رفعت هاشمی و ... از هم دوره‌ای‌های نصیریان در هنرستان هنرپیشگی بودند. سپس نصیریان در سال 1332 از طریق فهیمه راستکار با شاهین سرکیسیان آشنا شد که نقطه عطفی در زندگی هنری‌اش بود.
نصیریان از دهه 1330 در نمایش‌های حرفهای بازیگری و نویسندگی می‌کرد و از اعضای آغازین گروه هنر ملّی بود. در سال 1336 اداره هنرهای نمایشی و سپس تلویزیون در ایران تأسیس شد و نصیریان به استخدام این اداره درآمد و گروه تئاتر مردم را با عزت‌الله انتظامی، جعفر والی، رکن‌الدین خسروی و عباس جوانمرد تشکیل داد و به اجرای نمایشنامه‌هایی برای تلویزیون پرداختند؛ پس از افتتاح تماشاخانه سنگلج در سال 1344 نصیریان به همراه گروه خود در آنجا به فعالیت و اجرای تئاتر پرداختند.
فیلم "گاو" ساخته داریوش مهرجویی نخستین فعالیت سینمایی او بود. آقای هالو، پستچی، کفش‌های میرزا نوروز، شیر سنگی، ناخدا خورشید، هزاردستان، سال‌های خاکستر، بوی پیراهن یوسف، میوه ممنوعه و شهرزاد از آثار شاخص وی به شمار می‌روند. نصیریان در سال 1362 نقش قاضی شارح را در سریال "سربداران" بازی کرد، نقشی که بین تمام نقش‌هایش تا آن تاریخ منحصر به فرد بود.
نصیریان سال گذشته دو روز قبل از سالروز تولدش، فاطمه بیات همسرش را از دست داد و به تعبیر خودش روزهای سخت زندگی‌اش رقم خورده است؛ زمانی که رفیق صمیمی‌اش دیگر کنارش نیست.
بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون چندی پیش در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری تسنیم چند نکته برای سریال‌سازان و نکاتی هم برای فیلمسازان داشت؛ او گفت: "مردم سریال سرهم‌بندی شده را دوست ندارند". چرا که مردم سریال‌های باری‌به هر جهت را دوست ندارند و به سراغ شبکه‌های بیرونی می‌روند.
نصیریان در پاسخ به این سؤال که چرا سریال‌های امروز تلویزیون آن ماندگاری و اثرگذاری را ندارند تأکید کرد: اگر زمان بگذارند و موضوع و ساختار سریال، قصه و شخصیت‌ها سرجای خودشان باشند مردم می‌پسندند؛ اما وقتی کارهای آن را روی باری به هرجهت چه در ایده‌پردازی و چه در اجرا شاهد بودیم حتماً برای مردم راضی‌کننده نیست. کار خوب زحمت دارد و نیازمند دقت و تمرکز است. وقتی سریالی سرهم‌بندی می‌شود به جایی نمی‌رسد؛ باید بهترین کارها را برای مردم بسازیم. چون امکانات نمایشی چون نویسنده خلاق، کارگردان خوش‌فکر و بازیگران شایسته کم نداریم. اینجا باید دقت شود کار سریال‌سازی به اهلش سپرده شود.
این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون افزود: وقتی می‌گویم کار سریال‌سازی به اهلش سپرده شود برای این است که کاربلدها و حرفه‌ای‌ها می‌دانند چگونه برای ساخت سریال باید سرمایه‌گذاری کرد و فرآیند درست و اصولی برای تولید درنظر می‌گیرند. چرا باید مردم شبکه‌های بیرونی را ببینند و مخاطب آن نوع سریال‌ها باشند؟ برای اینکه ما خودمان کم می‌گذاریم. اوایل انقلاب دهه‌های فراموش‌نشدنی از ساخت سریال داشتیم که مصادیق بارز آن شاید «هزاردستان» و «سربداران» باشد. چقدر این سریال‌ها با دقت و ممارست ساخته می‌شدند و آنقدر مورد اقبال مخاطبین قرار می‌گرفتند. اما الان بیشتر کار کمّی می‌کنیم تا کیفی!
