فواید و مضرات بادام زمینی

بادام زمینی، از نظر غنای پروتئینی، زیر گروه حبوباتی مثل، نخود، عدس و لوبیا می‌باشد و از این نظر می‌توان گفت جزو آجیل‌ها نیست. بادام زمینی، منبع خوب انرژی است. ۱۰۰ گرم بادام زمینی حاوی ۵۰ گرم چربی، ۱۶ گرم کربوهیدرات است.
بادام زمینی سرشار از پروتئین، چربی و مواد مغذی مختلف سالم است. مطالعات نشان می‌دهد که بادام زمینی حتی ممکن است برای کاهش وزن مفید باشد و با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی مرتبط است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مقاله همه چیز‌هایی را که باید در مورد بادام زمینی بدانید به شما می‌گوید.

ارزش غذایی بادام زمینی:
در اینجا حقایق تغذیه‌ای برای ۳.۵ اونس (۱۰۰ گرم) بادام زمینی خام آورده شده است:
کالری: ۵۶۷
آب: ۷ ٪
پروتئین: ۲۵.۸ گرم
کربوهیدرات: ۱۶.۱ گرم
شکر: ۴.۷ گرم
فیبر: ۸.۵ گرم
چربی: ۴۹.۲ گرم
امگا ۳: ۰ گرم
امگا -۶: ۱۵.۵۶ گرم
ترانس: ۰ گرم

بادام زمینی پر از چربی‌های سالم و پروتئین مرغوب است. آن‌ها همچنین کالری نسبتاً بالایی دارند.

چربی موجود در بادام زمینی:
بادام زمینی پرچرب است. در واقع، آن‌ها به عنوان دانه‌های روغنی طبقه بندی می‌شوند. بخش زیادی از برداشت بادام زمینی جهان برای تهیه روغن بادام زمینی (روغن آراشیس) استفاده می‌شود. میزان چربی بین ۴۴-۵۶ ranges است و عمدتا از چربی‌های اشباع نشده و غیر اشباع تشکیل شده است، که بیشتر آن‌ها از اسید‌های اولئیک و لینولئیک تشکیل شده است.

پروتئین بادام زمینی:
بادام زمینی منبع خوبی از پروتئین است. میزان پروتئین از ۲۲ تا ۳۰ درصد از کل کالری آن است و بادام زمینی منبع بزرگی از پروتئین گیاهی است. فراوان‌ترین پروتئین موجود در بادام زمینی، آراشین و کوناراچین می‌تواند برای بعضی افراد به شدت حساسیت زا باشد و باعث واکنش‌های تهدید کننده زندگی.
بادام زمینی منبع فوق العاده خوبی برای پروتئین است. به خاطر داشته باشید که برخی افراد نسبت به پروتئین بادام زمینی حساسیت دارند.

کربوهیدرات در بادام زمینی:
بادام زمینی کم کربوهیدرات است. در حقیقت، میزان کربوهیدرات فقط حدود ۱۳ تا ۱۶ ٪ از وزن کل است. کمبود کربوهیدرات و سرشار از پروتئین، چربی و فیبر، بادام زمینی از شاخص قند خون بسیار کمی (GI) برخوردار است. بادام زمینی کم کربوهیدرات است. این باعث می‌شود آن‌ها برای رژیم‌های غذایی مناسب برای افراد مبتلا به دیابت انتخاب خوبی باشند.

ویتامین‌ها و مواد معدنی بادام زمینی:
بادام زمینی منبع عالی ویتامین‌ها و مواد معدنی متنوعی از جمله:
بیوتین: بادام زمینی یکی از غنی‌ترین منابع رژیم غذایی بیوتین است که در دوران بارداری بسیار مهم است.

مس: یک ماده معدنی در رژیم غذایی، مس اغلب در رژیم‌های غربی کم است. کمبود ممکن است اثرات سوء بر سلامت قلب داشته باشد.

نیاسین: نیاسین که به عنوان ویتامین B۳ نیز شناخته می‌شود، عملکرد‌های مهم مختلفی در بدن شما دارد. این به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی کمک می‌کند.

فولات: بادام زمینی همچنین به عنوان ویتامین B۹ یا اسید فولیک شناخته می‌شود، فولات عملکرد‌های اساسی بسیاری دارد و به خصوص در دوران بارداری بسیار مهم است.

منگنز: منگنز در آب آشامیدنی و بیشتر غذا‌ها یافت می‌شود.

ویتامین E: یک آنتی اکسیدان قدرتمند، این ویتامین اغلب در مقادیر زیادی در غذا‌های چرب یافت می‌شود.

تیامین یکی از ویتامین‌های B: تیامین به عنوان ویتامین B۱ نیز شناخته می‌شود. این به سلول‌های بدن کمک می‌کند تا کربوهیدرات‌ها را به انرژی تبدیل کرده و برای عملکرد قلب، عضلات و سیستم عصبی شما ضروری است.

فسفر: بادام زمینی منبع خوبی از فسفر است، ماده معدنی که در رشد و نگهداری بافت‌های بدن نقش اساسی دارد.

منیزیم: یک ماده معدنی ضروری رژیم غذایی با عملکرد‌های مهم مختلفی، به اندازه کافی منیزیم از بیماری قلبی محافظت می‌کند.

سایر ترکیبات گیاهی
بادام زمینی حاوی ترکیبات گیاهی مختلفی است. این‌ها شامل آنتی اکسیدان‌ها، مانند اسید کوماریک و رسوراترول و همچنین مواد مغذی مانند اسید فیتیک است.

خواص بادام زمینی:
کاهش وزن: بادام زمینی با توجه به حفظ وزن بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است. با وجود چربی و کالری زیاد، به نظر نمی‌رسد بادام زمینی در افزایش وزن نقش دارد. در حقیقت، مطالعات مشاهده‌ای نشان داده اند که مصرف بادام زمینی ممکن است به حفظ وزن سالم و کاهش خطر چاقی شما کمک کند.

سلامت قلب: بیماری قلبی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهد که خوردن بادام زمینی و همچنین انواع دیگر آجیل‌ها ممکن است در برابر بیماری‌های قلبی محافظت کنند. قابل ذکر است که بادام زمینی حاوی تعدادی ماده مغذی سالم از نظر قلبی است.

پیشگیری از سنگ کیسه صفرا: سنگ‌های صفراوی تقریباً ۱۰ تا ۲۵ ٪ از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهند. دو مطالعه مشاهده‌ای نشان می‌دهد که مصرف مکرر بادام زمینی ممکن است خطر سنگ کیسه صفرا را در مردان و زنان کاهش دهد. از آنجا که بیشتر سنگ‌های صفراوی تا حد زیادی از کلسترول تشکیل شده اند، اثر کاهش دهنده کلسترول بادام زمینی ممکن است علت آن باشد.

عوارض جانبی بادام زمینی:
گذشته از آلرژی، خوردن بادام زمینی با عوارض جانبی زیادی همراه نیست.
هنوز نگرانی‌های بهداشتی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.

مسمومیت با آفلاتوکسین:
بادام زمینی بعضی اوقات می‌تواند آلوده به گونه‌ای از قالب (آﺳﭙﺮژﻳﻠﻮس ﻓﻼووس) باشد که آفلاتوکسین تولید می‌کند. علائم اصلی مسمومیت با آفلاتوکسین شامل از بین رفتن اشتها و تغییر رنگ زرد چشم‌ها (یرقان) است که از علائم بارز مشکلات کبدی است.
مسمومیت جدی با آفلاتوکسین می‌تواند منجر به نارسایی کبد و سرطان کبد شود.
خطر آلودگی آفلاتوکسین بستگی به نحوه نگهداری بادام زمینی دارد. خطر با شرایط گرم و مرطوب خصوصاً در مناطق استوایی افزایش می‌یابد.
با خشک شدن صحیح بادام زمینی پس از برداشت محصول و پایین نگه داشتن دما و رطوبت در حین ذخیره، می‌توان از آلودگی آفلاتوکسین به طور موثر جلوگیری کرد.

آلرژی بادام زمینی:
بادام زمینی یکی از رایج‌ترین آلرژن‌های غذایی است. تخمین زده می‌شود که آلرژی به بادام زمینی تقریبا ۱ ٪ آمریکایی‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. آلرژی بادام زمینی به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است و بادام زمینی گاهی اوقات شدیدترین آلرژن محسوب می‌شوند.
افراد مبتلا به این حساسیت باید از همه بادام زمینی و محصولات بادام زمینی خودداری کنند.    
منبع: بیتوته

منبع: پارسینه

کلیدواژه: بادام زمینی پارسی خبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۴۳۸۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۰ فایده پیاده روی در سلامت بدن

اضافه وزن مثل یک کابوس، عذاب‌آور است! اغلب کسانی که اضافه وزن دارند، تنها راهکار مقابله با این مشکل را دریافت رژیم غذایی و انجام ورزش‌هایی مثل پیاده‌روی می‌دانند. البته این راهکار، روشی است که برای خیلی‌ها جواب داده، از همین رو تقریباً تمام پزشکان حوزه سلامت و متخصصان تغذیه معتقدند پیاده‌روی روزانه نقش بسیار مهمی در حفظ و بهبود سلامتی دارد.

به گزارش همشهری آنلاین، پیاده روی منظم مزایای باورنکردنی برای سلامت و تندرستی شما دارد و خبر خوب این است که می‌تواند به شما در حفظ وزن سالم و کنترل و جلوگیری از بیماری‌های مختلف از جمله بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا، تقویت استخوان‌ها و عضلات و بهبود خلق و خوی کمک کند.

همچنین بهبود گردش خون، کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و داشتن یک زندگی طولانی‌تر نیز با داشتن یک برنامه ریزی برای پیاده روی منظم میسر است.

در ادامه این گزارش با برخی مزایا و محسنات پیاده روی در تامین سلامت عمومی بدن آشنا می‌شویم؛ البته فقط دانستن این مزایا کافی نیست بلکه مهم قرار دادن پیاده روی در برنامه روزانه زندگی است.

۱۰ مزیت پیاده روی برای بدن

سوزاندن چربی: قدم زدن بیشتر با افزایش میزان متابولیسم بدن، چربی بیشتری را می‌سوزاند و تحقیقات نشان می‌دهد پیاده روی برای از بین بردن چربی شکمی که با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی در ارتباط است، بسیار موثر است. در واقع تنها راه موثر برای از بین بردن چربی دور شکم، پیاده روی است.

افزایش سوخت و ساز بدن: پیاده روی با شدت متوسط و برای یک مدت زمان طولانی می‌تواند سوخت و ساز بدن شما را تنظیم کند و در کنترل وزن تاثیر مثبت داشته باشد.

تقویت پاها: پیاده روی برای استخوان‌ها مفید است. تحقیقات نشان می‌دهد زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند و تقریبا یک و نیم کیلومتر در روز پیاده روی دارند، چگالی استخوان‌های کل بدنشان نسبت به زنانی که مسافت‌های کمتری را می‌پیمایند بالاتر است. همچنین پیاده روی برای کاهش سرعت از دست دادن استخوان‌های پا نیز بسیار موثر است.

بهبود فرایند هضم: قدم زدن منظم برای هضم آسان مواد غذایی دستگاه گوارش را تحریک می‌کند و مطالعات نشان داده اند که پیاده روی بخصوص بعد از غذا در هضم زودهنگام آن مفید است. بعلاوه راه رفتن بعد از غذا، خطر بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت را نیز کاهش می‌دهد.

کاهش علائم افسردگی: پیاده روی علائم افسردگی را تسکین می‌دهد. ۳۰ دقیقه پیاده روی، ۳ تا ۵ بار در هر هفته به مدت ۱۲ هفته، علائم افسردگی را حدود ۴۷ درصد کاهش می‌دهد.

جذب بهتر ویتامین دی: پیاده روی در طبیعت و در روز‌های آفتابی میزان سنتز ویتامین دی از طریق نور خورشید را افزایش می‌دهد و این روند برای تقویت استخوان‌ها و ندان‌ها ضروری است.

پیشگیری از دیابت نوع ۲: پیاده روی از دیابت نوع دو پیشگیری می‌کند. برنامه‌های پیشگیری از دیابت نشان داده اند که ۱۵۰ دقیقه پیاده روی در طی هفته و کاهش فقط ۷ درصد از وزن بدن (حدود ۵ تا ۷ کیلوگرم) می‌تواند تا ۵۸ درصد خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد.

خواب بهتر شبانه: اگر مشکل در خواب شبانه دارید، این را بدانید که قدم زدن قبل از خواب به شما در تجربه خواب خوب شبانه کمک می‌کند و آنهم با افزایش اثر ملاتونین، یعنی هورمون خواب طبیعی.

تقویت قلب: پیاده روی قلب شما را نیرومند می‌سازد و، چون نوعی ورزش هوازی به شمار می‌رود، منجر به افزاش ضربان قلب و بهبود گردش خون می‌شود.

خلق و خوی بهتر: پیاده روی باعث افزایش تولید اندروفین، هورمون مرتبط با خلق و خوی بهتر می‌شود.

بهترین زمان برای پیاده‌روی چه زمانی است؟

شب‌ها پیاده‌روی کنیم یا صبح‌ها؟ این سؤال یکی از پرسش‌های پرتکرار در بین افرادی است که پیاده‌روی می‌کنند. عده‌ای شب را انتخاب می‌کنند و عده‌ای صبح را، اما بهترین زمان پیاده روی برای کاهش وزن به‌صورت علمی و استاندارد چه زمانی است؟ پیاده‌روی باعث سوزاندن چربی‌ها، کالری‌ها و در کل افزایش سوخت‌وساز بدن می‌شود. به همین علت بیشتر مواقع بعد از پیاده‌روی احساس گرسنگی به فرد دست می‌دهد.

اولویت افزایش سوخت‌وساز در بیشتر موارد با کالری و خوراکی‌هایی است، خورده‌ایم. برای اینکه بتوانید کاهش وزن داشته باشید باید پیاده‌روی خود را به شکلی برنامه‌ریزی کنید که مستقیماً از چربی‌های اضافه برای سوخت انرژی استفاده شود.

بهترین زمان برای شکل‌گیری این اتفاق، صبح زود در زمان ناشتا است. در این زمان، بدن مدت زیادی است سوخت دریافت نکرده است. دستگاه گوارش استراحت کرده و همه‌چیز برای شروع سوختن چربی‌ها آماده است.

اگر توجه کرده باشید، زمانی که صبح زود فعالیت و پیاده‌روی خود را آغاز می‌کنید، روز را با نشاط و روحیه بهتری آغاز می‌کنید. پیاده‌روی در شب توصیه نمی‌شود، زیرا بدن در طول روز سوخت‌وساز‌های خود را انجام داده است، سه وعده غذا مصرف کرده و پیاده‌روی در این حالت تنها به خستگی فرد اضافه می‌کند.

چقدر پیاده‌روی کنیم تا لاغر شویم؟

در پیاده روی، چند پارامتر برای کاهش وزن بسیار مهم است. یکی از این پارامترها، مدت‌زمان پیاده‌روی است. عده‌ای تصور می‌کنند هرچقدر بیشتر پیاده‌روی کنند، چربی بیشتری می‌سوزانند؛ اما این تفکر تا چه اندازه درست است؟

در ۳۰ دقیقه پیاده‌روی بدن قابلیت سوزاندن چربی قابل‌توجهی را دارد. شاید سوزاندن حجم زیادی از چربی‌ها باعث شود که به وسوسه بیفتید و بخواهید این حجم را با طولانی کردن مدت‌زمان پیاده‌روی افزایش دهید؛ اما صبر کنید. زمانی که در ناشتا شروع به پیاده‌روی می‌کنید نباید بیش از ۴۰ دقیقه این فعالیت را ادامه دهید. طولانی شدن پیاده‌روی در این حالت باعث ایجاد ضعف شدید در شما و تحلیل عضلاتتان می‌شود.

هر چند زمان پیاده‌روی مفید برای افراد مختلف متفاوت است، اما به‌طور معمول بازه زمانی ۳۵ تا ۴۵ دقیقه، بیشترین بازدهی و نتیجه را دارد.

طبق تحقیقاتی که در دانشگاه کمبریج صورت گرفته، در طول هفته ۱۵۰ دقیقه یا دو نیم ساعت پیاده‌روی، مدت‌زمان مطلوبی برای رسیدن به نتایج دلخواه و کاهش وزن است. پیاده روی برای کاهش وزن در زمان صبح را می‌توانید به چند بخش تقسیم کنید و در بین آن استراحت کنید یا به گرم کردن و حرکات کششی مشغول شوید.

بد نیست بدانید بدن انسان در ۱۱ دقیقه اول در حال قندسوزی است و بعد از آن وارد چربی‌سوزی می‌شود. همچنین توقف در حین پیاده‌روی حتی برای چند ثانیه نیز منجر به قطع فرایند چربی‌سوزی در بدن می‌شود و برای شروع چربی‌سوزی باید مجددا سیکل پیاده‌روی آغاز شود؛ بنابراین بهتر است پیاده‌روی منقطع نباشد و حرکات کششی قبل یا بعد از پیاده‌روی انجام شود. فقط در مورد بیمارانی مثل افراد مبتلا دیسک کمر که منع پیاده‌روی دارند، این افراد می‌توانند مثلا ۴۰ دقیقه را به دو یا سه قسمت تقسیم کنند و ورزش خود را انجام دهند.

در پیاده‌روی چه سرعتی داشته باشیم؟

یکی دیگر از پارامتر‌های مهم در پیاده روی برای کاهش وزن و بهبود سلامتی، سرعت پیاده‌روی است. بالا رفتن و پایین آمدن سرعت هر کدام آثار خودشان را دارند. پایین بودن سرعت، اثرگذاری پیاده‌روی را کاهش می‌دهد و باعث درگیر نشدن اعضای مختلف بدن و سرعت نگرفتن سوخت‌وساز می‌شود. سرعت بسیار بالا در پیاده‌روی هم مانند دویدن است که در ضربان و تنفس فرد تأثیرگذار است. بهترین سرعت در پیاده‌روی، کمی آرام‌تر از دویدن است.

در حالت اصولی ابتدا باید از سرعت کم شروع کرده و در عرض چند دقیقه به ۷۰ درصد توان تنفسی خود برسید. به‌نحوی‌که سرعت شما بیشتر از راه رفتن‌های معمولی باشد، اما در پایان باعث کمبود نفس در شما نشود. پس به‌صورتی کلی، روزانه ۳۰ تا ۴۰ دقیقه پیاده‌روی در زمان صبح ناشتا و با سرعت کمی آرام‌تر از دویدن، بهترین حالت پیاده‌روی برای کاهش وزن و بهبود سلامتی است. در هنگام پیاده‌روی استفاده از کفش‌های مناسب نیز ضرورت دارد.

در پایان اگر از تردمیل استفاده می‌کنید، سرعت را روی حالت متوسط و شیب را هم روی حالت متعادل قرار دهید. ورزش کردن شما روی تردمیل نباید حالت تند یا کند پیدا کند و حین ورزش نیز نباید دچار تعریق یا افزایش شدید ضربان قلب شوید.