به نقل از «مهر»

فوتبال ایران در سال ۹۸ پیشرفتی نداشت/ انتخاب های بهتری هم بود

تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۲۹۶۱۶

سیروس دین محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن تبریک سال نو در خصوص عملکرد فوتبال ایران در سال ۹۸ گفت: فوتبال ملی کشورمان در سالی که گذشت عملکرد قابل قبولی نداشت. ما پیشرفت چندانی در سطح ملی نداشتیم و نتوانستیم به اهدافی که به دنبال آن بودیم دست پیدا کنیم.

وی تأکید کرد: در جام ملت های آسیا با یک اشتباه بزرگ که در فوتبال خودمان به یک عادت تبدیل شده، از گردونه رقابت ها حذف شدیم، مسابقاتی که می توانستیم در آن به قهرمانی دست پیدا کنیم اما آنقدر در فوتبال خودمان برای هر صحنه ای به داور اعتراض کردیم که این برای ما یک عادت شده و همین اعتراض باعث شد تا در جام ملت های آسیا و برابر ژاپن اشتباه کنیم و از گردونه رقابت ها حذف شویم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روزها در مقدماتی جام جهانی کارمان به اما و اگر کشیده شده است و اگر بتوانیم عراق و بحرین را شکست دهیم، می توانیم به مرحله بعد صعود کنیم، در غیر این صورت باید با جام جهانی خداحافظی کنیم.

دین محمدی در مورد عملکرد تیم امید هم گفت: آرزوی رفتن به المپیک برای ما به تاریخ پیوست. درست در زمانی که می توانستیم شاید برای آخرین بار به المپیک راه پیدا کنیم به خاطر ضعف مدیریت و اتفاقات ناخوشایندی که در تیم امید رخ داد، نتوانستیم بعد از ۴۴ سال راهی المپیک شویم. من یک بار از محصص و معینی انتقاد کردم که خیلی ها من را مورد نقد قرار داده که چرا از کارشناسان بزرگ انتقاد می کنی. حمید استیلی و شاهرودی دوستان من هستند اما برای تیم امید باید کسانی سکان دار می شدند که در تیم های پایه کار کرده و با فوتبال جوانان آشنایی کامل دارند. خود من چند سال در تیم های امید و جوانان استقلال کار کردم و می دانم چه شرایط سختی دارد که بخواهی با تعدادی جوان کار انجام دهی، بنابراین به خاطر نبود یک مربی باتجربه در پایه ها به راحتی المپیک را از دست دادیم.

مربی نساجی قائمشهر در مورد لیگ نوزدهم هم گفت: تقریبا به اواخر لیگ نزدیک می شدیم که این ویروس کشنده کرونا باعث شد کاملا فوتبال و ورزش کشور ما تعطیل شود. حالا مشخص نیست که آیا شرایطی به وجود خواهد آمد تا لیگ ادامه پیدا کند یا خیر اما در مجموع لیگ خوبی داشتیم و هفته به هفته که می گذشت بازی ها حساس تر می شد. البته پیشرفت آن چنانی در این لیگ نداشتیم و ۵ الی ۶ تیم شانس قهرمانی داشتند، ولی با شرایطی که به وجود آمده آینده اصلا مشخص نیست.

وی در مورد نساجی قائمشهر هم گفت: جو خوبی در نساجی حاکم است. یک کادر فنی جوان و آینده دار در این تیم کار می کنند. خود من هم که به جمع این افراد اضافه شدم سابقه کار در استقلال و چند تیم لیگ یک را داشتم، البته در ابتدای سال ۹۸ هم چند پیشنهاد سرمربیگری داشتم که به دلیل مشکلاتی که وجود داشت قبول نکردم اما امیدوارم بتوانیم با نساجی در هفته های پایانی نتایج خوبی داشته باشیم و تیم را رفته رفته به بالای جدول برسانیم.

دین محمدی در پاسخ به این سئوال که کادر فنی این تیم همه استقلالی قدیمی هستند اما پیراهن این تیم قرمز است، گفت: رنگ قرمز نساجی با دیگر رنگ ها فرق دارد و اعتقاد دارم این تنها رنگ قرمزی است که خوب است. من شناخت کاملی از محمود فکری داشتم، او یک مربی باتجربه است و دستیاران او مثل عمران زاده همه استقلالی هستند و علاقه مند به کار مربیگری، ما در هر مرحله ای با یکدیگر مشورت می کنیم و بهترین گزینه را برای موفقیت نساجی به کار می گیریم.

وی در مورد اینکه فوتبالیست ها کمتر در عید نوروز در خانه هایشان هستند، گفت: من سال ها به دلیل حضور در اردوی تیم ملی، جام باشگاه های آسیا و تیم استقلال بیشتر سال تحویل را کنار خانواده نبودم و این برای ما خیلی سخت بود. البته ما بازیکن فوتبال بودیم و می دانستیم که چنین شرایطی به وجود خواهد آمد. همیشه حسرت این را داشتیم که در عید کنار خانواده باشیم، چندین بار هم در روز طبیعت (۱۳ فروردین) مجبور بودیم چمن های محل اردو را با دیگر بازیکنان گره بزنیم، زیرا هرگز فرصت اینکه در کنار خانواده باشیم و به طبیعت گردی بپردازیم، نداشتیم.

دین محمدی در پایان با آرزوی سلامتی برای تمام مردم ایران گفت: امیدوارم سال ۱۳۹۹ سال بسیار خوبی برای مردم ایران باشد. در سال ۹۸ مردم سختی ها و ناراحتی های زیادی را لمس کردند اما از خداوند می خواهم سال ۹۹ سالی پر از آرامش و موفقیت برای مردم ایران باشد.

کد خبر 4882497

منبع: مهر

کلیدواژه: جام ملت های آسیا سیروس دین محمدی فوتبال ویروس کرونا تیم فوتبال پرسپولیس لیگ برتر فوتبال ایران تیم فوتبال استقلال تهران وزارت ورزش و جوانان باشگاه پرسپولیس کسب سهمیه المپیک محمدحسن انصاریفرد فیفا کشتی فرنگی دوومیدانی فدراسیون کشتی مسعود سلطانی فر کمیته ملی المپیک دین محمدی سال ۹۸

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۲۹۶۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نداشت

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.

در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.

در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.

همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛

تحصیل در آمریکا

دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.

بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی

دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.

در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه پیدا کرد. این‌داستان‌نویس سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.

دانشور سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید. او سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.

با فرارسیدن سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.

دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌ او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.

درگذشت

سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.

الهام قاسمی

کد خبر 6089822 الناز رحمت نژاد