نکات مهم در تربیت فرزند

معمولاً اولین قدم در تربیت فرزند این است که اصلاً والدین بخواهندباهم به هماهنگی برسند. گاهی، لجبازی‌ها و خشم‌هایی که برسر موضوعات دیگر دارند ‌روی تربیت فرزند تأثیر می‌گذارد. وقتی من زورم به خانواده‌ی همسرم نرسد، ‌می‌توانم فرزندم را علیه آنها بار بیاورم. ناطقان: «من تمام تلاشم را می‌کنم که پسرم یاد بگیره.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. اما پدرش همه‌ی تلاش‌های من رو به باد می‌ده». «من هزار بار برای دخترم توضیح دادم که... اما وقتی مادرش رعایت نمی‌کنه، اونم به حرف من گوش نمی‌ده».

وقتی دو نفر با هم ازدواج می‌کنند، قطعاً در بسیاری از موارد شبیه هم نیستند و مثل هم فکر نمی‌کنند. آنها ژنتیک متفاوت، ‌تجربیات متفاوت و خانواده‌های متفاوت داشته‌اند و خلاصه، دو آدم کاملا متفاوتند. اما معمولاً به حدی از پذیرش هم می‌رسند که تصمیم می‌گیرند با هم زندگی کنند.

اما وقتی فرد سومی به این رابطه اضافه می‌شود،‌ آن هم فرد سومی که وظیفه‌ی تربیت او بر عهده‌ی من است،‌ داستان عوض می‌شود. آن‌وقت اختلاف‌ها خودشان را نشان می‌دهند.

آن‌وقت تصمیم‌گیری بر سر این‌که کدام نظر، ‌عقیده و ویژگی باید به فرزند آموزش داده شود،‌ چه شیوه‌ی تربیتی باید در پیش گرفته شود، باید محدود شود یا آزاد باشد،‌ باید تمیز باشد یا هرجور دلش خواست لباس بپوشد،‌ حتی این‌‌که وقتی زمین می‌خورد، باید او را در آغوش گرفت و نوازش کرد یا بی‌اعتنا ماند تا یاد بگیرد خودش بلند شود، موضوعات بحث‌برانگیز بی‌پایانی در زندگی مشترک خواهند بود که گاه، ‌طاقت‌فرسا و بسیار آسیب‌زا می‌شوند.
 
حق با کیست؟
بسیاری از افراد در جلسات مشاوره، انواع کتاب‌ها، جلسات آموزشی، جلسات پرسش و پاسخ و‌ برنامه‌های تلویزیونی به دنبال راه‌حلی برای پایان دادن به این اختلاف‌نظر همیشگی هستند. اما واقعاً حق با کیست؟ کدام روش درست‌تر است؟ اغلب آنها این جمله را به کار می‌برند: «من همیشه می‌گم بچه باید... اما پدرش موافق نیست و با من همکاری نمی‌کنه». «من معتقدم بچه باید... اما مادرش فقط لوسش می‌کنه».

«من تمام تلاشم را می‌کنم که پسرم یاد بگیره... اما پدرش همه‌ی تلاش‌های من رو به باد می‌ده». «من هزار بار برای دخترم توضیح دادم که... اما وقتی مادرش رعایت نمی‌کنه، اونم به حرف من گوش نمی‌ده». مثال‌های این‌چنین فراوانند.

یکی از اتفاقاتی که معمولاً می‌افتد ‌این است که فرزندان اختلاف بین پدر و مادر را خیلی زودتر از آنچه باور کنید کشف می‌کنند. متوجه می‌شوند که در برابر چه رفتارهایی که از آنها سر می‌زند،‌ پدر و مادر در دو جبهه‌ مخالف هم می‌ایستند و مشغول بحث و نزاع می‌شوند. وقتی دو جبهه شکل گرفت،‌ هر طرف دیگر فقط به بردن فکر می‌کند. بنابراین حاضر است هر کاری انجام دهد تا ثابت کند حق با اوست.
 
برنده‌شدن به قیمت باج دادن
وقتی من بخواهم به هر قیمتی جبهه‌ی خودم را نگه دارم،‌ ممکن است بدون این‌که خودم متوجه شوم،‌ باج‌هایی بدهم. ممکن است برای این‌که فرزندم را در جبهه‌ی خودم نگه دارم و به طرف مقابل،‌ پدرش یا مادرش،‌ ثابت کنم که فرزندم هم طرف من است هر بهایی را بپردازم.

در این شرایط کودکان خیلی زود یاد می‌گیرند که اگر می‌خواهند چیزی به دست بیاورند، بهتر است والدین در یک جبهه نباشند.‌ آن‌وقت او طرف کسی را می‌گیرد که خواسته‌ی او را برآورده کند. فکر نکنید این کار بدجنسی است،‌ در واقع، کودک عمداً این کار را انجام نمی‌دهد. در فضای خانه این راه را برای برآورده کردن خواسته‌هایش یاد گرفته است. امکان دیگری برای یاد گرفتن یک راه بهتر نداشته و خود والدین همیشه همین راه را جلوی پای او گذاشته‌اند.

خبر بد این که این ویژگی رفتاری معمولاً با کودک باقی می‌ماند و او در بزرگسالی هم سعی می‌کند در بین دوستان، ‌همکاران و حتی خانواده‌ی همسرش،‌ با همین روش به خواسته‌هایش برسد. فکر کنید چه زندگی‌ای در آینده خواهد داشت و دیگران روی او چه حسابی باز خواهند کرد.

تربیت فرزند, ناهماهنگی بین والدین

از بین رفتن قدرت والدین در کنترل فرزندان
از عواقب دیگر ناهماهنگی بین والدین این است که قدرت آنها در کنترل فرزند کم می‌شود. اگر پدر می‌تواند با مادر مخالفت کند و هرچه دلش می‌خواهد به او بگوید،‌ چرا فرزند نتواند؟ اگر مادر می‌تواند لجبازی کند و به نظر پدر بی‌اعتنا باشد، چرا فرزند نتواند؟ وقتی مادر می‌گوید این کار بد است، ‌اما به نظر پدر بد نیست، پس شاید واقعاً بد نیست و فرزند می‌تواند آن را انجام دهد.

به علاوه، وقتی مادر مخالف است و پدر مخالف نیست، اگر مادر بخواهد فرزند را تنبیه کند، ‌پدر از او دفاع خواهد کرد. همه‌ی این موارد مجوزهایی هستند برای این‌که فرزندان زیر بار قوانینی که والدین وضع می‌کنند نرود. آنها یاد می‌گیرند این خانه قانون مشخصی ندارد و اصلاً دلیلی ندارد که مطابق قوانینی رفتار کرد که یک نفر در خانه وضع کرده.

به همین نسبت،‌ جریمه و تنبیه را وقتی فقط یکی از والدین بخواهد اجرا کند، ‌عملاً اجرا نمی‌شود. فکر کنید مادر پسرش را از گرفتن پول توجیبی به خاطر دعواکردن در مدرسه‌ محروم کند. وقتی پدر معتقد است که پسر باید بتواند از خودش خوب دفاع کند، یواشکی هم که شده، پولی را که پسرش لازم دارد به او می‌دهد. فکر کنید پدر‌ دخترش را از بیرون ماندن بعد از مدرسه منع کند، جریمه‌اش هم محرومیت از اردوی مدرسه باشد،‌ اگر مادر باور داشته باشد که دختر باید آزاد باشد،‌ می‌تواند اصلاً به پدر نگوید که دخترشان دیر به خانه برمی‌گردد یا خودش فرم رضایت نامه اردوی مدرسه را پر کند.

‌موضوع این نیست که کدام‌یک از والدین درست می‌گویند،‌ چه قانونی باید باشد و چه قانونی نباید باشد،‌ یا این‌که هر رفتاری‌ چه پیامدی باید داشته باشد. موضوع فقط و فقط ‌پیامدهای ناهماهنگی بین والدین،‌ تاثیر این ناهماهنگی روی فرزندان و در واقع لزوم هماهنگی بین والدین در تربیت فرزندان است.

واقعیت این است‌ که آسیبی که فرزندان از ناهماهنگی والدین می‌بینند‌ معمولاً بیشتر از آسیبی است که ممکن است از روش تربیتی یکی از والدین ببینند. البته در مواردی که شرایط ویژه‌ای وجود دارد-‌ مثلاً یکی از والدین از اختلال روانی شدیدی رنج می‌برد یا اعتیاد دارد و کنترلی روی رفتار خودش ندارد- این موضوع لزوماً صادق نیست. اما در اغلب خانواده‌ها درست است.


فرض کنید مادری دوست دارد که فرزندش بسیار منظم باشد. مثلاً یاد بگیرد وسایلش را سر جای خودش بگذارد، لباس‌هایش را کثیف نکند، هیچ‌وقت چیزی را گم نکند یا جا نگذارد،‌ وسایل خانه را کثیف و خراب نکند،‌ اسباب‌بازی و کتاب‌هایش را بیرون از اتاقش روی زمین نریزد و کفش‌هایش را در جاکفشی بگذارد. مطمئنم که ایده‌آل بسیاری از مادران داشتن چنین فرزندی است.

از سوی دیگر، ‌پدر ممکن است خودش هم رعایت این همه نظم را قبول نداشته باشد.

پدری را تصور کنید که همیشه با غرغر مادر کتش را آویزان می‌کند، همیشه در حال گشتن به دنبال کلیدهایش است و بارها و بارها به دلیل این‌که روزنامه‌هایش روی میز ناهارخوری افتاده‌اند یا این‌که کیف پول کثیفش را روی میز آشپزخانه گذاشته که جای مواد غذایی است با مادر وارد مشاجره شده است.

پدر احساس می‌کند به فرزندش و در واقع خودش سخت گرفته می‌شود و بچه باید آزادتر از این حرف‌ها باشد. مادر اما دوست ندارد فرزندش مثل پدرش بار بیاید و از همین حالا می‌خواهد به او نظم و ترتیب را یاد بدهد، ‌اما شاکی است که پدر با او همکاری نمی‌کند. کدامشان درست می‌گویند؟ حق با کیست؟ مطمئنم نظرهای متفاوتی در این مورد وجود دارد. موضوع همیشه درست و غلط بودن نیست.‌ آنچه در ضمن اتفاق می‌افتد ‌فرزندی است که ناظر این مشاجرات و اختلاف‌نظرها است. این فرزند می‌تواند دچار استرس و اضطراب شود، یاد بگیرد در این مشاجرات باج بگیرد و به خواسته‌هایش برسد،‌ یاد بگیرد نافرمانی کند و ارتباط خوبی با والدین خود نداشته باشد. حالا خودتان به این سوال پاسخ دهید: این‌که فرزند این خانواده فرد منظمی بشود، یا برعکس،‌ زیاد نظم را رعایت نکند بدتر است‌ یا عواقبی که ناهماهنگی والدین به دنبال خواهد داشت؟
 
چه باید کرد؟
خب حالا که عواقب ناهماهنگی بین شیوه‌های تربیتی پدر و مادر را دانستید، بهتر است راهکارهای بهتر هماهنگ شدن را هم بیاموزید.

1-  تربیت فرزند و نفع او را از باقی موارد جدا کنید‌: معمولاً اولین قدم این است که اصلاً والدین بخواهند به این هماهنگی برسند. گاهی، لجبازی‌ها و خشم‌هایی که برسر موضوعات دیگر دارند ‌روی تربیت فرزند تأثیر می‌گذارد. وقتی من زورم به خانواده‌ی همسرم نرسد، ‌می‌توانم فرزندم را علیه آنها بار بیاورم. بنابراین،‌ اول باید خشمی را که از موضوعات دیگر مانده و‌ رقابت‌جویی خودمان را از تربیت فرزند جدا کنیم.

2- انتظار شما چیست؟ : بعد باید دید که اصلاً هرکدام از والدین واقعا چه می‌خواهند و چه انتظاری دارند؟ یک برگه‌ی سفید بردارید و کل انتظارات خود را بنویسید. حالا همه‌ی لیست خود را بخوانید و بسنجید چقدر عینی نوشته‌اید. عینی یعنی این‌که دقیق،‌ جزئی، ‌عملیاتی و روشن باشد. کلی‌گویی کمکی نمی‌کند. «می‌خواهم فرزندم منظم باشد» ‌می‌تواند تعاریف متفاوتی داشته باشد. «می‌خواهم فرزندم مودب و وقت‌شناس باشد» یعنی دقیقاً چه کار کند؟

3- لیست خود را دوباره به طور عینی و جزئی بنویسید: مثلاً کتاب‌هایش را در اتاق خودش روی قفسه‌ی کتاب‌ها بگذارد. اسباب‌بازی‌هایش را بعد از بازی در سبد کنار تختش بریزد. وقتی وارد خانه‌ی مادرم می‌شویم، به پدر و مادرم سلام کند. وقتی می‌خواهیم به مهمانی برویم، زمانی که قرار است همه آماده باشند،‌ او هم آماده باشد.

4- از همسرتان هم بخواهید دقیقاً همین کار را انجام بدهد. یعنی همسرتان هم  لیست خودش را دقیق و روشن بنویسد.

5- به یک لیست مشترک برسید: حالا لیست‌ها را کنار هم بگذارید و مقایسه کنید. موارد مشترک را علامت بزنید؛ قوانینی که هر دو بر سر آنها توافق دارید. بعد به سراغ مواردی بروید که با هم اختلاف‌نظر دارید. کدام را باید انتخاب کرد؟

نکته‌ی مهمی که باید به خاطر داشته باشید‌ این است که هردو به یک اندازه در تربیت فرزندتان حق دارید. دختر یا پسر شما، ‌همان‌قدر فرزند شما است که فرزند همسرتان. با این دید که ببینید،‌ شاید به نظر طرف مقابلتان،‌ هرقدر هم که مخالف اعتقاد شما باشد،‌ بیشتر احترام بگذارید و آن را به عنوان خواسته همسری که به اندازه‌ی شما حق دارد بیشتر بپذیرید.

در این موارد،‌ سعی کنید به یک راه‌حل میانه برسید. مثلاً مادر می‌تواند اجازه بدهد که فرزندش بیرون از اتاقش هم با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند و پدر هم قبول کند که هرشب قبل از خواب و زمانی که قرار است مهمان داشته باشند،‌ بهتر است از فرزندشان بخواهد که اسباب‌بازی‌هایش را به اتاق خودش ببرد. مادر قدری از معیارهای سختگیرانه‌اش کوتاه بیاید و پدر هم قبول کند که قدری محدودیت قائل شود.
 
وقتی راه‌حل میانه‌ای وجود ندارد
در برخی از موارد،‌ اختلاف به صورتی است که راه‌حل میانه‌ای برای آن وجود ندارد. در این صورت چه باید کرد؟ پاسخش  این است که: ‌باید یکی از طرفین بگذرد. به خاطر منافعی که هماهنگی والدین برای فرزند و تربیت او و نیز ارتباطش با والدین دارد،‌ در هر مورد بدون راه‌حل میانه، ‌یکی از والدین باید نظر دیگری را بپذیرد.

سعی کنید در این حالت ‌تعادلی وجود داشته باشد و هردو واقعا راضی باشند،‌ وگرنه بی‌فایده خواهد بود. قرار نیست همیشه مادر بگذرد یا پدر کوتاه بیاید،‌ از استدلال‌هایی استفاده نکنید که اوضاع را بدتر می‌کند، ‌مثل این‌‌که چون مادر بیشتر وقت‌ها خانه است،‌ حق بیشتری در تربیت فرزند دارد،‌ یا پدر چون مسئول فرزند است،‌ باید تعیین‌کننده باشد. سعی کنید یکدیگر را درک کنید،‌ دلایل خود را به نحوی بیان کنید که طرف مقابل بتواند خودش را جای شما بگذارد و دلیل شما را درک کند. در برخی موارد هم فقط باید ساده بگذرید.
برچسب ها: تربیت ، فرزند ، ناطقان ، خانواده

منبع: ناطقان

کلیدواژه: تربیت فرزند ناطقان خانواده تربیت فرزند ناهماهنگی بین یکی از والدین راه حل میانه اسباب بازی پدر و مادر وقتی مادر یاد بگیرد ی تربیت کتاب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۲۹۸۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خانه خود را در بهار سبز کنید

به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، اگر علاقه به کاشت چمن در فصل بهار دارید و می‌خواهید خانه خود را سبز کنید، می‌توانید با استفاده از بذر مرغوب در خانه خود یا هر مکانی که دوست دارید، چمن بکارید. این نکته را باید بدانید که بذر چمن باید به درستی کاشته شود و همینطور یکسری مراقبت‌ها از آن انجام شود تا خانه شما بتواند سبز بماند. در ادامه مطالب مفیدی را در این مورد به شما خوانندگان گرامی ارائه خواهیم داد.

چگونه بذر چمن را بکاریم؟

برای کاشت بذر چمن، ابتدا شما باید بذر مرغوب را از یک فروشنده معتبر خریداری کنید و سپس اقدام به کاشت نمائید. زمانی که قصد داشتید بذر چمن را در زمین بکارید، باید توجه داشته باشید که بذر را باید به صورت یکنواخت در زمین پخش کنید تا چمن شما به شکل یکدست رشد کند. یکی از نکاتی که باید به آن توجه داشته باشید، این است که کاشت بذر چمن نباید در روزهای طوفانی انجام شود. نکته دیگر این است که شما می‌توانید کاشت بذر را با استفاده از روش دستی و همینطور با استفاده از دستگاه بذرپاش انجام دهید.

در ابتدای کار زمین مورد نظر باید به قطعات مساوی تقسیم بندی شود و شما باید بذر را با هر قطعه‌ای که می‌خواهید در آن بریزید، تناسب دهید. سپس هر قطعه را بذر پاشی کنید و توجه کنید که عمق کاشت بذر نیز باید بین نیم تا یک سانتی‌متر باشد. همینطور می‌توانید بذر را به دو بخش تقسیم کنید و نصف آن را در یک جهت و نصف دیگر آن را نیز، عمود بر جهت اول بکارید. بعد از کاشت بذر، با استفاده از شن کش، بذرهای چمن را زیر خاک قرار دهید و سپس روی آن‌ها را با استفاده از کود دامی پوشش دهید.

مراقبت‌های زراعی از چمن به چه شکل است؟

همانطور که گفتیم، مراقبت از چمن برای رشد بهتر و ماندگاری آن، اهمیت زیادی دارد. یکی از مواردی که در لیست مراقبت‌های زراعی از چمن قرار می‌گیرد، آبیاری چمن است. شما عزیزان پس از بذر پاشی، باید آبیاری را انجام دهید. در آبیاری بذرها باید تا عمق ۱۵ تا ۱۰ سانتی‌متر به صورت کامل خیس شوند. همینطور باید بگوییم که اگر می‌خواهید چمن زنی کنید، باید این کار را از ارتفاع ۳ تا ۵ سانتی‌متری انجام دهید. توجه کنید که اگر کوتاه کردن چمن‌ها را بیش از حد انجام دهید و به عبارت دیگر چمن زنی بیشتر از روی سطح خاک انجام شود، باعث می‌شود که علف‌های هرز بر چمن‌ها غلبه کنند.

نکات مهم در زمینه مراقبت و نگهداری از چمن

در این بخش قصد داریم نکات مهمی که در زمینه مراقبت و نگهداری از چمن وجود دارند را به صورت دقیق‌تری بررسی کنیم. این نکات عبارتند از:

آبیاری صحیح چمن

یکی از نکات مهمی که برای مراقبت از چمن باید به آن توجه کنید، آبیاری صحیح چمن است. از جمله بدترین اشتباهاتی که ممکن است برخی از افراد برای آبیاری چمن انجام دهند، این است که چمن را به صورت روزانه آبیاری کنند. اگر آبیاری چمن به صورت روزانه انجام شود، باعث می‌شود که چمن ضعیف شود و همینطور ریشه‌های آن سست شوند. آبیاری روزانه چمن را هفته‌ای دو بار به شکل عمیق انجام دهید تا چمن بتواند مقاومت بیشتری پیدا کند. بهترین زمانی که شما می‌توانید به آبیاری چمن بپردازید، صبح خیلی زود است.

لازم به ذکر است که ظهرها بیشتر آبی که شما به چمن می‌دهید، تا قبل این که به چمن برسد، تبخیر می‌شود و باعث می‌شود که چمن‌ها بسوزند. از طرفی دیگر آبیاری شبانه نیز، باعث می‌شود که آفت‌ها و قارچ‌ها در چمن به وجود بیایند. چمن‌ها در هفته به ۲ سانت و نیم آب احتیاج دارند. همینطور برخی از چمن‌ها نیز، نسبت به کم آبی مقاومت کمتری دارند.

به چمن کمپوست بدهید

یکی از کارهای دیگری که باید در زمینه مراقبت از چمن انجام دهید، این است که به چمن کمپوست بدهید. برای انجام این کار، باید کمپوست با کیفیت را تهیه کنید و چمن را به خوبی با آن پوشش دهید. خاصیتی که کمپوست دارد، این است که می‌تواند خاک را احیا کند و همینطور باعث قوی‌تر شدن ریشه گیاه شود. شما باید بدانید که تنها یک قاشق چای‌خوری از این محصول، دارای ذرات بسیاری است که این ذرات مغذی هستند و برای خاک فوایدی دارند. این ذرات باعث می‌شوند که آب و هوا به صورت بهتری به زمین جذب شود. با استفاده از بیل می‌توانید کمپوست را روی زمین بپاشید تا یک لایه تقریباً به ضخامت یک و نیم سانتی‌متر به وجود بیاید و سپس با استفاده از شن کش آن را توزیع کنید. یکی از توصیه‌هایی که داریم، این است که اگر زمین چمن شما وسعت بزرگی دارد، می‌توانید از کمپوست فله‌ای استفاده کنید.

کوددهی چمن

از جمله نکات مهم دیگر مراقبت از چمن، کوددهی آن است و شما باید بدانید که چه نوع کود کشاورزی ای را در چه زمانی و چگونه باید به چمن بدهید. ازت یکی از فراوان‌ترین عناصر غذایی است که در گیاهان وجود دارد. پس گیاهان باید این عنصر را به بیشترین مقدار تأمین کنند. پتاسیم و فسفر نیز، جز عناصر مهم هستند. توجه کنید که مقادیر کم یا بیش از حد این عناصر، باعث می‌شود که برای گیاه یکسری مشکلات به وجود بیاید و بنابراین شما باید آن‌ها را در حد تعادل به گیاه خود بدهید. حداکثر مقداری که شما می‌توانید کودهای مجاز را به چمن بدهید، در هر نوبت ۴۵ کیلوگرم در هکتار است.

در مجموع در طول سال بین ۱ تا ۴ نوبت باید توسط گیاه مصرف شوند. زمان کوددهی نیز، باید زمانی باشد که چمن در رشد فعال خود به سر می‌برد. زمان رشد فعال برای چمن‌هایی که در فصل سرد هستند، زمانی است که درجه حرارت ۲۷-۱۵/۵ درجه باشد. بنابراین اگر در این دوره کود را چمن‌ها بدهید، باعث می‌شود که آن‌ها بتوانند تقویت شوند.

سخن پایانی

استفاده از بذر گل یا بذر چمن برای کاشت گل یا چمن، خواسته بسیاری از افراد است و شما باید یکسری نکات را برای رشد بهتر آن‌ها انجام دهید. ما نکات مختلفی را که در زمینه مراقبت چمن باید آن‌ها را رعایت کنید، در اختیارتان گذاشتیم و شما عزیزان می‌توانید با استفاده از آبیاری صحیح، کوتاه کردن به اندازه چمن‌ها، استفاده از کود کشاورزی و غیره، چمن‌های خود را تقویت کنید. برای کسب اطلاعات دقیق‌تر و جزئی‌تر در این مورد، می‌توانید از کشاورزان با تجربه‌تر کمک بگیرید.

این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.

کد خبر 6097360