زیستن مرگ زیر درخت گردو
تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۶۷۵۶۰
این داستان از آخر به اول می‌رسد و اول این داستان آخر آنست. «درخت گردو» قصه همین به انتها رسیدن است وقتی هنوز چیزی شروع نشده. حکایت تکرارشونده مردن در خفا و دفن در سکوت.
داستان حمله شیمیایی به سردشت در ۷ تیر ۶۶ و روایت یک سکوت ممتد؛ چه در ساعات اولینش که قربانیان در برزخ دانستن زخمی که راه نفسشان را می‌بست باید با اتوبوس راه ۵ ساعته تا تبریز را طی می‌کردند و چه زمانی که آنجا هم نباید کسی بو می‌برد که عده‌ای از هموطنان در بهت و ناباوری، شیمیایی شده‌اند تا مگر متصدی بیمارستان تختی بدهد و صاحب حمام، دوشی و چه حتی در تهران که کسی نباید می‌گفت بیماران طبقه چهارم را چرا آوردند، از کجا و چرا یکی یکی سر از سردخانه درمی‌آورند و چه طی این ۳۲ سال که این تراژدی بزرگی چنین در وطن خویش غریب مانده و حالا با «درخت گردو» محمدحسین مهدویان به تصویر درآمده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تراژدی‌ها از دل همین حقایق زاده می‌شوند و می‌میرانند. چه «پیانیست» رومن پولانسکی باشد و داستان اشپیلمان نوازنده که شاهد کشتار خانواده‌اش در گتوی ورشو بود و چه «درخت گردو» و قصه اوستا قادر در سردشت. اوستا قادری که به تعبیر شاملویی، مرگ را زیسته با آوازی غمناک و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده؛ تا ۷۰ سالگی و تا شهادت در دادگاه لاهه علیه عاملان نسل‌کشی سردشت. این فیلم یک مستند واقعی است از مرگ شهین، ناصر، مال مال و مریم و جدایی غریبانه ژینا. روایت جا گذاشتن یکی پس از دیگری در سردشت و تبریز و تهران. گرچه در روایت فیلم مریم در بیمارستان سردشت و در اصل مریم در تبریز با به دنیا آوردن ژینا (زندگی‌بخش) به پایان زندگی می‌رسد اما همان یک وعده حیات هم در وانفسای ندانم‌کاری مدیریت بحران‌ها از آغوش پدر بازماند؛ و ماند دلداری آخر راوی از زبان پدر که دلخوش به سرنوشت متفاوت ژینا از دیگر دختران روستا خودش را برای این هجر ۳۰ ساله تسلی می‌داد. پدری مصیبت‌زده با جنازه کودکانش بر دوش، باید راه شهر تا روستا؛ شاهد دهشت بزرگ در غریب‌آباد شهرها حیران، باید راه دادخواهی را از سردشت تا لاهه تنها بپیماید.
این تلخی تنهایی یک انسان است در حیرت جنایت دشمن و در غربت حمایت دوست. از غیر خورده و از خودی رانده و در خویش مانده. حکایت تکرارشونده سوگواران تنها و سوگواری تنهایان، سوزناک‌ترین مرثیه عالمیان است. چشم بستن بر یک جنایت، آغاز جنایت‌های دیگر است؛ و چنانکه اوستا قادر گفت سکوت درباره سردشت، شروع جنایت در حلبچه بود؛ همان‌طور که این گفته هیتلر در زمان حمله به لهستان در سال ۱۹۳۹ باورپذیر می‌شود: «امروز چه کسی نابودی ارمنی‌ها را به یاد دارد؟» و سینما زبان یادآوری است و «درخت گردو» ادای دین سینمای ایران به قربانیان یکی از هولناک‌ترین جنایات بشری؛ مردمان کرد که با امیدشان زنده‌اند.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۶۷۵۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ اتفاقی که شهرداری تهران پای درختان ایستاد
به گزارش همشهری آنلاین، با وجود تلاش‌های مدیریت شهری در دوره فعلی در راستای صیانت از درختان و فضای سبز تهران، هجمه‌هایی درخصوص قطع درختان به شهرداری تهران وارد شد. مرور کارنامه فضای سبز مدیریت شهری ششم نشان می‌دهد که نه‌تنها عزمی برای قطع درختان و نابودی فضای سبز تهران وجود ندارد، بلکه اقدامات خوبی هم در حوزه فضای سبز صورت گرفته است. همچنین شهرداری تهران برخوردهای جدی با متخلفان حقیقی و حتی حقوقی داشته است که در ادامه به اهم اقدامات این حوزه اشاره می‌کنیم.
مقابله با تخریب بوستان اقاقیا
بهمن سال گذشته بود که قطع درختان بوستان اقاقیا جنجال به پا کرد. ماجرا این بود که مدیران یکی از مجموعه‌های وابسته به ستاد اجرایی فرمان امام، بخشی از بوستان اقاقیا را در محله داوودیه فنس‌کشی و ۶۰ درخت را قطع کردند. شهرداری بلافاصله وارد عمل شد و فنس‌ها را نصب کردند و درختان دوباره کاشته شدند.
جوان‌سازی خیابان ولیعصر
درختان خیابان ولیعصر(عج) همواره در معرض تخریب برج‌سازها و متخلفان ساختمانی قرار داشته و دارند. قطع درختان این خیابان به بهانه‌های مختلف همواره از موضوعات رسانه‌ها بوده و هست. اواسط سال ۱۴۰۱قطع ۱۰ اصله درخت مقابل یک ملک خبرساز شد و باز هم شهرداری تهران را به اهمال‌کاری متهم کردند. درحالی‌که شهرداری پس از پیگیری موضوع از مالک به مراجع قضایی شکایت کرد و مقرر شد مالک ۱۱۷میلیارد تومان جریمه بپردازد و بیش از ۱۰۰اصله درخت هم در این خیابان غرس کند. همچنین در این دوره به جای درختان خشک‌شده و آفت‌زده خیابان ولیعصر(عج) چند هزار اصله درخت جوان کاشته شد.
حفظ درختان مؤسسه ژئوفیزیک‌دانشگاه تهران
موضوع قطع ۵۰درخت و جابه‌جایی ۲۰۰نهال مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران فروردین ۱۴۰۱مطرح شد که درنهایت با پیگیری و پافشاری شهرداری تهران، مسئولان دانشگاه تهران از اقدامات خود عقب‌نشینی و ادعا کردند، اقدام این مؤسسه در جابه‌جایی درختان با مجوز قانونی و در راستای توسعه فعالیت‌های علمی و آموزشی دانشگاه بوده است اما با تلاش شهرداری این کار متوقف شد.
شکایت از کاخ سعدآباد به خاطر قطع درخت
آخرین روزهای آبان ۱۴۰۲تصاویری از درختان قطع‌شده کاخ سعدآباد منتشر شد. گرچه روابط‌عمومی مجموعه سعدآباد در واکنش به این موضوع اعلام کرد تنها ۳اصله درخت خشکیده و آفت‌زده قطع شده‌اند اما شهرداری تهران بازهم پیگیر ماجرا شد و از مجموعه کاخ سعدآباد بابت این کار شکایت کرد.
تابلوی درخت در متروی بهارشیراز
حفاظت از درختان شهر تنها به نظارت و پیگیری قانونی محدود نمی‌شود؛ گاهی با یک ابتکار کوچک نیز می‌توان در مسیر حفظ محیط‌زیست شهر قدم برداشت؛ اقدامی که در زمان افتتاح متروی بهار شیراز از سوی شهرداری تهران مورد توجه قرار گرفت. در این ایستگاه ۲اصله درخت قدیمی وجود دارد که اطراف آنها با محفظه شیشه‌ای پوشانده و به یک تابلوی زیبا و خیره‌کننده تبدیل شده است.
ممانعت از خشک‌شدن درختان مجموعه انقلاب
تعدادی از درختان مجموعه انقلاب در ادوار گذشته خشکانده و قطع شدند و گویا مدیریت شهری هم این موضوع را پیگیری نکرده است. در این دوره اعضای شورای شهر تهران از شهرداری تهران خواستند تا این موضوع را پیگیری کند و مانع از تکرار این اقدام در مجموعه انقلاب شود. شهرداری تهران هم موضوع را به‌صورت حقوقی و قانونی پیگیری کرد و شکایت از این مجموعه همچنان در چرخه پیگیری است.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد