آیا ویروس چینی سبک زندگی ما را تغییر میدهد؟
تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۹۳۳۲۴
از او می پرسیم، اگر این طور است دامنه این تأثیرات به چه میزان است و اساساً کرونا در کدام زوایای پیدا و پنهان زندگی فردی و اجتماعی ما اثر گذاشته است؟
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، موسوی در پاسخ میگوید: «یکی از پیامدهای کرونا در شرایط فعلی دور شدن از تنشهای آشکار و پنهانی است که جامعه از مدتها قبل به آن گرفتار شده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دکتر حسین ابراهیمی مقدم روانشناس و استاد دانشگاه حس واقع بینی در روابط بین فردی را از جمله تأثیرات مثبت زندگی فردی و اجتماعی پس از کرونا میداند و معتقد است ماجرای کرونا لااقل باعث شد متوجه شویم چه کسانی واقعاً ما را دوست دارند و قلبشان برای ما میتپد، چه کسانی به فکر همنوع خود هستند و چه کسانی به فکر جیبشان. بنابراین اولین دستاورد مهم میتواند یک حس واقع بینی باشد و برخی سوءتفاهمهای پیشین را از بین ببرد.
بهگفته وی با خانواده و در کنار هم بودن در این روزها باعث قویتر شدن پیوندهای عاطفی و روانی اعضای خانواده شده است: «من با خانوادههایی روبهرو هستم که پدر و مادر کار خودشان را میکنند و فرزند هم کار خودش را و در طول شبانه روز شاید چند دقیقه هم با یکدیگر همکلام نمیشوند ولی حالا فرصت مناسبی پیش آمده تا فضای عاطفی سرد شده را تغییر دهند و در کنار هم عشق و محبت را تجربه کنند. در این دور هم بودنها افکار منفی و تعارضات و مشکلاتی که قبلاً فرصت بروز و بیان پیدا نمیکرد، مطرح و کدورتها برطرف میشود. همین طور فرصتی برای خود و رسیدگی به کارهایی است که همیشه تلنبار و فراموش شده است. همه اینها سبک زندگی آینده ما را تغییر خواهد داد.»
با کرونا همدلی و همگرایی بین مردم به شکل معناداری توسعه پیدا کرده چنانکه به گفته دکتر یعقوب موسوی فرصت خوبی بهدست آمده تا مدیران کلان کشور زمینه همبستگی پایدار را فراهم کنند: «این روزها همه به هم سفارش میکنند که مراقب خودشان باشند و همه برای هم آرزوی سلامتی دارند. در واقع با نوعی همدلی و همدردی عمومی مواجه هستیم. به عقیده من این شرایط، فرصت خوبی است که مدیریت کلان کشور از آن استفاده کند و یک همبستگی پایدار به وجود بیاورد. بهعنوان مثال مسئولان میتوانند نهادهای اجتماعی را به شکل مجازی یا واقعی در مسأله مداخله دهند و میزان مشارکت اجتماعی را بالا ببرند. این فرصت خوبی است برای تولید آنچه که سالهاست از دست دادهایم. سالهاست به هر علتی سرمایه اجتماعیمان را که درحقیقت همان اعتماد و باورمندی است از دست دادهایم و الان فرصت خوبی است برای بازسازی سرمایه اجتماعی، اعتماد اجتماعی و باورمندی به همبستگی و درک متقابل. مدیران کلان ما باید از این فرصت بهدست آمده برای بسیج اجتماعی، حیاتی و زیستی استفاده کنند.»
آیا پایه این همه تغییر مثبت در سبک زندگی ما به وحشت از کرونا برمیگردد؟ اگر این طور است چطور میتوان تغییر را پذیرفت اما وحشت را به سال جدید منتقل نکرد؟ این سؤال مهمی است که این روزها ذهن بسیاری از جامعهشناسان و روانشناسان را به خود مشغول کرده است. به گفته دکتر حسین ابراهیمی مقدم زمانی که افراد جامعه از نظر روانی و روحیه، انرژی چندانی نداشته باشند ضربههایی که دریافت میکنند میتواند حالشان را بد کند: «اگر افراد بتدریج یکسری استرسهای منفی و انرژیهای روانی منفی دریافت کنند و ناکامیهای متعددی را پشت سرهم داشته باشند احتمال دارد که از پا دربیایند و دچار اختلال استرس پس از ضربه روانی یا افسردگی یا اضطراب و برخی امراض مثل وسواس شوند. بنابراین در آستانه ورود به سال جدید باید کاری کنیم که ذهنمان را از این وحشت خالی کنیم.همه میدانیم که نوروز امسال عیدی است که نباید در آن دید و بازدیدی داشته باشیم و همچنان در حالت قرنطینه بمانیم، در این وضعیت چیزی که ما از آن تحت عنوان ارتباطهای اجتماعی و حمایتهای روانی یاد میکنیم، کمرنگتر میشود اما به عقیده من میتوان از طریق دنیای مجازی تا آنجا که ممکن است ارتباطات خودمان را همچنان حفظ کنیم. همچنین میتوانیم خاطرات خوب گذشته را یادآوری کنیم و امید به اتفاقات خوب آینده داشته باشیم. زمانی وحشت ذهن ما را پر میکند که ما نسبت به آینده خبر و اطلاع درستی نداشته باشیم. یعنی یکی از دلایلی که باعث وحشت میشود این است که نمیدانیم چه اتفاقی میافتد و نمیدانیم آینده چه میشود و این کرونا چقدر میتواند برای ما خطرات احتمالی بعدی داشته باشد. برای اینکه این ترس و وحشت را به سال جدید منتقل نکنیم باید چند کار انجام دهیم؛ اول اینکه اطلاعاتمان را بهطور دقیق و علمی از مراکزی که اطلاعرسانی درستی دارند و قابل اعتماد هستند افزایش دهیم. اینکه افراد مختلف در فضاهای مجازی توصیههای مختلفی میکنند باعث سردرگمی و افزایش وحشت خواهند شد. دوم اینکه قوه ایمان و معنویت میتواند خیلی به ما کمک کند تا بهتر بتوانیم زندگی سرشار از مهر و عشق و عطوفت را تجربه کنیم. همه اینها منجر به تقویت ما خواهد شد و زمانی که احساس قدرت کنیم وحشت از ما دور میشود.»
به عقیده دکتر موسوی، جامعه ما استراحت ندارد و شاید بتوان گفت کرونا یک استراحت اضطراری را ایجاد کرده است. استراحتی که خود به خود میتواند بخشی از اضطرابهای معمول را کم کند: «معمولاً در نظامهای اجتماعی برخی کشورها برای ایجاد نوعی شرایط رفاه روحی، مرخصیهای یک ساله میدهند اما در کشور ما با وجود آنکه تعطیلات زیادی داریم عموماً این تعطیلات منقطع و گسیخته هستند و بخش مطبوعات و اداری هم همچنان فعال میمانند؛ یعنی جامعه یکسره درگیر است. حالا نتایج این درگیری مفید است یا نه داستان دیگری است. امروز همه دنیا درگیر مبارزه با این ویروس خطرناک است و تلاش میکند با سرمایهگذاری در این بخش، سلامت جامعه را دوباره بازگرداند.از اغتشاش خبری توسط منابع مختلف که بگذریم به عقیده من خانه نشینی در آستانه سال نو فرصت خوبی است برای تمدد اعصاب و آرامش و به خود رسیدن. فرصتی است که از لحاظ عرفانی به خودکاوی بپردازیم چون انسان نیاز دارد که مدتی به حال خودش باشد تا بتواند مقداری از دغدغههایش را کم کند و به مطالعه و تحقیق بپردازد. ما سال نو را به اجبار با کسالت عمومی آغاز میکنیم بنابراین، هم باید موازین بهداشتی را رعایت کنیم و هم به خودکاوی و تمرین خودسازی بپردازیم و از روابط سالم درون خانوادهای لذت ببریم تا سال آینده در شرایط رفاه روحی باشیم.»
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: سبک زندگی ویروس چینی کرونا کرونا ویروس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۹۳۳۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این پز اجتماعی میلیون ها تومان برای افراد آب می خورد | سگ گردانی و درآمد میلیونی داگ واکرها
همشهری آنلاین _ فاطمه عسگرینیا: زندگی با سگها! سبک زندگی جدیدی که خیلیها به تقلید از زندگی اروپاییان و پز اجتماعی در برابر دوست و فامیل آن را انتخاب کرده و البته حسابی هم گرفتار شدهاند. از هزینههای مراقبت بهداشتی و خورد و خوراک این زبانبستهها که بگذریم گردش و تفریح این سگها هم امروز برای صاحبانشان حسابی درد سرساز شده است. بهطوریکه خیلی اوقات ترجیح میدهند فردی را برای انجام این کار استخدام کنند و بابتش هم هزینههای هنگفتی را پرداخت کنند.
دنیا، یک سگ کوچک از نژاد پامرانین دارد، اما به قول خودش در طول ۲۴ ساعت شبانهروز نمیتواند آنطور که باید از سگش مراقبت کند: «صبحها ساعت ۶ از خانه بیرون میزنم و ساعت ۸ شب به خانه میرسم. در ۴ ساعت باقیمانده مجبورم کارهای منزل را انجام دهم و فرصتی برای رسیدگی به لاکی ندارم. بهخاطر همین مجبورم از داگ واکرها کمک بگیرم.»
او قبل از اینکه ازداگ واکرها برای این کار کمک بگیرد سری به پانسیونهای نگهداری از سگها زده، اما قیمتهای بالا پشیمانش کرده است: «پانسیونها صرفا ۸ ساعت در روز کار نگهداری از سگها را انجام میدهند که قیمتهایشان از ۲۰۰ هزارتومان تا ۶۰۰ هزار تومان متغیر است این در حالی است که ۸ ساعت برای من که یک کارمند هستم از لحاظ زمانی کافی و از لحاظ قیمتی ممکن نیست!»
داگ واکری؛ شغلی که دنیا از آن صحبت میکند این روزها طرفدارهای زیادی دارد، چراکه درآمدش در کنار زمان اندک کار، حسابی برایشان جذاب است. البته انجام این شغل شرط و شروطی هم دارد که مهمترینش حسن رفتار با حیوانات و دوستی با آنهاست. برای گفتوگو با این افراد به یکی از بوستانهای تهران سر زدیم.
درآمد میلیونی از سگگردانیتیپ و ظاهرش مرتب و منظم است. قلاده چارلی (سگی از نژاد شیتزو) را بهدست گرفته و پابهپای او در بوستانک محله میچرخاند. با اینکه قد و قواره بزرگی ندارد، اما اغلب مردم و بچهها از چارلی میترسند، بهخاطر همین سعی میکند کمتر در میان جمع حاضر شود. به بهانه نزدیکی با سگی که به همراه دارد با او گپ و گفت میکنم و مشخص میشود او صاحب چارلی نیست فقط یک «داگ واکر» است. البته این اسم پرطمطراق خارجیها برای افرادی مانند پیمان است. ایرانیها به او و همکارانش سگگردان میگویند: «۲ سال پیش در بخش خدمات یک شرکت کامپیوتری کار میکردم. حقوق پایهام حقوق وزارت کاری بود. هیچ مزایای دیگری هم نداشت. ساعات کار گاهی تا ۱۲ ساعت در روز هم طول میکشید و این رسما باعث میشد تمام روزم از دست برود. یک روز به پیشنهاد عموی یکی از همکارانم که مسافر خارج از کشور بود و خبر داشت خانه مجردی دارم و تنها زندگی میکنم قرار شد یک هفته مسئولیت نگهداری سگش را قبول کنم. ابتدا این پیشنهاد را آن زمان بهخاطر رودربایستی قبول کردم، اما وقتی رقم پیشنهادی برای نگهداری از سگ را متوجه شدم با انگیزه بیشتری این کار را قبول کردم؛ به ازای ۲ هفته ۱۵ میلیون تومان! تنها مسئلهای که برای صاحب سگ مهم بود امنیت جا و اطمینان از غذای او بود که به نحو احسن انجامش دادم.» بعد از این قصه مزه مراقبت گران از سگ حسابی زیر زبان پیمان رفت بهطوریکه بهگفته خودش دیگر بیخیال شغلش شد و از آن تاریخ یک داگ واکر حرفهای شده است. او حالا روزی یک ساعت چارلی را برای گردش و تفریح بیرون میآورد و به ازای هر ساعت ۳۰۰ هزار تومان دریافت میکند؛ ماهی ۷ میلیونو ۲۰۰ هزار تومان به غیر از جمعهها که تعطیل است. آنهم فقط در ازای نگهداری از یک سگ: «کارم را دوست دارم. هم فال است هم تماشا. هر ماه مسئولیت گردش و تفریح روزانه ۳ سگ را برعهده دارم.»
دانشجو هستمبنی هم سگی از نژاد مالیتز است. تر و تمیز و آراسته با کفشها و لباسهایی که حکایت از شرایط زندگی او در یک خانواده متمول میدهد. اما کسی که قلاده او را بهدست گرفته و در بوستان مشغول همراهی او در قدم زدن است پسرکی ساده پوش است که خود را سعید معرفی میکند. اطلاعات زیادی درباره سگها ندارد میگوید: «صاحب این سگ یک مرد جوان است که بهخاطر شرایط شغلی و ماموریتهای مداوم فرصت گردش او را ندارد. من فقط روزی یک ساعت هر روز صبح بنی را برای تفریح، بازی و البته دستشویی کردن به پارک میآورم.» سعید دانشجوست و چون پیدا کردن شغل پاره وقت برای او سخت است تن به این کار داده است: «نسبت به ساعت کاری که دارد درآمدم بد نیست، اما هنوز نتوانستهام آنطور که باید با سگها ارتباط برقرار کنم.»
انگلپراکنی در معابر و بوستانهای شهریهمینطور که با ما مشغول گپ و گفت است بنی هم در گوشه و کنار پارک میچرخد ضمن اینکه از فرصت استفاده و در فضای باز بوستان دستشویی میکند؛ رفتاری که دیدنش خانوادههای دیگر را آزردهخاطر میسازد. چرا که معتقدند سگگردانها بیمحابا سگهای خود را در فضای بوستانها و پیادهراهها رها میکنند و باعث آلودگی فضای تفریح بچهها و سلامت خانوادهها میشوند. یکی از شهروندانی که این صحنه را میبیند، میگوید: «متأسفانه عدهای با گرداندن سگهای خود در فضای شهری، بهخصوص بوستانها، موجب انگلپراکنی در شهر میشوند.» بهگفته این شهروند متأسفانه در کشور ما هیچ قانونی برای سگگردانی در معابر عمومی وجود ندارد و همین مسئله باعث شده تا صاحبان سگها الزامی برای جمعآوری مدفوع رهاشده سگ خود در خیابان و بوستانهای شهر ندارند. این در حالی است که در کشورهای اروپایی اینطور نیست و قانونی برای محدود کردن این رفتارها وجود دارد.
قانونگذار وارد شودبا توجه به اینکه ژیاردیا، لارو مهاجر پوستی، اکینوکوکوس و اشریشیاکلی تنها چند نمونه از بیماریهای باکتریایی بسیار خطرناک هستند که از طریق مدفوع سگها به انسان منتقل میشود باید به نگرانی مردم درباره رهاسازی مدفوع سگها در معابر شهری و محل زندگی انسانها حق داد و به فکر چارهای برای حل این مشکل بود.
نگهداری از سگ و سبک زندگی جدیدی که عدهای از روی چشموهمچشمی دنبال ترویج آن در شهرها هستند موجب تولید مشاغل کاذب و درآمدهای ناشی از آن شده است، علاوه بر این نهتنها چالشهای اقتصادی و اجتماعی را پیش روی این افراد قرار داده که موجب نگرانیهایی برای به خطر انداختن بهداشت و سلامت افراد جامعه شده است؛ موضوعی که مدتهاست زنگ خطرش در جوامع شهری بهصدا درآمده و نیازمند توجه قانونگذاران است.
کد خبر 847543 برچسبها درآمد خبر مهم سگ بدون صاحب