نصیریان با اشاره به اینکه باید برای تولید سریال وقت گذاشته شود و بیش از هرچیز به کیفیت اهمیت بدهیم، خاطرنشان کرد: امروز سریال‌ها در حین پخش هم تصویربرداری می‌شوند و این خودش فشار و اضطراب ایجاد می‌کند. شاید به ضرر کیفیت تمام شود؛ چون باید قسمت مورد نظر به پخش برسد. واقعاً همه عوامل با فشردگی کار می‌کنند و زحمت می‌کشند تا کار خوب و موردپسندی به آنتن برسد اما چرا باید چنین فشارهایی باشد؟ باید برای ساخت سریال تلویزیونی وقت کافی گذاشته شود، چون وقت مردم هم اهمیت دارد. مخاطبین ما پذیرای محتوا و پیام‌های تازه و کاربردی‌اند. انتظار دارم تلویزیون به جای اینکه کمیّت را به کیفیت ترجیح دهد، کمتر کار کند و بیشتر روی ارتقای کیفیت سریال‌سازی متمرکز شود.
لعیا زنگنه عید نوروز به تلویزیون برمی‌گرددمسعود دلخواه: احتمالاً مدیران تلویزیون به تئاتر علاقه ندارند!/ چرا تئاتری‌ها در بازیگری موفق‌ترند؟پاسخ‌های معاون سیما به حاشیه‌های اخیر تلویزیون/ "خندوانه" نوروزی شداو بعد از درگذشت دوست و رفیقش جمشید مشایخی، گفت: در جایی خواندم و شنیدم که جمشید گفته بود علی نصیریان حق به گردن من دارد که از روی تواضع و فروتنی این نکته را مطرح کرده است. جای جمشید که همیشه او را به نام «کمال‌الملک» هنر نمایشی می‌شناختم برای همیشه در صحنه بازیگری خالی می‌ماند. همان‌طور که پیش‌تر گفتم جای داود رشیدی و عزت‌الله انتظامی خالی است. امیدوارم استعدادهای جوان ما به میدان بیایند و پرشور و بالنده این ضایعه‌ها و صدمات را جبران کنند که ما در فقدان این بزرگان هنر تحمل می‌کنیم.
نصیریان، مشایخی را استعدادی متکی به خود دانست و افزود: این نکته درباره مشایخی گفته نشده است که جمشید یک مستعد متکی به خود بود. چرا که در آن دوران از لحاظ تعلیمات، کلاس و مسائل آکادمی هیچ بستری چون دانشکده تئاتر وجود نداشت. حتی ما در دانشکده هنرهای زیبا بخش تخصصی تئاتر نداشتیم و جمشید مشایخی از استعداد خودجوش برخوردار بود. البته بعدها با ممارست، مطالعه و دیدن یکسری از کلاس‌ها رشد پیدا کرد و توانست خودش را در جامعه هنری مطرح کند. البته که در جامعه هم نقش‌های ماندگاری از خودش به یادگار گذاشت و یکی از ماندگارترین نقش‌هایش هم «کمال‌الملک» و «رضا تفنگچی» سریال "هزاردستان" بود. او، عزت‌الله انتظامی، داود رشیدی و محمدعلی کشاورز استعدادهای خودجوشی‌اند که آن طبیعت خلّاقه انسانی به آنها کمک می‌کرد بتوانند این نقش‌ها را به زیبایی تجسم کنند.
انتهای پیام/
R1515/P/S4,34,1430/CT7 واژه های کاربردی مرتبط سینمای ایران رسانه ملی تلویزیونمنبع: تسنیم
کلیدواژه: سینمای ایران رسانه ملی تلویزیون سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر سینمای ایران رسانه ملی تلویزیون تئاتر و تلویزیون عزت الله انتظامی نصیریان در سال جمشید مشایخی علی نصیریان کمال الملک سریال سازی ساخت سریال سریال ها سال ها نقش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۹۱۹۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عکاسی فیلم هیچ‌گاه نمی‌میرد/ سینما و تئاتر هنر فردی نیست
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،به نقل از روابط عمومی موزه سینما، امیر عابدی در ابتدای این کارگاه گفت: در سینمای ایران حضور در سمت‌های مختلفی را تجربه کردم تا بدانم زمانی که می‌خواهم در یک فیلم سینمایی کار کنم به دلیلی روابط مختلفی که میان صنوف وجود دارد، باید چگونه عمل کنم. به عنوان مثال یک برنامه ریز زمانی موفق است که بداند هر گروه کاری باید در چه ساعتی در صحنه حضور پیدا کند.
وی ادامه داد: من در دوره تجربه اندوزی تلاش کردم حرفه‌های مختلفی را در سینما بیاموزم و تجربه کنم و به دیگران هم توصیه می‌کنم که ابتدا عکاسی را با فیلم‌های کوتاه تجربه کنند تا روابطی که میان گروه‌های مختلف وجود دارد را یاد بگیرند.
کار در سینما طاقت فرسا است
عکاس فیلم «شب یلدا» افزود: فعالیت در سینما کاری طاقت فرساست و ممکن است مراحل فیلمبرداری برخی از پلان‌ها بارها تکرار شود. برخی فکر می‌کنند عکاسی فیلم کار ساده‌ای است. عده‌ای نیز تصور می‌کنند که ما فقط قاب فیلمبردار را لحاظ می‌کنیم، در صورتی که همیشه اینطور نیست. در بسیاری از مواقع، عکاس زاویه مورد نیاز خود را از قبل انتخاب می‌کند. در واقع شیوه ثبت بسیاری از عکس‌ها را در هنگام خواندن فیلمنامه در ذهن خود مرور می‌کنم.برخی از همکاران ما در حوزه عکاسی فیلم با فیلمنامه آثاری که در آن حضور پیدا می‌کنند آشنایی ندارند و این مسئله به هیچ وجه مورد قبول نیست. زمانی که فیلمنامه را می‌خوانید، کاراکترها را آنالیز کرده و به ایده‌هایی جدیدی می‌رسید.
شخصیت منفی نیاز به لنز واید دارد
عابدی با بیان اینکه گاهی پیش آمده که یک کارگردان از قاب‌های من تاثیر گرفته است، افزود:مثلا می توان‌برای گرفتن کلوز آپ از شخصیت منفی با لنز واید و برای شخصیت مثبت از لنز تله استفاده کرد و این مسئله به دلیل تاثیرات روانشناسی موجود در لنزها است. این موارد زمانی کاربرد خواهد داشت که فیلمنامه اثر را به خوبی مطالعه کنید. جز وظایف یک پروژه است که با عکاس کاملا همراهی کند .
وی ادامه داد: ارتباطاتی که بین عوامل وجود دارد مانند چرخ دنده به صورت ارگانیک عمل می‌کند ،سینما و تئاتر به هیچ عنوان هنر فردی نیست. برقراری تعامل و روابط عمومی بالا بخشی از وظیفه یک عکاس است است. بازیگر مقابل دوربین پارتنر یک عکاس به شمار می‌رود و باید بتوان با او تعامل مناسبی داشت.
عکاس « قرمز» در ادامه این نشست گفت: سالها پیش یک دوره یکساله کلاس بازیگری گذراندم تنها برای اینکه بدانم یک بازیگر چگونه رفتار می‌کند و چگونه حسش به صورت فیزیکی یا میمیک صورت به شکل بیرونی بروز می کند . در بازیگری رویکردهای متفاوت وجود دارد عده ای کاملا حسی بازی می کنند و برخی مبتنی بر تکنیک برخورد عکاس در یک پروژه باید با هر کدام از اینها متفاوت باشد .
عابدی با بیان اینکه در گذشته عکاسی با نگاتیو صورت می‌گرفت و به همین دلیل با دشواری‌های بیشتری همراه بود، ادامه داد: به دلیل وجود نگاتیو، در آن زمان من با دقت بیشتری به رصد کردن شرایط برای تهیه عکس ها می‌پرداختم. به صورت اصولی در همه فیلم‌ها، تمرین نهایی وجود دارد که باید همه چیز از جمله گریم و لباس مانند اجرای نهایی باشد و در این شرایط می‌توان بخش زیادی از عکس ها را در تمرین تهیه کرد. یادگرفتن سینما از صفر تا صد و شناخت کامل پروسه تولید بسیار مهم است . یادگیری این موارد در طول دوران کاری برای من بسیار مفید بوده و خصوصا حضور در کلاس بازیگری تاثیر زیادی در زندگی حرفهای من داشته است.
یکی از وظایف عکاس کنجکاو کردن مخاطب است
عابدی خاطرنشان کرد: یکی از وظایف عکاس فیلم، وسوسه کردن و ایجاد کنجکاوی در مخاطبان است. مثلا در فیلم «ساکن طبقه وسط» شهاب حسینی ۳۸ نقش متفاوت را برعهده داشت که عکس‌های مربوط به آن شخصیت‌ها می‌توانست تبلیغات مثبت فراوانی را باعث شود. در صورتی که تنها به استفاده یک عکس از آن فیلم به عنوان تبلیغ در سطح شهر بسنده شد.
عکاس فیلم «آلزایمر» افزود: برخی عقیده دارند عکاسی فیلم دیگر مرده است و این باور اشتباه است.. یادم می آید در اواسط دهه هشتاد برای اولین بار در فیلم «مزرعه پدری» از دوربین دیجیتال استفاده کردم که برایم ریسک بزرگی به شمار می‌رفت.
وی ادامه داد: باید توجه داشت همه زوایایی که عکاس تدارک می‌بیند، عیناً مشابه فیلم نیست. به علاوه که او بخش مربوط به پشت صحنه را هم پوشش می‌دهد. افزون بر این، خلاقیت در حیطه عکاسی نقشی بسیار مهم برعهده دارد. به این دلایل است که اعتقاد دارم عکاسی فیلم هیچ‌گاه نمی‌میرد.
اکبر عالمی دریای دانش بود
وی افزود: دلیل اهمیت خواندن فیلمنامه برای من این است که از کلیت فیلم و کاراکترها به تحلیل برسم و متوجه شوم برای هر کدام به چه میزان تمرکز نیاز دارم. ضمن اینکه زمانی که فیلمنامه‌ای را مطالعه می‌کنم، متوجه می‌شوم کدام قسمت‌ها نیاز به عکس دارد.
عابدی با یادی از اکبر عالمی بیان داشت: او در این زمینه دریای دانش بود و همواره از او می‌آموختم. متاسفانه او را در دوران کرونا از دست دادیم. اگر امروز عالمی در جمع ما حاضر بود من بسیار از دانش او استفاده میکردم.
وی با اشاره به اهنیت نگاه تهیه کننده‌ها، خاطرنشان کرد: برای اینکه متوجه میزان حرفه ای بودن یک تهیه کننده شویم کافی است ببینم عکاس انتخاب شده برای یک فیلم چه میزان حرفه ای و با تجربه است چرا که این انتخاب نشان دهنده این امر است که تهیه کننده چه میزان به فکر تبلیغات اکران است
ماندن در سینما اهمیت دارد
وی درباره چگونگی ورود به سینما نیز گفت: ورود پیدا کردن به سینما چندان دشوار نیست، بلکه باقی ماندن در این فضا است که اهمیت دارد. بارها افرادی را به پروژه‌های مختلفی معرفی کرده‌ام، چراکه دارای توانمندی و استعدادی ویژه بودند. اما اکثرا نتوانستند بیش از حضور در یک پروژه را تجربه کنند. بسیاری در شرایط کاری نمی‌توانند موفق عمل کنند. مسیر من چنین بوده است که ابتدا به دنبال آموختن سینما بودم و سپس حضور در فیلم کوتاه و پروژه‌های مختلف این عرصه را تجربه کردم. این فرآیند سه سال به طول انجامید. امروزه یا یک موبایل هم می‌توان فیلم ساخت در صورتی که فیلمسازی وعکاسی با نگاتیو بسیار دشوار بود. جوان‌ترها چندان دنبال تجربه‌های تازه نیستند در صورتی که فردی همچون علیرضا داوودنژاد فیلم «روغن مار» را با یک گوشی آیفون فیلمبرداری کرد.
وی ادامه داد: عکاس خوب فیلم باید علاوه بر داشتن اطلاعات کافی در زمینه عکاسی، مدیوم سینما و اجزای آن را نیز به خوبی بشناسد. من هنوز هم در آموزشگاه‌های سینمایی دوره‌هایی را برای افرادی برگزار می‌کنم که در رشته بازیگری و کارگردانی تحصیل کرده‌اند و دوره‌های مختلف آن را گذرانده‌اند. در این کلاس‌ها درباره ارتباط میان بازیگری با دیگر حوزه‌ها و خصوصا عکاسی صحبت می‌کنم. در گذشته بازیگران پیش از بستن قرارداد نام عکاس را جویا می‌شدند و این مسئله برای آنها اهمیت زیادی داشت زیرا عکس‌ها بسیار دیده می‌شدند. البته امروزه عکس فیلم اهمیت بیشتری به لحاظ میزان دیده شدن پیدا کرده زیرا محیط ارائه آن بسیار گسترده‌تر شده است.
خلاقیت بزرگترین عنصر یک عکاس است
عابدی درباره شاخص‌های یک عکس خوب گفت: اکسپوز درست اولین مسئله است و نورسنجی نیز باید به درستی صورت بگیرد و این مسئله الفبا برای هنر عکاسی است. نکته بعدی کمپوزیسیون یا کاربندی مناسب است و بعدی مجموعه‌ای از اکت بازیگر، نورپرداژی، صحنه آرایی وشکار آن یک لحظه است که باعث ماندگار شدن یک عکس می‌شود.
وی ادامه داد: مجموعه‌ای از عناصر زیبایی شناسانه باعث ساخته شدن یک عکس خوب می‌شود. ضمن اینکه نورپردازی در عکاسی فیلم، توسط نورپرداز پروژه انجام می‌شود و به همین علت فرآیند عکس‌برداری چندان وقت گیر نیست.
این هنرمند بیان داشت: بزگترین عنصری که هر عکاس می‌تواند در کار خود به آن متکی باشد، بهره‌گیری از خلاقیت است. عکاس رایگان و ارزان یکی از معضلات این حرفه است. میانگین تعداد عکس‌ها در گذشته ۴۰ حلقه سی و شش تایی بود در صورتی که امروز بسیاری از عکاسان برای هر جلسه از فیلم تعداد زیادی عکس تهیه می‌کنند. در ابتدای ورود فناوری دیجیتال به سینما، نسبت به آن اعتماد کافی وجود نداشت و به همین دلیل من هم به صورت دیجیتال و هم نگاتیو عکس‌هایی را تهیه میکردم. متاسفانه امروزه بر روی عکس ویرایش بسیار زیادی انجام می‌شود و حتی اندازه قاب را تغییر می‌دهند که اتفاقی بسیار غیر حرفهای است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901653
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند