به نقل از «فارس»

جدا سازی اجتماعی و غربالگری عمومی 2 رویکرد مدیریت بحران کرونا است

تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۸۹۵۸۵

معاون کل وزارت بهداشت گفت: رویکرد فاصله اجتماعی و غربالگری غیر حضوری برای شناسائی افراد علامت دار، پی گیری، تشخیص، جداسازی و درمان افراد مبتلا و شناسائی و مراقبت از اطرافیان بیماران مهمترین رویکرد نظام سلامت برای کاهش تبعات این همه گیری است.

به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، ایرج حریرچی معاون کل وزارت بهداشت در جلسه‌ای در استانداری سیستان و بلوچستان اظهار داشت: بخشی از عقب افتادگی های استان در زمینه زیر ساخت های توسعه و از جمله بخش بهداشت و درمان جبران شده و برای  کاهش بیشتر فاصله استان با نقاط برخوردار کشور همچنان باید تلاش و سرمایه گذاری کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اذعان کرد: اگر در سال 1392 به ما می‌گفتند که تمام مراکز جامع خدمات سلامت شهری و روستائی استان پزشک داشته باشند و یا باید در استان 170 تخت مراقبت ویژه داشته باشیم بیشتر شبیه به رویا و آرزو بود امّا خوشبختانه الان تمام این اتفاقات محقق شده است.

قائم مقام وزیر بهداشت گفت: بخش درمان در انتهای زنجیره ابتلاء به کرونا قرار دارد و در صورت ابتلاء گسترده، تعدادی مرگ و میر خواهیم داشت و به همین دلیل لازم است تا توجه بیشتری به موضوع پیشگیری و قطع چرخه انتقال بیماری داشته باشیم. 

وی ادامه داد: اگر منابع محدود اجتماعی، انسانی و مادی خود را صرفا به بخش درمان معطوف نمائیم آسیب های سنگینی را متحمل می شویم و این در حالی است که اگر همان منابع را صرف قطع چرخه انتقال ویروس در جامعه کنیم و با تغییر در سبک زندگی اجتماعی میزان ابتلاء را کاهش دهیم میزان تاثیر گذاری اقدامات خود را چند صد برابر خواهیم کرد.

حریرچی گفت: ما نمی توانیم به صورت منفعلانه منتظر ایجاد ایمنی نسبی همگانی بعد از گرفتار شدن 70 تا 80 درصد از جمعیت باشیم چون در این صورت تبعات انسانی و خسارت های اقتصادی اجتماعی زیادی را متحمل خواهیم شد  , برای موفقیّت در اجرای جداسازی اجتماعی نیاز به مداخلات جدّی با محوریت دستگاه های اجرائی و با مشارکت عمومی همه شهروندان داریم.

وی ادامه داد: در شرایطی که ویروس کووید-19 به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود و تا کنون منجر به مرگ بیش از 2000 نفر از هموطنانمان شده است، برگزاری مراسم عروسی و مسافرت نوروزی و دید و بازدید عید هیچ توجیه عقلی و منطقی ندارد و باید آموزش و اطلاع رسانی عمومی را به شکلی انجام دهیم که مردم حتی در صف نانوائی هم با فاصله حداقل یک و نیم متر از هم بایستند.  

وی گفت: با وجود بروز 11 مورد مرگ در بین افراد کرونا مثبت در استان سیستان و بلوچستان شرایط به گونه ایست که اگر به همین شکل در ارائه خدمات پیشگیرانه و درمانی، مدیریت متمرکز استانی و همکاری مردم پیش برویم آسیب های کمتری را خواهیم دی، این در حالی است که اگر فاصله گذاری اجتماعی از سوی مردم رعایت نشود، مسافرت ها ادامه یابد، موضوع بیماریابی و جداسازی بیماران به درستی انجام نگردد و یا مدیریت گذرگاه های مرزی به درستی انجام نشود مردم استان با مشکلات متعددی رو برو خواهند شد و حتی سلامت عمومی کشور هم تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و این موضوع در صورت وقوع همه گیری در کشورهای همسایه جدّی تر خواهد شد.

حریرچی یاد آور شد: موضوع دومی که باید با جدیّت توسط مجموعه اجرائی استان مورد توجه قرار گیرد جداسازی بیماران است. با توجه به اینکه بیماران تا 14 روز پس از شروع درمان قدرت آلودگی کنندگی دارند موضوع جداسازی این افراد از سایر اعضاء جامعه و خانواده حتما باید رعایت شود و چون تعداد کمی از خانواده ها شرایط رعایت کامل این جداسازی را در منازل خودشان دارند، راه‌اندازی نقاهتگاه های غیر بیمارستانی نقش شایان توجهی در حفاظت از سلامت اعضاء خانواده و قطع چرخه انتقال ویروس در جامعه داردو  علاوه بر این ردیابی ارتباطات افراد مبتلاء و شناسائی کسانی که به دلیل ارتباط با این افراد در معرض خطر هستند نیز از دیگر اقداماتی است که می تواند به پیشگیری از بروز موارد جدید در جامعه کمک کند و در واقع قرنطینه واقعی نیز همین پی گیری و شناسائی افراد مبتلا و یا در معرض خطر آلودگی است.

انتهای پیام/3139

منبع: فارس

کلیدواژه: وزارت بهداشت مدیریت بحران سلامت غربالگری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۸۹۵۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی سخت است آیا فلسفه می‌تواند کمک کند؟

فرارو- کی رن ستیا، استاد فلسفه در دانشگاه‌ام آی تی در کمبریج در ماساچوست است. عمده فعالیت‌های فلسفی او در زمینه اخلاق، معرفت‌شناسی و فلسفه ذهن هستند. از ستیا کتاب «راهنمای مواجهه فلسفی با میانسالی» با ترجمه «سینا بحیرایی» توسط انتشارات «مهرگان خرد» به زبان فارسی چاپ شده است. تازه‌ترین کتاب او «زندگی سخت است» نام دارد و با مضمونی فلسفی دارای فصولی در مورد ناتوانی، تنهایی، اندوه، شکست، بی‌عدالتی، پوچی و امید است. این کتاب به عنوان یکی از بهترین کتاب‌های معرفی شده از سوی نشریه «نیویورکر» در سال ۲۰۲۲ میلادی انتخاب شده است. از دیگر کتاب‌های او می‌توان به «شناخت درست از غلط» (انتشارات آکسفورد، ۲۰۱۲ میلادی) و «دلایل بدون عقل گرایی» (انتشارات دانشگاه پرینستون، ۲۰۰۷ میلادی) اشاره کرد.

به گزارش فرارو به نقل از وُکس، فلسفه چیست؟ این یک پرسش قدیمی است شاید یکی از قدیمی‌ترین پرسش‌ها در تاریخ فلسفه و هرگز یک پاسخ متفق القول درباره آن وجود نداشته است. برخی از افراد فکر می‌کنند هدف فلسفه این است که دنیا را معنا کند تا نشان دهد چگونه همه چیز به یکدیگر پیوند خورده است. برای عده‌ای دیگر فلسفه ابزاری عملی است که باید به ما بگوید چگونه زندگی کنیم. اگر شما در اردوگاه دوم قرار دارید پس منصفانه است که بگویم فلسفه را نوعی خودیاری قلمداد می‌کنید. این یک سنت فکری است که دست کم از لحاظ نظری می‌تواند شما را به سوی زندگی‌ای بهتر یا چیزی شبیه به آن راهنمایی کند.

من در کتاب خود تحت عنوان "راهنمای مواجهه فلسفی با میانسالی" نشان داده ام که فلسفه می‌تواند به ما در مواجهه با مشکلات عینی زندگی و روزمره و دست و پنجه نرم کردن با آن کمک کند.

من در کتاب ام نوشته ام "زندگی سخت است". آیا فلسفه زندگی می‌تواند در این سه واژه خلاصه شود به گمان ام می‌تواند. فیسلوفان عصر باستان مانند افلاطون و ارسطو در مورد زندگی ایده آل می‌اندیشیدند و سعی می‌کردند نقشه‌ای برای آن ارائه دهند. این می‌تواند غیر واقع بینانه و هم به نوعی خود تنبیه کننده باشد. اغلب راه درست برای نزدیک شدن به زندگی ایده آل این است که فکر کنید: "این در دسترس نیست. من نباید خود را بخاطر این واقعیت که در دسترس نیست سرزنش کنم". واقعیت آن است که خوب زندگی کردن یا تا آنجا که می‌توانید خوب زندگی کردن مربوط به مواجهه با روش‌هایی است که در آن زندگی سخت است.

بحران میانسالی یکی از آن پدیده‌های فرهنگی است که تاریخ پیدایش خاصی دارد. "الیوت ژاک" روانکاو کانادایی در سال ۱۹۶۵ میلادی مقاله‌ای با عنوان "مرگ و بحران میانسالی" و منشاء اصطلاح بحران میانسالی از آنجاست. ژاک به بیماران و زندگی هنرمندانی که بحران‌های خلاقانه میانسالی را تجربه کرده بودند نگاه می‌کرد. آنان اکثرا در دهه سوم عمرشان به سر می‌بردند و این موضوع واقعا با کلیشه بحران میانسالی امروزی سازگاری ندارد. تغییری در طرز فکر مردم در مورد بحران میانسالی ایجاد شده است. اکنون ایده این است که رضایت از زندگی افراد به شکل U با شیب ملایمی است که اساسا حتی اگر یک بحران نباشد افراد در دهه چهارم عمر خود در پایین‌ترین سطح آن شیب قرار دارند. این موضوع برای زنان و مردان صدق می‌کند و در سراسر جهان به درجات مختلف صدق می‌کند و بسیار فراگیر است. بنابراین، وقتی افرادی مثل من در مورد بحران میانسالی صحبت می‌کنند چیزی که واقعا در ذهن دارند بیش‌تر شبیه یک بیماری میانسالی است ممکن است به سطح بحران نرسد، اما به نظر می‌رسد چیزی به طور مشخص در مورد یافتن معنا و جهت گیری در این دوره میانسالی چالش برانگیز است.

بسیاری از موارد درباره بحران میانسالی وجود دارد. برخی در آن مقطع به گذشته نگاه می‌کنند و احساس پشیمانی می‌کنند. همیشه این حس وجود دارد که گزینه‌های شما محدود شده اند. این احساس وجود خواهد داشت که پیش‌تر فرصت‌هایی باز برای شما وجود داشتند و انواع مختلفی از زندگی وجود داشند که واقعا برای تان جذاب بودند، اما اکنون به روشی واضح، مادی و عینی نمی‌توانید با آن‌ها زندگی کنید. هم چنین این پشیمانی وجود دارد که همه چیز در زندگی شما اشتباه پیش رفته است شما اشتباه کرده اید اتفاقات بدی رخ داده و اکنون پروژه این است:"چگونه بقیه عمرم را در این شرایط ناقص زندگی کنم"؟ زندگی رویایی برای بسیاری از ما گزینه‌ای خارج شده از دسترس قلمداد می‌شود.

افراد هم چنین این احساس را دارند که بخش عمده زندگی درگیر روزمرگی است. به جای چیز‌هایی که زندگی را با ارزش به نظر می‌رسانند فقط یکی پس از دیگری درگیر روزمرگی هستیم. سپس مرگ به نظر می‌رسد که در فاصله‌ای قرار دارد که می‌توانید آن را با عباراتی که واقعا قابل درک هستند اندازه گیری کنید. شما این حس را خواهید داشت که یک دهه چگونه است و در بهترین حالت صرفا سه تا چهار دهه باقی مانده پیش روی تان خواهد داشت.

بخشی از احساس از دست دادن به چیزی مربوط می‌شود که فیلسوفان آن را "ارزش‌های غیر قابل مقایسه" می‌نامند. این ایده که اگر بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار انتخاب کنید و ۱۰۰ دلار را بگیرید لحظه‌ای پشیمان نمی‌شوید. اما اگر بین رفتن به کنسرت یا ماندن در خانه و گذراندن وقت با فرزندتان یکی را انتخاب کنید در هر صورت چیزی غیر قابل جایگزین را از دست خواهید داد.

یکی از چیز‌هایی که ما در میانسالی تجربه می‌کنیم انواع زندگی‌هایی است که نمی‌توانیم زندگی کنیم که با زندگی ما متفاوت است و هیچ جبرانی واقعی برای آن وجود ندارد و این می‌تواند بسیار دردناک باشد. فکر این که "من می‌توانستم زندگی بهتری داشته باشم همه چیز می‌توانست برای من بهتر پیش برود" تقریبا همیشه وسوسه انگیز است، اما می‌توانید این گونه فکر کنید که اگر هرگز فرزند فعلی تان را نداشتید با افراد فعلی‌ای که دوست هستید ملاقات نمی‌کردید، اما واقعیت آن است که در غیر این صورت یعنی در صورت نداشتن فرزند چند دوست دیگر داشتید که عالی بودند.

نقطه شروع آن است که با سختی‌ها بنشینیم و آن‌ها را تصدیق کنیم و سپس برای درک آن چه واقعا در حال رخ دادن است تلاش کنیم و ویژگی آن را واقعا توصیف کنیم. این با نوعی روش شناسی فلسفی مرتبط است که من آن را پذیرفته ام. بین توصیف ادبی و انسانی پدیده‌هایی مانند غم و اندوه و تأمل فلسفی تداوم واقعی وجود دارد.

اغلب آن چه تأمل فلسفی ارائه می‌دهد کمتر دلیلی بر این است که شما باید این گونه زندگی کنید و مفاهیم بیشتری را برای بیان تجربیات خود و سپس ساختار و راهنمایی نحوه ارتباط خود با واقعیت را نشان دهید. از این طریق می‌توانیم بفهمیم که چگونه فلسفه می‌تواند به عنوان خودیاری عمل کند.