متن کامل نامه ظریف به دبیرکل سازمان ملل متحد

به گزارش ایلنا، محمدجواد ظریف روز گذشته در نامه‌ای به «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل که رونوشت آن برای روسای سازمان‌های بین‌المللی و وزرای خارجه همه کشورها ارسال شد، بر ضرورت رفع تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه ایران برای مقابله با کرونا تأکید کرد.

متن کامل این نامه به شرح زیر است.

بسمه تعالی

جناب آقای آنتونیو گوترش 

دبیرکل محترم سازمان ملل 

این نامه را درباره موضوعی بسیار اضطراری برای شما می نویسم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همانگونه که مع الاسف جنابعالی -و تمامی همتایان اینجانب در سراسر دنیا - مستحضرید، همگی از شب گذشته به طور رسمی گرفتار یک همه گیری جهانی شده ایم. اکثر ما تحت تاثیر شیوع بیماری ویروسی به شدت واگیردار کویوید-۱۹ قرار گرفته‌ایم و کشور من جزو کشورهایی است که تاکنون بیشترین ابتلای کرونا در آنها گزارش شده است.

در شرایطی که این ویروس شهرها و روستاهای ما را به سرعت در می نوردد، ملت ما - بر خلاف دیگر ملت های مبتلا شده دنیا - از عواقب شدیدترین و گسترده ترین تروریسم اقتصادی تاریخ که به صورت غیرقانونی و فراسرزمینی از ماه می ۲۰۱۸ توسط دولت ایالات متحده در پی نقض تعهداش ذیل قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل اعمال شده٬ رنج می‌برد.

اگرچه تجهیزات پزشکی، پزشکان، پرستاران، بهیاران و دیگر دست اندرکاران بهداشتی ما جزو بهترین ها در دنیا هستند، اما تلاش های ما در تشخیص و درمان بیماران و مبارزه با شیوع کرونا و در نهایت شکست این ویروس با مانع تروریسم اقتصادی دولت ایالات متحده مواجه شده است. 

رژیم تحریم های غیرقانونی آمریکا علاوه بر هدف گیری تجارت مشروع ما با دنیا، بر تمامی بخش های اقتصاد ایران تاثیر منفی گذاشته و این در حالی است که وزیر خارجه آمریکا به مردم ما می گوید که "اگر می خواهند گرسنه نمانند" دولتشان می بایست تسلیم دستورات وقیحانه بیگانگان شود. اکنون همان مقام آمریکایی با بی شرمی تمام تا آنجا پیش رفته که علنا ارسال دارو برای مردم ایران را به گروگان خود گرفته و فروش دارو را به زیاده خواهی‌های غیرقانونی و نامربوط مشروط کرده است. 

کاملا واضح است که دولت ایالات متحده سیاست تنبیه دسته جمعی مردم ایران را -از جمله از طریق محرومیت آنها از خرید اقلام بشردوستانه بر خلاف شعارهایی که مکررا توسط دولتمردان آمریکایی اعلام می شود-در پیش گرفته است. آنچه که تا اینجا و متاسفانه برای جامعه بین الملل نامشخص باقی مانده این است که تروریسم اقتصادی آمریکا چگونه به طور مشخص-و البته مستقیم-تلاش های ما برای مبارزه با همه گیری کرونا در ایران را به شرح ذیل تضعیف کرده است: 

- تحریم های ثانویه غیرقانونی ایالات متحده صادرات نفت و اقلام تولیدی را برای ایران به شدت سخت کرده و بنابراین نه تنها بخش دولتی-که تهیه و تدارک غذا و داروی یارانه ای و دیگر کالاهای اساسی برای مردم ایران و به ویژه آسیب پذیرترین قشر جمعیت را برعهده دارد-هدف قرار داده بلکه به تضعیف کل بخش خصوصی ما که مسئول تامین کالا، ارائه خدمات و اشتغالزایی برای مردم می باشد، منجر شده است. ایالات متحده در تلاش است از طریق سیاست شکست خورده و شرم آور "فشار حداکثری"-باارعاب دیگر کشورها در تجارت قانونی با ایران که اتفاقا به واسطه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل مشروع قلمداد شده-منابع دولتی و بخش خصوصی مورد نیاز ایران برای تضمین اصل بقای مردمش را از بین ببرد.
- تحریم های ثانویه غیرقانونی ایالات متحده فعالیت اشخاص حقیقی و حقوقی ایرانی و مستقر در ایران برای واردات دارو و تجهیزات پزشکی را تقریبا غیرممکن می سازد و حتی اگر یک شرکت خارجی حاضر باشد اقلام مورد نیاز را به ایران بفروشد و ما بهای آن را از طریق دارایی هایمان در خارج از کشور بپردازیم، باز هم تحریم‌های درهم تنیده آمریکا در حوزه حمل و نقل و کشتیرانی، بیمه و بخش های مالی و بانکی چنین تجارتی را برای طرفین امکان ناپذیر می کند. این اقدام نه تنها با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل ناسازگار است بلکه نقض قوانین کلی بین المللی بشردوستانه- که به مثابه جرم علیه بشریت است- و نیز قرار صادره توسط دیوان بین المللی دادگستری مورخ ۳ اکتبر ۲۰۱۸ محسوب می شود.  
- تحریم های ثانویه غیرقانونی ایالات متحده هزاران شهروند ایرانی را در خارج از کشور سردرگم کرده و آنها را در معرض اختلال فراوان پروازها در فرودگاه های اروپایی قرار داده است. در واقع، قطع ارتباط فرودگاه های اروپایی با هواپیمایی ایران ایر طی روزهای گذشته به هیچ عنوان به شیوع کرونا مربوط نبود، بلکه مستقیما به تحریم خرید و نصب نرم افزار به روز شده برنامه ریزی پرواز توسط آمریکا مربوط می شود. چنین اقدامات ظالمانه ای هزاران خانواده ایرانی را در اضطراب و فشار ناخواسته در شرایط بحران مبارزه با کرونا قرار داده است و بار دیگر علاوه بر نقض مکرر مفاد قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل، مقررات سازمان بین المللی هوانوردی (ICAO) و قوانین بین المللی بشردوستانه، خلاف قرار صادره توسط دیوان بین المللی دادگستری مورخ سوم اکتبر ۲۰۱۸ محسوب می شود.  
- علاوه بر هدف گیری معیشت، دسترسی به مراقبت بهداشتی و دارو و نیز عبور و مرور مردم ایران، تحریم های ثانویه غیرقانونی ایالات متحده حتی دسترسی شهروندان ما به اطلاعاتی که دولت به منظور مبارزه با کرونا منتشر می کند را محدود کرده است. اعمال سانسور غیراخلاقی توسط گوگل بر نرم افزار موبایلی جدیدی تحت عنوان "AC 19" –طراحی یک شرکت ایرانی برای کمک به شهروندان برای تشخیص بالقوه و مبارزه با کرونا- نیز به دلیل تروریسم اقتصادی آمریکا است که به تولیدکنندکان ایرانی نرم افزارها اجازه افتتاح حساب در گوگل را فارغ از هر هدفی حتی بشردوستانه نمی دهد.  

عالیجناب 

چگونه ممکن است محرومیت مردم ایران از دارو و دسترسی به اطلاعات مربوط به درمان کرونا به نفع دنیا و دیگر ملت‌ها تمام شود؟ 

متاسفانه وضعیت ظالمانه کنونی تا حدودی نتیجه بی عملی برخی از اعضای جامعه بین المللی است. برای نمونه در زمان حاضر-و حتی پیش از همه گیری جهانی کرونا- چه در حوزه ضدعفونی کننده های بهداشتی، سرنگ یا لوازم تنفسی و چه در کل در حوزه اقلام دارویی و تجهیزات پزشکی، واردات ما از اروپا از لحاظ مقدار و ارزش کمتر از دوره پیش از اجرای کامل برجام در سال ۲۰۱۶ است. واردات لوازم استریل کننده پزشکی از اتحادیه اروپا به تنهایی به میزان ۷۵ درصد کاهش یافته است و همین روند نامبارک در دیگر زمینه های تجارت ما با اروپا وجود دارد. 

دولت ایالات متحده در یک اقدام خلاف اصول اخلاقی نه تنها آنچه خود وقیحانه "فشار حداکثری" بر مردم ایران می خواند را افزایش داده بلکه علاوه بر آن- همانند کرونا که با شیوع خود در حال نابودی آسیب پذیرین شهروندان ما است - با وقاحت هر چه تمام ما را درباره مهار این ویروس موعظه هم می‌کند به نحوی که گویا خودش تاکنون قادر به کنترل حمله کرونا بوده است!  

در شرایطی که دیگر کشورها اکنون مشغول بحث درباره چگونگی مهار شیوع کرونا هستند-و در حالی که اقتصادشان ضربه دیده و بیم و هراس در میان شان پدیدار گشته- مردم ایران نه تنها از تاثیرات این ویروس در پی عدم دسترسی کامل و کافی به تجهیزات پزشکی و تامین اقلام بهداشتی در امان نیستند، بلکه اقدامات فراوان دیگری که تروریسم اقتصادی آمریکا توسط آن خانوارهای بیشماری را حتی پیش از ابتلای کرونا نابود کرده منجر به وخامت شرایط در ایران شده است. این وضعیت آشکارا قابل مشاهده است چراکه تاثیرات اقتصادی و دیگر تاثیرات کرونا حتی در کشورهایی که تعداد مبتلایان کمتری نبست به ایران دارند نیز در حال افزایش است. 

با توجه به مطالب فوق الاشاره دولت ایالات متحده می بایست به سرعت به کارزار تروریسم اقتصادی خود علیه مردم ایران خاتمه دهد و فورا تمامی تحریم هایی را که به صورت غیرقانونی علیه کشور من در تناقض آشکار با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل اعمال کرده لغو کند. به همین منظور، لازم است که سازمان ملل و اعضای آن به این خواسته مردم ایران در توقف سیاست شرورانه و بدون ثمر دولت آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران توجه کافی مبذول دارند.

موجب امتنان خواهد بود چنانچه این نامه را به عنوان سند مجمع عمومی و شورای امنیت منتشر کنید. 

عالیجناب، لطفا احترامات فایقه بنده را پذیرا باشید. 

محمدجواد ظریف

وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران 

۲۲ اسفند ۱۳۹۸

 

منبع: ایلنا

کلیدواژه: سازمان ملل متحد محمدجواد ظریف آنتونیو گوترش قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل دولت ایالات متحده تحریم های ثانویه تروریسم اقتصادی تجهیزات پزشکی بین المللی مردم ایران نه تنها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۴۵۰۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گزینه‌های آمریکا در برابر بلندپروازی‌های اتمی عربستان

عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(2023)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در  7 اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه 123» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با 47 کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه 123 ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.

انتهای پیام/