به نقل از «مشرق»

آیا در زمان مبعث، پیامبر دیگری هم وظیفه هدایت را بر عهده داشت؟

تاریخ انتشار: ۳ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۴۳۸۵۹

انقلاب بزرگ فرهنگی در اثر مبعث پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله ایجاد شد؛ انقلابی که چراغ هدایت را برای جان‌های مشتاق و هدایت طلب در طول تاریخ روشن کرد تا کسی بهانه واماندن در تاریکی و ظلمت را نداشته باشد.

به گزارش مشرق، بعثت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله به عنوان هدیه و منتی بزرگ از جانب خدا متعال برای مردم روی زمین بود تا در سایه آن از هر نوع ظلم، فساد و آزار در امان بمانند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چنانکه از آغاز بعثت آن حضرت شاهد تلاش‌های شبانه‌روزی ایشان در جهت نهادینه کردن آموزه‌های اسلامی و بهبود سبک زندگی مردم هستیم. تلاش‌هایی که از مبارزه با اندیشه‌های خرافی، انحرافی و قبیله گرایی شروع می‌شد و تا جزئی‌ترین نکات و مطالب مورد استفاده در زندگی ادامه پیدا می‌کرد. هرچند که نبی مکرم اسلام صلی‌الله علیه و آله عمر شریف خود را در جهت هدایت و سعادت مردم در تمام جغرافیا و تاریخ دنیا صرف کردند، اما کسانی از این فیض الهی بهره اصلی را برده و می‌برند که سر به راه بوده و طی کردن مسیر حق را به بهای ثروت و موقعیت و شهرت دنیایی نفروخته باشند.

بیشتر بخوانید: اعمال شب و روز مبعث پیامبر (ص)

در گفت‌وگویی که با آیت‌الله حسن ممدوحی، استاد حوزه و پژوهشگر دینی انجام داده ایم به بررسی رویدادها و تأثیرات بعثت رسول گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله پرداخته است. آن طور که این پژوهشگر اسلامی توضیح می‌دهد، در اثر بعثت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله و برقرار حکومت اسلامی از سوی آن حضرت، انقلاب بزرگی در آداب و رسوم مردم آن دوران در شبه جزیره عربستان به وجود آمد که بعدها در اثر تلاش ائمه اطهار علیهم السلام در سرزمین‌های دیگر هم گسترش پیدا کرد. تصور ابتدایی این است که در اثر آموزه‌های اسلامی رسول گرامی صلی‌الله علیه و آله، مردمی که قبلاً بت‌ها را به عنوان معبود انتخاب کرده بودند و مجسمه‌هایی که با سنگ و چوب درست کرده بودند را ستایش می‌کردند، بعد از مبعث به خداپرستی روی آوردند و خدای یکتا را شناختند. این مطلب صحیح است اما در اثر این خداپرستی انقلاب فرهنگی در نوع زندگی، تفکرات، آداب و رسوم و کل زندگی و اندیشه‌های مردم ایجاد شد که حتی نظام حکومتی آن‌ها را تغییر داد.

بررسی امور وحی پیش از بعثت نبی مکرم اسلام

می‌دانیم که پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله به عنوان خاتم الانبیاء علیهم السلام از سوی خدای متعال معرفی شده‌اند. پیامبر قبل از آن حضرت چه کسی بود و چه زمانی بوده؟

در میان 124 هزار پیغمبری که از سوی خدای متعال برای هدایت مردم تعیین شده‌اند، پنج پیامبر اولوالعزم داریم که آخرین آن‌ها و سرآمد همه ایشان، حضرت خاتم الانبیاء رسول اسلام صلی‌الله علیه و آله هستند. در این میان آخرین پیامبر اولوالعزم حضرت عیسی علیه السلام بوده که چند قرن قبل از تولد پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله زندگی می‌کرد؛ اما مژده و بشارت میلاد و ظهور رسول اسلام را به مردم دنیا داده بودند.

هرچند که یهودیان ادعا می‌کردند که حضرت عیسی علیه السلام را به قتل رساندند، اما خدای متعال ادعای آن‌ها را رد کرده و می‌فرماید: «وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَی ابْنَ مَرْیمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَکن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُواْ فِیهِ لَفِی شَک مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یقِینًا؛ و گفتارشان که: ما، مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم! در حالی که نه او را کشتند و نه بر دار آویختند؛ لکن امر بر آن‌ها مشتبه شد. و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می‏کنند و قطعاً او را نکشتند.»

به هر حضرت عیسی بن مریم علیه السلام سال‌ها قبل از میلاد رسول اسلام صلی‌الله علیه و آله زندگی می‌کرده و در زمان میلاد و بعثت نبی مکرم اسلام هیچ پیامبری نبوده است.

او را هنگامی به رسالت فرستاد که در جهان رسولانی نبودند

غیر از پیامبران اولوالعزم چطور؟ آیا در زمان مبعث رسول خدا صلی‌الله علیه و آله پیامبری که اولوالعزم نبوده و صاحب شریعت نباشد، زندگی می‌کرده؟

برای پیدا کردن جواب این سؤال خوب است به احادیث مراجعه کنیم. در یکی از خطبه‌های نهج البلاغه از حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می‌خوانیم که بعثت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله، عظمت این ماجرا و منت و لطفی که از جانب این رویداد مهم خدای متعال بر بنده‌های خود گذاشته را یاد کرده‌اند.

آن حضرت در ضمن فرمایشات خود فرموده‌اند که: «أَرْسَلَهُ عَلَی حِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ؛ او را هنگامی به رسالت فرستاد که در جهان رسولانی نبودند.» فتره وحی به دوران میان دو پیامبر گفته می‌شود که در این مدت هیچ وحی از سوی خدا بر پیامبری ارسال نشده است. در این دوره وحی قطع شده بود تا اینکه آن حضرت به نبوت رسیدند.

و در ادامه اشاره می‌کنند که: «زمانی دراز بود که مردم به خواب رفته بودند. فتنه‌ها سربرداشته و کارها نابسامان بود. آتش جنگ‌ها شعله می‌کشید، روشنایی از جهان رخت بربسته و فریب و نادرستی آشکار گردیده بود. جهان به باغی می‌مانست که برگ درختانش به زردی گراییده بود و کس از آن امید ثمره‌ای نداشت. آبش فروکش کرده بود. پرچم‌های هدایت کهنه و فرسوده گشته و رایات ضلالت پدیدار شده بود. دنیا در آن روزگاران بر مردمش چهره دژم کرده بود و بر خواستاران خود ترشروی گشته بود. میوه‌اش فتنه بود و طعامش مردار. در درون وحشت نهفته داشت و از بیرون شمشیر ستم آخته.»

این بیان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نشان می‌دهد که در زمان بعثت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله هیچ پیامبری نبوده و آن حضرت در شرایطی به نبوت مبعوث شدند که مردم در گمراهی جهل فرو رفته بود.

نبوت در شرایط نیاز شدید انسان به هدایت

بر این اساس نبی مکرم اسلام در دورانی به پیغمبری مبعوث شدند که مدت‌ها از زمان ابلاغ وحی بر پیامبر قبلی می‌گذشت و مردم به شدت نیاز به هدایت داشتند. در عین حال ادیان دیگر هم دچار تحریف شده بودند. یعنی اگر از بقایای تعلیمات حضرت عیسی و موسی علیهما السلام وجود داشت، همگی دچار تحریف شده بودند و اصل حقیقت دین و بندگی خدا نیاز به بازخوانی و یادآوری دوباره داشت. تا اینکه پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله کامل‌ترین و جامع‌ترین دین را از سوی خداوند متعال برای انسان‌ها در طول تاریخ ابلاغ فرمودند.

تأثیر مبعث بر جهل و خرافات مردم

در تاریخ صدر اسلام عنوان شده که قبل از بعثت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله، جامعه آن دوران دچار خرافات و انحرافاتی بود. به عنوان مثال نوزادان دختر را زنده به گور می‌کردند. تأثیر مبعث بر هدایت مردم در آن دوران چه اندازه بود؟

در اثر بعثت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله و برقرار حکومت اسلامی از سوی آن حضرت، انقلاب بزرگی در آداب و رسوم مردم آن دوران در شبه جزیره عربستان به وجود آمد که بعدها در اثر تلاش ائمه اطهار علیهم السلام در سرزمین‌های دیگر هم گسترش پیدا کرد. تصور ابتدایی این است که در اثر آموزه‌های اسلامی رسول گرامی صلی‌الله علیه و آله، مردمی که قبلاً بت‌ها را به عنوان معبود انتخاب کرده بودند و مجسمه‌هایی که با سنگ و چوب درست کرده بودند را ستایش می‌کردند، بعد از مبعث به خداپرستی روی آوردند و خدای یکتا را شناختند. این مطلب صحیح است اما در اثر این خداپرستی انقلاب فرهنگی در نوع زندگی، تفکرات، آداب و رسوم و کل زندگی و اندیشه‌های مردم ایجاد شد که حتی نظام حکومتی آن‌ها را تغییر داد.

در اثر این تحولات، آداب و رسوم جاهلی و خرافاتی که میان مردم رواج داشت، به همت و هدایت پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله از بین رفت و آداب دوستی، صلح و رحمت در سایه خداپرستی و رسوم اسلامی میان آن‌ها رواج پیدا کرد.

در این شرایط، آیا بعد از بعثت نبی مکرم اسلام هیچ خرافات و انحرافی از گذشته در بین مردم باقی نماند؟

از آنجا که مردم کج‌فکر و کج‌اندیش در همه طول تاریخ زندگی می‌کرده‌اند، در آن دوران هم در اثر کج‌فکری و غرض‌ورزی‌های عده‌ای بقایایی از اندیشه‌های انحرافی که بین عده‌ای نهادینه شده بود، باقی ماند. چراکه عمر پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله کفاف آن را نداد که همه این آداب غلط را به طور ریشه‌ای از بین ببرند. به این ترتیب است که بعد از رحلت آن بزرگوار شاهد بروز و ظهور انحرافات دوباره‌ای در فرهنگ مردم تاریخ هستیم.

ریشه اصلی انحرافات

دلیل اصلی این انحرافات چه بود که حتی بعد از بعثت رسول اسلام صلی‌الله علیه و آله هم شاهد باقی ماندن آن‌ها هستیم؟

اصل این انحرافات تعصب‌های قبیله‌ای بود و هر کس قبیله و طایفه خود را از دیگران برتر و بالاتر می‌دانست. در عین حال عشق و علاقه به اموال دنیا و دل‌بستگی‌های مادی دلیل دیگری بود که گروهی از مردم را از رفتن در راه حق منصرف می‌کرد. آن‌ها ترجیح می‌دادند برای بهره بردن بیتش را اموال و ثروت دنیایی، گمراه باشند و از حق پیروی نکنند.

رسول خدا صلی‌الله علیه و آله بارها و با شدت با نظام برده‌داری مخالفت و مبارزه می‌کردند، اما گروهی از مردم ثروتمند با این منش آن حضرت و این دستور اسلامی مخالف بودند چون زنان و مردانی را به عنوان برده در اختیار می‌گرفتند و بدون پرداخت هزینه‌ای از آن‌ها استفاده می‌کردند.

در عین حال آن‌ها پیوندهای خویشاوندی خود را آن‌قدر مهم می‌دانستند که قبیله خود را از دیگران برتر و ممتاز محسوب می‌کردند. به همین دلیل جنگ‌های قبیله‌ای و ریشه‌داری میان مردم آن زمان در می‌گرفت و هر کسی در پی برتر معرفی کردن خویشاوندان خودش بود.

در این شرایط بود که رسول گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله به جای نژاد و قبیله مشترک، ایمان و دین مشترک را ملاک دوستی و برادری افراد معرفی کردند و به این ترتیب بین همه مسلمانان دوستی و رأفت ایجاد شد. چنانکه خدای متعال می‌فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ؛ به درستی که مؤمنان برادر یکدیگر هستند.» به این صورت آن حضرت میان آن‌ها صلح و برادری ایجاد کردند.

منبع: تسنیم

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا سال جهش تولید مبعث یهودیان بعثت نهج البلاغه پیامبر اسلام نبی مکرم اسلام علیه السلام آداب و رسوم خدای متعال رسول گرامی رسول اسلام سوی خدا حضرت عیسی ایجاد شد آن دوران آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۴۳۸۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی برابر با زیارت امام حسین (ع) است؟

حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، کارشناس مذهبی درمورد عظمت زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه بیان کرد: مهم‏ترین نشانه عظمت معنوى و مقامات باطنى حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه، برابرى فضیلت زیارت مزار آن بزرگوار، با فضیلت زیارت سیّد الشهدا است.

شیخ المحدّثین، صدوق؛ از محمّد بن یحیى عطّار - که یکى از اهالى رى است - این‌گونه نقل کرده است که خدمت امام هادى علیه السلام رسیدم. ایشان فرمودند: «کجا بودى؟».

گفتم: حسین بن على علیه السلام را زیارت کردم. امام هادى علیه السلام فرمودند:

«أما إنَّک لَوزُرتَ قَبرَ عَبدِ العَظیمِ عِندَکُم کُنتَ کَمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِىٍّ.» «بدان که اگر قبر عبد العظیم را در شهر خودتان زیارت کنى، مانند کسى هستى که حسین بن على را زیارت کرده باشد.»

معنای برابرى زیارت حضرت عبد العظیم حسنی (ع) با زیارت حرم حضرت سید الشهدا (ع)

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: مسئله این است که آیا بر اساس حدیثِ یاد شده، زیارت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه به طور مطلق مى‏تواند جایگزین زیارت امام حسین علیه السلام شود و یا در شرایط خاصى، از چنین فضیلتى برخوردار است؟ 

بى‏‌تردید، مقصود امام هادى علیه السلام در حدیث یاد شده، این نیست که از فضایل زیارت امام حسین علیه السلام بکاهند و یا در بیان فضیلت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه مبالغه نمایند.

بنابراین، در پاسخ به سؤالى که مطرح شد، مى‏توان گفت: برابرى فضیلت زیارت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه و امام حسین علیه السلام مقید است به فضاى سیاسى ویژه‏اى که پیروان اهل بیت علیه السلام در آن مقطع تاریخى زندگى مى‏کردند. زیرا زمانى بود که اختناق شدیدى جهان اسلام را فرا گرفته بود و جامعه تشیّع در دوران زمامدارى افرادى مانند: متوکّل، مُعتَز و معتمد عباسى، سخت‏ترین دوران‏هاى تاریخىِ خود را سپرى مى‏‌کرد.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی گفت: در چنین شرایطى، امام هادى علیه السلام به منظور پیشگیرى از خطرهایى که از طرف حکومت‏هاى وقت، شیعیان را تهدید مى‏کرد، فضیلت زیارت حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام را با زیارت امام حسین علیه السلام برابر دانسته اند. به تعبیرى روشن‏تر، زیارت حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام براى کسانى که آمادگى خطرپذیرى براى زیارت امام حسین علیه السلام را داشته باشند، پاداشى معادل زیارت آن حضرت علیه‌السلام را دارد و حرم حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام شعبه‏اى از حرم سید الشهدا علیه السلام است و این خود، فضیلتى بزرگ و حاکى از جایگاه بلند حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه نزد اهل بیت علیه السلام و عظمت معنوى ایشان است.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: برابرى فضیلت زیارت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه با زیارت سید و سالار شهیدان علیه السلام هر چند در شرایط ویژه، بى‏تردید بدون حکمت نیست و شاید نتوان به حکمت آن پى برد؛ لیکن راز و رمز این فضیلت بزرگ را باید در شخصیت علمى، عملى و جهادى آن بزرگوار، جستجو کرد.

در میان امامزادگان، شخصیت‏هاى بزرگى وجود دارند؛ امّا در باره هیچ یک از آنها نقل نشده و حداقل به ما نرسیده است که زیارتش با زیارت حضرت سید الشهدا علیه السلام برابرى کند.

عرضه دین بر امام هادی علیه‌السلام 

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی اظهار کرد: این احادیث بیانگر عظمت والای حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه است ولی نکته‌ای که در زندگی ایشان بسیار جای تأمل و دقت نظر دارد این است که روزی این «امام زاده مجتهد محدث کبیر» به محضر امام هادى علیه وآله رسید. 

وقتى نگاه ایشان افتاد، فرمودنذ: «مَرحَباً بِکَ یا أبَا القاسِمِ! أنتَ وَلِیُّنا حَقّاً» «خوش آمدى، اى ابوالقاسم! تو حقیقتاً دوست ما هستى».

گفتم: اى پسر رسول خدا! مایلم دینم را به شما عرضه کنم، اگر مورد پسند بود، بر آن ثابت باشم تا خداوند عزوجل را ملاقات کنم.

امام علیه السلام فرمودند: «اى ابو القاسم، عرضه کن»؛ و بعد حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام همچون طفلی که به مکتب رفته باشند به محضر امام علیه السلام نشستند و به عقاید خویش درباره اصول و فروع دین پرداختند. 

گفتارش که تمام شد. در این هنگام، امام هادى علیه السلام فرمودند «اى ابوالقاسم! به خدا سوگند، این [عقاید]، دین خداست که آن را براى بندگانش برگزیده است. پس بر آن، ثابت قدم باشید.

خداوند، تو را بر عقیده ثابت در زندگى دنیا و آخرت پایدار بدارند!». 

به کارشناس دینی مراجعه کنیم

این کارشناس مذهبی یادآور شد: ‏ این کار یعنى مراجعه به کارشناسان دین که ریشه قرآنى دارد. 

خداوند متعال در دو آیه، مردم را به آنان ارجاع فرموده اند: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؛» «اگر نمى‏دانید، از آگاهان بپرسید.»

حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه از نظر علمى، یکى از بزرگ‏ترین محدّثان و فقها بوده و از نظر سنّى، تقریباً دو برابر امام هادی علیه‌السلام سن داشته اند. اما می‌خواهند به ما بیاموزند که‌ای انسان به علم خود و به اصطلاح، به چند کلمه مغرور نشو. لذا، شایسته است وقتى انسان دیندار به محضر دین‏شناس بالاتر از خود مى‏رسد، براى تأیید و یا تکمیل معارف دینى خود اقدام نماید.

این بهره‏‌گیرى از نظریه کارشناسان دینى، زمینه‏ساز ثبات و پایدارى انسان در دیندارى است.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت