فتوای آیت‌الله سیستانی درباره غسل و کفن متوفیان کرونا

آیت‌الله سید علی سیستانی مرجعیت عالی دینی عراق روز شنبه به پرسش‌هایی که درباره متوفیان بر اثر کرونا به دفتر ایشان ارسال شده بود، پاسخ دادند.

 در این پاسخ‌ها به پرسش‌هایی درباره نحوه غسل، کفن و خاک‌سپاری متوفیان بر اثر کرونا اشاره شده است.

در این پاسخ‌ها تأکید شده است که باید غسل، حنوط، کفن و موارد مربوطه با رعایت جوانب احتیاط انجام شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این فتوا آمده است؛ در صورتی که امکان غسل وجود نداشته باشد، به تیمم اکتفا شود و در صورتی که تیمم هم امکان نداشته باشد و یا مقامات کشور مانع آن شوند، میت بدون غسل و تیمم دفن شود.

ایشان همچنین یادآور شده‌اند که در چنین حالتی، حنوط لازم نیست و هیچ جایگزینی ندارد.

متن کامل پرسش‌ها و پاسخ‌های آیت الله سیستانی به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم و رحمه الله و برکاته

سوال: آیا غسل مسلمانی که به دلیل این بیماری فوت کرده، همانند دیگر اموات واجب است یا تیمم کفایت می‌کند؟ و اگر مقامات مربوطه اجازه تیمم را نیز ندهند به طوری که میت در کیسه‌های مخصوصی همراه با مواد نگهدارنده شیمیایی قرار داده می‌شود و بازکردن این کیسه‌ها پیش از دفن ممنوع است، چه کار باید کرد؟

پاسخ: اگر از ترس انتقال بیماری، امکان غسل میت وجود نداشته باشد، اما امکان تیمم حتی با وجود استفاده از دست کش مهیا باشد، باید انجام شود، اما اگر تیمم هم میسر نباشد، و یا مقامات مربوطه از آن منع کنند، بدون غسل و تیمم دفن صورت گیرد.

سوال: اگر حنوط میت و مالیدن کافور به محل‌های هفتگانه سجده ممکن نباشد، آیا جایگزینی برای آن وجود دارد؟

پاسخ: در چنین شرایطی حنوط ساقط می‌شود و جایگزینی ندارد.

سوال: آیا تکفین سه گانه میت واجب است؟ و اگر مقامات اجازه بازکردن کیسه‌ای که با آن میت پوشانده شده را ندهند، چه باید کرد؟

پاسخ: تکفین میت با لباس‌های سه گانه حتی روی کیسه واجب است و اگر امکان تکفین میت با همه آن‌ها میسر نباشد، باید با هر آنچه از آن‌ها که میسر است مانند ملحفه‌ای که تمام بدن را می‌پوشاند، کفن شود.

سوال: در برخی از کشور‌های غیر اسلامی، اجساد متوفیان کرونا سوزانده می‌شود؛ آیا جایز است اجازه داده شود جسد مسلمان سوزانده شود یا خانواده‌اش باید مانع آن شوند؟

پاسخ: سوزاندن جسد میت مسلمان جایز نیست و باید بستگانش و دیگران مانع آن شوند و نسبت به دفن آن بر اساس هرآنچه در شرع حنیف واجب شده، اصرار ورزند.

سوال: حکم قرار دادن میت در تابوت و دفن تابوت در خاک چیست؟

پاسخ: جایز است، اما باید این امکان وجود داشته باشد که میت همانند زمانی که در روی خاک قرار داده می‌شد، در تابوت به پهلوی راست و رو به قبله قرار داده شود.

سوال: متخصصین می‌گویند که می‌توان متوفی به کرونا را در اماکن دفن متعارف در کشور دفن کرد و نیازی به انجام کار خاصی در زمینه عمق قبر و غیر آن نیست، زیرا زنده ماندن ویروس متکی به سلول‌های زنده است و پس از مرگ مبتلا، ویروس تا ساعت‌ها زنده می‌ماند، اما راهی برای خروج از بدن میت ندارد و در نتیجه نابود می‌شود؛ بنابراین اتخاذ اقدامات احتیاطی نظیر پوشیدن دستکش و ماسک و مانند ان در زمان انتقال جسد فرد مبتلا و دفن آن کفایت می‌کند و پس از دفن هیچ نگرانی از انتقال ویروس به دیگران وجود ندارد. در چنین شرایطی، حکم ممانعت از دفن متوفیان کرونا در قبرستان‌های عمومی – ولو در محلی جدای از سایر قبرها- بر خلاف وصیت و خواسته بستگانش چیست؟

پاسخ: در فرض مسئله ممانعت از دفن آن در قبرستان‌های عمومی جایز نیست و مقامات مربوطه باید این امر را تسهیل کنند. منبع: شفقنا

منبع: پارسینه

کلیدواژه: فتوای آیت الله سیستانی غسل و کفن مرجعیت عالی دینی عراق آیت الله سید علی سیستانی ویروس کرونا پارسی خبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۱۰۰۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.