به نقل از «دانا»

کشاورزی؛ از نظام ارباب و رعیتی تا جابجایی وابستگی ۷۰ درصدی با خودکفایی ۹۰ درصدی

تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۴۵۳۳۸

در اینکه کشاورزی در زمان طاغوت وضعیت چندان مساعدی نداشت جای شکی نیست، تا جایی که 70 درصد محصولات کشاورزی ایران از خارج وارد می شد. کشاورزی در ایران قبل از انقلاب سنتی و نظام ارباب و رعیتی در کشاورزی حاکم بود اما پس از انقلاب به یکباره وضعیت کشاورزی ایران دگرگون شد و اکنون این کشور در تولید 90 درصد محصولات کشاورزی خودکفا است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  کُردتودی، با توجه به اینکه کشور در آستانه چهلمین و یکمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار دارد نیاز است تمام دستاوردها و خدمات قبل و بعد از انقلاب که در این مدت توسط نظام اسلامی محقق شده است برای مردم بازگو شود.

شاخص بودن بخش کشاورزی در شهرستان دهگلان و در آمد بیشتر مردم شهرستان بر پایه کشاورزی و دامداری استوار است بر همین اساس به مقایسه وضعیت کشاورزی بعد و قبل از انقلاب می پردازیم.

هر چند جایگاه بخش کشاورزی به‌ عنوان موتور محرک رشد و توسعه اقتصادی در ساختار شهری و روستایی ‌از جمله موضوعاتی است که همواره مورد بحث و اظهار نظر کارشناسان بوده است و شواهد موجود نشان می‌دهد بخش کشاورزی می‌تواند به‌ عنوان بخش تأمین‌ کننده امنیت غذایی و کسب درآمد مورد توجه باشد.

بخش کشاورزی از مهمترین و استراتژیک ترین بخش‌های اقتصادی کشور است که امنیت غذایی جامعه به آن وابسته می باشد. نگاهی به دستاوردهای انقلاب اسلامی در حوزه کشاورزی با بررسی شرایط و اوضاع کشاورزی ایران قبل از انقلاب و مقایسه آن با چهار دهه پس از انقلاب گویای بسیاری از حقایق است. بدون شک دستیابی به عمق برکات انقلاب اسلامی در ایران زمانی قابل لمس است که مقایسه‌ای بین شرایط کشاورزی کشور در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی در طول این چهار دهه داشته باشیم.

با اصلاحات ارضی صورت گرفته توسط  شاه از سال ۱۳۴۱ که همراه با برخی تبلیغات صورت گرفت بخش اعظمی از کشاورزی ایران از بین رفت و با تکه تکه شدن کشاورزی ایران، واردات محصولات آمریکایی به ایران افزایش یافت.

در همین دوران که بیش از ۷۰ درصد محصولات کشاورزی ایران از خارج وارد می‌شد و محصولات استراتژیکی مانند؛ گندم و برنج وابسته به خارج بود. نمونه‌ای از اصلاحات ارضی بود که باعث از بین رفتن تولید کشاورزی در ایران  شد.

کشاورزی قبل از انقلاب در کشور

با توجه به اینکه تا قبل از انقلاب، کشاورزی معیشتی رایج بود و تا دهه 40  نیمی از اراضی کشاورزی در اختیار مالکان بزرگ، خوانین و حاکمان بود که  تنها بخش کوچکی از اراضی کشاورزی در اختیار کشاورزان خرده مالک بود و کشاورزانی که بنیه مالی نداشتند تا زمان اصلاحات ارضی در کشت و صنعت ها مشغول به فعالیت بودند.

بررسی ها نشان می دهد رژیم پهلوی در دهه 40 با استراتژی نادرست خود که تحت عنوان اصلاحات ارضی از آن یاد می شد باعث بیمار شدن اقتصاد ایران شده بود که نشانه های این بیماری را در عرصه های مختلف اقتصاد می توانستیم به وضوح مشاهده کنیم.

با توجه به اینکه اصلاحات ارضی صورت گرفته توسط حکومت طاغوت در دهه 40 که همراه با برخی تبلیغات صورت گرفت بخش اعظمی از کشاورزی ایران از بین رفت و با تکه تکه شدن کشاورزی ایران، واردات محصولات آمریکایی به ایران بسیار زیاد شد.

در آن دوران که بیش از ۷۰ درصد محصولات کشاورزی ایران، از خارج وارد می‌شد و محصولات استراتژیکی مانند؛ گندم و برنج وابسته به خارج بود. نمونه‌ای از اصلاحات ارضی به از بین رفتن تولید کشاورزی ایران منجر شد.

محمد فلاحی یکی از کشاورزان دهگلانی در گفتگو با خبرنگار با بیان وضعیت کشاورزی قبل از انقلاب در زمان حکومت ستم شاهی اظهار داشت: به غیر از خرده مالکان و خوانین کشاورز به مانند کارگر در اختیار مالک بود و اختیاری از خود نداشت و کشاورزی بعد از برداشت گندم به 5 قسمت تقسیم می شد که یک قسمت محصول و در آمد کشاورز باید به مالک یا خان آن روستا پرداخت می شد.

علی امیری دیگر کشاورز دهگلانی گفت: در زمان قبل از انقلاب در منطقه یک چاه کشاورزی وجود نداشت آلان در اکثر روستاهای شهرستان چاههای عمیق و نیمه عمیق وجود دارد و در قبل از انقلاب کشاورزی به صورت بسیار سنتی و ابتدایی بود اما آلان کشاورزی مکانیزه شده و کشاورز علاوه برمصرف خود حدود 50 الی  100 تن و حتی بیشتر گندم مازاد برمصرف را به فروش میرساند.

 

حاج محمد رشیدی  یکی دیگر از کشاورز دهگلانی بیان داشت: وضعیت کشاورزی بعد از انقلاب با زمان قبل از انقلاب به صورت صد در صد تغییر و پیشرفت کرده است امروز کشاورزی در شهرستان دهگلان به صورت کاملا مکانیزه شده و آبیاری بارانی و قطره ای شده است.

وی افزود: در زمان حکومت ستمشاهی کل روستا متعلق به مالک یا خان روستا بود و کشاورز از خود اختیاری نداشت و در هنگام برداشت گندم باید یک پنجم محصول به مالک تعلق می گرفت و کشاورز حق اعتراض نداشت که در صورت اعتراض توسط مالک مجبور به ترک روستا می شد.

حاجی عبدالله میرکی هم می گوید  قبل از انقلاب مردم مثل آلان از دیگاه حکومت دارای ارزش چندانی نبودند و در روستا مالک یا خان با مردم مثل برده رفتار می کرد و از مردم بیگاری می کشیدند و در هنگام برداشت محصول هم یک پنجم دسترنج کشاورز به زور می بردند.

وی افزود: بعد از پیروزی انقلاب به دستور امام خمینی کسانی که فاقد زمین کشاورزی بودند زمینهای به زور گرفته شده مالک را به آنان اهدا نمودند و خوش نشینان بدون زمین هم صاحب زمین و کشاورزی شدند که از برکت امام و از برکت نظام اسلامی و انقلاب مستضعفین بود.

کشاورزی بعد از انقلاب در کشور

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بیش از ۹۰ درصد محصولات کشاورزی در داخل کشور تولید می‌شود.

طی ۴ دهه‌ای که از عمر انقلاب اسلامی می‌گذرد کشور ایران اسلامی در بسیاری از بخش های مختلف کشاورزی از جمله تولید گندم  و دیگر محصولات مورد نیاز و اساسی نه تنها به خودکفایی رسیده، بلکه به کشور صادرکننده هم تبدیل شده است.

بخش کشاورزی همواره یکی از بخشهای اقتصادی مورد توجه مسئولان پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به دنبال تاکیدات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی مبنی بر ضرورت خودکفایی کشور در زمینه محصولات استراتژیک نظیر گندم، برنج و دیگر محصولات مورد نیاز حرکتهای قابل توجهی در راستای تولید این محصولات صورت گرفت.

تا دهه ۴۰ تنها بخش کوچکی از اراضی کشاورزی در اختیار کشاورزان خرده مالک بود کشاورزانی که بنیه مالی نداشتند تا زمان اصلاحات ارضی در کشت و صنعت ها مشغول به فعالیت بودند.

در اینکه کشاورزی پیش از انقلاب وضعیت چندان مساعدی نداشت جای شکی نیست کشاورزی در ایران در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ سنتی بود و نظام ارباب  رعیتی در کشاورزی ایران پیش از اصلاحات ارضی حرف اول را می‌زد.

