لباس‌های فضایی آینده چگونه خواهد بود؟
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۵۱۶۴۳
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از تک اکسپلوریست، ناسا قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ انسان را به مریخ بفرستد. برای رسیدن به این هدف، لباس فضایی مناسب امری ضروری و مهم است. ناسا برای اطمینان از سلامتی و ایمنی فضانوردان و به حداقل رساندن عوارض جانبی سفرهای فضایی، در حال انجام آزمایشاتی روی بدن انسان است. اکنون نیز پژوهشگران آمریکایی اظهار کرده‌اند در حال توسعه حسگری هستند که می‌توان از آن در لباس‌های فضایی آینده استفاده نمود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
"سایان روی"(Sayan Roy) استادیار مهندسی برق این دانشگاه گفت: این تحقیق با اولویت‌های "اداره اکتشافات انسانی و عملیات ناسا" و "اداره ماموریت فناوری فضایی" یکسان و هماهنگ است. این پروژه با نقشه راهبردی فناوری ناسا، سلامت انسان، پشتیبانی از زندگی و سیستم‌های سکونت نیز مرتبط است.
اولین عکس از لباس فضانوردان ایرانی | لباسی که جهرمی رونمایی کرد
در حال حاضر ، اطلاعات بهداشتی فضانوردان از طریق حسگرهای سیمی در داخل لباس‌های فضایی ردیابی می‌شود. این چارچوب سیمی باعث می‌شود لباس‌های فضایی بزرگ و حجیم باشند. حسگرهایی که اخیرا پژوهشگران در حال تولید آن هستند به لباس‌های فضانوردان که سبک‌تر و براق‌تر خواهند بود نصب شده و اجازه خواهند داد تا داده‌های سلامت فضانوردان بطور مداوم به صورت بی‌سیم ثبت و انتقال داده شود. حسگرهای مذکور از فیبر کربن ساخته شده‌اند.
دکتر "ژنگتائو ژو"(Zhengtao Zhu) ، استادیار شیمی، زیست شناسی و علوم بهداشتی گفت: تهیه یا یافتن مواد مناسب برای توسعه حسگرها یک چالش بوده است زیرا باید با پوست و لباس انسان سازگار باشد. حسگرها باید بیولوژیک و سبک، راحت و قابل انعطاف باشند. برخی از حسگرها داخل لباس فضایی قرار خواهند گرفت، برخی دیگر نیز مستقیماً روی پوست قرار خواهند گرفت.
در حالی که حسگرها اطلاعات حساس سلامت جسمی را به متخصصان ناسا در زمین منتقل می‌کنند، ممکن است حسگرها توانایی نظارت بر سلامت روانی را داشته و حتی قادر به درک رفتار فضانوردان نیز باشند. به عنوان مثال حسگرها می‌توانند هر چیزی از افسردگی تا یک آسیب را تشخیص دهد و آن اطلاعات را به متخصصان ناسا انتقال دهند.
کد خبر 483600 برچسب‌ها علممنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: علم لباس های فضایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۵۱۶۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکان‌پذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت