کرونا و پیشگیری اجتماعی آن
تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۳۲۳۱۲
دکتر هادی خانیکی در روزنامه ایران نوشت: این روزها با صراحت می‌توان گفت افکار عمومی در همه سطوح آن به کمتر رخدادی به اندازه کرونا و دامنه شیوع و ابعاد خطرناک آن می‌اندیشد. شاید بتوان گفت تصویر رسانه‌ای و اجتماعی کرونا به مراتب بزرگ‌تر، مبهم‌تر و هراسناک‌تر از خود ویروس و بیماری برآمده از آن شده است. در عین حال هنوز مسأله بخوبی روشن نیست که کرونا کشنده‌تر است یا تصویر ترسناک آن؟
طبیعتاً هر پدیده‌ای در این حد ذهنیت جامعه را به خود مشغول کند، یک رخداد پیچیده و چند وجهی است که هم فهم آن و هم چاره‌جویی درباره آن نیازمند توجه در سطوح و ساحت‌های مختلف است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
من در اینجا تنها از ساحت ارتباطات بحران به این پدیده نگاه می‌کنم؛ با قید این دو ویژگی که اولاً ارتباطات بحران نمی‌تواند غافل از زمینه‌های اجتماعی؛ سیاسی؛ فرهنگی و حتی اقتصادی مؤثر در پیدایش بحران باشد و ثانیاً نمی‌شود درگیر شدن شدید افکار عمومی را به مسأله کرونا تنها ساخته و پرداخته رسانه‌ها و بزرگنمایی آنها دانست. جامعه ایرانی درهر جا به کرونا می‌اندیشد و از کرونا سخن می‌گوید گوشش به سوی هر درست و نادرستی درباره کرونا شنواست و حتی می‌توان گفت در خواب هم کرونا را می‌بینند و در بیداری از کرونا می‌ترسند.
کهنسالان به گونه‌ای و جوانان و کودکان به گونه‌هایی دیگر پیگیر خبرها؛ گزارش‌ها؛ شایعه‌ها؛ توصیه‌ها و پیامدهای پدیده کرونا هستند. هر روز هر ساعت خطر کرونا بخشی از میدان‌های زندگی؛ عرصه‌های عمومی و حتی حریم‌های خصوصی را به تسخیر خود درمی‌آورد. دامنه تعطیل شدن و محدودیت‌های تحصیل، کار، تصویر و خدمت‌رسانی مدام در حال پیشروی است.
چنین شرایطی چگونه به وجود آمده است؛ چقدر واقعی نیست؛ تا کجا پیش می‌رود و نهایتاً در کجا به اندازه‌ها و ابعاد طبیعی خود می‌رسد؟ ارتباطات بحران پاسخی که می‌تواند به این پرسش‌ها بدهد این است که اولاً باید نهاد علم یعنی دستگاه‌ها و شبکه‌های دست‌اندرکار در حوزه دانش پزشکی، سلامت و بهداشت توانایی درست فهمیدن و درست سخن گفتن را در باب این پدیده به جامعه نشان دهند؛ ثانیاً نهادهای واسط اعم از دستگاه‌های سیاستگذار، مجری و رسانه‌ها از اعتبار و اعتماد لازم در سطوح مختلف جامعه برخوردار شوند و ثالثاً گروه‌های مختلف اجتماعی به ویژه بخش‌های آسیب‌پذیرتر و بیشتر در معرض ابتلا به ویروس کرونا از این وضعیت درماندگی و سراسیمگی روانی و اجتماعی رهایی یابند.
در شرایط بحرانی کنونی جامعه نیازمند ارتباط، اعتماد، آرامش و آموزش است و همه این ضرورت‌ها ایجاب می‌کند که پیش از شکل‌گیری شایعه‌ها و اخبار جعلی نهادهای معتبر علمی و اجرایی نخستین گویندگان خبرها و توصیه‌های پیشگیری، کنترل و درمان باشند، حقیقت را بگویند و اعتبار منبع را در منظومه ارتباطی جامعه بالا ببرند.
آنچه بیش از کرونا جامعه ما را تهدید می‌کند، خطر بی اعتمادی، آشفتگی ذهنی، روانی و اجتماعی و احساس بی پناهی و خودتصمیمی است.
منبع: ایلنا
کلیدواژه: کرونا ارتباطات بحران بحران کرونا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۳۲۳۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نگاهی به فیلم هویت حاتمی‌کیا، به مناسبت بازپخش از شبکه نمایش
جوانی به نام "ناصر" پس از درگیری با دوستانش، در راه بازگشت به خانه با موتورش به شدت تصادف کرده و در مسیر انقلاب به بیمارستان به عنوان مجروح جنگی بستری می‌گردد. ناصر در رمحیطی به هوش می‌آید که همه او را به عنوان مجروح جنگی می‌شناسند. او در فرار از گذشته سعی می‌کند خود را در ورای هویت تازه‌اش پنهان سازد، اما در میان مجروحین کسی هست که او را می‌شناسد... در کشاکش و رویاروئی با دنیای تازه، ناصر باید از دو چهره خود یکی را برگزیند و سرانجام با دنیای گذشته‌اش وداع می‌کند.
به گزارش تجارت نیوز، بازیگران فیلم هویت چه کسانی هستند؟ در هویت بازیگرانی، چون جلیل فرجاد، رضا اسدی، علی غلامی، ابوالقاسم مبارکی، احمد ناطقی، محسن عظیمی‌نیا و حسن اسدی به ایفای نقش و بازیگری پرداخته‌اند. در فیلم هویت حدود ۷ بازیگر جلوی دوربین رفته‌اند که از نظر تعداد بازیگران می‌توان هویت را یک اثر کم‌بازیگر و با تعداد شخصیت‌های داستانی کم عنوان کرد.
نقدی که درباره این فیلم نوشته شده اینگونه است:
غیر از جزئیات تکنیکی، خصوصیاتی که به فیلم هویت اهمیت سیاسی و اجتماعی داد، تعریفی بود که حاتمی‌کیا از خودش تو جایگاه کارگردانی داشت. سینمای حاتمی‌کیا سینمای هشداره. نه دنبال تفسیر واقعیت‌هاست، نه توصیه می‌کنه و نه اینکه پژواک و انعکاس صدای اکثریته.
اولین فیلم حاتمی‌کیا که برخلاف باقی کارهاش از نظر تکنیکی چندان چشمگیر نبود، این خصوصیت دیده‌بانی و کشف معضلی که قراره یقه جامعه رو بگیره، وجود داشت.
اسم این فیلم (هویت) قرار بود به مسئله سال‌های بعد برای بخش قابل توجهی از جامعه تبدیل بشه و تو سینمای ایران هم این قضیه، یعنی هویت، بین طیف‌های مختلف به بحران تبدیل شد. تو دو-سه سال بعد، از مخملباف گرفته تا مهرجویی و حتی آدمی که وسط اینا بود، یعنی کیارستمی، همه فیلمایی ساختن که جان و کلام‌شون و مایه‌ی اصلی‌شون بحران هویت بود.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت