یک رای من؛ برای ایرانی سربلند
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۸۲۵۵۲
برای ایرانی سربلند و قوی همراه با مردم به میدان آمده‌ایم، برای خلق حماسه‌ای دیگر، حماسه‌ای از جنس اتحاد و همدلی ...
ملایری‌ها همواره در طول ۴۰ سال از عمر پربرکت انقلاب پای‌بندی خود را به نظام و انقلاب به اثبات رسانده و امروز نیز فارغ از هرگونه تعلقاتی وارد این عرصه مهم سیاسی کشور شده‌اند تا ضمن تایید وفاداری خود، صندلی سبز بهارستان را به دست افرادی قوی و متعهد بسپارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگرچه ملایری‌ها در این دوره از انتخابات، داوطلبی از جریان سیاسی اصلاح‌طلب را نداشتند و این امر موجب شد هیاهوی کمتری را در تبلیغات شاهد باشیم، اما مردم تا اندازه‌ای اهمیت و جایگاه انتخابات را می‌دانند که به عهد خود با نظام و انقلاب وفادارند و حضوری پرشور در پای صندوق‌های رای دارند.
در گذاری بر تبلیغات داوطلبان انتخابات در ملایر طی یک هفته گذشته و گپ و گفتی با شهروندان، اکثر مردم بر این اعتقاد بودند که باید برای تعیین سرنوشت‌شان در پای صندوق‌های رای حاضر شوند و نظر افرادی که تمایل به حضور در انتخابات را ندارند، باید تغییر داد.
اگرچه ملایری‌ها در این دوره از انتخابات، داوطلبی از جریان سیاسی اصلاح‌طلب را نداشتند و این امر موجب شد هیاهوی کمتری را در تبلیغات شاهد باشیم، اما مردم تا اندازه‌ای اهمیت و جایگاه انتخابات را می‌دانند که به عهد خود با نظام و انقلاب وفادارند و حضوری پرشور در پای صندوق‌های رای دارند.
این حضور در حقیقت تایید و پیروی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب است مبنی بر اینکه اگر ایران را دوست دارید، باید پای صندوق‌های رای بیاید.
آوردگاهی مهم که فارغ از گرایش حزبی، جناحی و سیاسی، همگی باید زمینه‌ساز تحقق مشارکت حداکثری در این رویداد سرنوشت‌ساز باشیم و مردم ملایر به خوبی درک کرده‌اند که انتخابات یکی از مهمترین عرصه‌های حضور در صحنه تصمیم‌گیری آن هم در نظام مردم سالاری دینی است.
مردم ملایر؛ شگفتی‌سازند
در پیام مشترکی که امام جمعه ملایر و معاون استاندار همدان و فرماندار ویژه ملایر برای دعوت از آحاد ملت شهیدپرور این شهرستان در پای صندوق‌های رای صادر کردند، حضور حداکثری و در عین حال مومنانه و آگاهانه انتخابات امروز/دوم اسفند/ آن هم در امتداد یوم الله تشییع، تکریم و بدرقه سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی، حماسه شگفتی‌ساز دیگری را در تاریخ انقلاب اسلامی و ایران عزیز خلق خواهد کرد.
حضور پرشور مردم ملایر در پای صندوق‌های رای با وارد ساختن سیلی محکم دیگری به آمریکای جنایتکار، آمال و آرزوهای شیطانی جبهه دشمن را باطل و با ارتقای قدرت ملی، نویدبخش شکل‌گیری مجلسی مقتدر و در خور شایستگی‌های ملت ایران خواهد شد.
یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی فرصتی شد تا مردم ملایر بار دیگر با مشارکتی پرشور و با حضور علاقه‌مندانه در تعیین سرنوشت خود گام بردارند و با دمیدن روحی تازه در قامت این کشور به اعتلای آن کمک کنند.
در ۱۹۹ شعبه‌ای که برای اخذ رای مردم در این شهرستان پیش‌بینی شده، سه هزار عامل اجرایی کار برگزاری انتخابات را بر عهده دارند و بسترسازی انتخاباتی پرشور که چندین ماه است دست‌اندرکاران آن تلاش کردند تا ۲۳۲ هزار و ۹۵۷ نفر واجد شرایط رای ملایر با حضور در پای صندوق‌های رای دستاوردی دیگر در عرصه سیاسی کشور رقم بزنند.
نکته قابل توجه در مهیا کردن انتخابات، ابتکار نو و ایده خلاقانه فرماندار ویژه ملایر در ساماندهی محیطی تبلیغات داوطلبان ملایر در ۴۰ نقطه بود؛ اقدامی شایسته که ملایری‌ها پیام تقدیر و تشکر خود را از مدیریت ارشد شهرستان اعلام کردند و به پاس قدردانی، امروز حماسه‌ای از جنس حضور خلق کردند؛ اقدامی که آن را نشان از توسعه‌یافتگی سیاسی و حمایت عظیم مردمی ارزیابی می کنند.
حضور در انتخابات؛ تضمین اقتدار کشور
فرماندار ویژه ملایر این شکوه حضور را تضمین امنیت و اقتدار کشور دانست و گفت: انتخابات نظام مقدس جمهوری اسلامی، نماد بارزی از مردم سالاری دینی است که ملایری‌ها بار دیگر با حضور حداکثری در تعیین سرنوشت خود گام برداشتند.
معاون استاندار همدان با اشاره به جایگاه مجلس شورای اسلامی اظهار امیدواری کرد که مجلس آینده با حضور نمایندگانی با ایمان، شجاع، کارآمد، وظیفه‌شناس، پرانگیزه، وفادار به ملت، انقلاب و کشور و سرسخت در برابر دشمنان تشکیل شود.
قدرت الله ولدی بار دیگر از آحاد مردم برای حضور در پای صندوق‌های رای دعوت کرد و افزود: رای خود را به ساعت‌های پایانی موکول نکنند و برای حضور پرشور و قدرتمندانه دیگران نیز تشویق کنند.
وی حرکت بر محور قانون، بی‌طرفی کامل و انسجام ملی در گام دوم انقلاب را اصل مهم در انتخابات برشمرد و بیان کرد: حضور حداکثری مردم در انتخابات ضامن اقتدار و امنیت کشور است.
معاون استاندار همدان با اشاره به جایگاه مجلس شورای اسلامی اظهار امیدواری کرد که مجلس آینده با حضور نمایندگانی با ایمان، شجاع، کارآمد، وظیفه‌شناس، پرانگیزه، وفادار به ملت، انقلاب و کشور و سرسخت در برابر دشمنان تشکیل شود.
ولدی گفت: باید مجلسی در تراز انقلاب اسلامی تشکیل و نمایندگان با نصب العین قرار دادن فرمایشات رهبر معظم انقلاب، تمام همت و توان خود را برای درخشش بیشتر ایران و ایرانی به کار گیرد.
وی اضافه کرد: دشمنان تلاش زیادی برای کم‌رنگ کردن حضور مردم در انتخابات به کار گرفتند؛ ترفندی که با حضور و پشتوانه مردمی در پای صندوق‌های رای خنثی شد.
امروز لیله‌القدر نظام اسلامی است
امام جمعه ملایر نیز اظهار داشت: مردم با حضور در انتخابات و انتخاب درست، سرنوشت چهار سال خود را رقم می‌زنند.
حجت الاسلام محمدباقر برقراری با بیان اینکه اثر حضور امروز مردم در پای صندوق‌های رای بیش از چهار سال مجلس است افزود: امروز لیله‌القدر نظام اسلامی است و می‌خواهیم به دستور قرآن عمل کنیم.
حجت الاسلام محمدباقر برقراری با بیان اینکه اثر حضور امروز مردم در پای صندوق‌های رای بیش از چهار سال مجلس است افزود: امروز لیله‌القدر نظام اسلامی است و می‌خواهیم به دستور قرآن عمل کنیم.
وی با اشاره به اینکه ملت ایران ۴۱ سال صاحب انقلاب و صاحب‌خانه‌اند بیان کرد: قبل از انقلاب حاکمیت این ملت دست آمریکایی‌ها و شرق و غرب بود و نمی‌توانستیم در سرنوشت خود دخیل باشیم.
حجت الاسلام برقراری اصل انتخابات و نوع انتخاب را ۲ عامل مهم برای حضور مردم در پای صندوق‌های رای دانست و ادامه داد: ما هرگز از اصل انتخابات ضرر ندیده‌ایم، بلکه این نوع انتخاب بوده که گاهی موجب ضرر مردم شده است.
وی گفت: با رای ۹۸.۲ درصدی مردم به انقلاب و نظام، عزت، استقلال و امنیت کشور و نظام اسلامی شکل گرفت که به برکت اصل انتخابات است.
حجت الاسلام برقراری حضور در انتخابات را موجب تقویت نظام دانست و افزود: ملت ایران در تشییع پیکر سردار سلیمانی و راهپیمایی ۲۲ بهمن با حضور حداکثری خود دشمن را به عقب راندند.
رای دادن، امنیت کشور را پایدارتر می‌کند
به گفته رییس دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر این حضور مردم در انتخابات پیامی برای دشمنان این آب و خاک دارد و بار دیگر مشت محکمی بر دهان استکبار جهانی زدند.
محمدعظیم خدایاری رییس دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر اظهار داشت: حضور پرشور مردم در پای صندوق‌های رای به طور قطع مَکر دشمنان را خنثی و توطئه آنها را نقش بر آب می‌کند و امنیت کشور را پایدارتر خواهد کرد.
محمدعظیم خدایاری اظهار داشت: حضور پرشور مردم در پای صندوق‌های رای به طور قطع مَکر دشمنان را خنثی و توطئه آنها را نقش بر آب می‌کند و امنیت کشور را پایدارتر خواهد کرد.
وی با تاکید بر اینکه مردم به کاندیدای اصلح رای دهند تا پیشرفت کشور را رقم بزند، قوی شدن کشور را از دل مجلسی قوی، دولت قوی و انقلابی دانست.
شهروندان ملایری از این حضور ابراز خرسندی کردند و بر خود بالیدند که سهمی در این عرصه مهم سیاسی کشور آن هم در آغازین راه گام دوم انقلاب ایفا کنند.
منبع: جماران
کلیدواژه: انتخابات 98 بودجه 99 ویروس کرونا امام جمعه انقلاب انقلاب و نظام مجلس شورای اسلامی آمریکایی انتخابات 98 بودجه 99 ویروس کرونا امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی مردم در پای صندوق های رای حضور در انتخابات حضور حداکثری امنیت کشور نظام اسلامی حجت الاسلام مردم ملایر ملایری ها بار دیگر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۸۲۵۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینما بدون چهره کارگر ایرانی
این سوال مطرح است چرا از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری به راه انداختند، داستانی ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند و اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، روز جهانی کارگر، روز ارزش‌گذاری و احترام به تلاش گروه فعال، زحمتکش و ارجمندی از بدنه اجتماع است که در صف مقدم تلاش برای حفظ استقلال اقتصادی کشور قرار دارند. کارگران، در هر صنف و رشته‌ای چه کارگران صنعتی، چه خدماتی و... تنها برای خود و تأمین معاش‌شان فعالیت نمی‌کنند، بلکه تلاش آنها در نگاهی بزرگ‌تر و کلی‌تر، برای همه جامعه است، آنها هستند که نبض اصلی تولید کشور را در دست دارند و بدون تلاش پیگیر و همواره آنان، نمی‌توان به شعارهایی از جنس جهش تولید دست یافت.
خارج شدن تولید از رکود و ارتقای آن نیازمند اجرایی‌شدن مجموعه‌ای از بایسته‌هاست. بخشی از این بایسته‌ها، البته اقتصادی و مدیریتی است. مسئولان باید برای مهار تورم و افزایش ارزش پول ملی تمهیداتی بیندیشند و در خصوصی‌سازی و واگذاری مراکز اقتصادی و کارخانه‌ها به شکلی عمل کنند که حقوق کارگران، ضایع نشود. با همه اینها، همه چیز اقتصادی نیست. بخش مهمی از این مسأله، فرهنگی هم هست. ممکن است بگویید حقوق عقب افتاده کارگر را چه به فرهنگ؟! مسأله اینجاست که اگر فرهنگ تولید و تولیدگرایی، در سرزمین ما به‌خوبی ریشه کند، تولید و فعالان این بخش ارزش واقعی خود را خواهند یافت و تصویر کلی جامعه به سمتی خواهد رفت که یک تلاشگر در یک کارخانه، یک کارگر دلسوز و حرفه‌ای و یک کارفرمای حق‌گزار را به چشم سربازانی در میدان پیشرفت ملی خواهند دید و این گونه است که دیگر به‌راحتی نمی‌شود حقوق کارگر را به عقب انداخت و حق‌شان را خورد. بخشی از این فرهنگ‌سازی را باید هنرمندان کشور به‌دست بگیرند.
احتیاط در گفتن از کارگران
واقعیت این است که ادبیات کارگری در کشور ما دارای پیشینه‌ای قابل بررسی است. آثار نویسندگانی چون احمد محمود، علی‌اشرف درویشیان و محمد‌علی گودینی در این زمینه ارزش‌های ادبی و هنری دارد اما این شاخه از ادبیات داستانی ما خیلی زود زیر سایه ادبیات داستانی زبان‌گرا و نیز داستان‌های آپارتمانی رنگ باخت. از سوی دیگر سینمای ایران از همان نخست، چنان دور از فضای واقعی اجتماع بود که در پیش از انقلاب، کلاه مخملی‌ها در آن، چهره پررنگ بودند و در بعد از انقلاب هم بعد از چندین سال دوباره سینمای ما به گنده لات‌های قمه‌کش رجوع کرده است. در چنین سینمایی همیشه کارگر، نادیده گرفته شده است؛ البته از این مسأله هم نباید گذشت که بخشی از نادیده گرفتن فضاهای کار و کارگری در سینما و ادبیات ایران، کژکارکرد ادبیات مارکسیستی است. ادبیات و هنر چپ که تحت تأثیر ادعاهای مارکسیسم، خود را ناجی کارگران و زمینه‌ساز ظهور انقلاب‌های کارگری محتوم در جهان می‌دانست، تا توانست از نام کارگر استفاده کرد. اینکه کارگران در جوامع کمونیستی همچنان همان موجودات استثمار شده پیشین بودند، بدون اینکه امیدی به آزادی بیان و رفاه اجتماعی داشته باشند. سینماگران و ادیبان ایرانی از بیم اینکه به مارکسیسم متهم شوند، در نزدیک‌شدن به مسأله کارگران با احتیاط بسیار عمل کردند.
کارگر در سینمای ایران، بی‌چهره است
در سینمای بعد از انقلاب، با وجود اینکه کارگران خود از قشرهایی بودند که از نخست، همدل و همپای انقلاب بودند و در دوران سخت مبارزه با پیوستن به اعتصابات سراسری در فلج کردن نظام شاهنشاهی نقشی پیشرو داشتند، این کم‌اعتنایی به کارگران ادامه داشت. شاید با قدرت گرفتن چپ‌های اسلامی در دوره‌هایی از حیات جمهوری اسلامی، انتظار این بود که ادبیات و فرهنگ کارگری جانی بگیرد اما در همین دوره‌ها هم تکنوکرات‌های راستگرا بخش مهمی از قدرت را به‌دست گرفتند و فرهنگ و هنر در دوران استیلای آنان بیشتر به سمت فضایی رفت که آنان به‌دنبال آن بودند، فضایی که در آن تولید و کارگر و چیزهایی از این دست اولویتی نداشتند. نتیجه این غفلت طولانی در پرداختن به کارگران در سینمای ایران، این شده است که در سینمای ایران ما قهرمان یا چهره برجسته‌ای که کارگر باشد، نداریم. کارگران در سینمای ایران نه‌فقط مورد توجه نبوده‌اند، اصولا بی‌چهره‌اند. همین الان اگر بخواهید چهره‌های سینمایی برجسته در حوزه‌های مختلف را در ذهن مجسم کنید، نمونه‌هایی به ذهن‌تان می‌آید. مثلا چند کارمند شاخص، پزشک شاخص، نظامی شاخص و... اما یک شخصیت سینمایی شاخص که کارگر باشد به ذهن نمی‌آید. کارگران در سینما همیشه حاشیه بوده‌اند و به همین دلیل برجسته نشده‌اند و تصویری از آنها در ذهن نمانده است.
کارگری که هست، کارگری که دیده می‌شود
فهرستی از فیلم‌هایی را که شخصیت اصلی آنها کارگر بوده است، مرور کنیم: «جنگ جهانی سوم» هومن سیدی،«روسری آبی»، «زیر پوست شهر» و «قصه‌ها» رخشان بنی‌اعتماد، «اینجا بدون من» بهرام توکلی، «کارگر ساده نیازمندیم» و «زندگی جای دیگری است» منوچهر هادی، «زندگی ادامه دارد» عباس کیارستمی، «بادکنک سفید» جعفر پناهی، «جمعه» حسن یکتاپناه، «زمانی برای مستی اسب‌ها» بهمن قبادی، «آبادانی‌ها» کیانوش عیاری، «دان» ابوالفضل جلیلی، «آتشکار» و «خواب تلخ» محسن امیریوسفی، «چندکیلو خرما برای مراسم تدفین» سامان سالور، «چند می‌گیری گریه کنی» شاهد احمدلو، «چهارشنبه‌سوری» و«جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی، «باد در علفزار می‌پیچد» خسرو معصومی، «تنها دوبار زندگی می‌کنیم» بهنام بهزادی، «محیا» اکبر خواجویی، «هیچ»، «استراحت مطلق» و «بیست» رضا کاهانی، «کیفر» حسن فتحی، «دیگری» مهدی رحمانی، «لطفا مزاحم نشوید» محسن عبدالوهاب، «آقا یوسف» علی رفیعی، «آلزایمر» احمدرضا معتمدی، «شیفت شب» و «سوت پایان» نیکی کریمی، «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا، «مرگ کسب و کار من است»، «مردی که اسب شد» و «همه چیز برای فروش» امیرحسین ثقفی، «جیب‌بر خیابان جنوبی» سیاوش اسعدی، «حوض نقاشی» مازیار میری، «چندمتر مکعب عشق» جمشید محمودی، «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه» ابراهیم ابراهیمیان، «انتهای خیابان هشتم» علیرضا امینی، «پنج‌ستاره» مهشید افشارزاده، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «چهارشنبه 19 اردیبهشت» وحید جلیلوند، «ابد و یک روز» و «برادران لیلا» سعید روستایی، «سینما نیمکت» محمدرضا رحمانیان، «برادرم خسرو» احسان بیگری، «به یک کارگر ساده نیازمندیم» پدرام کرمی و... .
معادل‌سازی کارگر و فقر
در اغلب این فیلم‌ها، کارگران موضوع فیلم شده‌اند تا وضعیت اقتصادی وخیم، شوربختی و بی‌پولی‌شان به‌تصویر درآید. در بیشتر فیلم‌های سینمای ایران، کارگری و فقر معادل هم قرار گرفته‌اند و در نتیجه این فقر است که آنها گاه دست به کارهایی می‌زنند که برای‌شان دردسرساز است. کارگر در بیشتر فیلم‌های ایرانی، به‌خاطر شرافتش در انجام دقیق و درست کارش با وجود کم بودن حقوق و مزایایش تصویر نشده است. البته که وضعیت اقتصادی بسیاری از کارگران ما قابل قبول نیست اما اگر سینمای ایران چشمش را روی این قشر شریف بهتر می‌گشود، سوژه‌های تازه و جذابی در زندگی همین قشر می‌دید.
چرا این کارگران را ندیدید؟
این سؤال مطرح است که چرا داستانی از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری را به راه انداختند، ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند اما اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ (نیاز به توضیح نیست که فیلم‌هایی مانند پالایشگاه را دچار ضعف مفرطند، محسوب نکرده‌ایم)، کارگرانی که با هوشمندی و خلاقیت، دستگاه‌های از رده خارج را نوسازی کردند یا با اختراعات و ابتکارات خود، به افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی کشور کمک کردند، ارزش توجه نداشتند؟ سینمای ایران باید این غفلت تاریخی را جبران کند و دوباره در تعریف و توجه خود از جامعه کارگری تجدید‌نظر کند.
مسیری که برگشت
سینمای انقلاب اسلامی در سال‌های نخست حرکت خود، چشم بینایی درباره قشرهای مختلف اجتماعی داشت و با شکار داستان‌هایی از دل جامعه،سعی می‌کردچتری فراگیربرای همه اقشاراجتماعی داشته باشد.این امر از یک سو به وسعت نگاه و اطلاعات فیلمسازان برمی‌گشت و از دیگر سو به شرایط اجتماعی که درآن سهیم بودن همه اقشار واصناف برای سرپا نگه داشتن کشور در گرماگرم نبردی سخت و جنگی تحمیلی مشخص بود.ساخت فیلم‌هایی همچون «شیلات» به کارگردانی رضا میرلوحی و نویسندگی محمد بلیش مازندارانی، محصول سال 1362 با بازی ماندگارزنده یاد داوودرشیدی درباره کارگران شیلات وهمچنین«ترن» به نویسندگی و کارگردانی امیر قویدل محصول سال1366بابازی فرامرز قریبیان وخسرو شکیبایی درباره کارگران خط آهن، نمونه‌هایی از این دست فیلم‌هاست. هردو فیلم که با وجود گذشت چهار دهه از ساخت‌شان هر دو دیدنی و سرپاست، به نقش مستقیم و مهم کارگران در انقلاب توجه دارند، فیلم‌هایی که همچنان هم به لحاظ قصه وکشش داستانی مخاطبان رابه دنبال خود می‌کشانند، هم داستان‌هایی کاملا ایرانی وبومی دارند وهم البته به نقش مهم وسازنده کارگران گمنامی می‌پردازند که درمسیرپیشبرد اهداف انقلاب مؤثر بوده‌اند. این مسیر درسال‌های دهه70، ادامه نیافت وسینمای ایران به مسیری دیگر افتاد وفیلم‌هایی چون ترن و شیلات، فقط در خاطره تصویری مردم ما قرار دارند.
منبع: جام‌جم آنلاین
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند