به نقل از «ایسنا»

صدمات روان شناختی و جسمانی ناشی از نگرانی و ناامیدی از کرونا ویروس جدی است

تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۹۶۱۷۸

ایسنا/قم یک متخصص روان شناسی بالینی گفت: صدمات روان شناختی و جسمانی ناشی از نگرانی و ناامیدی بیش از اندازه از کرونا ویروس جدی است، در حالی که این بیماری با گذر زمان، پایدار نمی‌ماند.

احمدترابی درگفتگو با ایسنا درخصوص کرونا ویروس واضطراب ناشی از بیمارشدن به این ویروس و اضطراب بیماری عنوان کرد: در هنگام مواجهه شدن با یک غم، رنج، صدمه یا عارضه به ویژه در شرایط کنونی با توجه به بیماری کرونا و نگرانی از بیمارشدن ،افرادتمایل بنیادینی دارند که طول مدتی را که از آن عارضه رنج و دشواری می برند را بیش از آن چه هست برآورد کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استاد دانشگاه افزود: در واقع وقتی افراد صدمه‌ای می‌خورند و یا بیمار می‌شوند یا سندرم بیماری دارند و یا متحمل زیان مالی و شغلی می‌شوند، زمانی را که طول خواهدکشید تا از بار رنج آن واقعه رهاشوند، بسیار بیشتر از آن چه در واقعیت است، تخمین می زنند.
وی تصریح کرد: درشرایط کنونی با شیوع بیماری ویروس کرونا، افرادجامعه این تصور و برداشت را دارند که هیچ وقت و یا بسیار بعید است که به این زودی‌ها زندگی به شرایط و حالت عادی بازگردد و یا سالها و ماهها طول خواهد کشید تا مصیبت و این ویروس دردسرساز ازبین برود و همه چیز به روال عادی و طبیعی باز گردد.
این پژوهشگر روان شناسی در این باره توضیح داد: این گرایش به تخمین بیش ازحد طول دوره رنج یا بیماری و پایدار ماند پیامدهای منفی از یک مصیبت یا آسیب را سوگیری پایداری می نامند و یکی از فراگیرترین خطاهای شناختی انسانهاست.
وی اظهار کرد: این تحریف و خطای ذهنی انسانها در دوران بیماری‌های فراگیر، بیشتر دیده می‌شود و این باور نامعقول که سالها طول خواهد کشید یا خیلی زمان می‌برد که عوارض بیماری کرونا از بین برود یا ازجامعه پاک شود.
ترابی بیان کرد: این امر منجر به تجربه هیجانات منفی مانند ترس، نگرانی، غم، خشم و به تبع آن رفتارهای ایمنی بخش افراطی مانند استفاده افراطی از ماسک،مراجعه مکرر به پزشک و بیمارستان‌ها و فاجعه آمیزکردن علایم جسمانی یا آنفلوآنزا( سرماخوردگی) و انتساب آن به کرونا ویروس را به همراه خواهد داشت.
وی گفت: بدون شک انسان‌ها بسیار سازگارتر از آنچه فکر می‌کنند هستند، همچنین شرایط موجود بسیار از آنچه تصور می‌رود ناپایدارترند و به زودی به حالت عادی و به سمت بهبودی و تعدیل شدن پیش خواهند رفت، توجه به این امر مهم، نوید اتمام دوره رنج ناشی از بیماری کرونا را می‌دهد.
این کارشناس و مشاوره بیماری های رفتاری دانشگاه علوم پزشکی قم عنوان کرد: صدمات روان شناختی و جسمانی ناشی از نگرانی و ناامیدی بیش از اندازه از کرونا ویروس جدی است، در حالی که این بیماری با گذر زمان، پایدار نمی‌ماند.
وی تصریح کرد: هنگامی که انسانها در رنج یا بیماری و حتی مرگ خود معنی و هدفی می‌بینند یا پیدا می‌کنندخیلی راحت‌تر، آن را تحمل کرده و سریع تر آن را پشت سر می‌گذارند و شکست می‌دهند.
این مسئول مرکز مشاوره دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی استان قم خاطرنشان کرد: درشرایط کنونی استناد به مقام دارای صلاحیت که طبعا پزشکان دلسوز و متخصص هستند،درکنار اخبار معتبر علمی و موثق وزارت بهداشت درخصوص پیشگیری، اپیدمی، و حتی درمان قریب الوقوع کرونا درکنترل این ویروس و تعدیل نگرانی و ترس ناشی از آن در جامعه اهمیت فراوانی دارد.
انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی کروناویروس روانشناسي کرونا ویروس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۹۶۱۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیات تازه و تکان‌دهنده از خودکشی سمیرا آل سعیدی

آفتاب‌‌نیوز :

یزدانی می‌گوید: دکتر تیمورزاده از فعالین صنفی که آشنایی با خانم دکتر داشته و در این باره در اینستاگرامشان هم نوشته‌اند دیروز به من گفت ایشان بسیار فرد فعالی بودند، اما طی چند مرحله در پیام‌هایی که با دکتر تیمورزاده رد و بدل می‌کرده به ایشان می‌گوید آیا راهی برای مهاجرت هست که دیگر نیازی به تحصیل مجدد نداشته باشم؟ در ماجرا مرگ دکتر بخشی، خانم دکتر آل سعیدی به دکتر تیمورزاده پیام می‌دهد که باید یک کار جمعی انجام دهیم. یعنی تا چند وقت پیش هم ایشان امیدش به تغییر را از دست نداده بوده است. دکتر تیمورزاده می‌گفت ایشان به ظاهر شرایطی عادی داشت و کسی باور نمی‌کرد به خودکشی فکر کند.

خودکشی پزشکان موضوع بحث این روزهاست و خودکشی دکتر سمیرا آل سعیدی، نمونه دیگری است که پس از مورد خانم دکتر بخشی، شرایط بغرنج پزشکان را به نمایش می‌گذارد. تداوم این روند نه تنها موجب دلسردی و نگرانی دیگر پزشکان خواهد شد بلکه از دست رفتن هر پزشک، بارعلمی پزشکی کشور را نیز کاهش می‌دهد.

جهت بررسی بیشتر این موضوع، گفتگویی با هادی یزدانی، پزشک و فعال صنفی انجام شده است که در ادامه، مشروح آن را می‌خوانید:

*اطلاعات شما از پرونده خودکشی خانم دکتر آل سعیدی از کدام منابع است؟

اطلاعات من از این پرونده مبتنی بر اطلاعاتی است که در دو روز اخیر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. این اطلاعات به صورت پراکنده از سوی بیماران، دانشجویان و همکاران خانم دکتر منتشر شده است. مورد خانم دکتر آل سعیدی برخلاف مورد خانم دکتر بخشی است که یک مورد استثنایی ناشی از ظلم و تحقیر سیستماتیک ایشان را به سمت خودکشی برد.

* خانم دکتر آل سعیدی در چه شرایطی دست به خودکشی زد و خودکشی ایشان چه تفاوتی با مورد خانم بخشی دارد؟

مورد خانم دکتر آل سعیدی از منظر دیگری نسبت به خانم بخشی قابل بررسی است. ایشان در بالاترین درجه‌ی تحصیلات علمی و فوق تخصص، بوده و سمتی در معاونت امور بین‌الملل بیمارستان امیرعلم داشته است و اگر این فرد را از بیرون نگاه کنیم، نماد یک فرد کامل و موفق است. ایشان متاهل بوده و دارای یک فرزند هشت ساله است. به واقع چه اتفاقی می‌افتد که ایشان خودکشی منجر به مرگ انجام می‌دهد؟ دکتر تیمورزاده از فعالین صنفی که آشنایی با خانم دکتر داشته و در این باره در اینستاگرامشان هم نوشته‌اند دیروز به من گفت ایشان بسیار فرد فعالی بودند، اما طی چند مرحله در پیام‌هایی که با دکتر تیمورزاده رد و بدل می‌کرده به ایشان می‌گوید آیا راهی برای مهاجرت هست که دیگر نیازی به تحصیل مجدد نداشته باشم؟ در ماجرا مرگ دکتر بخشی، خانم دکتر آل سعیدی به دکتر تیمورزاده پیام می‌دهد که باید یک کار جمعی انجام دهیم. یعنی تا چند وقت پیش هم ایشان امیدش به تغییر را از دست نداده بوده. دکتر تیمورزاده می‌گفت ایشان به ظاهر شرایطی عادی داشت و کسی باور نمی‌کرد به خودکشی فکر کند. من تمام این مسائل را گفتم تا به این نکته برسم که خودکشی هیچ قانون و صورت و ظاهری ندارد. اصلاً اینطور نیست که بگویید به چهره و رفتار یک فرد می‌آید که خودکشی کند. مورد خانم دکتر آل سعیدی نشانگر این است یک فرد که از منظر بیرونی در اوج موفقیت است و زندگی شخصی خوبی هم دارد، اما خودکشی می‌کند. خیلی از دانشجویان هم از ایشان تعریف می‌کنند که شخصیت فروتن و علمی داشت. در نتیجه حتی چنین فردی هم در موقعیت ناامیدی اجتماعی، دست به خودکشی می‌زند. آینده حتی برای چنین آدمی هم نکته‌ی مثبتی ندارد و رو به افول است، او این را در صحبت با دکتر تیمورزاده نیز گفته بود. از مجموع اطلاعاتی که از منابع مختلف به جز خانواده ایشان جمع‌آوری کردیم به نظر می‌رسد که علت خودکشی ناامیدی مطلق نسبت به هرگونه تغییر و بهبود در آینده است.

* چند درصد از پزشکان درگیر این نوع از ناامیدی اجتماعی رو به خودکشی هستند؟

من می‌خواهم مسأله را فراتر از پزشکان ببینم، باید ببینیم چند درصد مردم چنین ناامیدی دارند. وقتی شما هیچ امیدی به تغییر نداشته باشید، هرکدام از آدم‌ها در هر شرایط یک نوع تصمیم می‌گیرند. در مورد پزشکان، چندین اتفاق با هم افتاده است؛ یاس فلسفی و ناامیدی اجتماعی که بسیاری از مردم نسبت به آینده‌ی کشور دارند، در کنار مشکلات صنفی و مشکلات مالی در جوان پزشکان موجب خودکشی است. در مورد خانم دکتربخشی، ظلم سیستماتیک هم اضافه شده بود. برخی از شغل‌ها ذاتاً در ساده‌ترین حالت خود هم سخت هستند. به علت اینکه پزشکی با جان افراد در ارتباط است و چالش‌های قانونی بسیاری دارد، پزشکان نگرانی‌ها و تنش‌های زیادی دارند. ممکن است عده‌ای بگویند این شرایط برای همه وجود دارد، اما در ماجرای خودکشی پزشکان، فقط چالش‌های جامعه مطرح نیست، بلکه چالش‌های شغلی هم مطرح است. خیلی از ما در حال دیدن افت علم پزشکی در کشورمان هستیم و ایشان هم در جایگاه شغلی‌شان این مسأله را می‌دیده است. دیدن چنین مسائلی باعث ناامیدی بیشتر می‌شود.

*خودکشی در پزشکان چه تفاوت ساختاری با دیگر اقشار دارد؟

پزشکان خودکشی‌های معطوف به مرگ دارند و فرد به واسطه‌ی علمی که دارد، کار را در لحظه تمام می‌کند. بنا بر شنیده‌ها برخی از رزیدنت‌های خانم دکتر آل سعیدی گفته‌اند که ایشان حتی روز قبل از خودکشی درباره این مسأله برای دانشجویان صحبت کرده است.

* پرونده خانم دکتر بخشی به کجا رسید؟

خود من و یکسری از فعالان صنفی صبر کردیم تا گرد و خاک درگیری‌های ایران و اسراییل فروکش کند. به سبک مدیریت تمام مسائلی که در کشور داریم، یک روش صبر و سکوت در سیستم بوروکراسی اداری کشور وجود دارد که خواهان صبر است تا بحران بعدی فرا برسد و بحران قبلی فراموش شود. ما مورد خانم دکتر بخشی هم ماجرا را فراموش نکرده‌ایم. نزدیک یک ماه از مرگ ایشان گذشته، اما هیچکس در سیستم اداری کشور پاسخگو نبوده و قبول مسئولیت نکرده است. افرادیکه با ترک فعل، مسبب بردن خانم بخشی به سمت خودکشی بودند، متأسفانه با همان روش قبلی و حتی شدیدتر به کار برگشته‌اند. آن‌ها دیدند که هیچکس از آن‌ها پاسخ نمی‌خواهد.

منبع: سایت انتخاب