روایتی بی‌پرده از تقابل فرهنگی چین و آمریکا/ آدم‌ها و کارخانه‌ها
تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۴۱۲۵۴
خبرگزاری مهر- گروه هنر- سیدسعید هاشم‌زاده: مستند «کارخانه آمریکایی» ساخته ریچرت و بوگنار به‌عنوان یک زوج مستندساز، یک همراهی چند بعدی است با کارگران و اتصال وضعیت معیشتی آنها به اقتصاد آمریکا، چین و جهان.
اگر مقوله اقتصاد و به خصوص همکاری غول‌های اقتصاد جهان برای‌تان اهمیت دارد تماشای این مستند را از دست ندهید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما این نکته نیز حائز اهمیت است که فیلم تنها درباره این کلیت نیست؛ بلکه فیلم از این کلیت، از این لانگ‌شات، جزئیات شگفت‌انگیز انسانی و فرهنگی می‌سازد. اقتصاد همانطور که مقوله‌ای ریاضیاتی است با هوش و ذکاوت انسانی هم طرف است و فیلم نیز دقیقاً همین بحث را پیش گرفته و انسان را مورد تمرکز و هدف خود قرار داده است.
چرا خوب - چرا بد؟
مستند «کارخانه آمریکایی» به‌شدت همراهانی پرحوصله را می‌طلبد و از این نظر یک مستند طاقت‌فرساست، بدون لحظات شگفت‌انگیز، بیش از هر چیزی همچون یک کارخانه خشک و بی روح است اما این تنها جنبه‌ای از ماجراست؛ درست است که فیلم به درون زندگی هیچ کدام از کارگران رسوخ نمی‌کند تا همذات‌پنداری با آنها داشته باشیم، اما اشاراتی به زندگی آنها می‌کند که البته اشاراتی گزارشی و پراکنده است. اشاراتی که می‌شد به آن افزود و از گزارشات درباره کارخانه «فویائو» کاست.
به هرحال این مستند طاقت‌فرسا، همانطور که بیان شد چند بعدی است و این نیمه پرلیوان است؛ نخست اینکه ورشکستگی «جنرال موتورز» و بی‌کاری کارگرانش را نشان می‌دهد. سپس حضور تاجر میلیاردر چینی را در اوهایو گزارش می‌کند. بعد به سراغ امیدواری کارگران «جنرال موتورز» می‌رود که حالا می‌توانند در کارخانه چینی/ آمریکایی شغلی دست و پا کنند و پس از این‌ها، فیلم به اضافه شدن کارگران چینی می‌پردازد.
پرده آخر فیلم نیز جدلی است انتخاباتی برای اینکه کارگران این کارخانه به اتحادیه کارگران مرکزی متصل شوند که رای‌گیری به نتیجه منفی می‌رسد. فیلم با این پیرنگ یا پیرنگ‌ها می‌تواند لانگ‌شاتی کامل از فضای کارخانه‌ای دو ملیتی را نشانمان دهد. کارخانه‌ای که در آن جنگ فرهنگ‌ها، فرهنگ چینی که سریع و پرشتاب است و فرهنگ آمریکایی که مغرور و کم حوصله است، راه افتاده است.
کارفرمای چینی از آمریکایی‌ها راضی نیست اما به هرحال مجبور است تا آنها را حفظ کرده و تعدادشان را به حداقل برساند. در این میان شاید دردناک‌تر از همه حقوق کارگران آمریکایی است که به نصف تقلیل پیدا کرده و شاید سویه انتقادی پر رنگ فیلم نیز همین باشد و تا انتهای آن موردتوجه قرار گیرد.
این روابط چندبعدی در فیلم اما دارای انسجام نیست. انسجامی محتوایی که بتوان از طریق آن سوژه موردنظر کارگردانان را دریافت کرد. فیلم همچون نوشته‌های پایانی‌اش یک سوژه ندارد و اتفاقاً طرف یک سوژه نیز نمی‌ایستد، فی‌المثل وقتی درباره کارگران چینی صحبت می‌کند، مخاطب را سمپات این کارگران می‌کند و وقتی درباره کارگران آمریکایی نیز تصویر می‌گیرد همچنین؛ با این حال نزاعی بین کارگران و سرمایه‌داری هم نمی‌سازد و اگر هم می‌سازد آنقدر تند و تیز نیست که هویدا باشد و تکلیف ما روشن.
به هرحال فیلم در جمع‌بندی‌اش اشاراتی چندگانه دارد؛ نخست درباره اتوماسیون که بسیاری از کارگران را تا سال ۲۰۳۰ در جهان بی‌کار خواهد کرد و سپس حقوق اندکی که کارگران آمریکایی در این شرکت چینی-آمریکایی دریافت می‌کنند و این حقوق تا سال ۲۰۱۸ افزایش نیافته است.
انتظار می‌رفت تا «کارخانه آمریکایی» سویه سیاسی نیز پیدا کند، سویه‌ای که بتواند به تجارت و اقتصاد آمریکایی نقدی تند داشته باشد و دستگاه اقتصاد آمریکا یا سیاست‌های اوباما و ترامپ را دستخوش نقد قرار دهد که این نقد بسیار محافظه کار و البته کم‌رنگ و غیر مستقیم بدست می‌آید و در نهایت ناکارآمد است.
بهترین سکانس؛ درک یک تضاد فرهنگی
شاید بهتر باشد یک فصل را به جای یک سکانس مورد اشاره قرار دهیم. فصلی که کارگران برگزیده آمریکایی به چین سفر می‌کنند تا کارخانه «فویائو» در چین را مورد ارزیابی قرار دهند.
در این فصل از فیلم که تمرکز کارگران آمریکایی بر روی چین را می‌بینیم، به درکی از تضاد فرهنگی و انرژیک این دو ملت نیز دست می‌یابیم. تضادی که کارگران آمریکایی خود به آن اعتراف می‌کنند. اعترافی که می‌گویند کارگران چینی همچون یک ماشین سریع و دقیق هستند و ما نیستیم!
اگر از این فیلم خوشتان آمد...
می‌توانید به مستند کوتاه دیگر این زوج نگاهی بیندازید به نام «آخرین کامیون» که داستانی دیگر است درباره تعطیلی کارخانه جنرال موتورز آمریکا. و یا به فیلم «راجر و من» ساخته مایکل مور توجه کنید که درسال ۱۹۸۹ ساخته شد و در آنجا نیز مور با لحن شوخ و کمیک خودش با کارگران جنرال موتورز گفتگو کرده است.
نگرش‌های نقادانه‌ای که می‌توانید دنبالش کنید...
بی‌شک نگرش‌های قابل طرح برای این فیلم می‌تواند سیاسی و اقتصادی باشد. نگرش‌هایی که از منظر اقتصاد جهانی قابل بررسی است و نیز می‌تواند به فعالیت‌های مشترک یا تخاصم‌های دو ملت چین و آمریکا بپردازد.
کد خبر 4890007منبع: مهر
کلیدواژه: فیلم بازی در نوروز 99 سعید هاشم زاده ویروس کرونا تئاتر ایران فیلم بازی در نوروز 99 کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فیلم تئاتر موسیقی ایرانی نوروز نوروز99 تک آهنگ سازمان صداوسیما رادیو فیلم سینمایی تعطیلی سینماها کارگران آمریکایی جنرال موتورز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۴۱۲۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استقبال سرد چینی‌ها از بلینکن
وزیر امور خارجه آمریکا بدون فرش قرمز و حضور مقام‌های عالی رتبه وارد چین شد. رئیس کمیته حزب کمونیست در شانگهای و یکی از اعضای دفتر سیاسی، عالی رتبه‌ترین مقامی بود که از بلینکن استقبال کرد.
به گزارش ایسنا، «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا برای تحت فشار قرار دادن پکن در مورد مسائلی از جمله حمایت این کشور از روسیه و ظرفیت مازاد صنعتی، با تهدید تحریم های جدید آمریکا در جریان این سفر، وارد چین شده است.
بلینکن در سفر سه روزه خود ابتدا در شانگهای رفته و سپس در پکن توقف خواهد کرد تا با دانشجویان صحبت کند و در یک بازی بسکتبال شرکت کند.
براساس گزارش بلومبرگ، بلینکن تلاش خواهد کرد تا مقامات چینی را متقاعد کند تجارتی را که به رغم محدودیت‌های غربی اعمال شده پس از حمله روسیه به اوکراین، پایگاه صنعتی دفاعی روسیه را قادر به بازسازی کرده است، متوقف کند.
یک مقام ارشد آمریکایی گفت: همچنین ادعاهای ارضی پکن در مورد تایوان و دریای چین جنوبی در دستور کار قرار دارد.
«جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا هفته گذشته پکن را «بیگانه هراس» خواند و قول داد که تعرفه‌های بیشتری بر چین اعمال کند و تحقیقاتی را در مورد صنعت کشتی سازی این کشور آسیایی آغاز کرد.
قبل از دیدار بلینکن، رسانه‌های دولتی چین تناقض در تلاش برای تثبیت روابط و در عین حال تشدید رقابت تجاری را مطرح کردند.
گلوبال تایمز، نوشت: «چرا طرف آمریکایی یک دیدار عادی را به چیزی که به نظر می رسد یک اولتیماتوم است تبدیل می کند؟ در این تفسیر هشدار داده شده است: «اگر این مشکل حل نشود، مانند راه رفتن در شب با چشم بسته است و به راحتی منجر به اشتباه و حتی خطر می شود».
بلینکن تنها چند ساعت پس از تصویب یک بسته کمک اضطراری ۹۵ میلیارد دلاری برای اوکراین، رژیم صهیونیستی و تایوان توسط سنا وارد چین شده است.
بلومبرگ می‌گوید هیأت ایالات متحده به دنبال این خواهد بود که سیاست‌های خود را به طور واضح به پکن ابلاغ کند تا از تشدید تنش‌ها جلوگیری کند.
سفر بلینکن همچنین همزمان با برگزاری مانورهای نظامی آمریکا و فیلیپین در نزدیکی دریای جنوبی چین و تایوان است.
بعید است که مقامات ایالات متحده از این نشست‌ها با پیشرفت های مشخص یا قابل ارائه خارج شوند.
انتهای پیام
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد