امیرمؤمنان قرآن ناطق و سخنگوی وحی است

حضرت آیت الله جوادی آملی مفسر برجسته قرآن کریم در بخشی از کتاب "حکمت نظری و عملی در نهج البلاغه" به نقل مستقیم از مولای متقیان(سلام الله علیه) آن حضرت را قرآن ناطق و سخنگوی وحی معرفی کرد ومرقوم داشت:
حضرت علی(علیه السلام) می‌فرماید: قرآن سخن نمی‌گوید شما از قرآن بپرسید، او حرف نمی‌زند منم كه سخنگوی قرآنم! منم كه از ناحیهٴ قرآن سخن می‌گویم، منم كه قرآن را به سخن در می‌آورم؛ علم آینده، سخن ازگذشته، داروی دردها و نظم امور زندگی شما در قرآن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همچنین آن حضرت خود را بعنوان سخنگوی وحی معرفی کردند و بیان داشتند: قرآن كریم كه كلام خداست اسرار عالم را در بردارد و سخن نمی‌گوید، منم كه قرآن را گویا می‌كنم و خود را به عنوان سخنگوی وحی معرفی می‌كنم:
«ذلك القرآنُ فاستَنطِقوُهُ وَلن یَنطق ولِكن أُخبِرُكم عَنه ألا إنّ فیهِ علمَ ما یأتی والحدیث عن الماضی ودواءُ دائِكمُ ونظم ما بینَكم»[1].
حضرت علی (علیه السلام) قرآن را تجلی علم الهی می‌داند ولی مردم، این تجلی الهی را نمی‌بینند؛ می‌فرماید:
«فتجلّی لهم سُبحانه فی كتابِه مِن غیر أن یَكوُنوا رَأوْهُ مِن قُدرَتِه»[2]:
خداوند گوینده این كلام است! این متكلم در كلمات خود، برای مستمعان تجلی و ظهور كرده است، قرآن صفت فعل خداست، ظهور فعل خداست كه از ظهور صفت ذات ناشی می‌شود و آن هم از ظهور ذات. (مقام فعل از مقام ذات به چند مرتبه فاصله دارد) قرآن، مجلای فعل و مظهر اوصاف خدای متعال است؛ می‌فرماید: خدا در قرآن برای مردم تجلی كرده و آنها او را نمی‌بینند، قدرتش را به مردم نشان داده ولی مردم آن را نمی‌بینند كسی لازم است تا مجلا و ظهور قدرت حق را ببیند و برای مردم بازگو كند.
حضرت آیت الله جوادی آملی بهترین راه معرفی امیر سخن(ع) را بهره مندی از فرمایشات خود آن حضرت دانسته و آورده است: در معرفی علی بن ابی طالب (علیه السلام) كه در هر دو بخش حكمت نظری و عملی حكیم است باید از كلمات خود آن حضرت (علیه السلام) استفاده كرد. او خود و سایر اهل بیت عصمت و طهارت را چشمهٴ جوشان حكمت معرفی می‌كند آنجا كه می‌فرماید: «نَحْنُ شجرة النبّوة ومَحطّ الرّسالة ومختَلَف المَلائكة وَمَعادِن العِلم وَینابیع الحِكَم»[3]:
ما درخت نبوتیم، درخت نبوت در خاندان ما ریشه دارد و فیض رسالت در این خانواده فرود می‌آید، فرشته‌های خدای متعال به خاندان ما رفت و آمد دارند، قرارگاه علم ما هستیم! چشمه سار حكمتها ماییم.
به طور كلی، علمی اگرهست، كانون و كان علم، علی و اولاد علی (علیهم السلام) هستند. حكمتی اگر هست، خواه نظری یا عملی، در این خانواده است. «ما شكَكتُ فی الحّقَ مُذ أُریتُهُ»[4]:
از آن لحظه كه حق را به من نمایاندند و حق مشهود من شد، من در آن شك نكردم. باتوجه به این جمله كه فرموده:«فَإنّی ولِدتُ عَلَی الفطرة»[5]:
من بر فطرت توحید زاده شدم، علی (علیه السلام) از آن لحظه‌ای كه حق را به او نشان دادند شك‌نكرد خواه حق در حكمت نظری یا حق در حكمت عملی.
حضرت علی (علیه السلام) می‌فرماید: من جزو گروهی هستم كه قلبم در بهشت و بدنم در عمل است:
استاد برجسته حوزه علمیه، با استناد به فرمایشات اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) سیمای ایشان را در بعد اعتقادی، اخلاق و عمل، سیمای صدیقان معرفی کرد و مرقوم داشت: «وإنّی لَمِن قَومٍ لا تأخُذُهم فی اللهِ لَومَة لائمٍ سیماهُم سیما الصدّیقینَ»[6]: سیمای ما سیمای صدیقان است، كسانی كه هم در مقام اعتقاد صادقند و هم در مقام اخلاق و عمل؛ صدق، در این سه قِسم برایشان ملكه و راسخ شده است.
«وكَلامُهُم كَلامُ الأبرار»:گفتارشان گفتار افراد نیك است. (قرآن كریم «ابرار» را با اوصاف مشخص بیان كرده است).
«عُمّار اللیلِ وَمَنارُ النهارِ»:شب را زنده و آباد نگه می‌دارند، شب آنان معمور است نه بایر و مخروب، شب را به خواب نمی گذارنند تا مخروب و ویران باشد، آن كس كه در خواب است شبِ زنده و آبا دی ندارد:
گریه شام و سحر شكر كه ضایع نگشت             قطره باران ما گوهر یكدانه شد
شب را زنده نگه می‌دارند، زنده داشتن شب و زنده بودن شب و آباد كردن آن باعث می‌شود كه روز را هم روشن كند: «ومَنار النهار» روشنی روز به واسطهٴ این گونه افراد روشن ضمیر است؛ طبیعت را آفتاب روشن می‌نماید ولی جامعه‌بشری را اولیای الهی روشن می‌كنند، اینان روز را نور می‌دهند و شب را آباد و زنده می‌كنند و زمان را فروغ می‌بخشند و زمین را بركت می‌دهند.
«مُتَمسّكونَ بِحبلِ القرآن»:به ریسمان قرآن چنگ می‌زنند[7].
«یُحیون سُنن اللهِ وسُنن رَسولِه»:یعنی من جزو گروهی هستم كه سنت‌های خداوند و رسول را احیا می‌كنند و مقررات الهی را زنده نگه می‌دارند.
«لایَستكبرونَ ولا یَعْلونَ ولا یَغُلّونَ ولا یُفسدونَ»:اهل تكبّر و برتری طلبی و تجاوز گری و فساد نیستند.
آنگاه در پایان خطبه می‌فرماید:«قُلوبهم فی الجِنان وأجسادهم فی العمل»[8]:
دلهای آنان در بهشت است و بدنهاشان در كار و كوشش، جانشان در آن عالم است و جسمشان در این عالم. یعنی هم اكنون در بهشتند، همزمان با اینكه جسم آنها مشغول عمل است جان آنان در بهشت متنعم است.
درباره اینكه حضرت (علیه السلام) پیرو راستین وحی بود ولحظه‌ای از مسیر وحی فاصله نگرفت می‌فرماید: «إنّی لَم أرُدّ عَلی الله ولا عَلی رَسوله ساعةً قطّ»:من لحظه‌ای در برابر فرمان خداوند و رهبری‌های رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نایستاده آن را رد نكردم، بلكه مطیع محض بودم.در پایان همین خطبه می‌فرماید: «فَوالذی لا إله إلاّ هو إنّی لَعلی جادّة الحّق»:سوگند به خدا من در مسیر حق و در جادهٴ حقیقت هستم.
«وإنّهم لَعلی مزلّة الباطِل ، أقول ما تَسمعونَ وأستغفُر اللهَ لی ولَكم»[9]:آنها كه مخالفند در لغزشگاه باطلند ، و من در مسیر استوار و پایدار حق و حقیقتم.
آنچه گفته شد نمونه‌هایی بود كوتاه از معرفی حضرت علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) از زبان خود آن حضرت (علیه السلام). آفتاب آمد دلیل آفتاب. شخصیتی مانند او را باید رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و یا خود او معرفی كند.
-----------------------------------------------------------------
منبع: کتاب حکمت نظری و عملی در نهج البلاغه،اثر حضرت آیت الله جوادی آملی،ص41
[1] ـ نهج البلاغه، خطبهٴ 158، بند2.
[2] ـ نهج البلاغه، خطبهٴ 147، بند3.
[3] ـ نهج البلاغه، خطبهٴ 109، بند38.
[4] ـ نهج البلاغه، حكمت184.
[5] ـ نهج البلاغه، خطبهٴ 57، بند2.
[6] ـ «سیما» یعنی نشانه و به معنای چهره نیست، «سمه»: علامت؛ «موسوم» نشانه دار.
[7] ـ در بحثهای تفسیر موضوعی قرآن معنای اینكه قرآن ریسمان الهی است و باید بدان تمسك كرد مبسوطاً بیان شده است.
[8] ـ نهج البلاغه، خطبهٴ 192، بند136.
[9] ـ نهج البلاغه، خطبهٴ 197، بند6.

منبع: رسا

منبع: تقریب

کلیدواژه: ـ نهج البلاغه علیه السلام حضرت علی آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۸۶۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام جعفر صادق (ع)؛ شخصیت مهم در جهان اسلام و مکتب شیعه

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد هادی مشیری خراسانی، کارشناس مذهبی درمورد شاگردان امام جعفر صادق (ع) گفت: امام جعفر صادق علیه‌السلام به عنوان یک شخصیت ویژه‌ی اسلامی؛ هم در جهان اسلام و هم در مکتب شیعه مطرح هستند.

وجود مبارک امام صادق علیه‌السلام در دوران خود از عظمتی برخوردار بودند که دانشمندان مطرح زمان نسبت به عظمت علمی حضرت علیه‌السلام همیشه معترف بودند. شخصیت‌هایی مثل ابوحنیفه، مالک و شخصیت‌های دیگری که بعضاً از شاگردان امام جعفر صادق علیهم السلام در میان شیعه محسوب می‌شدند. مثل جناب جابر حیان که دانشمندی اهل طوس بود و برای ادامه تحصیل به ری رفت و سپس، از آن جا عازم مدینه شد و به محضر امام جعفر صادق علیه السلام رسید و دو سالی در محضر حضرت علیه‌السلام شاگردی کرد و علوم فراوانی را فرا گرفت و وقتی برای دستگیری‌اش داخل منزلش رفتند و دستگیرش کردند مقداری از علوم خود را در کتاب‌های خود منتقل کرده بود که این کتاب‌ها توسط دشمنان زمان ازبین رفتند و بخش اندکی از علوم و رساله‌ها و کتاب‌های ایشان در اختیار شیعیان باقی ماندند و همین مقدار اندک از کتاب و رساله‌های ایشان باعث شدند تا این دانشمند بزرگوار به عنوان پدر علم شیمی در دنیا مطرح شود. 

حجت‌الاسلام مشیری خراسانی تصریح کرد: مفضل، یکی دیگر از شاگردان امام جعفر صادق (ع) و از اندیشمندان زمان خود بودند و حضرت علیه السلام عنایت ویژه‌ای به ایشان داشتند که در یک مقطعی هر روز صبح، امام جعفر صادق علیه السلام به ایشان مباحث توحیدی را در قالب معارف زیست محیطی و انسان شناسی و علوم مختلفی از این قبیل آموزش می‌دادند و این شاگرد امام جعفر صادق علیه السلام، کتابی را به نام «توحید مفضل» نوشت که حقیقتاً امروز، یکی از آثار فاخر علمی در جهان به ویژه نزد شیعه و مسلمانان است و وقتی این کتاب‌ها و آثار شاگردان امام جعفر صادق علیه السلام و افرادی که به دست حضرت علیه السلام تربیت شده و رشد پیدا کرده‌اند را نگاه می‌کنیم عظمت کار امام جعفر صادق علیه السلام، خودش را نشان می‌دهد. 

این کارشناس مذهبی مطرح کرد: هشام بن حَکَم از دیگر افرادی بود که از شاگردان و پرورش یافته‌های امام جعفر صادق علیه السلام به شمار می‌آمد که هارون عباسی درمورد ایشان می‌گفت زبان هشام در دل‌های مردم از هزاران شمشیر موثرتر است. 

وجود مبارک امام جعفر صادق علیه السلام علاوه بر تربیت شاگردان نسبت به رسیدگی به امور جامعه خود تلاش و همت ویژه‌ای داشتند؛ به طوری که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام، بخشی از درآمد‌های خود را صرف نیازمندان جامعه کرده و حتی بخشی از آن‌ها را با بردن آذوقه درب منزلشان به صورت گمنام تأمین می‌کردند. به همین دلیل، به دوستان و شاگردان خود تأکید زیادی می‌کردند که اگر نیاز ندارند کار و تلاش کرده و با آن، دیگران را تأمین کنند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مشیری خراسانی افزود: یکی از دوستان امام جعفر صادق علیه السلام نقل می‌کند که در مسجد مشغول عبادت بوده است و حضرت امام جعفر صادق علیه السلام وارد مسجد پیامبر (ص) شدند و دیدند که دوست حضرت (ع) مشغول عبادت و دعا هستند. 

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند که این وقت روز، این جا چه می‌کنی؟ آن فرد عرض کرد: آقا. الحمدالله وضع مالی بنده خوب است و دیگر، نیازی به کار کردن ندارم و به اندازه کافی، دارایی دارم و به همین دلیل، می‌خواهم بقیه عمرم را به عبادت صرف کنم. 

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: خیر. برو و کار کن و با انجام کار و بدست آوردن درآمد خود، زندگی دیگران که نیاز دارند را تأمین کن.

 این نشان دهنده نگاه عمیق اسلام به کسب و کار و ایجاد درآمد در سطح جامعه است؛ یعنی به گونه‌ای کسب درآمد کنیم که اگر خودمان به آن نیازی نداریم حداقل، دیگران بهره‌مند شوند. بنابراین، افراد در هر فضای اقتصادی که باشند موظف هستند برای تأمین جامعه و نیاز دیگران کار کنند و از درآمد و ثروت بدست آمده، دیگران را مورد بهره‌مندی قرار دهند.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت