Web Analytics Made Easy - Statcounter

دونالد ترامپ پس از پیروزی در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا تلاش کرد تا با ترکیبی از روش‌های مسبوق به سابقه و نوین، ایران را که به عنوان یکی از نقاط ثقل توجه سیاست خارجی این کشور تعریف می‌شد، پای میز مذاکره جدیدی بنشاند که مسائل مربوط به کنش‌ورزی منطقه‌ای جمهوری اسلامی و نظام دفاع موشکی را شامل شود.

سجاد علیزاده

دونالد ترامپ پس از پیروزی در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا تلاش کرد تا با ترکیبی از روش‌های مسبوق به سابقه و نوین، ایران را که به عنوان یکی از نقاط ثقل توجه سیاست خارجی این کشور تعریف می‌شد، پای میز مذاکره جدیدی بنشاند که مسائل مربوط به کنش‌ورزی منطقه‌ای جمهوری اسلامی و نظام دفاع موشکی را شامل شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او با این دیدگاه که ایرانیان بسیار وابسته به توافق با آمریکا هستند، از برجام خارج شد و درعین‌حال، از آمادگی ایالات‌متحده برای مذاکره سخن گفت. پس از مدتی، ایران در حالی که برجام را با تئوریکای اروپایی و شرقی ادامه داد، مذاکره دوباره در حوزه هسته‌ای و هرگونه مذاکره در مورد مسائل منطقه‌ای و موشکی را خط قرمز خود خواند. پس از آنکه در این مرحله، ترامپ به اهداف از پیش تعیین‌شده خود نرسید و ایران به سمت او قدمی برنداشت، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده و مشاورانش راهبرد فشار حداکثری منجر به تعامل (Maximum Pressure & Engagement) را برگزیدند. بدین معنا که تا حداکثر ممکن، فشارهای مختلفی در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی بر ایران واردشده تا این کشور در اثر فشارهای اجتماعی داخلی و به‌منظور ادامه حیات اقتصادی و سیاسی، به ناچار به بازی مذاکره طراحی‌شده توسط ایالات‌متحده وارد شود. پس از کلید خوردن این راهبرد، آمریکایی‌ها که هر روز در حال افزایش فشار حداکثری بر ایران بوده و همزمان، منتظر دریافت پاسخی مثبت از سوی تهران بودند، نه تنها هیچ واکنش مثبتی از سوی جمهوری اسلامی دریافت نکردند که مقامات ایران در اقدامی متقابل، راهبرد مقاومت فعال را در سطح منطقه اجرایی کردند. این استراتژی به طور خلاصه به دنبال افزایش هزینه کنش‌های ایالات‌متحده در منطقه غرب آسیا در حوزه‌های نظامی، امنیتی، اطلاعاتی، اقتصادی و اجتماعی است؛ به‌طوری‌که این کشور، در اثر فشار مالی، جانی و اجتماعی ناشی از پیشبرد راهبرد مقاومت فعال، دست به اصلاح در رویکرد خود در قبال جمهوری اسلامی بزند و یا نیروهایش را از سطح منطقه خارج کند.

واشنگتن در این برهه به این ادراک رسید که راهبرد فشار حداکثری‌اش نه‌تنها منجر به پاسخ مطلوب نشده که هزینه‌های جدی جدیدی برای او و متحدانش در سطح منطقه ایجاد کرده است. در همین حین بود که در اقدامی از پیش حساب‌شده، پهپاد گلوبال هاوک آمریکایی به منظور سنجش میزان «آمادگی نظامی» و «اراده‌ای برای پاسخ نظامی» به حریم هوایی ایران وارد شد که آن‌ها دریافتند که تهران، در عین مقاومت فعال، آماده واکنش مستقیم به هر نوع اقدام نظامی است.

جمهوری اسلامی و ایالات‌متحده در مدت ۴۱ سال درگیری در سطوح استراتژیک و تاکتیکی، هر دو قواعد بازی مشخصی را رعایت می‌کردند و سال‌ها به صورتی تقریباً نانوشته، بدان پایبند بودند؛ اما در آخرین مرحله راهبرد فشار حداکثری، تیم ترامپ در واشنگتن تصمیم خطرناکی گرفت تا قواعد بازی میان ایران و آمریکا را به هم زده و در حوزه جدیدی، راهبرد فشار حداکثری به‌منظور دستیابی به تعامل را امتحان کند. ترور سردار سلیمانی، جدی‌ترین اقدام به‌منظور بر هم زدن قواعد تنش میان ایران و آمریکا تلقی می‌شود. درگیری مستقیم با ایالات‌متحده، همیشه آخرین گزینه‌ای است که در فهرست انتخاب ما محفوظ است و هیچ‌وقت نباید به‌عنوان گزینه‌های ابتدایی به آن نگریست؛ چراکه درگیری متقارن، در عین آنکه مزیت نسبی آمریکاست، نقطه‌ضعف ماست.

 در مقابل، درگیری نامتقارن و نیابتی، مزیت نسبی ماست؛ حوزه‌ای که اتفاقاً در آن، ایالات‌متحده بسیار آسیب‌پذیر بوده و هزینه‌های آن برای ایران نسبت به آورده آن نیز بسیار پایین است. امریکا با ترور شهید سلیمانی، ضمن آنکه یکی از شاه‌مهره‌های منطقه‌ای ایران را حذف کرد، به‌درستی به دنبال کشاندن آن به درگیری متقارن است؛ بنابراین، به نظر می‌رسد که جمهوری اسلامی ضمن آنکه راهبرد مقاومت فعال را باقوت و شدت ادامه می‌دهد، به ورطه درگیری متقارن نخواهد افتاد. همچنان‌که یکی از شروطی که برای نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به‌منظور حمله موشکی به آمریکا گذاشته شد، در نظر گرفتن راه فراری برای طرف مقابل بود؛ مسئله‌ای که به‌درستی مؤید نکات بالاست که در عین آنکه باید ایالات‌متحده را به سمت درگیری نامتقارن کشاند، نباید به سمت درگیری متقارن حرکت کرد.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: پایگاه عین الاسد انتقام سخت راهبرد فشار حداکثری راهبرد مقاومت فعال جمهوری اسلامی ایالات متحده سطح منطقه منطقه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۱۳۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) مقایسه بمب افکن چینی Xi’an H-۲۰ و B-۲۱ آمریکایی؛ کدام بهتر است؟

با داغ شدن رقابت بزرگ قدرت، ایالات متحده و چین در حال توسعه نسل بعدی بمب افکن‌های استراتژیک پنهانکار خود هستند. B-۲۱ Raider آمریکایی در حال توسعه با بودجه‌ای قابل توجه است و اکنون وارد مرحله تولید با نرخ پایین شده است. در عین حال، شایعاتی در مورد بمب افکن جدید چین با نام Xi’an H-۲۰ وجود دارد که ظاهراً به زودی رونمایی خواهد شد. با این بمب افکن جدید، چینی‌ها امیدوارند سلطه ایالات متحده در عرصه بمب افکن‌های پنهانکار را به چالش بکشند. اما کدام بهتر است؟ B-۲۱ یا H-۲۰؟

به گزارش روزیاتو، جنگ سرد در سال ۱۹۹۰ به پایان رسید و ایالات متحده به عنوان تنها ابرقدرت در جهان باقی ماند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بسیاری از برنامه‌های نظامی پرهزینه از نظر ابعاد کاهش یافته یا لغو شدند. در حالی که روسیه تنها سایه‌ای از آنچه اتحاد جماهیر شوروی بود به نظر می‌رسد، چین به سرعت در حال توسعه نظامی و تکنولوژیکی بوده است.

بار دیگر، جهان وارد عصر رقابت قدرت‌های بزرگ شده است و ایالات متحده دیگر نمی‌تواند مطمئن باشد که در آینده نیز مانند گذشته از سلطه خود برخوردار خواهد بود.

B-۲۱ Raider آمریکایی

به نظر می‌رسد B-۲۱ Raider آمریکایی در توسعه خود از Xi’an H-۲۰ جلوتر است. B-۲۱ Raider اولین بار در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳ به پرواز درآمد و اکنون در مرحله تولید اولیه با نرخ پایین قرار دارد. نیروی هوایی ایالات متحده انتظار دارد که این بمب افکن پنهانکار تا سال ۲۰۲۷ – فقط حدود ۳ سال آینده – وارد خدمت رسمی و گسترده شود. به گفته نیروی هوایی ایالات متحده، B-۲۱ Raider یک بمب افکن تهاجمی پنهانکار با قابلیت نفوذ دوگانه خواهد بود که قادر به حمل مهمات متعارف و هسته‌ای خواهد بود. B-۲۱ ستون فقرات نیرو‌های بمب افکن آینده نیروی هوایی را تشکیل خواهد داد که شامل B-۲۱‌ها و B-۵۲‌ها می‌شود.

یکی از نکات قابل توجه این است که B-۲۱ Raider اولین بمب افکن پنهانکار آمریکایی نیست. آمریکا سال هاست که بمب افکن‌های پنهانکار دیگری از جمله B-۲ Spirit و F-۱۱۷ Nighthawk می‌سازد. این بدان معناست که صنعت تولید بمب افکن پنهانکار ایالات متحده تجربه بالایی داشته و می‌تواند بر اساس مهارت‌ها و پایگاه دانش خود، نمونه‌های بهتری نیز بسازد.

Xi’an H-۲۰ چینی

بمب افکن Xi’an H-۲۰ اولین بمب افکن پنهانکار در نوع خود در چین است. چین برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که این بمب افکن را توسعه می‌دهد و از آن زمان تاکنون، این پروژه کاملاً سری پیش رفته است. نیوزویک به نقل از یک مقام چینی در مارس ۲۰۲۴ گفت که این بمب افکن “به زودی” رونمایی خواهد شد. این مقام همچنین اظهار داشت که دیگر چالش بزرگی برای توسعه بمب افکن چینی باقی نمانده است.