نگاهی به شرایط اقتصادی کشور قبل و بعد از انقلاب اسلامی

 رژیم شاه در برنامه های عمرانی خود بر صنایع وابسته به ویژه صنایع مربوط به کالاهای مصرفی اتکا داشت که نتیجه آن نیزعدم توازن بین بخش کشاورزی و بخش های دیگر اقتصادی شد رفته رفته با اجرای استراتژی های نادرست رژیم پهلوی، بخش کشاورزی فراموش شد و بیشترین سرمایه گذاری و امکانات کشور در بخش صنعت و صنایع متکی به واردات صورت گرفت که همین امر باعث فاصله گرفتن امکانات شهری و روستایی بود که پیامد آن مهاجرت روزافزون روستائیان به شهرها شد.

انقلاب اسلامی در سال های اولیه اهدافی مانند رشد و توسعه پایدار اقتصادی با محوریت بخش کشاورزی، تربیت نیروی انسانی، استفاده بهینه از منابع طبیعی کشور و تلاش در جهت تحقق عدالت اجتماعی را دنبال کرد و توانست در پایان برنامه های پیش بینی شده به رشد قابل توجهی در برنامه های توسعه دست یابد.

 کشاورزی در دوران قبل و بعد از انقلاب در شهرستان دهگلان

 با توجه به اینکه استان کردستان و شهرستان دهگلان نیز همانند دیگر مناطق ایران اسلامی دردوران حکوکت ظاغوتی درزمینه کشاورزی فاقد هرگونه توجهی بوده است اما با پیروزی انقلاب اسلامی  شاهد پیشرفتهای چشمگیر در زمینه کشاورزی استان وشهرستان هستیم.

 گفتگویی با مدیر جهاد کشاورزی شهرستان دهگلان

سید حامد احمدی مدیر جهاد کشاورزی دهگلان با اشاره به وضعیت کشاورزی شهرستان با بیان اینکه حدود 160 هزار هکتار اراضی کشاورزی در شهرستان وجود دارد گفت: در دوران قبل از انقلاب اکثر زمینهای کشاورزی در اختیار مالکان بزرگ بوده  زمین کشاورزی دراختیار کشاورز به صورت دیم کشت می شده و کشاورزی مکانیزه در شهرستان وجود نداشته است.

 احمدی گفت: بعد از پیرروزی انفلاب حدود هزار و 250 حلقه چاه عمیق و نیمه عمیق مجهز به سیستم آبیاری نوین هستند که 22 هزار هکتار اراضی آبی شهرستان زیر کشت محصول قرار می گیرد.

وی با اشاره به کشت انواع ارقام گندم در شهرستان گفت: در دوران پهلوی تنها از یک رقم کم محصول استفاده می شد اما در حال حاضر از انواع و اقسام رقمهای گندم موجود در اراضی دیم و آبی کشت می شود و شاهد عملکرد بسیار بالایی هستیم.

 مدیر جهاد کشاورcی دهگلان گفت: در سال گذشته در شهرستان دهگلان حدود 175 هزار تن گندم تولید شده و علاوه براین محصول دیگر محصولات استراتژیک که قبل از انقلاب اصلا اسمی از آن نبود و اگر وجود داشت در حد بسیار پایین و فقط جهت تامین معاش خانواده بوده است.

 وی با اشاره به کشت محصولات سیب زمینی و کلزا در شهرستان بیان داشت: این محصولات بعد از انقلاب وارد چرخه تولید شده که شاید قبل از انقلاب محصول سیب زمینی فقط در حد مصرف یک خانواده و در حد بسیار پایین کشت می شد اما در دوران انقلاب با وجود پیشرفت در زارعت این محصول استراتژیک باعث ایجاد در آمد و اشتغال شده و شهرستان دهگلان حائز رتبه اول در کشت و تولید این محصول است.

حوزه دامداری دهگلان

 مدیر جهاد کشاورزی دهگلان با اشاره به حوزه دامداری قبل و بعد از انقلاب در شهرستان گفت: در دوران قبل از انقلاب اصلا دامداری به صورت صنعتی و نیمه صنعتی وجود نداشت و اکثر دامداری در شهرستان به صورت سنتی و با در آمد بسیار پایین بوده اما در دوران بعد از انقلاب اکنون شاهد گاوداریهای صنعتی هزار راسی گاو شیری و گاوداری 3 هزار راسی که استارت آن برای فعالیت زده شده است.

  احمدی گفت: در زمینه تولید گوشت سفید مرغداریهای زنجیره ای در شهرستان در حال فعالیت هستند که قبل از انقلاب در این زمینه هیچگونه فعالیت وجود نداشت.

 وی در ادامه گفت: امروز در شهرستان وجود کارخانجات خوراک دام و طیور، مرغداری و کشتارگاه زنجیره ای باعث ایجاد ارزش افزوده، ایجاد اشتغال و ایجاد در آمد برای بهره بردار شده است.

احمدی اظهار داشت: در دوران قبل از انقلاب کشاورزی به شیوه سنتی بوده و خبری از علم روز و مکانیزه نبود فقط در حد تامین معیشت خانواده بوده اما بعد از انقلاب انواع و اقسام ماشین آلات مکانیزه و مدرن وارد حوزه کشاورزی در زمینه کاشت و برداشت شده است که ما شاهد تولید و صادرات مازاد محصولات هستیم.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: درصد محصولات کشاورزی ایران اراضی کشاورزی در اختیار دوران قبل از انقلاب پیروزی انقلاب اسلامی قبل و بعد از انقلاب کشاورزی در شهرستان محصولات استراتژیک مدیر جهاد کشاورزی شهرستان دهگلان خارج وارد می شد پیروزی انقلاب انقلاب اسلامی کشاورزی در ایران کشاورزی ایران قبل از انقلاب بعد از انقلاب شهرستان وجود اصلاحات ارضی کشاورزی بعد اختیار مالک وضعیت کشاورزی دیگر محصولات بسیار پایین بخش کشاورزی وجود نداشت نظام ارباب خرده مالک صورت گرفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۴۵۳۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خودکفایی، اشتغال و معیشت با استفاده از پساب‌های کشاورزی

ایسنا/آذربایجان غربی صنعت آبزی پروری، سریع الرشدترین صنعت تولید خوراک مغذی برای انسان است و سالانه بیش از ۱۱۰ میلیون تن انواع آبزیان پرورشی به ارزش بیش از ۲۷۰ میلیارد دلار در دنیا تولید می شود.

کشورهای چین، اندونزی، هندوستان، بنگلادش، ویتنام و تایلند، با بالاترین تولید، جزو کشورهای توسعه یافته در این صنعت بشمار می روند. کشور ما علیرغم پتانسیل های کم نظیری که دارد فقط حدود ۵۰۰ هزار تن آبزی پرورشی تولید می کند؛توسعه صنعت میگو، ماهیان دریایی، ماهیان خاویاری و ماهیان زینتی نه تنها به تکنیکهای نوین نیازمند است بلکه این صنعت بطور ۱۰۰ درصد به آرتمیا وابسته است.

بنیانگذار پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه متاسفانه دریاچه ارومیه که زمانی بزرگترین منبع تولید آرتمیا در دنیا بود طی ۲۵ سال گذشته با بحران بی‌سابقه ای مواجه بوده و تولید آرتمیا در آن متوقف شده است، لذا این صنعت ارزآور و اشتغالزا برای تامین آرتمیای مورد نیاز خود به خارج از کشور وابسته است و ادامه این وابستگی می تواندعواقبی برای این صنعت ببار آورد، افزود: رشد سریع صنعت آبزی پروری در بسیاری از کشورهای دنیا از یک طرف و خشک شدن تعدادی از زیستگاه‌های طبیعی آرتمیا نظیر دریاچه ارومیه از طرف دیگر، باعث شده سازمان خوارو بار ملل متحد برای تامین نیاز آرتمیا مورد نیاز صنعت‌ آبزی‌پروری ابراز نگرانی کرده و در این راستا طی جلسات متعدد به دنبال آلترناتیوهای قابل دسترس باشد.

برای این منظور با حمایت و مشارکت متخصصین برجسته آرتمیا، کنسرسیوم بین‌المللی پرورش آرتمیا را ایجاد کرد و برای جبران کاهش تولید آرتمیا از دریاچه‌های شور طبیعی، پرورش آرتمیا در استخرهای خاکی را در برنامه‌های خود قرار داده است.

ناصر آق ادامه داد: در حال حاضر ۴۶ کشور دنیا از جمله ایران جزو این کنسرسیوم هستند و متخصصین و محققین آرتمیا از ۹ کشور دنیا اعضای هیات امنای آنرا تشکیل می دهند. کنسرسیوم بین المللی پرورش آرتمیا، ضمن تشویق کشورهای دارای منابع آب شور برای پرورش آرتمیا، از پروژه های تولید آرتمیا حمایت های علمی و فنی می کند.

وی با اشاره به تلاش ۲۰ سال گذشته در استانهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر، خوزستان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، برای اجرای پروژه پرورش آرتمیا با استفاده از آبهای شور دریا و یا آبهای شور نامتعارف نظیر پساب آب شیرین کن ها، آبهای شور زیرزمینی، پساب تصفیه خانه های شهری و زه کش های کشاورزی و عدم حمایت مسئولین در این راستا، افزود: متاسفانه این عدم حمایت می تواند صنعت آبزی‌پروری کشور را برای همیشه به خارج وابسته کند ولی این وابستگی می‌تواند بسیار خطرناک باشد. چون در آینده نزدیک مصرف جهانی آرتمیا از تولید آن فراتر خواهد رفت و قیمت سیست آرتمیا افزایش چشمگیری خواهد یافت و صنعت آبزی پروری کشور با بحران بزرگی مواجه خواهد شد.

این استاد دانشگاه ارومیه، با بیان اینکه ما جزو معدود کشورهای دنیا هستیم که دانش فنی‌وتوانایی تولید بهترین کیفیت آرتمیا را داریم، اظهار کرد: پرورش آرتمیا در زمین‌های شور غیرقابل کشت و زرع، با استفاده از آب دریا و پساب آب شیرین کن‌ها نه فقط نیاز صنعت آبزی پروری را تامین خواهد کرد بلکه تولید آرتمیا به عنوان یک محصول شیلاتی از سودآوری بیشتری نسبت به سایر آبزیان پرورشی برخوردار است.

وی با کشورهای عربی منطقه با احداث بزرگترین تاسیسات آب شیرین کن در دنیا، روزانه ده‌ها میلیون مترمکعب آب شیرین از آب خلیج فارس و دریای عمان تولید می کنند و بدین‌ وسیله توانسته‌اند ضمن تامین نیازهای شرب، صنعت و کشاورزی، فعالیهای شیلاتی را نیز توسعه دهند، اظهار کرد: مرز دریایی ایران در جنوب کشور حدود ۱۵۰۰ کیلومتر طول دارد و جزو بهترین مناطق دنیا برای تولید انواع آبزیان دریایی منجمله آرتمیاست.

این بنیانگذار پژوهشکده آرتمیا و آبزی‌پروری با اشاره به اینکه در سیستم‌های پرورشی برای تغذیه آرتمیا از جلبک‌های تک سلولی و پسماندهای کشاورزی استفاده می‌شود، تصریح کرد: جلبک‌های تک سلولی نیز از طریق کوددهی آب دریا تولید می‌شود. بدینوسیله می‌توان پساب و پسماند را به ثروت تبدیل کرد چون با استفاده از این دو محصول که ضایعات دو صنعت مختلف هستند می‌توان محصولی بسیار با ارزش تولید کرد. بطوریکه در یک مزرعه ۵۰۰ هکتاری سالانه می‌توان حدود ۵۰ تن سیست و ۲۰۰ تن بیومس مرغوب آرتمیا به ارزش حدود هفت میلیون دلار تولید کرد در حالیکه کل هزینه‌های جاری سالانه آن کمتر از یک میلیون دلار می شود.

آق با بیان اینکه در یک مزرعه ۱۰۰ هکتاری آرتمیا می‌توان سالانه تا دو میلیون دلار محصول تولید کرد، ادامه داد: ما می‌توانیم با ایجاد یک مزرعه ۵۰۰ هکتاری کل نیاز کشور را تامین کرده و باعث خودکفایی این صنعت شویم.

این متخصص آرتمیا افزود: توسعه پروژه‌های پرورش آرتمیا به عنوان یک محصول شیلاتی بسیار با ارزش می‌تواند در کنار سایر محصولات شیلاتی کشور، باعث ایجاد اشتغال برای صدها جوان شده و سالانه میلیون‌ها دلار ارز به کشور جذب کند.

انتهای پیام