یک شهاب سنگ در آستانه برخورد با زمین؛ ناسا چه میگوید؟
تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۶۴۶۵۳
رویداد۲۴ روز گذشته اداره ملی هوانوردی و فضای آمریکا، ناسا اعلام کرد که شهاب سنگ بزرگی به سمت زمین در حال حرکت است. طبق برآوردهای سازمان ناسا این شهاب سنگ که قطر آن به حدود ۴ کیلومتر میرسد با سرعت بیش از ۳۱ هزار کیلومتر در ساعت به زمین نزدیک میشود. یک شهاب سنگ در آستانه برخورد با زمین؛ ناسا چه میگوید؟ به نقل از پایگاه خبری «اکسپرس»، سیستم خودکار ردیابی اجرام آسمانی سازمان فضایی ناسا سیارک ۴۱۰۰ متری که در اردیبهشت ۹۹ به زمین نزدیک میشود را شناسایی کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طبق اعلام مرکز مطالعات اجرام آسمانی ناسا، این شهاب سنگ، روز ۲۹ آوریل سال جاری میلادی (۴ اردیبهشت۱۳۹۹) از نزدیکی زمین عبور خواهد کرد. متخصصان این مرکز، اجرام آسمانی که از نزدیکی زمین عبور میکنند و احتمال برخورد با سیاره زمین دارند را شناسایی و رهگیری میکند. این سیارک به دلیل اینکه از نزدیکی مدار زمین عبور میکند به عنوان یک موضوع بالقوه خطرناک در نظر گرفته شده، اما در حال حاضر ناسا نام این جرم آسمانی را در فهرست وقایع احتمالی تأثیرگذار بر آینده زمین قرار نداده است. این فهرست را «سنتری سیستم» ناسا جمع آوری و کنترل میکند. این سامانه تمام اجرام آسمانی که احتمال برخورد و تصادف آنها با زمین وجود دارد را کنترل و آنها را طبق احتمال برخورد و تاثیرگذاری بر آینده زمین در ۱۰۰ سال آینده دسته بندی میکند.
این بزرگترین سیارکی است که طی دو ماه آینده از نزدیکی مدار زمین عبور میکند، اما بزرگترین سیارکی نیست که تا کنون به زمین نزدیک شده است. سیارک ۳۱۲۲ فلورانس که با نام ۱۹۸۱ای تی ۳ نیز شناخته میشود، بزرگترین جسمی است که تاکنون از نزدیکی مدار زمین عبور کرده است. این سیارک در اول سپتامبر سال ۲۰۱۷ از نزدیکی مدار زمین عبور کرد که خوشبختانه با زمین برخورد نکرد. سیارک ۳۱۲۲ فلورانس در تاریخ ۲سپتامبر ۲۰۵۷ بار دیگر از مدار زمین عبور خواهد کرد. ابعاد این سیارک چیزی در حدود پنج و نیم مایل تخمین زده شده است.بیشتر بخوانید:چقدر احتمال دارد منقرض شویم؟ برخورد شهاب سنگ با زمین؛ آیا تمدن بشری نابود خواهد شد؟ مطابق محاسبات انجام شده، این شهاب سنگ در ۲۹ آوریل (۴ اردیبهشت) به نزدیکی زمین میرسد با این حال به کره زمین برخورد نخواهد کرد و از فاصله ۶.۳ میلیون کیلومتری آن رد خواهد شد. این فاصله چیزی حدود ۱۶ برابر فاصله زمین تا ماه است. مطابق گفته نهاد «مجمع سیارهای»، شهاب سنگهای با قطر بیش از یک کیلومتر به اندازه کافی بزرگ هستند تا حیات را در کره زمین تهدید کنند. این نهاد میگوید در صورت برخورد این دست اجسام به کره زمین، چالهای به بزرگی دستکم ۱۰ کیلومتر یا بیشتر ایجاد خواهد شد که یک ویرانی گسترده و احتمالا انقراض تمدن بشری را در پی خواهد داشت.
با این حال اخترشناسان تخمین میزنند چنین اجرام آسمانی در هر صد سال یک در پنجاه هزار شانس دارند تا با زمین برخورد کنند. بروس بتز از بنیاد بینالمللی اخترشناسان میگوید: «شهابسنگهای کوچک چند متری به طور مرتب به زمین برخورد میکنند، اما در لایه بیرونی جو میسوزند و در نتیجه آسیب کمی وارد میکنند. اما شهابسنگهای بزرگ که اغلب کمتر به طرف زمین میآیند قابلیت تخریب منطقهای را دارا هستند».
هرچند احتمال برخورد شهاب سنگ فعلی به زمین تقریبا غیرممکن برآورد میشود، دانشمندان میگویند که شهاب سنگ دیگری به قطر ۳۷ متر و به نام ۲۰۰۰ سگ۳۴۴ با شانس ۱ در ۱۱۰۰ امکان دارد در سال ۲۰۷۱ به کره زمین اصابت کند. منبع: فرارو لینک کوتاه: www.rouydad24.ir/000rmP خبر های مرتبط
منبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 شهاب سنگ کره زمین احتمال برخورد اجرام آسمانی شهاب سنگ زمین برخورد کره زمین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۶۴۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حقایق پنهان درباره ماه
ماه یکی از سیارههای نزدیک به کره زمین میباشد که این کره دارای قطر حدودی ۳۵۰۰ کیلومتری میباشد و شبها با انعکاس نور خورشید به سطح کره زمین، منجر به روشنایی این کره میشود. با این حال کره ماه دارای حقایق پنهان و بسیار جالبی است که بی شک شاید هر یک از ما اطلاعات کافی و زیادی نسبت به این کره نداشته باشیم.
ماه بوی باروت میدهد
به گفته فضانوردان آپولو ۱۱، ماه بویی دارد که به لباسهای فضایی، تجهیزات و نمونههای جمعآوریشان چسبیده بود و وقتی یکی از اینها در محیط قرار میگرفت دوباره بوی ماه قابل تشخیص بود. فضانوردان این فضاپیما اولین کسانی بودند که پا روی کره ماه گذاشتند. آنها این بو را فلزی توصیف کردند، چیزی شبیه بوی باروت سوخته یا بوی هوا پس از خاموششدن ترقه. به احتمال زیاد منشأ این بو یک واکنش شیمیایی بین مادهای در غبار ماه و اکسیژن موجود در هواست. البته نمونههای ماه روی زمین بو ندارند و پژوهشگران میگویند این باید به دلیل یک واکنش موقت باشد.
ماه هم «ماهلرزه» دارد
همانطور که مناطقی از سیاره ما با زلزله تکان میخورند، ماهلرزههایی هم اتفاق میافتد. البته مدت آنها طولانیتر و شدت آنها ضعیفتر از زلزلههای روی زمین است. دانشمندان میگویند این لرزشها میتواند دلایل مختلفی مانند برخورد شهابسنگها، تغییرات دما، گرانش زمین و ... داشته باشد. آنها ماهلرزهها را در چهار طبقه دستهبندی کردهاند: عمیق، حرارتی، شهابی و سطحی. لرزههای حرارتی معمولترین لرزهها هستند و شدت زیادی ندارند. لرزههای حرارتی به دلیل اختلاف دمای شب و روز ایجاد میشود، لرزههای شهابی هم به دلیل برخورد شهابسنگها اتفاق میافتد. اما لرزههای شدید و طولانی زیر سر لرزههای سطحی ماه هستند.
محصول یک برخورد غولپیکر است
نظرات مختلفی درباره شکل تولد ماه وجود دارد، اما پذیرفتهترین توضیح درباره چگونگی شکلگیری ماه، نظریه برخورد بزرگ نامیده میشود. طبق این نظریه سیارهای به اندازه مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و ابری از این برخورد تشکیل میدهد که در نهایت بعد از چندین میلیون سال به ماه تبدیل میشود. به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن شواهدی از این برخورد را میتوان در نمونههای گرفتهشده از ماه در ماموریتهای آپولو پیدا کرد. این یافتهها نشان میدهد ترکیب ماه شباهتها و تفاوتهایی با ترکیب زمینشناسی زمین دارد که این به دلیل همان برخورد و جداشدن بخشی از زمین قدیمی است.
ما همیشه یک طرف ماه را میبینیم
شاید برایتان عجیب باشد ولی ما فقط یک طرف ماه را میبینیم، زیرا ماه دقیقا با همان سرعتی که به دور خود میچرخد به دور زمین هم میچرخد و اینطوری ما فقط یک طرف آن را میبینیم. از همینجا اصطلاح «نیمه تاریک ماه» گرفته شده که در واقع درست نیست، زیرا سمت دور ماه همان مقدار نور خورشید را دریافت میکند که قسمت نزدیک و سمت زمینِ آن دریافت میکند. ماه به طور دایم رو به سطح زمین است. به این معنی که یک روز کامل ماه (مدت زمانی که طول میکشد تا ماه یک بار به دور خودش بچرخد) حدود ۴ دقیقه است؛ بنابراین اگر ماه اصلا نمیچرخید میتوانستیم طرفهای دیگر ماه را ببینیم.
منبع: روزنامه خراسان
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی خواندنیها