به نقل از «پارسینه»

وزیر بهداشت: در گیلان و قم موج ورود نسبت به خروج بیماران کرونایی منفی شده است

تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۳۶۸۹۹

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی  

به گزارش پارسینه، سعید نمکی وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی در گفتگوی زنده شبکه خبر درباره آخرین وضعیت طرح ملی مبارزه با کرونا گفت: هدفمان از طرح بسیج ملی مبارزه با کرونا با استفاده از بستر پرونده الکترونیک سلامت و ارتباط تنگاتنگ با مردم در رابطه با بیماری یابی است. اگر بتوانیم بیماران را در اولین روز‌های ابتلا تشخیص داده و از چرخش ان‌ها در جامعه پیشگیری کنیم و افرادی که با ان‌ها تماس داشته اند را شناسایی و ایزوله کنیم و آموزش‌های لازم را به آن‌ها بدهیم زنجیره ابتلا را قطع کرده ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وزیر بهداشت در ادامه تاکید کرد: هدفمان از این طرح این است که سرعت تشخیص افراد گرفتار و علامت دار را بالا ببریم و افراد مبتلا را در اولین مراحل تشخیص ایزوله کنیم و از آلودگی بقیه افراد جلوگیری کنیم.

وی در ادامه بیان کرد: تعداد آزمایشگاه‌های ما در ابتدا ۳ مورد بود که در این هفته به ۵۰ عدد رسیده است و هفته دیگر به ۷۰ آزمایشگاه خواهند رسید.

نمکی بیان کرد: اتفاق دیگری که با این طرح خواهد افتاد این است که برخلاف هجمه‌ای که در روز‌های ابتلایی افتاد و باعث شد که افراد آلوده و مشکوک را در بیمارستان‌ها در کنار هم قرار دهیم در بسیج ملی مبارزه با کرونا کاملا ورود و خروج افراد مشکوک از آلوده جدا می‌شود و با توجه به مسیر خاصی که تعیین کرده ایم این افراد با هم هیچ امتزاجی نخواهند داشت و بیمارستان‌ها با این طرح از شدن بار تراکمشان کم می‌شود.

وزیر بهداشت تصریح کرد: با شناسایی افراد آلوده قبل از ورود به بیمارستان موج گرفتاری‌های آینده را کاهش می‌دهیم. این طرح با مدیریت استانداری‌ها و روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی در استان‌ها اجرا می‌شود.

نمکی گفت: این طرح در چهار استان شروع شد و نتایج بسیار مطلوبی از این طرح گرفتیم و در گیلان و قم در چند روز گذشته موج ورود نسبت به خروج منفی شده و در این استان‌ها امواج طوفانی بیماری را قطعا نخواهیم داشت.

نمکی اضافه کرد: در دو روز گذشته حدود ۳ و نیم میلیون نفر را ارزیابی کردیم که از این تعداد هزار ۲۰۰ نفر مبتلا را شناسایی کردیم که باید تحت مراقبت قرار بگیرند، در بین این افراد فقط ۲۷۰ نفر باید بستری می شدند و حدود ۲ هزار ۷۰۰ نفر از افراد مرتبط با آن‌ها نیز شناسایی و تحت مراقبت قرار گرفته اند. توانستیم به این وسیله افراد پر خطر را شناسایی کرده و از چرخش آنها در بین بقیه افراد جلوگیری کردیم. 

منبع: پارسینه

کلیدواژه: پارسی خبر وزیر بهداشت کرونا وزیر بهداشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۳۶۸۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شک و تردید سالم است، اما در پزشکی می‌تواند خطرناک باشد!

فرارو- وقتی صحبت از اعتماد عمومی به میان می‌آید در پزشکی بر سر دوراهی قرار داریم. پس از وقوع پاندمی کووید که علم را تحت الشعاع سیاست قرار داد جای تعجبی نیست که اعتماد به علم پزشکی روندی فرسایشی را طی می‌کند. در واقع، اعتماد به پزشکان از ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به این سو به پایین سطح خود رسیده است. در نتیجه، افراد بیش تری به دنبال صدا‌های کم‌تر متعارفی در عرصه سیاست هستند که به باور‌های آنان نزدیک‌تر است و تمایل دارند آن صدا‌ها را بپذیرند. برای مثال، "رابرت اف کندی جونیور" از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری باوری به واکسن ندارد و از جمله افراد بدبین نسبت به این موضوع قلمداد می‌شود. نتیجه برخی از نظرسنجی‌ها از حمایت دو رقمی از او حکایت دارد. این می‌تواند زنگ خطری برای علم پرشکی باشد.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، این در حالیست که سیستم پزشکی در جلسات حضوری و هم چنین بولتن‌های بهداشت عمومی به اعتماد متکی است. بی اعنمادی می‌تواند پزشکان را به سوی فرسودگی شغلی سوق دهد و باعث بروز نتایج منفی‌ای برای بیماران شود که در صورت وجود اعتماد قابل اجتناب خواهند بود. زوال اعتماد به علم پزشکی و پزشکان تا حدی عامل  افزایش نرخ سرخک در بین کودکان واکسینه نشده، عدم رعایت غربالگری سرطان توصیه شده و امتناع از مصرف دارو‌های پیشگیری کننده است. هیچ راه حل آسانی در این مورد وجود ندارد. اگر راه‌هایی برای بازگرداندن و تقویت اعتماد به بیماران پیدا نشود جان افراد بیش تری از دست خواهد رفت.

در مورد پزشکان امریکایی این بی اعتمادی فضای نسبتا تازه‌ای می‌باشد و پیش‌تر چندان موضوع بی اعتمادی به پزشکان مطرح نبود.

تردید نسبت به پزشکی معادل نیهیلیسم پزشکی نیست. داده‌های پشت دارو‌هایی که پزشکان تجویز می‌کنند و تصمیماتی که می‌گیریم نباید تنها در اختیار ما باشد. افراد حق دارند اعداد را بررسی کنند و در مورد ریسک و منافع خود تصمیم بگیرند. با این وجود، زمانی که این شک و تردید به ناباوری مذموم و جبران ناپذیر تبدیل می‌شود می‌بینیم که برخی از بیماران تصمیمات خطرناکی اتخاذ می‌کنند و زمانی که پزشکان با ناامیدی پاسخ می‌دهند این موضوع صرفا باعث جدایی و فاصله بیش‌تر بین  پزشک از بیمار می‌شود.

اعتماد گاهی اوقات با ارائه واضح حقایق و ارقام قابل ترمیم است واقعیت آن است که اعتماد چیزی فراتر از  توضیح اعداد است. پزشکان چیز‌هایی در مورد بدن به بیماران می‌گویند که قابل مشاهده نیستند. پزشکان تغییرات سبک زندگی و دارو را برای درمان یا پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است توسط بیمار احساس نشوند توصیه می‌کنند. جراحان به نسخه عمیقی از اعتماد به نام قرارداد جراحی اشاره می‌کنند: این ایده که وقتی افراد زیر چاقو می‌روند به جراح خود اجازه می‌دهند که بدن شان را باز کند تا آنان را بهتر کند. این اعتماد را باید به دست آورد.

در مواقع اضطراری بیماران این فرصت را ندارند که انتخاب کنند به چه کسی اعتماد کنند و تصمیمات پزشکی باید عجولانه و حتی در کسری از دقیقه اتخاذ شوند. بنابراین، بخشی از کار پزشکان ایجاد رابطه سریع است. این تصمیم گیری زمانی که اعتمادی که پیش‌تر بین بیمار و پزشک وجود داشته اکنون از بین رفته دشوارتر می‌شود.

در پزشکی به ایده تصمیم گیری مشترک اشاره می‌شود که در آن تصمیمات پزشکی به طور مشترک توسط پزشک و بیمار برخلاف لحن پدرانه سالیان گذشته گرفته می‌شوند. در نتیجه، پزشک به بیمار خود نمی‌گوید چه کاری را انجام دهد در عوض اطلاعات لازم را به او ارائه می‌دهد تا بیمار بتواند مسیری را که برایش مناسب است انتخاب کند. اگر بیمار نخواهد یا نتواند آن چه را که پزشک مطرح می‌کند باور کند دانش پزشکی بی فایده می‌شود.