سرقت هنری، اقتباس یا چپاول فیلمنامه!

مجتبی احمدی؛ دبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا

در سال‌های اخیر شاهد یک اتفاق عجیب و غریب در سینما، تئاتر و تلویزیون بودیم که البته در دیگر حوزه‌های هنری به خصوص حوزه هنرهای تجسمی هم دیده شد. در واقع این اتفاق آزاردهنده به‌نوعی به یک عادت تبدیل شده که بسیاری از آسیب دیدگان آن هم دیگر دست‌شان از ماجرا کوتاه است و سکوت اختیار می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینکه در دنیای هنر شاهد این باشیم که برخی به اثر دیگران نگاهی غیرفرهنگی دارند کمی آزاردهنده‌تر از این است که در دنیای واقعی متوجه این باشیم که اگر دارایی خودت را محکم نگیری ممکن است آن را در جیب دیگری بیابی!

اینکه تو به عنوان یک هنرمند از اثری اقتباس کنی، برداشت خودت را داشته باشی، نگاه و زاویه خودت را، برداشت اتفاق با فیلتر تو رخ بدهد و حتی علاقه‌ات به یک نگاه باعث شود با ذکر منبع و صاحب اثر از آن یاد  کنی یا حتی عینا با کپس از روی آن به دنبال تایید آن تفکر باشی یک بحث است، اما اینکه در مقام یک هنرمندنما اثری، نگاهی، تفکری، ساخته ذهن کسی یا چیزی شبیه به این را به نفع خودت سند بزنی اگر دزدی نیست پس چیست؟

گاهی اوقات وقتی از پای یک سریال تلویزیونی بلند می‌شوی یا از سالن سینما بعد از دیدن فیلمی خارج می‌شوی در ناخودآگاهت احساس می‌کنی این رخداد را قبلا دیده‌ای یا این اتفاق را قبلا تجربه کرده‌ای و برخی حتی با خرافات به این فکر می کنند که شاید این ماجرا در زندگی قبلی شان تکرار شده است و برخی دیگر آن را به پای ماجراهای عجیب و غریب و خرافی دیگری می اندازند که مثلا من در کالبد شخصیتی دیگر آن لحظات را دیده ام و تجربه کرده ام. به تایید و تکذیب این تفکرات کاری نداریم و توصیه می کنیم پیش از اینکه این اتفاق را در خودشان را جستجو کنند کمی خاطرات‌شان را مهربان تر ورق بزنند و به این نکته برسند که شاید این لحظات در همین روزهای اخیر اتفاق افتاده است. نمی دانم چرا حس کردم باید لقمه را به دور سرم بچرخانم شاید برای این بود که قرار نیست کسی از ما ناراحت شود. شاید قرار نیست به روی کسی بیاوریم که قصه ات را قبلا جایی دیگر شنیده ایم یا حداقل در ورژن دیگری این داستان با همین تم و ساختار روایت شده است شاید سبک و سیاق روایت متفاوت بوده است با این اوصاف خوب یا بد باید گفت در مملکتی که حق کپی رایت دیده نمی شود و افراد مختلف خیلی راحت به سمت تفکر دیگران می روند و بدون رعایت حق و حقوق مادی و معنوی افراد محصول تفکر و تجربه دیگران را به نام خود می زنند باید مانند قفل فرمان به مغز و فکر و اثرت هم قفلی بزنی تا حداقل همسایه ات را دزد نکنی در غیر اینصورت ممکن است یک روز که با آرامش روی مبلی لم داده ای و آسمان را سوت می زنی اثر معنوی خودت را روی پرده سینما یا قاب تلویزیون ببینی که نام هر کسی جز تو پای آن امضا شده است.

همه آنچه در بالا خواندید واقعیت بود و بدون هیچ شوخی باید گفت حتما نیاز است تا مرجعی مورد وثوق همه خانواده هنر در این باب تصمیم گیرنده و قاضی باشد و افرادی که حس می کنند می شود با تفکرات دیگران نان به خانه برد بر خود این مجوز را اتفاقا نادیده بگیرند که ممکن است تشت رسوایی شان در جایی برملا شود و بی هیچ تعارفی در آن لحظه باید گفت نه تو مانی و نه من!

رسانه ملی و حتی خانه سینما می تواند با ایجاد قوانینی محکم افرادی را که به کپی از روی دست دیگران بدون هیچ مجوز و قاعده ای اهتمام مکرر دارند از فعالیت باز بدارد چرا که این سرقت هنری یا حتی گدایی هم به نوعی از دیوار بالا رفتن است با این تفاوت که برخی از دیوار تفکر ما بالا می روند...

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر تلویزیون فرهنگ و هنر سینما اقتباس مجتبی احمدی سرقت هنری نوروز 99 فرهنگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۵۷۵۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

8 نکته درباره سخنان دوم بانکی پور: به جای سرک کشیدن به "تختخواب" دیگران ، حواس تان به "سفره" مردم خودمان باشد

عصر ایران - امیر حسین بانکی پور فرد، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی است؛ او چندی پیش، حرف زشت و ناروایی را درباره یکی از ملت های مسلمان و همسایه ایران زد که انتقاداتی را برانگیخت و امید می رفت یا اصلاح کند و با دستکم، تکرارش نکند و غائله ختم به خیر شود چرا که بعضی موضوعات را نباید بیش از حد، هم زد و تهوع آفرید!

او با انتقاد از آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، گفته بود: او ضربه بزرگی به ترکیه زد به طوری که الان در ترکیه به طور متوسط هر مردی با 15 زن شریک جنسی است، این عددی که گفتم متوسط است و ممکن است مردی 50 شریک جنسی و دیگری 5 شریک جنسی داشته باشد. این رهاورد کشف حجاب آتاترک است که ما الان داریم می بینیم و خیلی نگرانی به بار آورده است!

بانکی پور بعد از انتقادات گفت که برای حرف هایش سند دارد و به آمار منتشره توسط یک وبسایت آمریکایی استناد کرد و در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، سخنانی گفت که جا دارد بدان بپردازیم:

1 - کسانی که در جایگاه های رسمی هستند، باید این نکته بسیار ساده و پیش پا افتاده را بفهمند که سخن آنها وزن، معنا و بازتاب متفاوتی دارد با حرف های یک شهروند معمولی!
آقای بانکی پور هم باید مانند خیلی های دیگر، متوجه این معنا باشد و برای کشور هزینه سازی نکند.

2 - احتمالاً سواد انگلیسی بانکی پور به حدی کفایت نکرده که آمار سایت آمریکایی را درست متوجه شود. سایت آمریکایی که او بدان استناد کرده، نوشته است که هر مرد ترک در طول زندگی اش، با 14.5 نفر رابطه جنسی دارد. در حالی که بانکی پور، این چنین فهمیده که نوشته اند هر مردی همزمان با 15 نفر "شریک جنسی" است.
البته هر گونه رابطه خارج از خانواده، ولو آن که یک نفر و یک مورد هم باشد، قبیح است ولی در مورد حاضر، سایت یک چیزی می گوید و بانکی پور چیز دیگری فهمیده و گفته است!

3 - این معما هنوز در سپهر سیاسی ایران حل نشده است که چگونه می توانند آمارهای غربی ها را در جاهایی که به زیان ایران است؛ نادرست و غرض ورزانه بدانند ولی اگر آمار آنها به کارشان بیاید، همان منابع را به قول بانکی پور در مصاحبه اخیرش، "معتبر" بدانند؟!

4 - هر کسی می تواند درباره چهره های سیاسی و تاریخی، نظری داشته باشد و اعلام کند ولی یک سیاستمدار عاقل و با کفایت، هرگز درباره بنیانگذار کشور همسایه این گونه موهن و منفی سخن نمی گوید. آتاترک، شخصیت مهم تاریخ ترکیه است که اغلب شهروندان این کشور برایش احترام قائل هستند و بی احترامی یک سیاستمدار ایرانی به رهبر فقید ترک ها می تواند زمینه ساز واکنش متقابل شود و این، به سود دو ملتی نیست که با احترام و حسن همجواری، در کنار  هم زندگی می کنند.
بانکی پور نمی داند که حرمت ها باید حفظ شوند و پرده دری نشود؟!

مشکل همان بند اول این نوشتار است که بعضی ها بعد از رسیدن به کرسی های وکالت و ریاست و وزارت، هنور متوجه نیستند که جایگاه شان فرق کرده و باید حتی در واژه گزینی هم دقت و احتیاط به خرج دهند.

5 - حرف های بانکی پور، نه تنها توهین و تهمت به مردان ترکیه ای است که توهینی بزرگ تر به دهها میلیون زن مسلمان این کشور است. اگر این ادعا درست باشد که هر مرد ترکیه ای 15 شریک جنسی دارد، معنای دیگرش نیز این است که زنان ترکیه ای هم به طور متوسط 15 شریک جنسی دارند چرا که نسبت ترکیب جمعیتی زنان و مردان در ترکیه تقریباً یکسان است.
این در حالی است که چنین وضعیت مبتذل، وقاحت بار و شرم آوری فقط در ذهن بانکی پور برقرار است و نه در ترکیه و نه در هیچ جای دیگر دنیا مصداق ندارد.
بد نیست بانکی پور و همفکرانش بدانند که طبق آخرین برآوردها، تقریباً نیمی از زنان ترکیه دارای حجاب شرعی هستند و این را در کنار آمار ایران بگذارید که آمار زنان ایرانی که حجاب شرعی دارند، زیر 50 درصد است.
واقعاً چگونه یک نماینده مجلس، یک مرد، یک مسلمان و فراتر از همه، یک انسان می تواند دهها میلیون مرد و زن پاکدامن را این گونه قذف کند و بعد با خاطر آسوده سر بر بالین بگذارد؟!

* این گزارش جالب را بخوانید:
آمار خانم‌های باحجاب و بی‌حجاب در ترکیه چقدر است؟ چند درصد مردم نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند؟

 بخشی از گزارش آمار دینداری مردم ترکیه

6 - بانکی پور برای اثبات مدعای خود دست به دامن فیلم های ترکیه ای شده و گفته است: "شما فضای فیلم های ترکیه ای را هم نگاه کنید می بینید که این موضوع دارد با فرهنگ این کشور عجین می شود." و سپس در جواب خبرنگار که آیا شما فیلم های ترکیه ای را می بینید گفته است: نه، من نمی بینم.

دو نکته درباره فیلم ها و سریال های ترکیه ای که بد نیست بدان اشاره کنیم این است که اولاً فیلم ها و سریال های ترکیه، فقط همان هایی نیستند که ایرانی ها پیگیرش هستند. فیلم ها و سریال های متعددی در ترکیه تولید می شود که اساساً فضایی که بانکی پور بدان اشاره دارد، در آنها وجود ندارد و  منزه هستند.

ثانیاً فیلم و سریال در ترکیه، یک صنعت پولساز است که الزاماً جامعه ترکیه را بازتاب نمی دهد، درست مانند فیلمفارسی های قدیمی که حال و هوایی مجزا از زندگی واقعی ایرانی ها داشتند. همین الان نیز همان اندازه که فیلم ها و سریال های ایرانی که در آن زن و شوهرها کنار هم حجاب کامل دارند، بازتاب زندگی واقعی خانواده های ایرانی است، فیلم ها و سریال های ترکیه ای نیز نشان دهنده واقعیت های زندگی ترک هاست!

7 - بانکی پور در جواب منتقدان گفته است: بهتر است بجای تشکیک با ذهن بیدار و جستجوگر، به دنبال حقیقت نتایج کشف حجاب، که برهنگی و سپس فروپاشی خانواده ها را در بر دارد باشیم.

بانکی پور، با هزینه ای به نام توهین به زنان و مردان یک ملت، در نهایت خواسته ثابت کند که سیاست های آتاترک کار را به فروپاشی خانواده در ترکیه کشانده است و به آمار یک سایت آمریکایی هم استناد کرده و آن را معتبر دانسته است. غافل از این که در همان سایت، آمار طلاق و فروپاشی خانواده در ایران، بیشتر از ترکیه اعلام شده  است.

مشکل اصلی این است که عده ای می خواهند حجاب را مترادف عفاف قلمداد کنند و این در حالی است که این دو، الزاماً لازم و ملزوم یکدیگر نیستند، یعنی هر زن محجبه ای، الزاماً عفیف نیست و هر زنی بی حجابی، بی عفت نیست. طلاق نیز، مقوله ای است غیر مرتبط با حجاب و هم زنان باحجاب و هم زنان بی حجاب درگیر این موضوع هستند.
اگر قرار بود بی حجابی در  جامعه ای منجر به افزایش طلاق شود، کشورهایی مانند بزریل که نوع پوشش زنان شان را همه می شناسند، باید در صدر جدول طلاق های جهان بودند و حال آن طبق آمار همین سایت، ایران در رده 13 طلاق جهان است و برزیل در رتبه 85 (ترکیه هم نوزدهم است).

این که حجاب را به  عنوان یک فریضه دینی و حتی بخشی از فرهنگ ایرانی ترویج کنند، امری شایسته است ولی فروکاستن مساله به آن و ندیدن عوامل بنیادین فرهنگی و معیشتی و حتی سیاسی در موضوع طلاق، بخشی از ساده انگاری مخربی است که به هزار تاسف در بسیار از امور و شؤون کشور شاهدش هستیم.

8 - به بانکی پور و بانکی پورها که در دولت و مجلس و نهادهای تاثیرگذار بر سرنوشت ملت ایران هستند، توصیه می کنیم به جای سرشماری شرکای جنسی این و آن، به شمارش تعداد فزاینده فقرا در ایران خودمان بپردازند؛ به جای سرک کشیدن به تختخواب دیگران، حواس تان به سفره مردم خودمان باشد و توان و زمان شان را به اصلاح وضعیت نابسامان داخلی به ویژه در حوزه اقتصاد اختصاص دهند که رسول خدا (ص) فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (فقر انسان را در آستانه كفر قرار مى‌دهد).
می دانید یعنی چه؟ یعنی اقتصاد فشلی که درست کرده اند، مردم را فقیر می کند و آنها را به کفر هم می کشاند و آقایان، در کشاکش کفر و ایمان که امری بنیادین است، درگیر پوشش زنان شده اند که امری نمادین است: خانه از پای بست ویران است، خواجه در بند نقش ایوان است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: آیا واقعا هر مرد در ترکیه با ۱۵ زن ارتباط دارد؟/ تهمت نماینده مجلس به مردم کشور همسایه؟