ارتقا رتبه علمی ایران در منطقه و جهان
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۵۳۱۰۷
خبرگزاری تسنیم: به نقل از وزارت علوم، براساس آمار مقایسهای مربوط به رتبه علمی ایران در منطقه و جهان در سالهای 98-92، رتبه علمی ایران در پایگاه اسکوپوس از رتبه 18 در سال 1392 به رتبه 16 در سال 1398 همچنین در پایگاه ISI از رتبه 21 در سال 1392 به رتبه 16 در هشت ماه اول سال 1398 رسیده است.
در همین بازه زمانی تعداد دانشگاههای ایران در بین دانشگاههای برتر دنیا در نظام رتبه بندی تایمز از یک دانشگاه در سال 1392 به 29 دانشگاه در سال 1398 افزایش یافته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تعداد دانشگاههای ایران در بین دانشگاههای برتر دنیا در نظام رتبه بندی لایدن از 5 دانشگاه در سال 1392 به 26 دانشگاه در سال 1398 رسیده است.
این در حالی است که ایران در سال 1357 در دنیا هیچ رتبه علمی نداشته و در سال 1392 به رتبه هجدهم دنیا رسیده و در سالهای 97 و 98 در رتبه شانزدهم دنیا قرار گرفته است.
تعداد مقالات نمایه شده در پایگاههای بین المللی نیز رشد قابل توجهی داشته است. در پایگاه اسکوپوس تعداد مقالات ایرانی در سال 1357 معادل صفر بوده است و این تعداد در سال 1392 به 42 هزار و 314 مقاله رسیده و پس از آن در سال 97 به 60 هزار و 108 و در سال 98 تاکنون 59 هزار و 951 مقاله نمایه شدهاند.
همچنین در پایگاه ISI در سال 1357 تعداد مقالات ایرانی 669 مقاله بوده است و این تعداد در سال 1392 به 30 هزار و 946 مقاله رسیده و پس از آن در سال 97 به 55 هزار و 287 و در سال 98 تاکنون 50 هزار و 615 مقاله نمایه شدهاند.
منبع: فردا
کلیدواژه: ارتقا رتبه علمی ا ایران رتبه علمی ایران سال 1392 به رتبه دانشگاه در سال تعداد مقالات نمایه شده سال 1357 سال 1398
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۵۳۱۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پافشاری بر پدیده «اوج نفت» هرج و مرج انرژی را تشدید میکند
دبیرکل اوپک در مقالهای نوشت به جای سخن گفتن از پایان عصر نفت و پافشاری بر آن باید بر کاهش انتشار گازهای گلخانهای تمرکز کرد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، هیثم الغیص بهتازگی در مقالهای برای نشریه «میس» نوشت: پایان عصر نفت موضوعی غیرقابل تحقق است، زیرا سرعت رشد تقاضای انرژی بهگونهای پیش میرود که انرژیهای جایگزین در مقیاسی نیستند که بخواهند جای نفت را در سبد مصرف انرژی جهان بگیرند از این رو باید به جای کاهش مصرف نفت، تمرکز را بر کاهش انتشار گازهای گلخانهای در فرآیند تولید سوختهای فسیلی گذاشت.
وی افزود: روند نگرانکنندهای درباره روایتهای موجود درباره مصرف نفت وجود دارد که در آنها از عبارتهایی مانند پایان عصر نفت استفاده میکنند و این موضوع میتواند به هرج و مرج در حوزه انرژی دامن بزند.
الغیص در مقالهای که نشریه میس در شبکه اجتماعی ایکس (X) به اشتراک گذاشت، نوشت: اگر در نتیجه کاهش سرمایهگذاریها عرضه کاهش یابد، در حالی که تقاضا برای نفت همچنان افزایش یابد، همانطور که امروز شاهد چنین روندی هستیم، چه اتفاقی رخ میدهد؟
وی ادامه داد: واقعیت این است که پایان عصر نفت محققشدنی نیست.
سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) بر این باور است که مصرف نفت در دهههای آینده همچنان رو به افزایش خواهد بود، در حالی که آژانس بینالمللی انرژی پیشبینی میکند تقاضا برای نفت تا سال ۲۰۳۰ میلادی به اوج خود میرسد.
الغیص در مقالهای برای «میس» نوشت: صنعت نفت در فناوریهایی مانند استفاده از جذب کربن و ذخیرهسازی، هیدروژن پاک و جذب مستقیم هوا سرمایهگذاری میکند، بنابراین این شرایط نشان از این دارد که امکان کاهش انتشار گازهای گلخانهای در فرآیند تولید نفت مورد نیاز جهان فراهم است.
وی در این مقاله آورده است: جهان در دو دهه اخیر بیش از ۹.۵ تریلیون دلار در زمینه دوره گذار به انرژی کمکربن سرمایهگذاری کرده است، با این حال انرژیهای بادی و خورشیدی هنوز هم تنها کمتر از ۴ درصد از انرژی مورد نیاز جهان را تأمین میکنند و خودروهای برقی ضریب نفوذ جهانی بین ۲ و ۳ درصد دارند،
به گفته الغیص، واقعیت این است که بسیاری از انرژیهای جایگزینها نمیتوانند جایگزین نفت در مقیاس لازم شوند، یا در بسیاری از مناطق مقرون بهصرفه نیستند.