رونمایی از مردان پشتپرده مجلس یازدهم/ نبض اصلاحطلبان کُند میزند / وزرای احمدینژاد و پایداریها پیشقراول منتقدان دولت/میرسلیم پرچمدار میشود؟/زنان هم وارد میشوند
تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۳۷۲۳۵
ساعت 24-سه ماه دیگر نوبت مجلس یازدهم است تا با سربازان متحدالشکل اصولگرایاش نشان دهد قرار است زیر سقف هرمی بهارستان چگونه میخواهد عمل کند. در این میان این سوال مطرح میشود در میان مجلس یازدهمیها چه کسانی قرار است نبض تحرکات درون پارلمانی را به دست بگیرند.
«آیت الله هاشمی»، «ناطق نوری»، «بهزاد نبوی»، «محمدرضا باهنر»، «محمدرضا خاتمی» و.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حمیدرضا حاجیبابایی هم شده بود قبله اصولگرایان و هر حرکتی با هماهنکی حاجی بابایی رقم میخورد. البته طیف اصولگرایان تندرو هم با فرمان مجتبی ذالنوری به جلو حرکت میکردند و نصرالله پژمانفر و محمدجواد کریمی قدوسی سربازان خط مقدم پایداری عمل میکردند. با این وجود مجلس دهم با سه فرکسیون اصلی که هیچکدام اکثریت را نداشتند برای آنکه حرفشان به کرسی بنشیند راه سختی را پشت سر گذاشتند و کار به جایی رسید که لابیها و معاملههای پشت پرده معادلات پارلمانی را رقم میزد.
حالا سه ماه دیگر نوبت مجلس یازدهم است تا با سربازان متحدالشکل اصولگرایاش نشان دهد قرار است زیر سقف هرمی بهارستان چگونه میخواهد عمل کند. از آنجا که تجربه ادوار مجلس نشان داده است مجالس یک دست هم اختلافات و انشقاقات زیادی از درونش شکل میگیرد این سوال مطرح میشود در میان مجلس یازدهمیها چه کسانی قرار است نبض پارلمان و تحرکات سیاسی را به دست بگیرند و «لابیمن» های پارلمان یازدهم باشند.
لیدری قالیباف در پارلمان یکدست اصولگرا
سه بار تلاش کرد اما هر سه بار مسیرش برای رسیدن به خیابان پاستور بسته شد. او که دیگر لقب مرد روزهای انتخابات را به خود اختصاص داده بود اینبار به جای پاستور بختش را در میدان بهارستان آزمود و بالاخره به موهبت غیبت رقیب و کاهش مشارکت بال پیروزی بر سرش گسترده شد و کام قالیباف اینبار برای انتخابات مجلس و خیزش برای سکونشینی در بهارستان آن هم در غیاب علی لاریجانی شیرین شد.
قالیباف که بعد از دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ سودای لیدری به سر داشت بعد از آنکه به عنوان سرلیست اصولگرایان انتخاب شد حالا دیگر خود را نزدیکتر از همیشه به رویای تحقق جریان نواصولگرایی میبیند. او چه رئیس مجلس شود چه نشود بدون شک یکی از لیدرهای سیاسی مجلس یازدهم خواهد بود.
میرسلیم و پرچمداری سنتیها
مصطفی آقامیرسلیم که از سالهای اول انقلاب، حضور در دولت میرحسین موسوی و هاشمی رفسنجانی را تجربه کرده است با حضور در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ بیشتر از گذشته دست کم در میان نسل جوان شناختهتر شد. او به نمایندگی از حزب موتلفه اسلامی در این انتخابات حضور پیدا کرد و یکی از منتقدان رویکرد اقتصادی دولت روحانی بود او حتی گفته بود اگر در جریان انتخابات سال ۹۶ به مرحله دوم راه پیدا میکرد و رقیبش قالیباف میشد ناگفتههای زیادی را از تخلفات محمدباقر قالیباف روی دایره میریخت. اما به هر صورت معادلات سیاسی به سمت و سویی پیش رفت که رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی رقابت با قالیباف را به رفاقت انتخابات ۹۸ تبدیل کرد و ماجرای تخلفات را هم حداقل در زمان انتخابات به پستو منتقل کرد.
میرسلیم حالا در مجلس یازدهم به عنوان یکی از میدانداران تغییر ساختار اقتصادی ظهور خواهد کرد و از آنجا که طیف اصولگرایان سنتی نیز او را حمایت میکنند میتواند یکی از لیدرهای مجلس بعدی باشد.
آقا تهرانی رهبر بی چون و چرای پایداریها
مرتضی آقاتهرانی که رهبری پایداریها را بر عهده دارد در این انتخابات نیز به مثابه انتخابات مجلس نهم با ضرب شستی که به اصولگرایان نشان داد و آنها را در مقابل سهم پایداری در لیست اصولگرایی مجبور به عقب نشینی کرد بیشتر از گذشت قدرت رهبری و هدایت جریان تندرو مجلس را در خود احساس میکند.
او که در مجلس نهم نقش رهبری تندروهای مجلس را به عهده داشت و در ماجرای برجام و یا استیضاحها مانند استیضاح فرجیدانا وزیر علوم دولت یازدهم نقش پررنگی ایفا میکرد حالا به نظر میرسد با توجه به سهمیه ای که در آخرین تغییرات لیست اصولگرایان توانست به پایداریها اختصاص دهد و پر تعدادتر ظاهر شود، ضرب و زورش بیشتر شود و قدرت تاثیرگذاری آنها در صحن مجلس با گذشته تفاوت فاحشی داشته باشد.
مرتضی آقاتهرانی در سالهای نمایندگیاش برای مقابله و نشان دادن مخالفتش با علی لاریجانی برای رسیدن به کرسی ریاست مجلس هم خیز برداشت و حال هیچ بعید نیست با توجه به اختلافاتی که با قالیباف و طیف اصولگرایان سنتی دارد این نقش را بار دیگر احیا کند و حتی برای رسیدن به راس هرم قوه مقننه تئوری را در سر بپروراند.
فاطمه رهبر در خط مقدم تحرکات زنانه مجلس
مجلس دهم و حضور پررنگ زنان از پروانه سلحشوری و طیبه سیاوشی گرفته تا فاطمه سعیدی و حمیده زرآبادی به نظر میرسد حالا که مجلس یازدهم به لحاظ تعداد با مجلس دهم برابری میکند قطعا به لحاظ ظهور و بروز رقابتی هم در قیاس با آنها انجام خواهند داد. در حقیقت هرچه در مجلس هشتم و نهم زنان خود را وامدار مردان میدانستند اینبارحرکتی متفاوتتر داشته باشند و طبیعتا فاطمه رهبر که سابقه ریاست فراکسیون زنان را به عهده داشته است رهبری زنان را در مجلس یازدهم به عهده بگیرد. البته از سوی دیگر زهره الهیان نیز که تجربه نمایندگی در مجلس هشتم را دارد نیز در این مسیر در کنار فاطمه رهبر یا چیزی شبیه به نقش معاونت را بازی میکند.
پزشکیان و تاجگردون لیدران اقلیت کم شمار اصلح طلب
تعداد اصلاحطلبان یا جناح منتقد اصولگرا در این مجلس بسیار اندک و کم شمار است. در این میان اما دو چهره شاخص از میان جریان چپ توانستند از فیلتر شورای نگهبان عبور کنند و خود را به دروازههای مجلس یازدهم برسانند. «مسعود پزشکیان» نائب رئیس اول مجلس دهم اولین چهرهای است که میتواند لیدری اصلاحطلبان یا شاید فراکسیون اقلیت مجلس را به عهده داشته باشد. البته ظهور و بروز پزشکیان در مجلس تنها به دلیل گرایش سیاسی او نیست این نماینده تبریز حمایت مناطق ترکنشین را هم به همراه دارد و به همین دلیل هم حتی در دومین سال مجلس دهم به عنوان یکی از گزینههای فراکسیون امید برای رقابت با علی لاریجانی بر سر کرسی ریاست مطرح شد.
اما به جز پزشکیان، غلامرضا تاجگردون نیز به عنوان یکی از چهرههایی که میتواند در مجلس اصلاحطلبان را رهبری کند معرفی میشود. تاجگردون که در مجلس نهم در جلسات فراکسیون رهروان ولایت شرکت میکرد رابطه خوبی با اصولگرایان داشت و حتی در مجلس دهم به عنوان یکی از لابیمنهای مجلس محسوب میشد.
احمدینژادیها پیشقراول انتقاد از دولت روحانی
عزمشان برای بازگشت به قدرت از همان جلسات دولت سایه سعید جلیلی جزم شده بود جلساتی که علی نیکزاد وزیر مسکن محمود احمدینژاد نقش پررنگی در آن داشت. در ماجرای انتخابات مجلس یازدهم شورای ائتلاف اصولگرایان چندان به وزرای کنار گذاشته شده دولت نهم و دهم چندان میدان ندادند و آنها را وارد بازی نکردند موضوعی که بیشتر از گذشته اختلاف احمدینژادیها را با طیف اصولگرایان سنتی بیشتر کرد و حالا که حضورشان در ساختمان هرمی بهارستان پرتعداد شده است بعید است حاضر شوند زیر بلیط اصولگرایان فعالیت کنند. در این میان علی نیکزاد از یک سو و حمیدرضا حاجی بابایی که در مجلس دهم هم به نوعی هدایت فراکسیون اصولگرایان را به عهده داشت این بار هم در این نقش ظاهر شوند. در این میان نباید از نقش شمس الدین حسینی وزیر اقتصاد دولت احمدی نژاد نیز که در مجلس یازدهم حضور دارد غافل ماند. چهره هایی که می توانند در خط مقدم انتقاد از دولت روحانی خاصه انتقادات اقتصادی قرار گیرند.
نادران و زاکانی همچنان منتقد
الیاس نادران که به بلندگوی مخالف دولت در مجلس نهم تبدیل شده بود با شعارهای اقتصادی و مدافع بر حق تصمیمات اقتصادی مجلس تمام اصولگرای نهم، وارد میدان انتخابات شد و با سهمی که در لیست اصولگرایان داشت وارد مجلس شد. نادران به نمایندگی از جمعیت رهپویان در مجلس یازدهم است او قطعا در برنامههای اقتصادی میتواند نبض هدایت منتقدان دولت در پارلمان را به دست بگیرد. علیرضا زاکانی هم که در این انتخابات از قم وارد مجلس شد یکی دیگر از افرادی است که خاصه این روزها به سبب نزدیکی به پایداری ها میتواند لیدری تندروها را عهده دار شود.
منبع: خبرآنلاینمنبع: ساعت24
کلیدواژه: احمدی نژاد طیف اصولگرایان عنوان یکی مجلس یازدهم اصلاح طلبان پایداری ها مجلس نهم مجلس دهم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۳۷۲۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تشکیل کانون نقد و کانونهای شورش!
حجاریان ضمن تلاش برای توجیه مسیر راهبردی اصلاح طلبان می کوشد که علاوه بر امید ضرورت مطالبه گری و نقد حاکمیت را به عنوان ماموریت این جریان معنادهی کن
سرویس سیاست مشرق- بررسیها نشان میدهد که اصلاح طلبان ساختاری و لایه رادیکال جریان اصلاحات به منظور پیشبرد اهداف خود در حال دسته و پنچه نرم کردن با برخی اقتضائات درون – بیرون جریانی می باشد.
این جریان از سویی با ناامیدی، بی انگیزگی و عدم باور به راهبردهای رئوس جریان خود بوده و از جانب دیگر برخی راهبردهای رادیکالی را نیز در دستورکار خود دارد که نه تنها در چارچوب نظام نبوده بلکه معنای معارضه را نیز به نمایش می گذارد.
در این میان برخی از نیروهای فکری اصلاح طلبان که شیفت به امر اجتماعی به منظور ارتباط گیری با لایه ها و تشکیل کانون های اعتراضی و مطالبه گری را توصیه کرده اند تاکید دارند که برای انسجام بخشی در میان اصلاحات باید «امید» به منظور توزان قوا و تولید قدرت همسنگ در برابر حاکمیت را بارور ساخته و از سوی دیگر باید «نقد» در ساحات مختلف را به منظور تعریف خود به عنوان آلترناتیو وضع موجود را پیگیری نمود.
در همین رابطه سعید حجاریان که چندی پیش طی توئیتی استارت کنش سیاسی- انتخاباتی اصلاح طلبان را زده بود طی توئیتی نوشته بود: دولت سیزدهم و تفکر حاکم بر آن چماقی بود به بار شیشه مملکت؛ مسئله نرخ بنزین، «نور» حجاب و دیگر طرح ها و اقدام های در پیش هم ضربات مهلک تری هستند. تداوم این تفکر در دولت چهاردهم آخرین چماق است بر بار شیشه و دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.
حجاریان در توئیت خود تلاش برای شکل دهی به یک جبهه بر اساس «سطح زندگی» و «سبک زندگی» را کلید زده بود. به طوری که می توان گفت ادعای افزایش نرخ بنزین عملا علی رغم تکذیب های مکرر آن توسط مسئولین به معنای تلاش برای تولید هراس در دهک های مختلف جامعه و به منظور تحریک جامعه اعتراضی بوده و برجسته سازی مساله طرح نور نیز در چارچوب کانونی سازی مساله آزادی های سیاسی- فرهنگی و تلاش برای بازنمایی ایجاد محدودیت ها معنا می یابد، تشکیل کانونهای نقد از درون و کانونهای شورش از بیرون راهبردی برابر از سوی رادیکالها در روزهای اخیر است!
در این میان اما حجاریان بار دیگر در صفحه توئیتر خود به یک نقد مطرحشده از جملهاش اشاره کرد و نوشت: «منتقدی مجرّب نقدی بر این پست نگاشته و بیان کردهاند: «چیزی باقی نخواهد ماند» گزارهای آخرالزمانی است؛ یعنی چیزی متصور نیست که برای حفظ/اصلاحاش تلاش کنیم».
وی تصریح کرده بود که به حفظ «امید» و نگه داشتن شعله شمع باور دارم ولی توأمان «نقد» را شرط لازم هر گشایش و سخن ایجابی میدانم.
توئیت دوباره حجاریان اما نشان می دهد که پاسخ به توئیت وی از جانب اصلاح طلبان بیانگر فقدان روحیه امید در جریان اصلاحات بوده وی ضمن تلاش برای توجیه مسیر راهبردی اصلاح طلبان می کوشد که علاوه بر امید ضرورت مطالبه گری و نقد حاکمیت را به عنوان ماموریت این جریان معنادهی کند.