در خانه می مانیم و دوباره سبز می شویم

اسفند ماه امسال باید در خانه بمانیم و دانه‌های دلمان را زیر خاک سرد و غم گرفته این سرزمین پنهان کنیم تا «امید» دوباره بر سفره زندگی‌مان سبز شود.

خبرگزاری شبستان_رشت، مهری شیرمحمدی؛ هرسال در هفته منتهی به سال جدید مادربزرگ هفت نوع دانه حبوبات و غلات را در آب می‌خیساند تا سفرهای را که برای نوروز می‌گسترد، سبزتر جلوه‌گری کند و من عاشق این سبزه‌ها بودم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانه‌های ماش و عدس با موهای مجعدش و گندم و جو و ذرت که ایستاده قد می‌کشند و نخود و باقلا با برگ‌های کوچکش. با پایان تعطیلات نوروز، مادربزرگ سبزه‌های سالم مانده را در باغچه حیاط می‌کاشت تا جان گرفتن و قد کشیدنشان را بیشتر شاهد باشد.

اسفند ماه امسال اما، چاره نداریم تا در خانه بمانیم و دانه‌های دلمان را زیر خاک سرد و غم گرفته این سرزمین پنهان کنیم تا «امید» دوباره بر سفره زندگی‌مان سبز شود.

اگر موقع تحویل سال، نمی‌توانیم دسته جمعی دور سفره مادربزرگ بنشینیم، ولی دل خوش به آنیم که هنوز خورشید زندگی به‌ما لبخند می‌زند. در خانه می‌مانیم و اگر بذری نداریم که بکاریم، خوشه‌های تجربه سال‌هایی که از خداوند عمر گرفته‌ایم، در آب حیات می‌خیسانیم تا فرزندانمان، جوانه زدن را، زاده شدن را و رویش دوباره ی زندگی را بیاموزند و از پس سال‌های زندگی ما بیاموزند که دنیا همواره زیر و زبر بوده است.

از پشت پنجره آپارتمان‌های دلگیر، آمدن دوباره بهار را انتظار می‌کشیم و چشم به‌راه تلالو گرم خورشید می‌نشینیم و قد کشیدن جوانه‌های زندگی را به نظاره می‌نشینیم و موقع تحویل سال از ته دل برای پزشکان و پرستارانی که در بیمارستان‌ها از جان خود مایه گذاشته‌اند، دعا می کنیم.

از پشت پنجره، منتظر آمدن بهار می‌شویم، دیدن شکوفه‌های آلوچه باغچه حیاط، از پشت حصارهای قرنطینه هم لذت‌بخش است و گوش به صدای حاج فیروزهایی می‌سپاریم که این روزها از کسادی بازار عید، به کوچه‌های دلگیر و ماتم زده پناه آورده‌اند.

اگرچه در این روزها که ممکن است خانواده‌هایی عزادار از دست دادن عزیزانشان باشند، اما در خانه می‌مانیم تا به تداوم این سوگ دامن نزنیم و شاهد به آتش رفتن سیاووشان دیگر نباشیم.

در خانه می‌مانیم تا زندگی بیش از این برای پرستاران و پزشکان تلخ نگردد و خستگی و غم از دست دادن همکارانشان را بیش از این پشت ماسک‌هایشان پنهان نسازند.

در خانه می‌مانیم و بهار را به تمام سختی‌هایش به انتظار می‌نشینیم.

در خانه می‌مانیم و دوباره سبز می‌شویم.

پایان پیام/595

منبع: شبستان

کلیدواژه: سبزه عید قرنطینه خانگی امید خانه می مانیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۳۷۳۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقادات عجیب روحانی معروف از سبک زندگی مردم | همه‌تان باید کار کنید | حق ندارید همه چیز را گردن دولت بیاندازید!

سید رضا اکرمی در گفتگو با رویداد ۲۴، تاکید می‌کند نباید از دولت توقع گره گشایی داشته باشیم. او همچنین معتقد است، تک‌تک اعضای خانواده باید به فکر کسب درآمد باشند.

بخش‌های مهم این گفتگو را در زیر می‌خوانید:

*همه می‌دانیم که گرانی وجود دارد و مردم مشکلات زیادی برای تامین هزینه‌های‌شان دارند. به همین دلیل در خانه و خانواده همه افراد باید کار کنند تا همه‌شان درآمدزا باشند. یعنی یک نفر نمی‌تواند مخارج خانواده را اداره کند.

*مساله مشکل‌ساز دیگر این است که امروز بَرج‌مان از خرج‌مان بیشتر است. خرج‌مان فقط صبحانه، نهار، شام، لباس و مسکن است. اما برج‌مان زیاد است که شامل موبایل، سفر و ... می‌شود. چون معیار‌ها و شرایط زندگی تغییر کرده است، مرد خانواده به تنهایی نمی‌تواند یک خانواده را اداره کند. اگر همه افراد خانواده به اندازه خودشان تلاش کنند، قطعاً می‌توانند خانه را اداره کنند.

*اینکه می‌گویند، کار نیست را قبول ندارم. کار را که از آسمان یا خارج نمی‌آورند و باید ایجاد کرد. هر کس که غیرت کاری دارد، امروز برای او کار هست. بیش از ۵ ملیون افغانی در این مملکت کار ساختمانی، کار سنگ‌بری، کار سرای‌داری می‌کنند؟ چطور برای افغان‌ها کار هست، برای خودمان ایرانی کار نیست؟ کار هست و ما باید دنبالش برویم.

*ما از قدیم‌الایام مربایی را که می‌خوریم، بسته‌بندی و آماده نمی‌خریدیم. خانم‌های خانه دوزندگی بلدند، خیاطی بلدند، آرایشگاهی بلدند و اوقات فراوان هم دارد. پس اگر بتواند وقتش را خوب تنظیم کند، می‌تواند در کنار بچه‌داری به کار‌های دیگر هم برسد. خانم من هم ۷ بچه را بزرگ کرده است. هم درس داده و هم سخنرانی کرده و هم کار می‌کند.

*اینکه می‌گویند مستاجرین گرفتار هستند، باید همه ایران را در نظر بگیرید و فقط تهران را نبینید. همچنین سه‌چهارم مردم تهران خانه دارند و یک چهارم مستاجراند. پس برای یک چهارم قیصریه را آتش نزنید.

*درباره اینکه همه از دولت توقع دارند، می‌گویم دولت مسئول همه چیز نیست. اولا هر کسی مسئول کار خودش است و حق ندارد همه کار‌ها را گردن دولت بیاندازد. دولت باید حمایت و نظارت کند. بنا نیست همه کار‌ها را به دوش دولت بگذاریم و از او بخواهیم، سیر و پیاز ما را تهیه کند. ما در اقتصاد هم بخش خصوصی داریم و هم تعاونی داریم و آخرین بخش دولت است.

*اینکه می‌گویند، رفت و آمد در تهران مشکل است، دلیلی برای کار نکردن نیست. بنا نیست همه برای شاغل بودن از خانه بیرون بیایند. الان بسیاری از کار‌ها هستند که در درون خانه می‌توان انجام داد. در واقع حمل و نقل دو ساعته و سه ساعته روزانه برای موارد خاص است.