کرونا و شیوع پارادوکس‌ها
تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۳۱۷۲۰
واپسین روزهای بهمن‌ماه بود ویروس مرموز و سمج کویید۱۹ با غلبه بر رقبایی سرسخت و نه چندان اندک نظیر تحریم، بیکاری، فقر، گرانی، نارضایتی‌های سیاسی و مدنی و ... در صدر چالش‌های پیش روی مردم قرار گرفت و شرایطی جدید، پیچیده و بسیار دشوار را برای میلیون‌ها ایرانی رقم زد.
با اوج گرفتن بحرانی که این روزها ایران و جهان را دربرگرفته و به شکلی فزاینده از مبتلایانش قربانی می‌گیرد، شبکه‌های اجتماعی پرشده از فیلم و کلیپ‌هایی که اظهارنظر مسئولان مختلف را درباره آغاز کار کرونا یادآوری می‌کند؛ از رئیس بیمارستان «مسیح دانشوری» به عنوان قطب درمان کرونایی‌های پایتخت گرفته تا گفت‌وگوی تلویزیونی رئیس سازمان پدافند غیرعامل که چند هفته پیش شیوع بیماری را عادی و تحت کنترل توصیف می‌کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در حالی که شبکه‌های اجتماعی از تصاویر مهیب دفن اجساد در نقاط بی‌نام و نشان، برزمین افتادن برخی شهروندان، اصوات و ویدئوهای هشداردهنده و هراس‌انگیز و ارقامی بسیار فراتر از آمار رسمی مبتلایان و قربانیان کرونا انباشته شده، رسانه‌های سنتی و به ویژه صدا و سیما وضعیتی متفاوت را انعکاس می‌دهند.
نگاهی هرچند سریع و گذرا به مشروح اخبار صدا و سیما، رویکردهای این رسانه فراگیر به بحران کرونا در ایران و جهان را آشکار می‌سازد؛ هراس و دستپاچگی کشورهای غربی بخصوص انگلیس، فرانسه و آلمان در مواجهه با شیوع گسترده کرونا، خودداری ترکیه از اعلام آمار مبتلایان و قربانیان، درگیری‌های سیاسی در واشنگتن بر سر فراگیری بیماری، فروکش بحران در چین و ... .
این در حالی است که بسیاری از ناظران و ببیندگانِ برنامه‌ها و اخبار صدا و سیما معتقدند این رسانه، تصویری دلبخواه و غیرواقعی از اوضاع و احوال شهرها و شهروندان گرفتار کرونا را پخش می‌کند و به اصطلاح سعی دارد همه‌چیز را عادی و تحت کنترل جلوه‌دهد.
البته این رویکرد صدا و سیما صرف‌نظر از بخش مربوط به بازتاب ماوقع سایر کشورها و نمایش مصائب و گرفتاری‌های دول و جوامع غربی، حامیانی هم دارد که علت نرمالیزه کردن تصاویر و روایات مربوط به اوضاع کشور را جلوگیری از ایجاد التهاب و مقابله با جنگ روانی دشمنان داخلی و خارجی جامعه ایرانی می‌دانند.
از این منظر، دولت‌های متخاصم به رغم دست به گریبانی با دشمنی مشترک با نام ویروس کرونا، از فرصت پیش‌آمده برای ضربه زدن به نظام سیاسی و نیز مردم ایران چشم‌پوشی نخواهند کرد و راهبردهایی چون «ناکارآمدنمایی» حاکمیت و طرح اتهاماتی چون «پنهان‌کاری»، «دروغگویی»، «تمامیت‌خواهی» و «بی‌تفاوتی» مسئولان نسبت به سرنوشت مردم را به شکلی ویژه و با شدت و حدت بیشتر دنبال خواهند کرد.
با این حال، نتیجه عملکرد بسیاری از رسانه‌ها به ویژه صدا و سیما تشدید بی‌اعتمادی و نیز واهمه در میان شمار قابل توجهی از شهروندان بوده و این را می‌توان از بسیاری از گفت‌وگوهای عمومی و محتوای شبکه‌های اجتماعی دریافت.
نکته قابل تامل اینکه رسانه‌های فراگیر علاوه بر پاسخگویی به نیازهای خبری مخاطبان و اطلاع‌رسانی درباره حقایق بحران، وظایف دیگری چون حفظ روحیه عمومی و جلوگیری از فروپاشی روانی جامعه، ارائه آموزش‌های اساسی و ضروری در هنگامه بحران و در کنار آن تحمل‌پذیر کردن خانه‌نشینی ناخواسته شهروندان، به دوش کشیدن بار مدارس و اماکن آموزشی تعطیل‌شده و ... را پیش رو می‌بینند.
گذشته از نحوه عملکرد رسانه‌ها و فراتر از آن، نوع مدیریت این بحران بی‌سابقه نیز محل بحث و نظرهای فراوان و متعارضی بوده است. یک هفته پس از به رسمیت شناختن بحران کرونا در کشور، رئیس جمهوری در نخستین جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا (سه‌شنبه ششم اسفندماه) اعلام داشت که از روز شنبه آینده اوضاع کشور به روال عادی بازخواهد گشت. این در حالی بود که همزمان با سخنان رئیس‌جمهوری، وزیر بهداشت از اوج‌گیری بیماری در هفته‌های پیش رو خبر داده و نسبت به عواقب رعایت نکردن هشدارهای بهداشتی اظهار نگرانی کرده بود.
هر چند برخی سخنان «حسن روحانی» در زمینه عادی‌شدن اوضاع را تلاشی برای برای مدیریت روانی جامعه خواندند اما پس از آن گلایه‌های «سعید نمکی» وزیر بهداشت در زمینه موانع فراوان مبارزه با کرونا، درخواست‌های متعدد نمایندگان و مسئولان استانی بهداشت و درمان به ویژه در استان‌هایی چون گیلان برای رسیدگی به مشکلات و در ادامه ناهماهنگی‌های مختلف میان دستگاه‌ها نشان داد کرونا بسیار سخت‌جان تر از آن چیزی است که بسیاری انتظار آن را داشتند به ویژه آنکه این روزها از احتمال کشدار شدن حضور این مهمان ناخوانده و بدشگون تا اردیبهشت وحتی خردادماه سخن به میان می‌آید.
اوج ناهماهنگی‌هایی که در کشاکش بحران اخیر به چشم خورد تصمیمات دوگانه در مورد مسدود کردن جاده‌های منتهی به استان‌های شمالی بود. بر اساس فیلم‌های پرشماری که در روزهای اخیر دست به دست شد، سرازیر شدن مسافران به سمت استان‌های شمالی باعث شد تا در شهرهایی چون آمل، مردم خود دست به کار شده و مانع از ورود افراد غیربومی به شهرشان شوند. اخبار پیاپی و متناقضی که رسانه‌ها درباره تعطیلی ادارات در استان‌ها و ساعات کاری آنها در آخرین ساعات هفته گذشته منتشر کردند نیز گویای بخشی دیگر از این ناهماهنگی‌ها بود.
در شرایطی که بنا بر اعلام رئیس‌جمهوری مقرر گشت تا تصمیمات ستاد ملی مبارزه با کرونا برای همه دستگاه‌ها لازم‌الاجرا باشد حتی در زمینه فعالیت اماکن مذهبی، ضدعفونی کردن این اماکن و همانطور که اشاره شد وضع محدودیت‌های آمد و شد، چالش‌ها و تعارضاتی بروز یافت. فایل صوتی که گفته می‌شد چند روز پیش از جلسه ستاد بحران شهر قم به بیرون درز کرده و حاوی مجادله مسئولان بهداشت و درمان با داعیه‌داران طب اسلامی بود دیگر پارادوکس قابل توجه در کشاکش بحران کرونا بود.
در این فضای پارادوکسیکال، انتشار فیلم‌های مختلف از رقص محلی و غیرمحلی کادر درمان در بیمارستان‌های مختلف که برخی از آن ها حتی در صدا و سیما پخش شد پدیده‌ای بود که به رغم فراگیر شدن با واکنش‌های متضادی روبرو شد؛ بسیاری آن را اقدامی در خور ستایش برای حفظ روحیه پزشکان و پرستاران و کل جامعه دانسته و شماری آن را به باد انتقاد گرفتند.
در کنار دوگانه‌های سیاسی که پیرامون پدیده کرونا شکل‌گرفت و نمونه بارز آن «دموکرات» خطاب کردن ویروس از سوی معاون وزیر بهداشت بود، نظرات موافق و مخالف بسیاری به راه افتاد، توصیه و گمانه‌زنی‌های بهداشتی نیز بعضا وارد فازهایی دوگانه شد. از جمله قولی از یکی از متخصصان سرشناس و تلویزیونی بیماری‌های عفونی در زمینه سرایت کرونا به حدود ۴۰ درصد از مردم پایتخت منتشر و اندک زمانی بعد از آن تکذیب شد؛ وضعیتی که در مورد آمار و اطلاعات مربوط به شیوع و درمان بیماری بسیار به چشم می‌آید.
در فضایی که بسیاری از رسانه‌های خارجی هم از مشاجره و حتی زد و خورد شهروندان متمدن غربی بر سر دستمال توالت تصاویری منتشر کرده و از هجوم آنان به قفسه‌های اقلام غذایی و بهداشتی گزارش دادند، نذر ماسک و الکل و ... در ایران، خودداری از هجوم به فروشگاه‌ها، اقدامات خودجوش مردمی چون ضدعفونی کردن عابربانک‌ها، تعبیه مواد شوینده و دستکش در تاکسی ها و پمپ‌های بنزین و ... باعث شد تا بسیاری به ایرانی بودن خود ببالند و از تعابیر شریف و فهیم و همدل برای توصیف مردم استفاده کنند. البته در همین حال بود که هجوم گروه‌های متعدد به سمت استان‌های شمالی در تعطیلات کرونایی، اصرار برخی شهروندان بر آمد و شدهای غیرضروری و جدی نگرفتن ابعاد بحران، بازهم بازار خودانتقادی از فرهنگ جمعی را داغ کرد.
در این فضا و به رغم بروز پارادوکس‌های گوناگون مدنی، فرهنگی و همچنین سیاسی و نیز تبعات اقتصادی ماوقع اخیر نیاز به مدیریت بحران واحد، هوشمند و برکنار از تناقض بیش از هر زمانی به چشم می‌آید و انتظار می‌رود در روزهای آتی برای شکست کرونا هم‌افزایی و هماهنگی جدی‌تری میان دستگاه‌های مختلف و مردم شکل‌گیرد.
منبع: ایرنا
منبع: تقریب
کلیدواژه: صدا و سیما استان ها رسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۳۱۷۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ادامه موج گسترده مهاجرت پرستاران به کشورهای خلیج فارس / در عمان حقوق یک پرستار ۶ برابر ایران است
پرستاری، یکی از مهم‌ترین مشاغل است که مستقیما با سلامت و جان مردم سر و کار دارد، اما مشکلات شغلی و معیشتی این گروه که هر سال تنها وعده بهبود آن از سوی مسئولان داده می‌شود، طاقت پرستاران را بریده است.
ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیر‌های همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه‌های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بار‌ها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیفسوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران در گفتگویی با همشهری‌آنلاین به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.
علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند، اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کار‌ها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستنددر دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قراداد‌های کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستار‌ها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.
میانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و .... فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.
علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید، اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند.
علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بار‌ها در روزهای پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکید‌های رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.»، اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کروناوزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند.
علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیرو‌ها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.
منبع: همشهری آنلاین
tags # اخبار پزشکی سایر اخبار
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود