به نقل از «خبرگزاری برنا»

این مرد 6 زن و 54 فرزند دارد!+ عکس

تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۸۱۱۸۶

یک راننده کامیون 70 ساله پاکستانی دارای 6 همسر و پدر 54 بچه است،وی 12 نفر از فرزندانش را به دلایل مختلف از دست داده و در حال حاضر 22 فرزند پسر و 20 دختر دارد.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ ماجرایی که در این بخش می خوانید زندگی راننده کامیونی را روایت می کند که بسیار جالب و خواندنی می باشد.

عبدالمجید مِنگال یک پیرمرد 70 ساله پاکستانی است که همراه با 42 دختر و پسر از 54 فرزند خود در شهر کویته پاکستان زندگی می کند و شغل او نیز رانندگی کامیون است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی 12 نفر از فرزندانش را به دلایل مختلف از دست داده و در حال حاضر 22 فرزند پسر و 20 دختر دارد.

عبدالمجید می گوید: در دوران جوانی بسیار سرحال بودم و می توانستم برای رفاه خانواده ام سخت تلاش کنم به همین دلیل زن های متعددی گرفتم ولی متاسفانه رفته رفته برخی از فرزندانم را به علت بیماری و فقر از دست دادم. من هنوز هم سخت کار می کنم و توانسته ام شرایط لازم برای تحصیل پسران ارشدم فراهم کنم. اما دیگر پیر شده ام و نشاط جوانی ام را ندارم.

عبدالمجید در سن 18 سالگی برای اولین بار ازدواج کرد ولی از آن زمان تاکنون 5 بار دیگر نیز ازدواج کرده بدون این که از زنان قبلی اش جدا شود. وی علاوه بر این که در این مدت 12 فرزند خود را از دست داده شاهد مرگ دو تن از زنانش نیز بوده است.

وی در این مورد چنین می گوید: آن ها شیر کافی برای خوردن نداشتند و من نیز از عهده هزینه سنگین آن ها بر نمی آمدم در نتیجه تعدادی از آنان فوت کردند. یکی از همسرانم هنگام وضع حمل همراه با بچه مرد. او مریض بود و چون ما پولی نداشتیم نتوانستیم کاری بکنیم و او مرد. من در آن دوره فقیر و بیکار بودم.

عبدالمجید تمام عمرش را راننده کامیون بوده و ماهی بین 15٫000 تا 25٫000 روپیه پاکستانی (115 تا 192 دلار) درآمد دارد. پسر بزرگ او عبدالباری منگال نام دارد که 32 ساله و او نیز مانند پدرش برای تامین مخارج خانواده به شغل رانندگی کامیون روی آورده است. عبدالمجید و پسر ارشدش تنها اعضای خانواده او هستند که کار می‌کنند. درآمد آن ها به سختی کفاف سیر کردن شکم 54 عضو خانواده را می دهد.

این خانواده پرجمعیت در یک خانه 7 اتاقه زندگی می‌کنند و بچه‌ها هر کدام در اتاق مادر خودشان می‌خوابند. مردان پاکستانی بر اساس قوانین دین اسلام اجازه دارند تا 4 زن نیز بگیرند اما برای این کار باید رضایت زنان دیگر را جلب نمایند. با این وجود فعالان حقوق بشر بر این باورند که در خانواده هایی این چنین کودکان و زنان بیشترین آسیب را می بینند.

اما عبدالمجید می‌گوید با تقسیم کردن وقت خود در میان فرزندان و همسرانش و برقراری عدالت در بین آن‌ها توانسته علاقه آن‌ها را به خود در این سالیان دراز حفظ کند. اکثریت فرزندان او زیر 10 سال سن دارند و کوچک‌ترین فرزند او نیز یک دختر 2 ساله به نام بی بی زینب است. او ادعا می‌کند که زندگی خانواده پرجمعیت او کاملا طبیعی پیش می رود.

خانواده او بیشتر روزها را مجبورند غذاهای گیاهی یا دال (سوپی تهیه شده از حبوبات) همراه با برنج بخورند. اما در مراسم خاصی مانند اعیاد مسلمانان وی 3 بزغاله می‌خرد و خانواده در کنار هم جشن می‌گیرند. عبدالمجید در این باره می گوید: ما معمولا هر وعده مقداری سوپ دال، سبزیجات و در حدود 100 عدد نان روتی (roti) می خوریم. غذای ما همین است. اما یک جوری با این شرایط کنار می آییم. لباس خوب گران است و ما مجبوریم برای لباس بچه ها 4 تا 5 تخته پارچه بخریم و با آن ها لباس بدوزیم.

عبدالمجید تصدیق می کند 10 فرزندش به مدرسه نمی روند زیرا او توان تامین هزینه های آنان را ندارد. وی در این باره چنین می گوید: من سخت کار می کردم تا بچه هایم بتوانند به مدرسه بروند. پسران بزرگترم سخت در تلاشند که کاری پیدا کنند. آن‌ها تحصیلات‌شان را تمام کرده‌اند اما بیکارند. من برای تحصیل آن‌ها سخت تلاش کردم اما تلاش‌هایم بی نتیجه بوده است چون آن‌ها بیکار مانده‌اند. دعا می‌کنم که هر چه زودتر کاری پیدا کنند.

عبدالمجید در حالی که پیر شده و توانایی سابق را ندارد اما از درخواست برای کمک های مالی از طرف دولت نیز خودداری می کند. وی ادامه می دهد: بالاخره راهی برای بزرگ کردن بچه ها پیدا می کنیم.

در حال حاضر جمعیت پاکستان 194٫9 میلیون نفر تخمین زده می شود و این کشور یکی از بالاترین نرخ‌های زادوولد را در آسیای جنوبی دارد.

انتشار این مطلب جهت سرگرمی مخاطبین خبرگزاری برنا در خروجی این سایت بارگذاری شده است.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: ازدواج زن مرد بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۸۱۱۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به بهانه کاهش نرخ زاد و ولد در ایران/ چرا زنان ایرانی میلی به فرزندآوری ندارند؟

 عصرایران ؛ خدیجه غبیشاوی - سیاست فرزندآوری در ایران با شکست مواجه شده است. آمار ارایه شده از سوی سازمان ثبت احوال کشور نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۲ بیش از ۱۷ هزار فرزند کمتر از سال ۱۴۰۱ در ایران به دنیا آمده است. این آمار را مرکز رصد جمعیت کشور اعلام کرده و گفته که بر اساس آمار موجود در سال ۱۴۰۲، تعداد یک میلیون و ۵۷ هزار و ۹۴۸ ولادت در کشور به ثبت رسیده است. این در حالی است که این رقم در سال ۱۴۰۱ حدود 17 هزار نوزاد بیشتر بوده است.

اما چرا با وجود اینکه مجلس شورای اسلامی در سال 1402 قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده را تصویب کرده و آنطور که دبیر ستاد ملی جمعیت در آذرماه 1402 از اختصاص 30 درصد از بودجه های حمایتی در جهت فرزندآوری و ازدواج، خبر داده بود، امامان جمعه خطبه های خود را به تاکید بر اهمیت فرزندآوری اختصاص داده بودند، زنان ایرانی میلی به فرزندآوری ندارند؟ پاسخ این سوال آیینه تمام قد وضعیت کنونی در کشور است.

کاهش نرخ زاد و ولد اگرچه امری جهانی است و سازمان ملل نیز در سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی کرده بود باروری جهانی تا سال ۲۰۵۰ به ۲.۱ تولد به ازای هر زن کاهش می‌یابد، اما ضرورت دارد دلایل و ریشه های آن در ایران به طور جداگانه و ناظر به شرایط حال حاضر کشور مورد بررسی قرار بگیرد. کشوری که به گفته کارشناسان، سریعترین کاهش نرخ باروری را در جهان دارد.

از دیدگاه جامعه شناختی، زنان ایرانی در این امر به دو بخش قابل تفکیک هستند، دسته اول زنانی که از روی غریضه وسنت اقدام به فرزندآوری می کنند و مانع چندان مهمی در راه تحقق این امر برای خود نمی بینند و دسته دوم که اگر نخواهند تماما قید بچه دار شدن را بزنند، به یک فرزند و نهایتا دو فرزند اکتفا می کنند و روشن است که در این نوشتار، همانند مسئولان و سیاست گذاران، دلایل کاهش میل به فرزندآوری در دسته دوم را مورد بررسی قرار داده ایم. گروهی از زنان که غالبا تحصیلات دانشگاهی دارند، مطالبه گری را در جامعه آموخته اند، به فضای مجازی، کتاب و قانون دسترسی دارند.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی از تاثیر مشکلات اقتصادی و معیشتی بر کاهش تمایل ایرانیان به فرزندآوری یا داشتن فرزندان زیاد منتشر شده است. بسیاری از زنان معتقدند که در شرایط اقتصادی امروز کشور با تورم بالای 40 درصد، فرزندآوری ظلم در حق فرزند است و این کار را نشانه بی مسولیتی پدر و مادری می دانند که با علم نسبت به وضعیت اقتصادی خود و همچنین اوضاع نابسامان اقتصادی در کشور، دلار 65 هزار تومان و گوشت کیلویی 700 هزار تومان، اقدام به فرزندآوری می کنند.

این بخشی از گفته های دوستانی است که می بینم و می شنوم. نگار، 30 ساله می گوید، "بچه بیارم که مثل خودم عقده ی سفر خوب به دلش بمونه." علیرضا 28 ساله نیز معتقد است:" عاشق بچه ام، اما وقتی نمیتونم هزینه هاشو بدم و شکمش و سیر کنم، اصلا چرا باید به این دنیا بیارمش؟"

اما این همه ماجرا نیست و موانع فرزندآوری به مشکلات اقتصادی و معیشتی محدود نمی شود چرا که کاهش زاد و ولد در میان قشر مرفه جامعه نیز امری ملموس است و کارشناسان از آن به عنوان چرخش فرهنگی یاد می کنند. این چرخش فرهنگی علاوه بر موضوعاتی چون تغییر الگوهای فکری، می تواند ناظر به مسائل فرهنگی و البته قوانین حال حاضر کشور در خصوص مسائل مرتبط با زنان و خانواده نیز باشد.

مهسا 33 ساله هم بر این باور است که "چرا باید بچه دار بشم وقتی بر اساس قانون صاحب فرزندم نیستم و حتی اسم من در اوراق هویتی او درج نمی شود، حق ثبت نام بچه ام در مدرسه را ندارم، حق حضانت ندارم..." شبنم 35 ساله می گوید "اگر دختر دار شدم چی؟ اگر نخواست حجاب بر سر بگذارد چی؟ من به کشورهای مختلف اسلامی سفر کرده ام و در هیچ کدام حجاب الزامی و قانونی نیست، شرایط مهاجرت را هم ندارم، چه جوابی به دخترم بدهم؟" لیلا 39 ساله هم می گوید" تا به امروز ازدواج نکردم، برای فریز تخمک به مراکز مختلف مراجعه کردم و به من گفتند چون هنوز باکره هستم بدون اجازه پدر امکان این عمل را ندارم، من اینقدر مستقلم که حتی با خانواده ام زندگی هم نمی کنم حالا باید برای انجام این عمل اجازه پدرم را داشته باشم، چرا؟"

تشویق به فرزنداوری البته در سایه قوانین سفت و سخت حتی در همین زمینه انجام می شود، زنان در ایران حتی حق تصمیم گیری برای نوع زایمان خود را هم ندارند و اگر بخواهند به صورت سزارین فرزند خود را به دنیا بیاورند، قانون از آنها حمایت نمی کند. نگارنده پنج ماه پیش با درد زودتر از موعد زایمان با در اختیار داشتن بیمه تکمیلی به یک بیمارستان خصوصی در تهران مراجعه کرد و این پاسخ را شنید، "بچه اول باید طبیعی به دنیا بیاد در غیر این صورت بیمه هزینه عمل سزارین را تقبل نمی کند."

بیمارستان و بیمه های تکمیلی برای نوع زایمان زنان ایرانی باید تعیین می کنند، قانون حق ولایت مادر بر فرزند را نمی پذیرد، زن ایرانی پس از بارداری و زایمان امنیت شغلی ندارد و ...خلاصه نه قانون زن ایرانی را دوست دارد و نه فرهنگ. مسئولان نیز گمان می کنند سیاست های فرزندآوری مانند مسابقه فوتبال است که وعده پاداش و زمین و خودرو بدهند و زنان هم لبیک بگویند. زن ایرانی امروز خسته از بی کفایتی ها، به تنها چیزی که فکر نمی کند، شاید آرزوهای بر باد رفته اش، ازدواج و فرزندآوری است؛ ایران مانده و سریعترین کاهش نرخ تولد در جهان.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: تهران رکورددار چند قلوزایی در سال گذشته صدور شناسنامه هوشمند شد حـذف کودکان مهاجر از سلامت