به نقل از «پارس فوتبال»

فرهاد مجیدی و تصمیمات خلق‌الساعه ؛ سردرگمی مدیران استقلال

تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۸۸۲۴۸

مجیدی به همان اندازه که در سرمربیگری کم‌تجربه است، تصمیمات خلق‌الساعه هم اتخاذ می‌کند.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

فرهاد مجیدی این روز‌ها درباره مسائل جابه‌جایی‌های تیم یا بازیکنانش هم دچار تردید‌هایی می‌شود که بعضاً مشخص می‌کند هنوز تجربه لازم در امر مربیگری را ندارد.

فرهاد مجیدی در بازگشت از امارات با اینکه در دبی گفته بود فرشید اسماعیلی را به کادر پزشکی در تهران می‌سپارد به یک باره در طول پرواز تصمیمش تغییر کرد و از فرشید اسماعیلی خواست با تیم راهی دوحه شود که در بازی با الریان کنار اعضای تیم باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تکرار این موضوع در دیدار با نفت مسجد سلیمان و نیمکت‌نشین کردن وریا غفوری و مسعود ریگی بود که البته مجیدی بین نیمه متوجه این اشتباه شد و در ابتدای نیمه دوم همه تعویض‌هایش را یک جا انجام داد. او در پرواز به اربیل برای دیدار با الشرطه هم ابتدا گفته بود یک روز پیش از بازی عازم اربیل شوند ولی ساعاتی پس از این تصمیم از باشگاه درخواست کرد دو روز زودتر راهی عراق شوند. او در برنامه‌ریزی سفر تیمش به کویت برای رویارویی با الاهلی هم چنین تصمیماتی گرفت. یکی از نزدیکان به باشگاه در همین ارتباط به ما گفت:

«فرهاد مجیدی ابتدا درخواست کرده بود تیمش روز یک‌شنبه به کویت برود و تا همان روز در تهران تمرین کند».

به همین دلیل کادر مدیریتی باشگاه برنامه همه پرواز‌هایی که به طرف کویت انجام می‌شود را بررسی و در حال تهیه بلیت بودند که فرهاد مجیدی در تصمیمی جدید این بار پیشنهاد سفر شنبه را می‌دهد.

از آنجا که هیچ پروازی روز شنبه به کویت انجام نمی‌شود باشگاه مسیر پرواز به استانبول و توقف ۲ ساعته در سالن ترانزیت فرودگاه ترکیه را بررسی کرده و می‌خواستند از آن طریق برای اعزام کاروان استقلال به کویت برنامه‌ریزی کنند که به فرهاد پیشنهاد دادند جمعه از ایران به کویت پرواز داریم و می‌توان کاروان استقلال را راهی آن کشور کرد.

در نهایت و آخرین خبری که از اردوگاه استقلال به دست‌مان رسیده حاکی از آن است که به دستور کادر فنی استقلال مقرر شده یک پرواز چارتر اعضای این تیم را روز جمعه از تهران به کویت ببرد و این تیم روز‌های شنبه و یک‌شنبه در آن کشور تمرین کرده و روز دوشنبه به مصاف الاهلی عربستان برود. البته یک مقام مسئول در باشگاه استقلال به ما گفت:

باز هم تا آخرین لحظه هر تصمیمی از سوی فرهاد مجیدی اتخاذ شود اجرا خواهد شد و حتی ممکن است باز هم تغییری در برنامه پرواز تیم به کویت ایجاد شود.

خبرورزشی

منبع: پارس فوتبال

کلیدواژه: فرهاد مجیدی استقلال استقلال سرمربی استقلال فرهاد مجیدی فرهاد مجیدی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۸۸۲۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شک و تردید سالم است، اما در پزشکی می‌تواند خطرناک باشد!

فرارو- وقتی صحبت از اعتماد عمومی به میان می‌آید در پزشکی بر سر دوراهی قرار داریم. پس از وقوع پاندمی کووید که علم را تحت الشعاع سیاست قرار داد جای تعجبی نیست که اعتماد به علم پزشکی روندی فرسایشی را طی می‌کند. در واقع، اعتماد به پزشکان از ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به این سو به پایین سطح خود رسیده است. در نتیجه، افراد بیش تری به دنبال صدا‌های کم‌تر متعارفی در عرصه سیاست هستند که به باور‌های آنان نزدیک‌تر است و تمایل دارند آن صدا‌ها را بپذیرند. برای مثال، "رابرت اف کندی جونیور" از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری باوری به واکسن ندارد و از جمله افراد بدبین نسبت به این موضوع قلمداد می‌شود. نتیجه برخی از نظرسنجی‌ها از حمایت دو رقمی از او حکایت دارد. این می‌تواند زنگ خطری برای علم پرشکی باشد.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، این در حالیست که سیستم پزشکی در جلسات حضوری و هم چنین بولتن‌های بهداشت عمومی به اعتماد متکی است. بی اعنمادی می‌تواند پزشکان را به سوی فرسودگی شغلی سوق دهد و باعث بروز نتایج منفی‌ای برای بیماران شود که در صورت وجود اعتماد قابل اجتناب خواهند بود. زوال اعتماد به علم پزشکی و پزشکان تا حدی عامل  افزایش نرخ سرخک در بین کودکان واکسینه نشده، عدم رعایت غربالگری سرطان توصیه شده و امتناع از مصرف دارو‌های پیشگیری کننده است. هیچ راه حل آسانی در این مورد وجود ندارد. اگر راه‌هایی برای بازگرداندن و تقویت اعتماد به بیماران پیدا نشود جان افراد بیش تری از دست خواهد رفت.

در مورد پزشکان امریکایی این بی اعتمادی فضای نسبتا تازه‌ای می‌باشد و پیش‌تر چندان موضوع بی اعتمادی به پزشکان مطرح نبود.

تردید نسبت به پزشکی معادل نیهیلیسم پزشکی نیست. داده‌های پشت دارو‌هایی که پزشکان تجویز می‌کنند و تصمیماتی که می‌گیریم نباید تنها در اختیار ما باشد. افراد حق دارند اعداد را بررسی کنند و در مورد ریسک و منافع خود تصمیم بگیرند. با این وجود، زمانی که این شک و تردید به ناباوری مذموم و جبران ناپذیر تبدیل می‌شود می‌بینیم که برخی از بیماران تصمیمات خطرناکی اتخاذ می‌کنند و زمانی که پزشکان با ناامیدی پاسخ می‌دهند این موضوع صرفا باعث جدایی و فاصله بیش‌تر بین  پزشک از بیمار می‌شود.

اعتماد گاهی اوقات با ارائه واضح حقایق و ارقام قابل ترمیم است واقعیت آن است که اعتماد چیزی فراتر از  توضیح اعداد است. پزشکان چیز‌هایی در مورد بدن به بیماران می‌گویند که قابل مشاهده نیستند. پزشکان تغییرات سبک زندگی و دارو را برای درمان یا پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است توسط بیمار احساس نشوند توصیه می‌کنند. جراحان به نسخه عمیقی از اعتماد به نام قرارداد جراحی اشاره می‌کنند: این ایده که وقتی افراد زیر چاقو می‌روند به جراح خود اجازه می‌دهند که بدن شان را باز کند تا آنان را بهتر کند. این اعتماد را باید به دست آورد.

در مواقع اضطراری بیماران این فرصت را ندارند که انتخاب کنند به چه کسی اعتماد کنند و تصمیمات پزشکی باید عجولانه و حتی در کسری از دقیقه اتخاذ شوند. بنابراین، بخشی از کار پزشکان ایجاد رابطه سریع است. این تصمیم گیری زمانی که اعتمادی که پیش‌تر بین بیمار و پزشک وجود داشته اکنون از بین رفته دشوارتر می‌شود.

در پزشکی به ایده تصمیم گیری مشترک اشاره می‌شود که در آن تصمیمات پزشکی به طور مشترک توسط پزشک و بیمار برخلاف لحن پدرانه سالیان گذشته گرفته می‌شوند. در نتیجه، پزشک به بیمار خود نمی‌گوید چه کاری را انجام دهد در عوض اطلاعات لازم را به او ارائه می‌دهد تا بیمار بتواند مسیری را که برایش مناسب است انتخاب کند. اگر بیمار نخواهد یا نتواند آن چه را که پزشک مطرح می‌کند باور کند دانش پزشکی بی فایده می‌شود.