معادن ایلام سرمایه‌گذار می‌خواهد
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۱۵۸۱۱
به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از فارس، معادن یکی از ظرفیت‌های ویژه استان ایلام به شمار می‌روند و استان ایلام دارای ذخایر ارزشمندی است که استفاده از این پتانسیل می‌تواند نقش بسیار موثری در توسعه اقتصادی و درآمدزایی داشته باشد.
استان ایلام با وجود دارا بودن معادن غنی در حوزه مصالح ساختمانی، در دسته استان‌های معدن‌خیز جای نمی‌گیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بهره‌برداری از ۴۹ معدن استان
در این زمینه معاونت امور معادن و صنایع معدنی استان ایلام گفت: در حال حاضر از تعداد ۴۹ معدن در حال بهره‌برداری استان، تعداد ۲۹ معدن فعال بوده و شهرستان مهران با دارا بودن ۱۱ معدن در حال بهره‌برداری بیشترین سهم معدن را به خود اختصاص داده است.
نبی سماواتی افزود: میزان برداشت سالیانه معادن استان بر اساس استخراج اسمی مندرج در پروانه بهره‌برداری ۴۹ معدن مذکور حدود ۸ میلیون و ۶۰۰ هزار تن بوده که در سال گذشته (سال ۹۷) میزان استخراج واقعی صورت گرفته از معادن مذکور به میزان ۴ میلیون و ۹۰۰ هزار تن بوده است.
وی اظهار کرد: با توجه به اینکه عمده معادن استان دارای کاربری برای تولید مصالح ساختمانی بیشتر در داخل استان و اجرای فعالیت‌های ساختمانی به کار می‌رود و تنها ماده معدنی بیتومین به سایر استان‌های کشور برای تولید عایق رطویتی صادر می‌شود.
۱۳ معدن غیرفعال در استان
سماواتی اظهار کرد: در حال حاضر هیچ یک از مواد معدنی استان به صورت خام از مرز مهران صادر نمی‌شود.
وی ادامه داد: در حال حاضر تعداد ۱۳ معدن غیر فعال در استان وجود دارد که این سازمان برای فعال‌سازی مجدد معادن، با دعوت از بهره‌برداری معادن برایمذاکره حضوری، نسبت به ارائه پیشنهادات لازم وفعال‌سازی مجدد معادن اقدام می‌کند.
این مسئول اظهار کرد: در سال جاری تعداد ۵ معدن برای احیا و فعال‌سازی توسط این سازمان به چرخه فعالیت بازگشته‌اند.
تلاش برای کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی
تلاش برای رسیدن به خود کفایی و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی یکی از اساسی‌ترین راهکارهای اقتصاد مقاومتی است و در زمینه کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی باید به سایر منابع موجود در کشور از جمله منابع معدنی توجه ویژه داشت.
بخش معدن، اهمیت اقتصادی بالایی دارد که نباید مورد غفلت قرار گیرد، اما در استان ایلام با وجود وفور معادن، اهمیت آن در نظر گرفته نشده و همین امر سبب شده این ظرفیت وپتانسیل استان مورد بی‌توجهی قرار گیرد و به عنوان یک ظرفیت درآمدزا مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
بی‌شک ارائه مشوق‌های مالیاتی قبیل تسهیلات، سهولت‌بخشی امور اداری می‌تواند در افزایش رغبت بخش خصوصی و سرمایه‌گذاری این بخش در حوزه معادن استان تاثیر مثبتی داشته باشد.
ارائه تسهیلات به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی
آزادی کارشناس امور معادن دراین‌باره گفت: عمده معادن معدنی استان جزو مصالح ساخت و ساز است و معادن مواد صنعتی اندکی در استان وجود دارد.
وی افزود: با دانش بر اینکه سنگ‌گچ، سنگ‌آهک، خاک رس از جمله معادن استان به شمار می‌رود، وضعیت اقتصادی بخش معادن استان در صورتی بهبود می‌یابد که شاهد توسعه راه‌سازی و ساختمان‌سازی در کشور باشیم.
کارشناس امور معادن ادامه داد: استفاده از ظرفیت مرز مهران برای صادرات آجر، گچ و سیمان باید مورد توجه قرار گیرد که این امر نیازمند ورود بخش خصوص به این حوزه است.
آزادی اظهار کرد: با اشاره به اینکه تسهیلاتی نیز برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در نظر گرفته شده، ماده معدنی بیتومین از جمله مواد صنعتی استان به شمار می‌رود که کارکردهای فراوانی دارد اما به دلیل نبود تکنولوژی مربوط هم اکنون این ماده در فراورده‌های ساخت ایزوگام و عایق‌های رطوبتی به کار می‌رود.
این کارشناس بیان کرد: نمک، سلسپین از جمله دیگر معادن صنعتی غیرفعال موجود در استان هستند.
استفاده از روش‌های سنتی برای بهره‌برداری از معادن
بر اساس گفته‌های مدیر کل سازمان صمت از تعداد ۶۸ ماده معدنی شناسی شده در کشور ۱۴ ماده معدنی در استان ایلام قرار دارد که اغلب غیر فلزی و رسوبی هستند.
نصیری افزود: معدن‌کاران به دلیل نداشتن سرمایه و امکانات لازم، از شیوه‌های سنتی برای استخراج مواد استفاده می‌کنند که این امر علاوه بر پایین آمدن بهره‌وری و از دست رفتن ذخایر، سبب ایجاد مشکل و تعطیلی معادن می‌شود.
کد خبر 484561 برچسب‌ها وزارت صنعت، تجارت و معدن اقتصاد استان ایلاممنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: وزارت صنعت تجارت و معدن اقتصاد استان ایلام کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی معدنی استان معادن استان استان ایلام بهره برداری حال حاضر امور معادن ماده معدنی قرار گیرد فعال سازی مرز مهران بخش خصوصی ۴۹ معدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۱۵۸۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینجا از هر ۱۰ سرمایه، ۹ تا بر باد می‌رود
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: بگذارید اول قصه را با یک جوک بی مزه، حتی چند دهه قدیمی‌تر از گروه‌های خانوادگی، شروع کنیم. همان حکایتی که احتمالاً شنیده‌اید: مردی که در ساحل نشسته بود و داشت یک سطل ماست را می‌ریخت توی آب دریا! گفتند: «چی‌کار می‌کنی؟»؛ گفت: «دوغ درست می‌کنم.»؛ گفتند: «نمی‌شه!»؛ گفت: «ولی اگه بشه چی می‌شه!»
دو دهه‌ای می‌شود که دنیا روی کسب و کارهای نوآور کوچک، اسم «استارت‌آپ» را گذاشته است. مفهومی که از دل ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و حتی می‌شود آن را برد در پوشه «رؤیای آمریکایی»: «بنیان‌گذارانی که یک ایده خلاقانه، قدری پول، پشتکار فراوان و مهارت کافی دارند و با هم جمع می‌شوند در گاراژ یک خانه و یک محصول بر پایه اینترنت را می‌سازند که دنیا را تکان می‌دهد و ظرف چند سال تبدیل‌شان می‌کند به ثروتمندترین انسان‌های روی زمین!» این تعریفی اغراق‌آمیز است که مخاطب از مفهوم خلق استارت‌آپ گرفته بود.
کم کم رویدادهایی مثل Startup weekend در سراسر دنیا، و از اوایل دهه نود در ایران خودمان، شکل گرفتند که صاحبان ایده می‌آمدند و برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر ایده‌ها یا محصولات اولیه‌شان (MVP) را ارائه می‌دادند.
چرا سرمایه‌گذار خطرپذیر؟ چون پذیرفته که در سرمایه‌گذاری استارت‌آپی قرار است ۹۰ درصد مواقع زیان بدهد و ۱۰ درصد سود کند. سرمایه‌گذاری خطرپذیر به یک معنی نوعی از سرمایه‌گذاری است که شرکت یا شخص، سرمایه‌گذاری‌اش را روی یک ایده یا محصولی که تا به حال به آن شکل در بازار جهان یا آن منطقه نبوده انجام می‌دهد.
هم نبود ذهنیت واقعی از بازار و هم نداشتن برآورد درست از کارکرد محصول ریسک را بالا می‌برد. برای همین هم احتمال ۹ شکست از ۱۰ سرمایه‌گذاری اصطلاح رایجی بین این سرمایه‌گذاران است. اما در صورت نتیجه‌دهی محصول و بازار، سودی که از برد یکی از ۱۰ سرمایه‌گذاری به جیب سرمایه‌گذار می‌رود، تمام ۹ شکست قبلی را پوشش می‌دهد. این شکل از سرمایه‌گذاری دانش کافی مدیریتی، شناخت بازار، فناوری و محصولات بر پایه فناوری را می‌طلبد که غالباً سرمایه‌گذاران و مشاوران‌شان این دانش را دارند و بی‌گدار به آب نمی‌زنند.
اما نمای بیرونی این سرمایه‌گذاری‌ها و بنیان‌گذاری‌ها برای تماشاگری که دانشی در این زمینه ندارد، همان دوغ کردن دریا با یک سطل ماست است! شیوه‌ای که بسیاری از کسانی که فکر می‌کنند صاحب ایده‌هایی هستند که می‌تواند دنیا را تکان دهد هم با آن درگیرند. رویدادهای ارائه طرح و محصول به سرمایه‌گذار پر است از نوجوانان و جوانانی که فکر می‌کنند خلاقانه‌ترین ایده دنیا را دارند و استراتژی‌شان برای به ثمر رسیدن محصول این است: «اگه بشه چی می‌شه!»
شاید بشود گفت بخشی از این نگاه به استارت‌آپ برمی‌گردد به همین نوع نگاه به مسئله «موفقیت»؛ موفقیت قبلاً در فرهنگ ما کنار مفهوم «رستگاری» قرار می‌گرفت و برای رسیدن به آن مجموعه‌ای از تلاش‌های مادی و معنوی نیاز بود و منابع مورد رجوع هم مجموعه‌ای از کتاب‌ها و سخنانی از دل مذهب و ادبیات بودند. حالا اما موفقیتی که نوجوان و جوان امروزی می‌شناسد، ورقی است که از دل همان پوشه رؤیای آمریکایی بیرون آمده و مخاطب آن، در کتاب‌ها و سخنرانی‌های انگیزشی به دنبالش می‌گردد. کتاب‌ها و سخنرانی‌هایی که بسیاری‌شان نه پایه روان‌شناسی دارند، نه ادبیات و نه هیچ حوزه تخصصی دیگر! تنها حرف‌های قشنگی‌اند که می‌توانند چند روزی یک نوجوان را ساعت ۵ صبح از خواب بیدار کنند که دنیا را عوض کند!
اما با این وجود، نمی‌توان آثار بعضی اساتید مدیریت یا روان‌شناسی که به این شیوه نوشته شده و در این دسته قرار گرفته اما واقعاً مبنای علمی دارد را نادیده گرفت. در یکی از همین آثار استیون کاوی، نویسنده و تاجر آمریکایی جمله‌ای دارد که به نظر برآمده از تجربه بی‌نظیر در کسب و کار است: «با یک پایان‌بندی در ذهن‌ت، شروع کن!»
مسئله بیشتر جوانانی که در رویدادهای استارت‌آپی می‌خواهند با ایده‌هاشان دنیا را عوض کنند این است که حتی برای همان ایده‌ای که فکر می‌کنند فوق‌العاده است یک «پایان» خوب یا بد در نظر ندارند. به همین خاطر است که حتی بسیاری از مدیران استارت‌آپی در کشورمان خودشان و کسب و کارشان را یک هویت واحد می‌دانند که بی هم هیچ‌اند و قرار نیست هیچ وقت از هم جدا شوند. تا کی؟ لابد الی الابد!
چندی پیش خبر خروج برادران محمدی (بنیان‌گذاران دیجی‌کالا) از این شرکت و فروش سهم‌شان رسانه‌ای شد اما به سرعت مهر تکذیب روی‌ش خورد. مدتی قبل‌تر البته شاهد خروج میلاد منشی‌پور (مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار تپسی) از ترکیب سهام‌دار و بعد از مدیرعاملی این شرکت بودیم. اتفاقی که تلنگری برای زیست‌بوم استارت‌آپی کشور بود و نمونه خوبی برای اینکه بتوان گفت: «کسب و کار هم می‌تواند مثل یک فیلم سینمایی خوب، پایان‌بندی مناسب داشته باشد.»
شرکت سرمایه‌گذاری گلرنگ با مبلغی بیش از ۲ هزار میلیارد تومان ۷۰ درصد سهام تپسی را از سهام‌داران خرید. البته درصد بسیار کمی از این سهام متعلق به بنیان‌گذاران حقیقی بود اما همان درصد کم هم در ۲ هزار میلیارد تومان عددی می‌شود که می‌تواند تحقق همان رؤیای استارت‌آپی اوایل دهه ۹۰ در ایران باشد.
در نمونه بزرگ خارجی این اتفاق که زمان زیادی هم از آن نگذشته، مالک تسلا و اسپیسX سهام عمده توئیتر را از سهام‌داران‌ش با ارزش چند ده میلیارد دلاری خرید. پولی که از این فروش سهام نصیب جک دورسی (هم‌بنیان‌گذار توئیتر) شد، ۹۷۸ میلیون دلار بود.
پشت برادران محمدی و میلاد منشی پور ایرانی و جک دورسی خارجی، هزاران هزار جوان هستند که در مرحله ایده یا اجرا شکست خورده‌اند و رویای‌شان محقق نشده است. اما حالا که نمونه‌هایی از خروج موفق از کسب و کار را در کشورمان می‌بینیم، بد نیست به این هم توجه کنیم که چه‌قدر از آن هزاران هزار شکست، واقعاً مبنای علمی و حساب‌شده‌ای برای موفقیت داشته‌اند؟ اصلاً چه‌قدر از موفقیت‌های فعلی که می‌بینیم «پایان‌بندی» مناسب خواهند داشت؟
کد خبر 6087769
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت