سریعترین تست تشخیص کرونا ویروس ساخته شد

به گزارش مهر به نقل از جایزه مصطفی (ص)، پروفسور جکی یینگ، برگزیده جایزه مصطفی (ص) ۲۰۱۵ و رئیس آزمایشگاه نانوزیستی که به خاطر تلاش‌ها و دستاوردهایش در زمینه ساخت مواد و سیستم‌های پیشرفته نانو، مواد زیستی با ساخت نانویی و سیستم‌های زیستی مینیاتوری شده از برگزیدگان جایزه مصطفی (ص) است، کیت تستی را ارائه کرده که قادر به تشخیص ویروس کرونا در مدت زمان ۵ دقیقه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از آنجایی که در همه کشورهای جهان، آزمایش به منظور تشخیص اولیه بیماری کووید ۱۹ و جداسازی فوری بیماران مبتلا به این ویروس بسیار حائز اهمیت است؛ پروفسور یینگ و تیم او کیت تشخیص ویروس کرونا را در آزمایشگاه نانوزیستی سنگاپور تولید کردند.

این کیت در صورت تأیید و دریافت مجوز، سریع‌ترین تست تشخیص کووید ۱۹ در جهان خواهد بود.

برای انجام این تست با استفاده از یک سُواب از ترشحات تنفسی فرد مشکوک به ابتلاء نمونه گیری می‌شود تا ماده ژنتیکی ویروس (RNA) مورد بررسی قرار گیرد. سپس با استفاده از یک دستگاه قابل حمل، نمونه مورد بررسی قرارگرفته و با به کارگیری روش سریعی که پروفسور یینگ و تیمش آن را Cepat ( به معنی فوری به زبان مالایی) نامیدند، نتیجه تست پس از مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه مشخص می‌شود.

پروفسور یینگ گفت: ما در بیمارستان زنان و کودکان KK، با استفاده از نمونه‌های واقعی بیماران اعتبارسنجی بالینی اولیه این کیت را انجام داده و حساسیت و دقت این تست را ارزیابی نمودیم.
در صورت تأیید نهایی، می‌توان با بهره گیری از این فناوری، امکان استفاده از این کیت‌های تشخیص را در بیمارستان‌ها فراهم کرد. این کیت‌ها همچنین قابلیت کاربرد در درمانگاه‌های عمومی را خواهند داشت.

از آنجایی که به گفته پروفسور یینگ رقابت بر سر ساخت کیت دقیق و سریعی است که بدون استفاده از تجهیزات گرانقیمت قابل استفاده باشد، این تست بسیار ارزشمند است، چون روش متفاوتی را برای شناسایی ویروس به کار می‌گیرد.

تست آزمایشگاهی استاندارد موسوم به روش زنجیره‌ای پُلیمِراز با رونویسی معکوس با استفاده از آنزیم نسخه-بردار معکوس (RT،RNA) ویروس کرونا را به DNA تبدیل کرده، سپس با به کارگیری روش واکنش زنجیره‌ای پُلیمِراز ماده ژنتیکی ویروس را تکثیر می‌کند. این تست ۲ تا ۳ ساعت زمان می‌برد تا نتیجه را نشان دهد که در صورت نیاز به انتقال نمونه‌ها این زمان بیشتر هم می‌شود. از این گذشته، این تست به تجهیزات اختصاصی نیاز دارد.

به گفته‌ی پروفسور جکی یینگ تست PCR در واقع یک تکثیر مولکولی است که در سال ۱۹۸۴ ابداع شد. حتی در دستگاه‌های امروزی PCR حدود ۶۰ درصد زمان صرف گرم و سرد شدن (تغییر دمای متناوب) دستگاه می-شود.

برگزیده جایزه مصطفی (ص) ۲۰۱۵ و تیم او پس از ۶ هفته تلاش و تحقیق، روش جدیدی را ابداع کردند که مثل تست RT-PCR ماده ژنتیکی ویروس را تکثیر می‌کند؛ با این تفاوت که در این روش می‌توان در عرض یک دقیقه، به یک میلیون نسخه از DNA دست یافت و حصول این نتیجه فقط با استفاده از آنزیم ویژه ای که در آزمایشگاه پروفسور یینگ ساخته شده امکان پذیر است.

پروفسور یینگ همچنین افزود: این کیت‌های تشخیصیِ سریع بسیار حساس هستند؛ از این رو هنگام استفاده از آنها باید حساسیت آنها را مدنظر قرار داد. این تست‌ها ممکن است همیشه قادر به تشخیص ویروس نباشند یا اینکه نتیجه تست را «کاذب منفی» نشان دهند.

این مسئله زمانی رخ می‌دهد که بیماری در بدن فرد مبتلا به کووید ۱۹ نهفته بوده و بیمار بدون علامت است و یا وقتی که بار ویروسی بیمار پایین است (عفونت هنوز در مراحل اولیه بوده و قابل شناسایی نیست).

بار ویروسی، مقدار ویروسی است که بیمار بسته به اینکه در کدام مرحله از بیماری است قادر به انتشار آن است.

افراد مبتلا به کووید ۱۹، مقادیر زیادی از ویروس را در همان مراحل اولیه عفونت منتشر می‌کنند (بار ویروسی بالا) و به تدریج در مراحل بعدی انتشار ویروس کمتر می‌شود. بنابراین به گفته‌ی پروفسور یینگ، بهترین تست، تستی است که بتواند سریعاً عفونت بیمار را در مراحل مختلف بیماری-صرف نظر از بار ویروسی بالا یا پایین- نشان دهد.

پروفسور یینگ بر این باور است که برای شناسایی بیماری در مراحل اولیه که بیمار طی آن بیشترین میزان انتشار ویروس را دارد، می‌بایست از تست PT-PCR استفاده نمود و در مراحل بعدی که به تدریج بار ویروسی در بدن کاهش یافته و میزان انتشار ویروس کمتر است، باید تست سرولوژیکی (آزمایش سرمی) به کار گرفته شود.

پروفسور یینگ افزود: ما به پژوهش‌هایمان ادامه داده و به یاری آن هاف کیت‌های تشخیصی خود را توسعه می-دهیم.

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: پروفسور یینگ جایزه مصطفی بار ویروسی کووید ۱۹ کیت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۲۳۸۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تغییرات آب و هوایی می‌تواند منجر به افزایش ویروس‌هایی مانند کووید شود

ایتنا - مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی - و پنجره‌های بسته – می‌تواند به گسترش ویروس‌های معلق در هوا مانند ویروسی که باعث عفونت COVID-19 می‌شود، کمک کند.
محققان گزارش می‌دهند که به نظر می‌رسد افزایش سطح دی اکسید کربن در جو و فضاهای داخلی عامل اصلی افزایش طول عمر انواع کووید موجود در قطرات ریز معلق در هوا باشد.

به گزارش ایتنا، آلن هادرل، محقق ارشد و دانشیار ارشد علوم آئروسل در دانشگاه بریستول، گفت:« ما می‌دانستیم که SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم پخش می‌شود. اما این مطالعه نشان‌دهنده یک پیشرفت بزرگ در درک ما بود از اینکه دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد، و مهم‌تر از همه، چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.»

در مطالعات آزمایشگاهی، محققان دریافتند که افزایش غلظت دی اکسید کربن در هوا می‌تواند مدت زمان عفونی ماندن ویروس‌های موجود در هوا را افزایش دهد. به گفته محققان، هوای معمولی در فضای باز دارای400 ppm از کربن دی اکسید است.

بر اساس نتایج منتشر شده در 25 آوریل در ژورنال  Nature Communications، افزایش غلظت CO2 به تنها 800 ppm، بقای ویروس‌های معلق در هوا را افزایش داد. محققان دریافتند وقتی هوای داخل خانه به غلظت CO2 3000 ppm می رسد - مشابه غلظت یک اتاق شلوغ – ویروس حدود 10 برابر بیشتر زنده می‌ماند.

هادرل در یک انتشار خبری دانشگاه گفت:« این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای پاندمیک کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند .ویروس ها به دلیل اسیدیته کمتر قطرات بازدمی، عفونی شدن خود را از دست می‌دهند. اما CO2 هنگام تعامل با قطرات مانند یک اسید عمل می‌کند و به ویروس ها اجازه می دهد در هوا بیشتر زنده بمانند.»

هادرل همچنین گفت: «این نشان می‌دهد که باز کردن یک پنجره ممکن است قوی‌تر از آن چیزی باشد که در ابتدا تصور می‌شد، به ویژه در اتاق‌های شلوغ و با تهویه ضعیف، زیرا هوای تازه غلظت کمتری از CO2 دارد و باعث می‌شود ویروس خیلی سریع‌تر غیرفعال شود. نتایج همچنین نشان می‌دهد که چگونه اهداف تغییر آب و هوا که به دنبال محدود کردن سطح CO2 در جو زمین هستند می تواند به کاهش انتشار ویروس‌های موجود در هوا کمک کند.»

محققان خاطرنشان کردند که علم آب و هوای اخیر پیش بینی کرده است که غلظت CO2 در جو تا پایان قرن به بیش از 700 ppm برسد. هادرل گفت: «بنابراین این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.»

هادرل در پایان می‌گوید: «داده‌های مطالعاتی ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو ممکن است با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.»