ساخت روباتی که کتاب میخواند و شعر میگوید
تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۱۵۹۹۶
دانشمندان با استفاده از هوش مصنوعی موفق به ساخت روباتی شدند که قادر به خواندن کتاب و سرودن شعر است.
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانشبنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از آرامآیتی یونیورسیتی، کارن دوناچی و اندی سیمیوناتو مجموع کتابی منتشر کردهاند که نوشته «هشدار: این کتابها توسط انسانها طراحی نشده است» روی آنها دیده میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
درواقع این کتابها که حاوی شعرهای هایکو و تصاویر الهام گرفته شده از رمانهاست توسط هوش مصنوعی خلق شده است.
روبات که این دو دانشمند طراحی کردهاند با استفاده از دید کامپیوتری و تشخیص کاراکتر نوری کتاب و رمان میخواند. سپس با استفاده از یادگیری ماشینی و پردازش زبان طبیعی ترکیب شاعرانهای از کلمات کتاب را انتخاب میکند، به شکل اشعار هایکو درمیآورد و باقی متن را پاک میکند.
این روبات در مرحله بعدی در گوگل تصویری را جستجو میکند که با متن کتاب هماهنگ باشد.
این فرایند تاکنون روی چند کتاب از جمله «سرگذشت ندیمه» نوشته مارگارت اتوود و «صبحانه در تیفانی» نوشته ترومن کاپوتی انجام شده است. اشعار و تصاویر خلق شده توسط این روبات معمولاً بامزه و خندهدار هستند و در برخی موارد شاعرانه و حتی گیجکننده به نظر میرسند.
هدف اصلی از این پروژه این است که تصوری از شعر و شاعری در عصر هوش مصنوعی برای مردم به وجود بیاورد. کتاب بخش جدایی ناپذیری از هر فرهنگ است بنابراین به تصویر کشیدن آینده آن در جهانی که به سرعت در حال تغییر است امری مهم به شمار میرود.
انتهای پیام/4021/
منبع: آنا
کلیدواژه: هوش مصنوعی شعر شاعر روبات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۱۵۹۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا کسی برای دختران دانشجوی آمریکایی شعر برای خواهرم نمیخواند!
این چند روز که عکسها و فیلمهای ضربوشتم دانشجویان آمریکایی در رسانههای خارجی سانسور میشود، نخستین سؤالی که به ذهن میرسد این است که اگر این تصاویر مربوط به ایران بود، روایت ماجرا چطور شکل میگرفت؟!
ضربوشتم وحشیانه دانشجویان و حتی استادان دانشگاه در حالی است که مطالبه معترضان تنها توقف جنایت در غزه است، اما همین را هم تحمل نمیکنند. ۶۰۰نفر را دستگیر و دهها نفر را تحقیر کردند و زیر باد کتک گرفتند؛ تا آنجا که مجبور شدند خونهای ریختهشده دانشجویان را با ماشین آبپاش شستوشو دهند بلکه آثار جنایت پاک شود. اما تمام رسانههای اصلی، این خروش بیسابقه را سانسور کردهاند.
تا اینجا آزادیبیان به روایت آزادی آمریکایی است؛ اما بیایید فرض کنیم که این ماجرا در ایران اتفاق میافتاد. آنگاه رسانهها و سیاستمداران غربی و نهادهای حقوق بشری چطور رفتار میکردند؟ این در حالی است که کنشگری دانشجویان، اعتراض به وحشیگری بیسابقه رژیم صهیونیستی است و نه اقدامی علیه امنیت ملی کردهاند و نه آسیبی به اموال عمومی زدهاند و نه آدم کشتهاند و نه کف خیابان مأموران را برهنه و سلاخی نمودهاند و نه با گروههای آدمکش و تفرقهافکن و برانداز همکاری کردهاند و یا اجیر آنها شدهاند. با همه اینها فرض کنید این وقایع در ایران بود؛ آنگاه آنها چه رفتاری میکردند؟
- تمام رسانههایشان بهخط میشدند تا شب و روز، عکسها و تصاویر را به کرات بازنشر و تحلیل کنند. اگر هم تصویری پیدا نمیکردند از عکسهای گذشته یا ساختگی یا تصاویر تجمعات دیگر کشورها استفاده میکردند.
- از فرصت استفاده و تمام گروههای آدمکش و تروریست و اراذل و اوباش را بهصف میکردند تا وارد کشور شوند یا از گوشه و کنار شهر جمعشان میکردند تا تجمع دانشجویان را تبدیل به شورش علیه امنیت کشور کنند.
- تمام سیاستمداران در ردههای مختلف در دیگر کشورها را ردیف میکردند تا تصاویر را محکوم کنند. از دولتها درخواست میکردند با ایران قطع رابطه کنند و نهادهای امنیتی ایران را تروریستی بنامند.
- تمام سلبریتیها بهصف میشدند و موضعگیری میکردند. هر سلبریتیای هم اعلام موضع نمیکرد، بهصورت مجازی به او حملهور میشدند تا از سر ترس سخن بگوید و ساکت نباشد. هر میزان هم لازم بود پول خرج میکردند.
- هر زمان اعتراضات از دایره اخبار خارج میشد و به سمت آرامش پیش میرفت، با ریختن خون چند بیگناه، آن را شعلهور میساختند. حتی اگر لازم بود، در کف خیابان مامور امنیتی یا انتظامی یا آدم عادی را نیز سلاخی میکردند و خون میریختند.
- همه نهادهای حقوق بشری را بهخط میکردند تا بیانیه دهند و محکوم کنند و قطعنامه دهند و تحریم جدید وضع کنند.
- از صفحات آشپزی و آرایشگری و پیجهای فیتنسی و صفحات رقص و جادوگری و شومنی گرفته تا همه اینفلوئنسرها را بهخط میکردند و سکه میدادند تا مطالب آنها را بازنشر کنند و این احساس ایجاد شود که تنها یکصدا بیشتر در جامعه وجود ندارد.
- عدهای سادهلوح و خودحقیرپندار را هم تحریک میکردند تا کاملا واداده، غرب را تشویق کنند و کشور را متهم به ناکارآمدی و تباهی کنند.
- جهت تهییج بیشتر و تحریک احساسات، آثار هنری تولید میکردند و شعر میساختند و موسیقی درست میکردند. اما هیچکس برای دختران و زنان دانشجوی آمریکایی شعر «برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون» نمیخواند و با عکسهای آنها فیلم و کلیپ نمیسازد.
- تا میتوانستند به اموال عمومی و دارایی شخصی مردم و کشور لطمه میزدند تا ترس و وحشت در شهر حاکم شود و مردم احساس کنند همهچیز از دست رفته است و بهزودی انقلاب میشود. بعد هم تصاویر آن را با ضریب بالا توزیع میکردند تا بگویند قدرت برتر در میدان آنها هستند. اما همانها امروز هتک حیثیت دانشجویان آمریکایی را نادیده میگیرند، بلکه صدایشان آگاهیساز و روشنگرانه نباشد.
منبع: روزنامه همشهری
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی