کرکره‌هایی که کرونا آنها را پایین کشید
تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۳۴۶۵۶
تعطیلی‌های ناشی از شیوع کرونا در دنیا تمامی ندارد؛ هرروز بخشی از اقتصاد جهان در کشوری کوچک یا بزرگ از حرکت بازمی‌ماند. خسارت‌های اقتصادی کرونا حدومرزی نمی‌شناسد؛ هرروز از گوشه‌ای سر برمی‌آورد و کرکره مشاغل را پایین می‌کشد.
مجله فارس پلاس؛ امین رحیمی: ابتدا که خبر ابتلای چینی‌ها به ویروس کرونای جدید منتشر شد کمتر کسی به عواقب اقتصادی این بیماری توجه داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سامسونگ الکترونیکس پس از تایید ابتلای یکی از کارکنان به کرونا، کارخانه‌اش در کره‌جنوبی را تعطیل کرد
تعطیلی‌های گسترده در کارخانه دنیا!
فهرست بلندبالای اماکنی که کرونا تعطیل کرده است به‌خوبی ابعاد اقتصادی شیوع این ویروس را نشان می‌دهد؛ از کارخانه‌های رنو، هوندا، جنرال موتورز و نیسان در چین تا کارخانه‌های آل جی و سامسونگ در کره جنوبی و کارخانه هواوی و کارخانه سازنده آی‌فون بازهم در چین تا موزه لوور در فرانسه! سامسونگ الکترونیکس که قبلاً کارخانه ساخت موبایل خود در شهر دائگو کره جنوبی را تعطیل کرده بود کارخانه دیگر تولید موبایلش در شهر گومی این کشور را به علت مثبت شدن تست کرونا یکی از کارکنان و ضرورت قرنطینه پرسنل و ضدعفونی خط تولید، تعطیل کرد. کارخانه تولید قطعات موبایل متعلق به شرکت آل جی در شهر گومی نیز به همین دلیل تعطیل‌شده است. فقط کارخانه‌های معروف نیستند؛ چین بزرگترین قطعه ساز جهان است و تأمین قطعات برای کارخانه‌های خودروسازی و سازندگان لوازم‌خانگی و تجهیزات صنعتی با اخلال مواجه شده است. یادمان نرود که چین را «کارخانه دنیا» می‌نامند.
تعطیلی شرکت‌های تولید قطعات در چین نگرانی از افزایش بیکاری در جهان را در پی آورده است
سال 2020؛ سال ورشکستگی‌ها!
فقط کارخانه‌ها نیستند؛ دامنه تعطیلی‌ها از پروازهای خطوط هوایی به چین و آسیا تا صنعت گردشگری چین و ژاپن و کره جنوبی و ایتالیا را در برمی‌گیرد. اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کنند دنیا در سال 2020 باید منتظر انواع ورشکستگی‌ها باشد و به همین دلیل صندوق بین‌المللی پول برای جلوگیری از بحران جهانی اقتصاد 50 میلیارد دلار به کشورهای درگیر با کرونا کمک می‌کند. این صندوق پیش‌بینی می‌کند که رشد جهانی در سال 2020 کاهش خواهد یافت اما «این اُفت تا کجا و چه زمان ادامه خواهد یافت هنوز نمی‌توان گفت». بانک جهانی نیز 12 میلیارد دلار کمک مالی برای جلوگیری از ورشکستگی‌های زنجیره‌ای در اقتصادهای درحال‌توسعه اختصاص داده است.
نگرانی عمومی درباره سلامت و بهداشت، روند زندگی عادی و چرخه تولید در چین را مختل کرده است
زیان 280 میلیارد دلاری در 3 ماه!
در چین ارزیابی دقیق خسارت هنوز ممکن نیست. اما از همین حالا رشد اقتصادی چین که سال گذشته بیش از 6 درصد بود با ارقامی کمتر از 5 درصد و حتی 4 درصد تخمین زده می‌شود. با این توضیح که در اقتصاد بزرگ چین هر یک درصد معادل بیش از 130 میلیارد دلار است! پیش‌بینی‌ها درباره رشد اقتصادی چین مدام بدبینانه‌تر می‌شود و دلیل هم دارد. صندوق بین‌المللی پول تخمین زد تا اوایل اسفندماه امسال بیش از 185 میلیارد دلار به اقتصاد چین خسارت خورده است و حالا صحبت از صدها میلیارد است. شرکت مشاوره «کاپیتال اکونومیکس» در لندن در تخمین اولیه خود زیان اقتصاد جهانی از ویروس کرونا را طی 3 ماه نخست سال جاری میلادی بیش از 280 میلیارد دلار اعلام کرده است.
صنعت توریسم در سراسر دنیا با محدودیت‌های جدی مواجه شده است
150 میلیون گردشگر چینی چه می‌شود؟!
چین بزرگترین واردکننده محصولات صنعتی در جهان است و حالا که کرونا چرخه عظیم تولید در چین را متوقف کرده است 3 کشور بیش از همه نگرانند؛ کره جنوبی، ژاپن و آلمان که اقتصادشان دست‌کم از منظر شاخص‌ها پیش از شروع کرونا نیز کمی لرزان بود. صنعتی‌ها بزرگ جهان دست‌به‌کار شده‌اند تا از رکود خودشان جلوگیری کنند. از تولید که بگذریم چین یکی از بزرگترین مصرف‌کننده هم هست. فعالیت و فروش بسیاری از فروشگاه‌های زنجیره‌ای، مزون‌های مد و فروشگاه‌های پوشاک، خودروسازان، شرکت‌های هواپیمایی و شرکت‌های هتلداری در چین تعطیل‌شده است. نکته مهم دیگر اینکه چینی‌ها گردشگرانی میلیونی دارند و حالا استرالیا و ژاپن و کشورهای اروپایی از کاهش گردشگر چینی متضرر شده‌اند. فقط برای نمونه اینکه استرالیا سالانه بیش از 12 میلیارد دلار از حدود یک‌میلیون و 400 هزار گردشگر چینی درآمد دارد ولی امسال معلوم نیست چه خواهد شد. امسال دنیا 150 میلیون گردشگر چینی را از دست خواهد داد؟ همان‌طور که بیش از یک‌سوم رشد اقتصادی جهان مدیون فعالیت چینی‌هاست بیش از یک‌پنجم صنعت توریسم جهان نیز مدیون سفر چینی‌هاست.
شیوع کرونا در آمریکا، ترس عمومی و نگرانی‌های اقتصادی بزرگ را موجب شده است
2.7 تریلیون دلار خسارت؟!
خسارت‌های اقتصادی کرونا همه‌جانبه و بی‌رحمانه است و آثار آن در بورس کشورهای جهان، قیمت نفت و قیمت جهانی طلا بازتاب می‌یابد. بی‌دلیل نیست که شبکه اقتصادی بلومبرگ هزینه جهانگیر شدن ویروس کرونا برای اقتصاد دنیا را بیش از 2.7 تریلیون دلار پیش‌بینی کرده است. همین حالا سازمان همکاری و توسعه اقتصادی بین‌المللی (OECD) پیش‌بینی کرده که اگر کرونا همچنان شیوع داشته باشد رشد اقتصادی جهان نصف می‌شود. در بدبینانه‌ترین احتمال‌ها اگر کرونا روند فعالیت اقتصادهای بزرگ نظیر آمریکا، هند، برزیل، انگلستان، آلمان، کانادا، فرانسه و... را مانند چین مختل کند رشد اقتصادی این کشورها در سال 2020 منفی خواهد بود و رشد اقتصادی جهان صفر!
شرکت‌های هواپیمایی به‌ویژه در اروپا نخستین قربانیان ضررهای اقتصادی کرونا شده‌اند
نخستین ورشکستگی؛ بیکاری 2 هزار نفر
تأثیر اقتصادی کرونا در سراسر جهان موجب نگرانی گسترده شده است. رئیس‌جمهور کره جنوبی شیوع کرونا در کشورش را «بروز وضعیت بحرانی اقتصادی» توصیف کرده است و بسیاری از آسیایی‌های شرق دور ازجمله هنگ کنگ و اندونزی برنامه‌ای اضطراری برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادشان در صورت خسارت به کسب‌وکارهای خرد تدارک دیده‌اند. حمل‌ونقل هوایی نخستین قربانی کروناست. انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (یاتا) پیش‌بینی کرده است که کرونا 113 میلیارد دلار به شرکت‌های هواپیمایی ضرر خواهد زد. نخستین قربانی این صنعت نیز شرکت هواپیمایی فلای‌بی (fly be) انگلستان بود که ورشکست شد و 2 هزار کارمندش بیکار شدند. بیکاری و ورشکستگی سراسری در دنیا می‌تواند پیامدهای جدی ویروسی باشد که «بزرگترین عملیات مهار یک بیماری در طول تاریخ» را به مأموریت این روزهای جهان تبدیل کرده است.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: چین اقتصاد کره جنوبی کرونا رشد اقتصادی جهان اقتصادی کرونا اقتصاد جهانی میلیارد دلار گردشگر چینی اقتصاد جهان بین المللی کارخانه ها بزرگ ترین تعطیلی ها کره جنوبی سال 2020 پیش بینی چینی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۳۴۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دولت جمع‌گرا؛ مبنای اقتصاد دستوری
عصر ایران - دولت جمع‌گرا (collectivist state) به دولتی گفته می‌شود که سراسر زندگی اقتصادی را تحت کنترل خود درمی‌آورد. نمونۀ اعلای چنین دولتی، در کشورهای کمونیستی شکل گرفت. یعنی در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی.
مداخلۀ دولت جمع‌گرا در حیات اقتصادی جامعه، بسیار فراتر از مداخلات دولت‌های توسعه‌گرا و سوسیال دموکراتیک می‌رود. این دو دولت اخیر، با هدف راهنمایی یا پشتیبانی کلی از اقتصاد خصوصی در زندگی اقتصادی مداخله می‌کنند. اما دولت جمع‌گرا در واقع اقتصاد را ملک طلق خودش می‌داند.
در شوروی و اروپای شرقی، دولت‌های جمع‌گرا می‌کوشیدند سرمایه‌گذاری خصوصی را کلاً از بین ببرند و به جای آن، اقتصادهایی با برنامه‌ریزی مرکزی، همراه با مدیریت شبکۀ وزارتخانه‌های اقتصادی و کمیته‌های برنامه‌ریزی برپا کنند.
بنابراین آنچه "اقتصاد دستوری" خوانده می‌شود، از راه سیستم برنامه‌ریزی "مستقیم" سازمان یافته بود که در نهایت بالاترین ارگان‌های حزب کمونیست آن را کنترل می‌کردند.
توجیه "جمعی کردن" دولت (یا لغو مالکیت خصوصی به سود نظام مالکیت اشتراکی یا عمومی)، از گرایش بنیادی سوسیالیسم به ارجحیت دادن مالکیت عمومی بر مالکیت خصوصی ناشی می‌شود؛ اما استفاده از دولت برای رسیدن به این هدف، بیش از آنکه ناشی از نوشته‌های مارکس و انگلس باشد، محصول تلقی مثبت از "قدرت دولت" است.
مارکس و انگلس "ملی کردن" را رد نکرده بودند. بویژه انگلس معتقد بود که در دورۀ "دیکتاتوری پرولتاریا" کنترل دولت تا کارخانه‌ها، بانک‌ها، ترابری و مانند آنها گسترش می‌یابد. با این حال این دو اندیشمند کمونیست تصور می‌کردند که دولت پرولتری کاملا موقت خواهد بود و همین که اختلاف طبقاتی از بین برود، این دولت نیز رو به فرسایش خواهد گذاشت.
اما دولت جمع‌گرای شوروی همیشگی و دارای قدرتی فزاینده و بوروکراتیک شد. در زمان حکمرانی استالین، سوسیالیسم به طور کامل با دولت‌گرایی مترادف شد و پیشرفت سوسیالیسم در گسترش مسئولیت‌ها و اختیارات سازمان و تشکیلات دولتی بازتاب یافت.
دولت‌گرایی یا statism که در ایران به "اتاتیسم" مشهور شده، یعنی اعتقاد به اینکه دخالت دولت مناسب‌ترین وسیلۀ رفع دشواری‌های سیاسی یا پدیدآوردن توسعۀ اقتصادی و اجتماعی است. ایمانی ژرف و شاید تردیدناپذیر به دولت، به منزلۀ سازوکاری که با آن اقدام جمعی را می‌توان سازماندهی کرد و به هدف‌های مشترک دست یافت. زیربنای این دیدگاه را تشکیل می‌دهد.
دولت آرمانی اخلاقی، وسیله‌ای در خدمت ارادۀ عمومی تلقی می‌شود. دولت‌گرایی یا استاتیسم کاملا در نقطۀ مقابل آنارشیسم است. در آنارشیسم فرض بر این است که انسان‌ها در غیاب منبع اقتداری به نام دولت نیز می‌توانند همکاری جمعی مطلوبی داشته باشند و به زندگی خودشان سامان دهند. اما دولت‌گرایی مخالف چنین ایده‌ای است.
دولت‌گرایی در سیاست‌های حکومت که زندگی اقتصادی را تنظیم و کنترل می‌کند به روشنی دیده می‌شود. این سیاست‌ها از ملی کردنِ گزینشی و مدیریت اقتصادی (که گاه هدایت خوانده می‌شود) گرفته تا کورپوراتیسم (در هر دو شکل لیبرالی و فاشیستی) و جمع‌گرایی به شیوۀ شوروی را در بر می‌گیرد.
جمع‌گرایی در واقع حد اعلای دولت‌گرایی است. در مارکسیسم، چنانکه گفتیم، دولت‌گرایی ناشی از نگاه مثبت به دولت بود؛ نگاهی که مارکس و انگلس نداشتند. مارکس اصولا دولت را همانند دین و سرمایه، پدیده‌ای منفی می‌دانست که نهایتا باید از بین برود. غایت اندیشۀ مارکس، سرشتی آنارشیستی داشت چراکه بی‌دولتی را تجویز می‌کرد.
اما مارکسیست‌هایی که توانستند حکومت تشکیل دهند، نه تنها دولت را از بین نبردند، بلکه دولت‌هایی فراگیر یا توتالیتر تشکیل دادند که بر همۀ حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جامعه سلطۀ کم‌نظیری داشت؛ سلطه‌ای که در تاریخ بشر فقط در نازیسم و تا حدی هم کاتولیسیسم عصر قرون وسطی مشاهده شده. بنابراین collectivism یا جمع‌گرایی در قبال نهاد دولت را می‌توان راهی به سوی توتالیتاریسم نیز دانست.
در زندگی شخصی و اجتماعی (و نه در مقام تعیین ماهیت دولت)، جمع‌گرایی البته در برابر فردگرایی قرار می‌گیرد و لزوما پدیده‌ای منفی نیست. یعنی در بسیاری از موارد، جمع‌گرایی بر فردگرایی ارجحیت پیدا می‌کند و اصولا زمینه‌ساز همکاری بین افراد است. بنابراین جمع‌گرایی اگر رقم‌زنندۀ ماهیت و کیفیت دولت نباشد، پدیده‌ای مذموم نیست.
دولت‌های جمع‌گرا اگرچه مارکسیست بودند ولی برخلاف نظر مارکس، محصول خوش‌بینی به نهاد دولت بودند. ضمنا این دولت‌ها برخلاف غایت اندیشۀ مارکس، خودشان را نهادی موقت و نهایتا زائد در زندگی بشر نمی‌دانستند؛ چراکه اصولا با این فرض تاسیس و فربه شده بودند که بهترین نوع همکاری جمعی انسان‌ها تحت کنترل و هدایت دولت امکان‌پذیر است.
با چنین نگاهی به نهاد دولت، دلیلی برای اعتقاد به اضمحلال و انحلال نهاد دولت به عنوان نشانۀ سعادت و آزادی انسان وجود ندارد و دولت نه تنها شر ضروری نیست، بلکه خیر ضروری است.
کانال عصر ایران در تلگرام
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد