تلاش واشنگتن برای بحران‌سازی در عراق/ طراحی توطئه ایجاد خلأ سیاسی

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل رامین حسین آبادیان: پس از انصراف «محمد توفیق علاوی» از تشکیل کابینه عراق به دنبال برخی فشارهای خارجی و همچنین کارشکنی های سیاسی داخلی، تحولات عراق وارد فاز تازه ای شده است؛ به ویژه آنکه «عادل عبدالمهدی» نخست وزیر دولت پیشبرد امور عراق نیز مواضع تازه‌ای اتخاذ کرده است.

درهمین راستا، «عادل عبدالمهدی» نخست وزیر پیشبرد امور عراق با قبول مسئولیت دولت پیشبرد امور مخالفت کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی پیشنهاد داد که یکی از وزیران مسئول اداره دولت شود و کارها را به پیش ببرد. عادل عبدالمهدی از پارلمان هم خواست که اقدامات لازم را برای برگزاری انتخابات زودهنگام در دوم دسامبر اتخاذ کند. این درحالی است که «برهم صالح» رئیس جمهور عراق نیز تلاش های خود برای معرفی گزینه جدید جهت تشکیل کابینه در عراق را آغاز کرده است.

صالح در همین راستا اخیراً با شماری از گروه‌های سیاسی در عراق رایزنی کرده است. این درحالی است که پیشتر «برهم صالح» رئیس جمهوری عراق در سخنانی تأکید کرده بود طی ۲ هفته آینده گزینه جدیدی را برای تشکیل کابینه این کشور معرفی می‌کند. صالح اعلام کرد که این اقدام بر اساس بند ۷۵ قانون اساسی عراق انجام می‌شود. درهمین حال، پارلمان عراق نیز خواستار تسریع روند سیاسی برای معرفی گزینه جدید تشکیل کابینه شده و مواضعی را در این خصوص اتخاذ کرده است.

«بشیر الحداد» نماینده پارلمان عراق در سخنانی، گروه های سیاسی این کشور را به گفتگوی ملی فراگیر دعوت کرد. وی با صدور بیانیه ای تأکید کرد: در سایه تحولات سیاسی اخیر و تشدید مشکلات امنیتی، بهداشتی، اقتصادی و خدماتی و افزایش اختلافات سیاسی و جنجال کنونی در صحنه عراق به خصوص پس از انصراف محمد توفیق علاوی از تشکیل دولت، باید همه طرف‌ها و شرکا تلاش کرده و منافع عالی ملی را ترجیح دهند.

این نماینده پارلمان عراق در ادامه بیانیه خود آورده است: «همچنین گروه های سیاسی باید به طور جدی برای حفظ کشور و ثبات فرایند سیاسی آن به منظور برون رفت از این بحران و آماده کردن شرایط برای مرحله آتی و برگزاری انتخابات زودهنگام با یکدیگر همکاری کنند». الحداد بر لزوم همکاری مشترک میان قوای مقننه و مجریه و ادامه کار پارلمان برای تسریع در تصویب قوانین لازم به منظورخدمات رسانی بهتر به شهروندان و مقابله با مشکلات و بحران‌ها تاکید کرد.

در این میان اما به نظر می رسد که آمریکایی ها تلاش های خود برای سوء استفاده از وضعیت کنونی عراق را کلید زده اند تا بدین ترتیب، از رهگذر شرایط موجود برای تحقق اهداف و خواسته های خود گام بردارند. کارشناسان و ناظران سیاسی بر این باورند که در بُعد خارجی، آمریکایی ها تنها کسانی هستند که از طولانی تر شدن فرایند سیاسی تشکیل کابینه عراق سود می برند.

از همین روی، دولتمردان ایالات متحده آمریکا از هیچ تلاشی برای طولانی تر شدن فرایند مذکور دریغ نکرده و نمی کنند. آنها به خوبی می دانند که طولانی تر شدن هرچه بیشتر این فرایند کمک شایانی به باقی ماندن نیروهای تروریست آمریکایی در خاک عراق برای مدت زمان طولانی، می کند. سلسله رایزنی های مقامات واشنگتن با برخی طرف های عراقی ازجمله سران اقلیم کردستان طی هفته های اخیر به منظور تحریک آنها جهت اقدام علیه روند سیاسی کنونی در عراق، خود به تنهایی مؤید این مدعاست.

علاوه بر آنچه که گفته شد، در بُعد داخلی نیز برخی طرف های سیاسی درست در همان مسیری که آمریکایی ها گام نهاده اند، قدم برمی دارند. به عنوان نمونه، «مسعود بارزانی» رئیس حزب دموکرات کردستان عراق به صورت رسمی و علنی از شکست «محمد توفیق علاوی» در تشکیل کابینه عراق ابراز خشنودی کرد. وی بدون توجه به پیامدهای عدم تشکیل کابینه ازجمله احتمال ایجاد خلأ سیاسی در عراق، نسبت به شکست علاوی ابراز خرسندی کرده است.

درهمین ارتباط، بارزانی در بیانیه‌ای از اینکه احزاب کُرد در یک اقدام دسته‌جمعی به کابینه «محمد توفیق علاوی» رأی ندادند، تشکر کرد. وی گفت: احزاب کُرد علیرغم اختلافاتشان موضع خود را یکسان کرده و به دولت جدید عراق رأی اعتماد ندادند و از این رو یک دستاورد تاریخی برای مردم کردستان عراق رقم زدند!

از سوی دیگر، او همچنین در سخنان خود مدعی شد که رأی به کابینه علاوی موجب آبروریزی و افزایش بحران‌ها برای عراق می‌شد. بارزانی همچنین در بیانیه خود مدعی شد که مواضع گروه‌های سیاسی عراقی موجب تقویت اصول دموکراسی شد. رهبر حزب دموکرات کردستان عراق، افزود: اکنون عراق در مقابل مرحله جدیدی قرار گرفته و می‌تواند فرصتی برای پاسخ به خواسته معترضان و ایجاد زمینه مناسب برای توافق ملی فراگیر و تضمینی برای نزدیکی میان گروه‌های سیاسی، داشته باشد!

این مواضع درحالی است که پیشتر اعلام شده بود که «محمد توفیق علاوی» در برابر سهم‌خواهی های برخی گروه های سیاسی و فراکسیون های پارلمانی همچون حزب دموکرات کردستان ایستاده و حاضر نشده گزینه های مد نظر آنها را در کابینه خود جای دهد؛ مسأله ای که خشم و ناراحتی آنها را به دنبال داشته است.

در هر صورت، آنچه که واضح به نظر می رسد، آن است که آمریکایی ها به دنبال ایجاد خلأ سیاسی و به تبع آن خلأ قانونی در عراق هستند تا بدین ترتیب، ضمن حاکم ساختن هرج و مرج بر این کشور، زمینه برای ابقای نیروهای تروریست خود در آن را فراهم آورند. کما اینکه ایجاد خلل در روند سیاسی و فرایند معرفی نخست وزیر و تشکیل کابینه ممکن است به ایجاد شکاف های امنیتی عراق منجر شود.

بدیهی است که در چنین شرایطی سهم خواهی برخی از گروه های سیاسی در روند معرفی نخست وزیر مکلف و تشکیل کابینه می تواند به آمریکایی ها در تحقق اهداف شوم خود در عراق کمک کند. این درحالی است که مرجعیت عالیقدر شیعیان عراق نیز بارها و در مناسبت‌های مختلف بر لزوم تسریع در روند تشکیل کابینه جدید به دور از سهم خواهی‌ها و فشارهای خارجی تأکید کرده است.

کد خبر 4869761

منبع: مهر

کلیدواژه: ایالات متحده آمریکا عراق محمد توفیق علاوی ویروس کرونا سوریه ایالات متحده آمریکا ترکیه ادلب رژیم صهیونیستی عراق ایران روسیه فلسطین دونالد ترامپ رجب طیب اردوغان افغانستان قربانیان کرونا محمد توفیق علاوی گروه های سیاسی تشکیل کابینه آمریکایی ها نخست وزیر عراق نیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۳۸۲۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گزینه‌های آمریکا در برابر بلندپروازی‌های اتمی عربستان

عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(2023)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در  7 اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه 123» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با 47 کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه 123 ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.

انتهای پیام/