در حال حاضر، تنها بمب افکن استراتژیک در خدمت چین، جت بمب افکن دو موتوره Xi’an H-۶ است. این بمب افکن یک نسخه کپی ساخته شده با مجوز از روی توپولف Tu-۱۶ ساخت شوروی است که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۵۲ انجام داده و اولین بار در سال ۱۹۵۸ به چین تحویل داده شد. اعتقاد بر این است که چین حدود ۲۳۱ فروند از این هواپیما‌ها را در خدمت دارد، هواپیما‌هایی که به شدت بازطراحی و مدرن شده اند. صرف نظر از قابلیت‌های واقعی H-۲۰ جدید، این هواپیما احتمالاً یک جهش قابل توجه نسبت به H-۶ قدیمی خواهد بود.

مقامات آمریکایی نگران نیستند

ما اکنون به این تغییرات نیاز داریم. ما برای بهینه سازی مجدد نیرو‌های خود برای مقابله با چالش‌های استراتژیک در زمان رقابت قدرت‌های بزرگ وقت نداریم. ~ فرانک کندال، وزیر نیروی هوایی

بدون دسترسی به اطلاعات طبقه بندی شده، ارائه بینش زیادی در مورد اینکه کدام بهتر یا توانمندتر است غیرممکن است. بسیاری از آنچه در مورد H-۲۰ نوشته شده است حدس و گمان است. با این حال می‌توان به مواردی اشاره کرد.

مقامات ایالات متحده نسبت به بمب افکن چینی H-۲۰ چندان نگران به نظر نمی‌رسند. یکی از مقامات اطلاعاتی وزارت دفاع که به شرط ناشناس ماندن با خبرنگاران صحبت می‌کرد، به گزارش Defence One گفته است: «موضوع H-۲۰ این است که وقتی واقعاً به طراحی این سیستم نگاه می‌کنید، احتمالاً به خوبی پلتفرم‌ها [با پنهانکاری بیشتر]، به‌ویژه پلتفرم‌های پیشرفته‌تری که در حال توسعه دادنشان هستیم، نیست. آن‌ها با چالش‌های طراحی مهندسی زیادی مواجه شده‌اند، از این نظر که چگونه می‌توانید عملکرد سیستم را به روشی مشابه با B-۲ یا B-۲۱ انجام دهید.»

این مقام آمریکایی همچنین در مورد ادعای چینی‌ها مبنی بر اینکه بمب افکن آن‌ها به زودی وارد بازار می‌شود، تردید داشته و گفته است که احتمالاً این موضوع سال‌ها طول خواهد کشید. این مقام مسئول تصریح کرده که حتی اگر این بمب افکن رونمایی شود، به این معنا نیست که «نوع قابلیتی که آن‌ها نیاز دارند یا مقداری که نیاز دارند» را داشته باشد.

با این حال، باید توجه داشت که چین در حال توسعه سریع در زمینه نظامی بوده و به سرعت در حال مدرن شدن است. همچنین، “به خوبی نسخه آمریکایی نبودن” به این معنی نیست که بمب افکن چینی مرگبار یا یک تهدید مهم نیست. هر روزه تعداد بیشتری از سیستم‌های قدیمی ساخت شوروی و تحت لیسانس شوروی، با سیستم‌های بومی جایگزین می‌شوند. حتی اگر این سیستم‌ها مطابق با توانایی‌های همتایان غربی خود نباشند، شکاف بین این دو احتمالاً با گذشت زمان کم خواهد شد.

روسیه نیز در حال توسعه بمب افکن پنهانکار خود است – توپولف PAK DA، اما چین بیش از پیش از اتکا به روسیه و تکنولوژی این کشور مستقل می‌شود. چین اکنون از نظر فناوری از روسیه پیشی گرفته است.

دیگر خبرها

  • پیشنهاد گروگان سابق آمریکایی در خصوص جنگ ایران و اسرائیل
  • کشته‌شدن ۱۰ تروریست در درگیری با نیروهای امنیتی پاکستان
  • ظریف: دانشجویان معترض آمریکایی بر خادمان حرم‌های شریف شرف دارند
  • توضیح سالیوان درباره کمک‌های جدید آمریکا به اوکراین
  • جان جیمز یوبل، فعال ضدصهیونیسم در گفت‌وگو با قدس: صهیونیسم‌ستیزی در میان آمریکایی‌ها افزایش خواهد یافت
  • سالیوان: کمک‌های جدید آمریکا شرایط جنگ اوکراین را تغییر نمی‌دهد
  • جان جیمز یوبل فعال ضدصهیونیسم آمریکایی در گفت‌وگو با قدس: صهیونیسم‌ستیزی در میان آمریکایی‌ها افزایش خواهد یافت
  • (تصاویر) مقایسه بمب افکن چینی Xi’an H-۲۰ و B-۲۱ آمریکایی؛ کدام بهتر است؟
  • مهار ایران توسط چین؛ چالش‌هایی برای اهرم فشار آمریکا
  • فرانسه: ۱۵۰ هزار سرباز روس در جنگ اوکراین کشته شدند