وقتی "تام هنکس" کرونا گرفت باید گفت: تمام فیلم‌های دنیای فدای سلامتی یک تارِ موی هموطنم!

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - خبر کوتاه است: «تام هنکس کرونا گرفت»، یکی از محبوبترین بازیگران هالیوودکه هم اکنون همراه با همسرش «ریتا ویلسون» برای بازی در فیلم جدیدش در استرالیا به سر می‌برد، این خبر را در صفحه اینستاگرامش اعلام کرد: «پس از احساس خستگی، بدن درد و تب به همراه همسرش تست کرونا داده و جواب تست هر دوی آنها مثبت اعلام شده است».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او همچنین گفته که هر دوی آنها تحت نظارت قرار دارند و تا هر زمان که نیاز باشد در قرنطینه خواهند ماند.

شاید بسیاری تعجب و وحشت کنند و بگویند وقتی ستاره معروفی چون "تام هنکس" با آن همه امکانات در اختیار و محافظت‌های آنچنانی به کرونا مبتلا شده است وای به حال بقیه! آن هم برای کشوری مانند استرالیا که تا کنون 120 نفر آمار ابتلا به کرونا در ان ثبت شده و نسبت به کشور ما خیلی این رقم خیلی کم است.

اما واقعیت این است که اتفاقا احتمال کرونا گرفتن تام هنکس بیشتر از بقیه است. دلیلش هم این است که حرفه سینما و تولید فیلم یک اتفاق بسیار تنگاتنگ به لحاظ روابط انسانی است، مدام سینماگران در نزدیکی هم و با همدیگر در گفتگو و تبادل نظر هستند، گروه فیلمبرداری، صحنه، لباس و ... همواره در حال انتقال وسایل و اشیا مختلف مورد نیازشان هستند، مسئول لباس لباسهای بازیگران را می‌دهد،مجری چهره‌پردازی هر چند دقیقه یک بار بر روی صورت یا موهای بازیگر در حال ثابت کردن گریم است و ... گاهی اوقات تمام این اتفاقات در یک محیط یسته یا حتی یک اتاق کوچک در جریان است، چاره ای هم نیست اقتضای این کار این است.

در پروژه‌ای سینمایی یا تصویری (مانند سریال و ...) هر چند نفر که عوامل داشته باشد می‌توان گفت درصد مشارکت عوامل زیاد فرقی ندارد و همه در راستای انجام کار خود در تلاش هستند به همین دلیل اگر یک نفر به کرونا مبتلا شده باشد به احتمال زیاد بسیاری از عوامل آن فیلم هم مبتلا خواهند شد. چون ذات این حرفه این است که عوامل با همدیگر مراوده و گپ و بحث فراوانی دارند.

بنابراین با قطعیت می‌توان گفت محیط فیلمبرداری هر پروژه تصویری بسیار مستعد است برای انتقال ویروس کرونا و این مسئله اصلا شوخی بردار نیست. اگر وزارت ارشاد و صدا و سیما به عنوان متولیان اصلی و بالادستی حکم به تعطیلی پروژه ها نمی‌دهند مطمئن باشند که در برابر چنین موقعیتی مسئول هستند. در مرحله بعد خانه سینما به عنوان نهاد صنفی سینماگران و تهیه‌کنندگان این آثار مسئول هستند. شاید استدلال کنند که تعطیلی کار باعث ضرر و زیان خواهد شد! پرسش این است آیا هیچ ضرر و زیانی را می‌توان با ارزش جان یک انسان مقایسه کرد؟

آقای علی عسگری رئیس صدا و سیما به صراحت اعلام کرده است: «نمی‌تونیم کشور رو تعطیل کنیم، تعطیلی کشور خواست دشمن است ... ما سریال داریم 700 نفر در آن دارند کار می‌کنند نمی‌توانیم که تعطیل کنیم، پزشک گذاشتیم مدام دارند چک می‌کنند اگر کسی مشکلی داشته باشه نمی‌گذارند وارد بشه»

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

باید به ایشان گفت در این مورد دشمن اصلی همان موارد همیشگی نیست بلکه یک ویروس جدید است و باید برای آن فکری اندیشید. اگر خدای نکرده کرونا جان جوانان وطن را بگیرد قطعا دشمن بیشتر خوشحال خواهد شد.

بر اساس گفته‌های آقای رئیس سازمان صدا و سیما می‌توان پی برد اساسا شناختی از این ویروس و شکل عملکرد آن ندارد (با وجود تمام اطلاع رسانی‌های 2 هفته اخیر)! برای مثال، این ویروس دوره پنهان دارد بعضی اوقات تا 14 روز یعنی احتمال دارد کسی کاملا سرحال و سالم باشد ولی ویروس هم در بدن او وجود دارد و ناقل ویروس است. به عبارتی آن پزشک مورد نظر آقای علی عسگری در سر صحنه هیچ کاری از دستش ساخته نیست چون علم غیب ندارد که بفهمد یک شخص کاملا سالم ناقل ویروس است یا خیر؟

تازه وقتی عوارض و نشانه‌های بیماری در کسی بروز کرد (مانند تب و سرفه) و پزشک اجازه نمی‌دهد او سر صحنه برود دیگر کار از کار گذشته است و چرخه شکل گرفته و ادامه دارد! متاسفانه!

همین الان خدا می‌داند چند نفر از عوامل این پروژه‌ها احتمال دارد به کرونا مبتلا باشند و کسی خبر نداشته باشد.

پرسش‌های دیگری هم مطرح است: آیا تمام عوامل این پروژه‌ها بیمه هستند؟ منظور آقای بازیگر یا مدیر فیلمبرداری نیست مثلا هنروران؟ کارگران صحنه؟ رانندگان؟ و ...

اگر خدای نکرده سر یک پروژه کسی از این عوامل بر اثر آلودگی به کروناویروس فوت شود چه کسی جوابگو خانواده او خواهد بود؟ وزارت ارشاد؟ صداوسیما؟ سازمان سینمایی؟ خانه سینما؟ تهیه‌کننده؟ کارگردان؟ و ...

ضریب خطر و ریسک انتقال ویروس در محیط فیلمبرداری بسیار زیاد است. این واقعیتِ مسلم را انکار نکنیم. امیدوارم هر چه زودتر تدبیری بیاندیشند والا خدای نکرده خواهیم دید که تمام عوامل سر صحنه یک فیلم یا سریال آلوده به کرونا شده و تعداد قابل توجهی هم جانشان را از دست خواند داد.

محمد رحمانیان نمایشنامه‌نویس و کارگردان برجسته تئاتر چند روز پیش در مصاحبه‌ای درباره این که تعطیلی تئاتر جدیدش چه پیامدی برای او و گروهش دارد؟ جواب درخوری داده بود: کل تئاترها و فیلم‌های سینمایی فدای یک تار موی هموطنانم که این روزها سلامتی کامل و حال خوش‌شان برایم از هر چیزی مهم‌تر است.

باید به مدیران هم گفت: دشمن الان فقط ویروسی است به اسم کوئید 19 ، همه آن مواردی که نگرانش هستید و در فکرتان هست فدای سلامتی هموطنتان. یا حتی فدای یک تار موی هم وطنم . کاری کنید، شما مسئولید!

بیشتر بخوانید:

«تام هنکس» بازیگر معروف هالیوود کرونا گرفت

رئیس جشنواره کن: غیرمسئولانه تصمیم نخواهیم گرفت

10 فیلم برای دیدن، در این روزهایی که خانه هستیم

 

 

لینک کوتاه: asriran.com/0030td

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: سینمای ایران کروناویروس صدا و سیما سازمان سینمایی وزارت ارشاد کرونا گرفت تام هنکس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۳۹۳۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.