سِمَت دادن به برخی افراد مثل شمشیر دادن به دست زنگی مست است/ سر تا پای اقتصادِ منفعتی، تناقض است/ بازگشت به نظام پارلمانی نیاز به رفراندوم دارد/ بر زخم مردم نمک نپاشیم
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۳۰۷۹۱
علیرضا محجوب در گفت‌و‌گویی با ایلنا به تشریح آثار امکان حضور مفسدان در انتخابات پرداخت و به راه‌حل‌هایی در این زمینه اشاره کرد. او در این رابطه گفت: عده‌ای حقوق‌ها و املاک نجومی را بد نمی‌دانند که حضور این افراد در انتخابات تاثیر بسیار زیاد و منفی دارد، باید باور داشته باشند که ندارند، آیا می‌شود باور افراد و جریانات را تغییر داد؟
مشروح این گفت‌و‌گو را در ادامه می‌خوانید:
نافعانِ اقتصاد منفعتی، به «املاک نجومی» و «حقوق نجومی» یکدیگر می‌تازند
*** برخی موضوعات و پرونده‌ها در کشور هستند که مطرح می‌شوند اما به سرانجام نمی‌رسند، در رابطه با برخی پرونده‌های اقتصادی به طور مثال املاک نجومی اگر رسیدگی جدی صورت می‌گرفت، فکر نمی‌کنید باعث می‌شد امروز یک جریانی اینقدر حق به جانب در انتخابات ظاهر نشود؟
چرا، اما باید در نظر داشت که این مستلزم تجدیدنظر در مبانی است یک عده‌ای به موضوعات، پوپولیستی نگاه می‌کنند یعنی در هر مقطعی مطابق با آن مقطع اعلام‌نظر می‌کنند، می‌توانند از ماورای چپ تا ماورای راست در اقتصاد واقع شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به طور مثال اگر ما می‌گوییم در مسئله خصوصی‌سازی تحقیق و تفحص شود، می‌گوییم از بانک‌های خصوصی از جمله بانک شهر و بانک رفاه هم تحقیق و تفحص صورت بگیرد و می‌گوییم از سازمان خصوصی‌سازی و شرکت‌های واگذار شده و از هپکو و از ماشین‌سازی هم تحقیق و تفحص انجام شود. چرا این‌ها را امضا می‌کنیم و می‌گوییم؟ برای اینکه این‌ها بخشی از اعتقادات ما است. اما بسیاری با این اعتقادات هم‌عقیده نیستند و شاید ممکن است عکس این عقاید را معتقد باشند اما جرأت ابرازش را نداشته باشند؛ یا مواضعی داشته باشند که اقتضای این موضوع را نمی‌کند و می‌گویند این بخشی از اقتصاد منفعتی است و حقوق‌ها و املاک نجومی را بد نمی‌دانند.
سر تا پای اقتصادِ مبتنی بر اقتصادِ منفعتی تناقض است
*** تاثیر آن در انتخابات چیست؟ این چه تاثیری بر جامعه دارد که اگر کسانی اقتصاد منفعتی و حقوق و املاک نجومی را بد نمی‌دانند بتوانند خود را در معرض رای مردم قرار دهند و شاید هم وارد مجلس شوند.
تاثیر بسیار زیاد و منفی دارد، باید باور داشته باشند که ندارند، آیا می‌شود باور افراد و جریانات را تغییر داد؟ این‌ها از نظر خودشان این کار را یک کار محدود و بدون بنیاد می‌دانند ولی ما می‌گوییم این کار بنیاد دارد و باید ریشه آن را از بیخ سوزاند. معلوم است سقف و کف چقدر است. در حالی که اوایل انقلاب حداقل حقوق ۱۴۵۰ تومان بود شهید رجایی گفت سقف دریافت حقوق یک وزیر ۷ هزار تومان است. یعنی کارگران به میزان ۱۶۵۰ تومان حقوق دریافت می‌کردند و بعد نزدیک به دو هزار تومان حقوق می‌گرفتند و آن حقوق ۷ هزار تومانی یک وزیر یعنی سه و نیم برابر حقوق یک کارگر. یعنی سه و نیم برابر حقوق حداقل در کشور. هرچند که کارگران زیادی بودند که بیش از ۶ و ۷ هزار تومان هم حقوق می‌گرفتند. بنابراین آن دیدگاه برای پول کار نمی‌کرد و برای نخست وزیر شأن خاص و شأن مادی قائل نبود بلکه شأن و کسوت معنوی برایش قائل بود.
بنابراین آن‌هایی که الان رئیس بانک شدند و حقوق نجومی گرفتند و یا آن‌هایی که مسندی داشتند و می‌گویند ما حق و اختیارمان بوده و از اختیارمان استفاده کردیم و دیگران هم طبق اختیارشان خرید کرده‌اند، این‌ها فهم و درک‌شان مشکل دارد و کسانی هم که حتی از آنها انتقاد می‌کنند دارای فهمی شبیه به آنها هستند. سر تا پای اقتصادِ مبتنی بر اقتصادِ منفعتی تناقض است و این از تناقضات و تعارضات است، وگرنه خط ثابتی نیست و نمی‌توان جواب توده‌های مردم را داد و چون نمی‌توانند جواب توده‌های مردم را بدهند درنتیجه مواضع متناقض و متضاد اتخاذ می‌کنند و یکدیگر را متهم می‌کنند، یکی به مسکن نجومی و دیگری به حقوق نجومی دیگری می‌تازد. این نتیجه تعارضات است. اصل موضوع هضم نشده است، باید اصل موضوع هضم شود. منفعت باید از تصدی بیرون برود و متصدی باید باور کند فقط بر اساس دلسوزی تصدی‌گری کند، اگر اینگونه شد کارمند هم خدمتگزار می‌شود.
بسیاری خودشان را اول خادم خانواده خود و خادم آینده خود می‌دانند بعد خادم بقیه
سِمَت دادن به برخی افراد مثل شمشیر دادن به دست زنگی مست است
وقتی «رعایت اخلاق» می‌شود «ضد ارزش»
*** شما به نکته خوبی اشاره کردید و گفتید برخی باور ندارند. چرا کسانی که باورمند به عدالت نیستند وارد تصدی‌گری‌های کلان می‌شوند؟ وقتی کسانی به عدالت باور ندارند چرا این امکان وجود دارد که بتوانند وارد عرصه قانون‌گذاری شوند؟ چه کسی باید جلوی آنها را بگیرد؟ حل این مشکل چگونه ممکن است؟
افلاطون وقتی راجع به نجبا و فضلا حرف می‌زند می‌گوید جامعه باید آریستوکراسی باشد، جامعه باید جامعه فضلاباشد. می‌گوید باید این فضلا و نخبگان و برگزیدگان تحت شرایط خاصی تربیت شوند. باید از خانواده‌هایشان جدا شده و دولت هزینه آنها را بپردازد و آنها نیز خود را مستخدم دولت بدانند. این‌ها اینطور و با این تفکر تربیت شده‌اند؛ اما بسیاری خودشان را اول خادم خانواده خود و فرزندان‌شان و خادم آینده خود می‌دانند بعد خادم بقیه و نتیجه‌اش این می‌شود که می‌بینید. هر وقت همه خودمان را در عمل و نه در شعار خادم جامعه و کارگران دانستیم، این موضوع نیز درست می‌شود.
در گذشته وقتی کسی به ماموریتی می‌رفت و بیش از حد حق ماموریت می‌گرفت مابقی حق ماموریت خود را باز می‌گرداند. الان اگر شما بخواهید بگویید من می‌خواهم مازاد حق ماموریت خود را برگردانم به شما می‌خندند. بنده خودم شاهد بودم. درهمین نزدیکی سفری (ماموریتی) پیش آمد و مبلغی مازاد به حساب من آمد و خواستم آن را بازگردانم که به من خندیدند. در صورتی که من همیشه این کار را می‌کردم و الان هم می‌کنم و ابایی هم ندارم که به من بخندند.
عرض من این است که این باور وجود ندارد و اصل آن دچار مشکل است و آنچه که شما می‌گویید تبعات آن است و اصل موضوع نیست، اگر ما حتی مفهوم آریستوکراسی افلاطونی را هم قبول داشته باشیم اینگونه نمی‌شود؛ اگر مفهوم اسلامی آن را هم قبول داشته باشیم باز هم اینطور نمی‌شود. امام راحل(ره) می‌گوید افراد باید مهذب باشند یعنی پاک شده باشند و (به برخی صفات ناپاک درآمیخته نباشند)، اگر دیدیم کسی آراسته نیست باید بگوییم برو کنار و به او بگوییم تو برای این کار نیستی، چرا که سِمَت دادن به این افراد مثل شمشیر دادن به دست زنگی مست است. با این ملاک عده زیادی باید خودشان کلاه خود را قاضی کنند و ببینند آیا جایشان اینجاست؟ و جایشان در این نقطه است؟ آیا تصمیاتی که گرفته‌اند همان تصمیماتی است که باید گرفته می‌شده است؟
اما چرا اینگونه شد؟ با مفهوم سرمایه‌داری؛ یعنی اقتصاد منفعتی، یعنی برادر به برادر رحم نکرد. به نحوی که وقتی کسی به برادر خود پول داد به او گفت بانک اینقدر سود می‌دهد تو چقدر می‌دهی؟ وقتی این منطق راه بیفتد تبدیل به فرهنگ می‌شود و اگر کسی بخواهد ضد آن حرف بزند می‌شود ضد فرهنگ و ضد ارزش و ضد آنچه در جامعه شایع و رایج است.
یک غلط ابتدا رایج شد و جا انداخته شد و راه انداخته شد و با جا بنداز و راه بنداز این منطق سرمایه‌داری را در کله همه مدیران کردند و گفتند شما باید به این شکل باشید و انتخاب‌هایشان را بر این اساس گذاشتند و بعد به محض اینکه دیدند این تعارض خیلی بزرگ است بعضی از سر رقابت و بعضی از سر حسادت دست به کار شدند. این که می‌گویم رقابت و حسادت به این خاطر است که اصل آن تفکر را باور دارند. کسانی حق دارند راجع به املاک نجومی و حقوق‌های نجومی حرف بزنند که خودشان صادقانه در این مقوله نباشند و از پایه به آن معتقد نباشند. بله، باید این موضع را به هر کسی که می‌خورد جمع کرد، به من یا دیگری؛ باید جمع کرد.
این دیدگاه که می‌گوید « به کسانی که پول کسب می‌کنند احترام بگذارید» باید اصلاح شود
*** آنگونه که بنده از صحبت‌های شما برداشت کردم راه‌حل این مشکل را اصلاح این تفکرِ نادرست از پایین به بالا می‌دانید یعنی از بطن جامعه به بالا. آیا درست است؟
این موضوع باید در همه ابعاد از گرایش و قوانین درست شود، ما در کدام جهت هستیم؟ می‌گویند به کسانی که پول کسب می‌کنند احترام بگذارید این باعث شده ما به راه آن کسی هم که در حال کسب ثروت است، کاری نداشته باشیم. الان اگر کسی یک دفتر سیاسی تاسیس کند و فعالیت سیاسی کند همه تیز می‌شوند که از داخل آن اطلاعات کسب کنند اما اگر کسی یک دفتر تجاری حتی تجارت خارجی هم تاسیس کند و حتی اگر کانون جاسوس‌ها هم باشد کسی کاری ندارد و می‌گویند کسی مزاحم سرمایه و پیشرفت سرمایه نشود، حتی می‌گویند اگر سرمایه‌گذار خارجی هم هست که چه بهتر؛ در حالی که این دیدگاه‌هایی است که باید اصلاح شود تا آن وضعیت اتفاق نیافتد وگرنه مابقی آن نمایش می‌شود.
آیا دوست داریم در نمایش با حقوق نجومی و مسکن نجومی روبرو شویم؟ یا واقعا می‌خواهیم در بطن با آن مواجه شویم؟ فلسفه تهذیب اسلامی و فلسفه امام راحل(ره) و فلسفه انقلاب که این ایام به آن تعلق دارد این بوده که در این مسائل از بنیان ریشه آن را بسوزانیم.
آدرس درست است اما ممکن است من راه را پیدا نکنم
*** آقای کدخدایی گفتند یکی از نمایندگان به این دلیل رد صلاحیت شده‌اند که از یک فردی که قاچاق انجام می‌داده حمایت کرده است. اگر بررسی‌ها اینقدر دقیق انجام شده که بنده نیز معتقدم این میزان دقت لازم و مفید است، اما از سوی دیگر می‌بینیم که معاون آقای قالیباف در زندان است، این سوال پیش می‌آید که آقای قالیباف چرا به راحتی تایید صلاحیت شده‌اند.
بنده احدی از کاندیداها هستم، راجع به مصادیق حرف نمی‌زنم بلکه راجع به کلیات حرف می‌زنم.
*** ما می‌خواهیم درباره رویکرد شورای نگهبان صحبت کنیم.
من راجع به مصادیق حرف نمی‌زنم. به هر حال او رقیب من است و خوب نیست که من الان رقیب خود را تضعیف یا تقویت کنم، الان به هر دلیل رقیب من است و قاعدتا کلیات همان کلیاتی است که گفته شد و منطق همان منطق است و ممکن است همه هم اشتباه کنند. ممکن است این اشتباه راجع به من اتفاق بیفتد. این معنی‌اش این نیست که ما بگوییم چیزی را قبول داریم و یا رد می‌کنیم. ما گفتیم این مسیر، این نگاه و این زاویه دید و این فلش صحیح است. آدرس درستی است، حالا ممکن است من راه را پیدا نکنم و آدرس دیگری را بروم و خودم را گم کنم.
بازگشت به نظام پارلمانی نیاز به رفراندوم دارد
*** برخی معتقدند نتیجه انتخابات پیش روی مجلس از الان مشخص است، آیا به این موضوع عقیده دارید؟ و اگر اینطور باشد با این وجود آیا درست است که بگوییم احتمالا مجلس آینده در پی احیای پست نخست وزیری بر بیاید؟
مقام معظم رهبری هم در دوره قبل بازگشت به نظام پارلمانی را به شکل امکان برگشت، پذیرا بودند، اما این موضوع نیاز به رفراندوم دارد و هنوز حتی هیچ ابزاری در این مورد تهیه نشده است. حتی آن جمعی که باید تشکیل دهند و چنین خواستی را مطرح کنند هم دیده نمی‌شود. دیده نمی‌شود که این موضوع مطرح شده باشد و دنبال این موضوع باشند، بنابراین با اینکه امکان آن وجود دارد اما الان چشم اندازی برای آن قابل رویت نیست مگر اینکه بعدا چشم‌اندازی دیده شود.
نمی‌توان گفت چون عده‌ای ردصلاحیت شده‌اند پس نتیجه مشخص است
انتظار داریم شورای نگهبان اجازه دهد تنور انتخابات گرم شود
*** آیا همچون برخی، این را قبول دارید که نتیجه انتخابات از هم‌اکنون مشخص است؟
باتوجه به اینکه از نمایندگان موجود به شمارگان عدد داده‌اند و عدد وجود دارد درنتیجه نمی‌شود این را الان به عنوان مأخذ قضاوت در نظر گرفت. در گذشته رد صلاحیت‌ها بیشتر برای یک طرف صورت می‌گرفت و به ندرت برای طرف دیگر بود اما در حال حاضر تقریبا به نسبت جمعیت و علی‌السویه انجام شده و نمی‌توان گفت که حتی اتفاقی مهندسی کرده‌اند. آنچه الان می‌توان گفت این است که نتیجه انتخابات را کسی نمی‌تواند حدس بزند. این هم احتمالات درستی نیست که چون عده‌ای ردصلاحیت شده‌اند پس نتیجه مشخص است، چرا که ممکن است افرادی تایید شوند بلافاصله رای بیاورند یا افراد دیگر رای نیاورند و یا حتی افرادی هم تایید شوند رای نیاورند. ولی انتظار ما این است که شورای نگهبان افرادی را که تا امروز در این رقابت نبوده‌اند و برای اولین بار ثبت نام کرده‌اند را اگر فصل مالی ندارند تایید کنند و اجازه بدهند که تنور انتخابات گرم شود.
تغییر در وضعیت اقشار ضعیف با انتخاب عملگرایان ممکن است
زخم مردم را باید التیام داد و جبران کرد، نباید بر زخم نمک پاشید
*** در موضوع افزایش قیمت بنزین آن چیزی که الان مردم تحمل می‌کنند گران شدن آن و تاثیری است که بر سایر قیمت‌ها می‌گذارد، اقشار پایین جامعه چطور باید صدای‌شان شنیده شود؟ می‌بینیم که در مجلس همه درخصوص وضعیت اقشار حاشیه‌نشین جامعه تذکر می‌دهند یا همه سیاسیون در صحبت‌هایشان نسبت به وضعیت اقشار ضعیف هشدار می‌دهند اما این‌ها حرف‌هایی است که پشت تریبون گفته می‌شود، در عمل چطور می‌توانیم به وضعیت‌شان رسیدگی کنیم، همانطور که در عمل گرانی را تحمل می‌کنند.
با انتخاب افراد عملگرا، با انتخاب افرادی که به اقتصاد منفعتی معتقد نباشند و منفعت مردم و منفعت عمومی و اجتماعی را ارجح بر منافع خودشان بدانند، مردم و به خصوص اقشار ضعیف‌تر را محترم‌ترین اقشار بدانند و همه کوشش خود را برای آنها انجام دهند، قطعا این تغییر دیدگاه می‌تواند سبب پیشگیری و بلکه خنثی کردن اثرات این ضایعه بزرگ و جبران این ضایعه‌ای شود که به پیکره فقیرترین و ضعیف‌ترین بخش جامعه وارد شده، باشد. حاشیه‌‌نشین‌ها بیشترین ضربه را از این حرکت خورده‌اند. زخم را باید التیام داد و جبران کرد، نباید بر زخم نمک پاشید، انتظار داریم کسانی که انتخاب می شوند برای التیام بنیادی به این زخم‌ها به میدان بیایند.
منبع: ایلنا
کلیدواژه: محجوب علیرضا محجوب نیاز به رفراندوم مبتنی بر اقتصاد نتیجه انتخابات داشته باشند صلاحیت شده اند شورای نگهبان ۷ هزار تومان س م ت دادن تحقیق و تفحص داشته باشیم وضعیت اقشار توان گفت ما می گوییم حق ماموریت حقوق نجومی خصوصی سازی اقشار ضعیف باید باور اصل موضوع باید اصل حقوق ها اگر کسی بر زخم عده ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۳۰۷۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تناقض عجیب در پذیرش دانشجویان خارجی و کیفیت دانشگاههای ترکیه
ترکیه در حالی یکی از ۱۰ کشور برتر جهان در پذیرش دانشجوی خارجی است که دانشگاههای این کشور در بین ۳۰۰ دانشگاه برتر دنیا جایی ندارند. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، طی سالیان گذشته، بسیاری از دانشگاههای ترکیه توانسته‌اند شمار قابل توجهی از دانشجویان خارجی را به سوی خود جلب کنند. افزایش آمار دانشجویان خارجی در ترکیه، علاوه بر آن که آورده اقتصادی قابل توجهی داشته، از حیث معادلات مرتبط با قدرت نرم و سیاست گسترش آموزش زبان ترکی نیز، شایان اهمیت است.
بر اساس تازه‌ترین آماری که پروفسور دکتر ارول اوزوار رئیس شورای آموزش عالی ترکیه (YÖK) اعلام کرده، ترکیه یکی از 10 کشور برتر جهان در پذیرش دانشجوی خارجی است و قصد دارد به زودی در رده پنج کشور نخست قرار بگیرد.
یکی از ابعاد متناقض در پذیرش دانشجوی خارجی در ترکیه، این است که در چند سال گذشته، به خاطر شرایط نامناسب اقتصادی، بخشی از جوانان ترکیه، تحصیل در دانشگاه را نیمه کاره رها کرده و بخش قابل توجهی از آنان نیز به کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند.
ترکیه میزبان 350 هزار دانشجوی خارجی
اظهارات رئیس شورای آموزش عالی ترکیه حاکی از آن است که هم اکنون 350 هزار نفر از دانشجویان خارجی در دانشگاههای این کشور در حال تحصیل هستند. این دانشجویان از 198 کشور مختلف به ترکیه رفته‌اند اما آمارها نشان می‌دهد که دانشجویان کشورهای آسیای میانه و آفریقا در صدر لیست هستند.
ارول اوزوار در سخنان خود، به این اذعان کرده که نزد بخشی از مردم ترکیه، نوعی نگرش و دیدگاه منفی نسبت به دانشجویان خارجی وجود دارد و گروهی از مردم تصور می‌کنند که با آمدن آنان، فرصت‌های تحصیلی و شغلی از دست جوانان ترکیه گرفته شده است.
او درباره این موضوع گفته است: حضور دانشجویان بین‌المللی باعث تضییع حقوق دانشجویان شهروند ترکیه نمی‌شود. این یک نگرش اشتباه است که به موضوع دانشجوی خارجی به عنوان یک مشکل و مساله غیرقانونی یا پناهنده و مهاجر نگاه کنیم.
برخی از احزاب و جریانات سیاسی راست و ملی گرا در ترکیه، نگاه خوشبینانه‌ای به بالا بردن آمار دانشجوی خارجی ندارند.
روزنامه ینی چاغ ارگان رسانه‌ای حزب خوب، در یک گزارش ویژه اعلام کرده که ورود دانشجویان خارجی به شهرهای کوچک ترکیه، تبعات فرهنگی و اجتماعی دارد و در تازه‌ترین مورد، در شهر کوتاهیا، یک دانشجوی دختر 21 ساله مراکشی که به خاطر فحشای غیرقانونی دستگیر شده، مبتلا به ایدز تشخیص داده شده و از ترکیه اخراج شده است.
این روزنامه افزوده که لازم است برای پذیرش دانشجویان خارجی، مقررات سختگیرانه‌ای در نظر گرفته شود.
کمیت یا کیفیت؟ مساله این است
ترکیه در سالیان اخیر، تلاش کرده تا تعداد دانشگاههای دولتی را افزایش دهد. زمانی که حزب عدالت و توسعه به قدرت رسید، ترکیه دارای 53 دانشگاه دولتی بود اما این تعداد حالا از عدد 125 فراتر رفته است.
همچنین تعداد خوابگاه‌های دولتی دانشجویی نیز از 190 خوابگاه به 587 خوابگاه رسیده که رشد قابل توجهی است. اما مساله اینجاست که ترکیه هنوز هم نتوانسته در لیست‌های معتبر رده بندی بهترین دانشگاههای جهان، جایی برای خود دست و پا کند.
تنها 6 دانشگاه ترکیه در لیست پانصد دانشگاه برتر جهان قرار دارند که البته رده آنها از 337 به بالا است و در سیصد دانشگاه اول، جایی ندارند. بنابراین به نظر می‌رسد این کیفیت علمی و تحصیلی دانشگاههای ترکیه نیست که توانسته 350 هزار دانشجوی خارجی را به سوی خود جذب کند و باید برای ذکر دلایل مهم، به سراغ موضوعاتی همچون جاذبه‌های فرهنگی – طبیعی، هزینه‌های پایین و اشتراکات ارزشی و تربیتی برویم.
یکی دیگر از موضوعات متناقض در مورد دانشگاههای ترکیه، این است که از حیث درصد دانشجو و فارغ التحصیل تحصیلات عالی، هیچکدام از کشورهای اروپایی به گرد پای ترکیه نمی‌رسند.
به نحوی که مثلاً در دو کشور مهم اتحادیه اروپا یعنی در فرانسه و آلمان، به ازای هر 1 هزار نفر جمعیت کشور، تنها 40 دانشجو وجود دارد، اما این تعداد در ترکیه به 95 نفر می‌رسد!
یعنی در حالی که میانگین کل کشورهای اتحادیه اروپا، 38 نفر به ازای هر 1 هزار نفر است، ترکیه با رقم 95 به 1 هزار، از همه کشورهای اروپایی سبقت گرفته است. اما کیفیت و سطح علمی دانشگاههای ترکیه تنها با برخی از کشورهای ضعیف اتحادیه اروپا قابل مقایسه است.
آیا اوضاع دانشجویان ترکیه رضایت بخش است؟
گزارش‌های فراوانی در روزنامه‌ها و شبکه های تلویزیونی ترکیه منتشر شده که نشان می‌دهد در سه سال گذشته، ترک تحصیل دانشجویان ترک به دلایل اقتصادی، رکوردشکنی کرده است. چرا که بسیاری از خانواده‌ها، توانایی تامین هزینه دانشجویان خود را ندارند و امیدی هم به استخدام وجود ندارد.
گزارش روزنامه جمهوریت چاپ آنکارا نشان داده که در یک بازه زمانی 4 ساله یعنی از 2018 تا 2022 میلادی، یک میلیون و 957 هزار دانشجو ترک تحصیل کرده‌اند. مشخص شده که بیشترین تعداد ترک تحصیل دانشجویان در کلان شهرهای استانبول، آنکارا، آدانا، بورسا و آنتالیا بوده است.
به عبارتی دیگر ما در بررسی وضعیت نظام آموزش عالی ترکیه با چند ویژگی و جلوه متناقض روبرو هستیم:
1.ترکیه یکی از 10 کشور برتر جهان، از حیث پذیرش دانشجوی خارجی است.
2.آمار ترک تحصیل دانشجویان به خاطر ناتوانی در تامین هزینه تحصیل در ترکیه بی داد می‌کند.
3.تعداد دانشگاههای دولتی ترکیه در بیست سال اخیر، دو و نیم برابر شده اما این کشور در لیست سیصد دانشگاه برتر جهان، جایگاهی ندارد.
4.از حیث سرانه تعداد دانشجو، ترکیه حتی از آلمان و فرانسه نیز پیشی گرفته و از هر یک هزار شهروند 95 نفر آنها دانشجو است. اما با این حال، آمار بیکارهای فارغ التحصیل دانشگاه، به سطح نگران‌کننده ای رسیده است.
در پایان باید گفت، جذب دانشجوی خارجی در دانشگاههای ترکیه، موافقان و مخالفان فراوانی دارد. برخی از منتقدین بر این باورند که تنها در شرایطی می‌توان جذب دانشجوی خارجی را به عنوان یک دستاورد علمی و فرهنگی به رخ جهانیان کشید که کیفیت علمی دانشگاه‌ها در سطح بالایی باشد و دانشجویان فارغ التحصیل بتوانند پس از ورود به بازار کار، خوش بدرخشند و برای دانشگاه خود، اعتبار کسب کنند.
اما گروهی دیگر چنین دیدگاهی ندارند و بر این باورند که جذب دانشجوی خارجی در هر حال یک اقدام ارزآور و اقتصادی است و می‌تواند به توسعه روابط فرهنگی و اجتماعی نیز کمک کند.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور