به نقل از «آنا»

شبیه سازی بیوانفورماتیکی داروهای درمان بیماری کرونا/ داروی پیشنهادی ترامپ در رده آخر اثر گذاری بر درمان کرونا قرار گرفت

تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۸۴۵۶۸

یک متخصص مکاترونیک و هوش مصنوعی توانست با تحلیل بر داروهایی که به عنوان درمان کرونا در آینده ذکر خواهند شد، مشارکت داشته باشد.

به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، ایوب نیک‌روان متخصص مکاترونیک و هوش مصنوعی که به تازگی استارت آپی در زمینه طراحی دارو با هوش مصنوعی ایجاد کرده است، توانسته با تحلیل بر داروهایی که به عنوان درمان کرونا در آینده ذکر خواهند شد، مشارکت داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شبیه سازی بیوانفورماتیکی داروهای درمان بیماری کرونا

یافتن کابربرد جدید یک دارو  بین داروی موجود سریعترین روش برای طراحی داروی یک بیماری جدید مانند Corona است. این روش به‌عنوان هدف گذاری مجدد دارو (drug repurposing) شناخته می‌شود. بسیاری از داروها توسط افراد مختلف و گروه‌های محقق برای Corona پیشنهاد شده‌اند؛ اما هیچکدام از آن‌ها به‌طور قطعی برای درمان کرونا تأیید نشده‌اند. هر چند به دلیل فوریت در معالجه بیماران، بسیاری از آن‌ها در مراکز پزشکی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

اما اینکه کدام داروها اثرات بهتری دارند هنوز مشخص نیست. بنابراین آزمایش‌های بالینی برای بررسی اثرات دارو   به دلیل اینکه در شرایط غیر یکسان و گاه مبهم انجام شده‌اند، نتایج مختلف و گاهی گمراه کننده به همراه داشته است.

روش دیگر برای بررسی داروها، استفاده از نرم افزارهای شبیه سازی دارو برای بررسی اثر گذاری آن‌ها بر روی پروتیین‌ها و آنزیم‌های مختلف است. در این نرم افزارها با استفاده از روش دینامیک مولکولی و بررسی قدرت اتصال بین اتم‌های مولکول‌ها به عددی موسوم به قدرت اتصال می رسیم که قدرت بین مولکولی را در اتصال‌های مختلف از جمله هیدروژنی را مقدار هی می‌کند.

برای استفاده از این روش لازم است تا جایگاهی از آنزیمی که دارای قابلیت اتصال مولکول داروهای مختلف است را تایین کرد و با استفاده از نرم افزارهای docking از جمله قدرت اتصال داروها را مورد بررسی قرار داد.

در این مطالعه‌ای که انجام شده است، با شبیه سازی 13 داروی پیشنهادی برای درمان کرونا، میزان اثرگذاری آن‌ها بر روی پروتاز کووید 19 مورد مقایسه قرار گرفت.  مقدار توانایی تلفیق دارو با پروتیین گیرنده بستگی به جایگاه نشستن یا تلفیق دارو بر روی گیرنده دارد. در این تحقیق ابتدا بهترین مکان برای تلفیق با پروتاز  کووید 19 به دست آمد و نتیجه توانایی تلفیق هر یک از داروها  در این مکان مورد مقایسه قرار گرفته است  که نتایج آن به صورت خلاصه در جدول زیر آورده شده است. 

داروی پیشنهادی ترامپ در رده آخر اثر گذاری قرار گرفت

نتایج نشان می‌دهد دو داروی Remdesivir و TMC310911 بهترین توانایی تلفیق با پروتاز کووید 19 را دارند. (مقدار منفی بیشتر به معنی امتیاز بالاتر است) به طوری‌که در مقایسه با داروی Chloroquine (داروی پیشنهادی ترامپ!)  و Triazavirin  قدرت 3 برابری از خود نشان داده‌اند.

بنابراین داروی Remidesivir را می‌توان به عنوان بهترین داروی شناخته شده برای درمان کرونا معرفی نمود. متاسفانه  در ۲۳ مارس ۲۰۲۰، شرکت گیلیاد (تولید کننده داروی Remdesivir ) دسترسی به داروی رمدزیویر را به حالت تعلیق در آورد. (به استثنای موارد حاد بیماری، کودکان و خانم های باردار) علت این مسئله مشکلات مرتبط با تامین عنوان شده است. از این جدول می توان به ترتیب داروهای جایگزین این دارو را به دست آورد که در ادامه به بررسی و معرفی بیشتر این داروها ترتیب رتبه پرداخته می شود.

 داروی Remdesivir ، یا GS-5734 ، یک آنالوگ آدنوزین تری فسفات است که برای اولین بار در سال 2016 در پزشکی به عنوان یک درمان بالقوه برای ابولا توصیف شده است و در سال 2017 ، فعالیت آن علیه خانواده کروناویروس ویروس ها نیز نشان داده شد.

1- داروی  TMC-310911 (با نام ASC-09 نیز شناخته می‌شود) یک مهارکننده جدید پروتئاز (PI) است که از لحاظ ساختاری شبیه به darunavir است. تاثیر این دارو برای استفاده در عفونت HIV-1 در مراحل آزمایشگاهی است. در حال حاضر TMC-310911 همراه با سایر روشهای درمانی آنتی ویروس های HIV ، به عنوان یک درمان احتمالی برای COVID-19 ناشی از

SARS-CoV-  د2  در حال بررسی است.

 3- Ritonavir یک مهارکننده پروتئاز HIV است که در چرخه تولید مثلی HIV دخالت می کند. اگرچه در ابتدا به عنوان یک عامل ضد ویروسی مستقل توسعه داده شد ، اما نشان داده شده که دارای خواص مطلوبی در رژیم های ترکیبی با ریتوناوویر با دوز کم و سایر مهار کننده های پروتئاز است. اکنون بیشتر به عنوان تقویت کننده سایر مهارکننده های پروتئاز مورد استفاده قرار می گیرد و هم در فرمولاسیون مایع و هم به عنوان کپسول در دسترس است.
 
4- Galidesivir یک آنالوگ آدنوزین است که برای استفاده در برابر ویروس  ابولا زئیر آزمایش شده است. در مطالعات حیوانی ، galidesivir در افزایش میزان بقا از عفونت های ایجاد شده توسط عوامل بیماری زا مختلف ، از جمله ویروس های ابولا ، ماربورگ ، تب زرد و زیکا مؤثر بود. در شرایط آزمایشگاهی ، این دارو فعالیت ضد ویروسی با طیف گسترده ای را در برابر انواع ویروس از جمله coronaviruses ، filoviruses و arenaviruses نشان داده است. کارآزمایی های بالینی فاز 1 برای تعیین ایمنی این دارو در انسان آغاز شده است. به دلیل فعالیت آن در برابر سایر کورونا ویروس ها ، ممکن است به عنوان یک درمان بالقوه برای COVID-19 مورد بررسی قرار گیرد.
 
5- Brilacidin برای مراقبت های حمایتی از موکوزیت ، استوماتیت ، بیماری های دهان و نئوپلاسم های سر و گردن تحت بررسی است.
 
6- Lopinavir  یک مهارکننده پروتئاز ضد ویروسی است که در ترکیب با سایر ضد ویروس ها در درمان عفونت HIV-1 مورد استفاده قرار می گیرد . لپیناویر به طور انحصاری با ترکیب ریتونوویر به بازار عرضه  می شود. این ترکیب برای اولین بار توسط ابوت تحت نام تجاری Kaletra در سال 2000 به بازار عرضه شده است. مانند سایر مهار کننده های پروتئاز (مانند ساکیناویر ، نلفیناویر) ، لوپیناویر یک مولکول پپتیدیمیمتیک حاوی یک هیدروکسی اتیلن است که پیوند پپتید آنزیم پروتئین HIV-1 را مورد هدف قرار می دهد اما خود آن را نمی توان شکاف داد و از این طریق مانع از فعالیت پروتئیناز HIV-1 می شود.
 
7- Darunavir یک مهار کننده پروتئاز است که با سایر داروهای مهار کننده پروتئاز HIV و ریتونوویر برای مدیریت مؤثر عفونت HIV-1 مورد استفاده قرار می گیرد. داروناویر به عنوان مهار کننده پروتئاز نسل دوم ، برای مبارزه با مقاومت در برابر ا درمان HIV طراحی شده است. این دارو در ابتدا در سال 2006 توسط FDA مورد تأیید قرار گرفت. Darunavir به عنوان یک درمان احتمالی برای SARS-CoV-2  مورد بررسی قرار گرفته است، زیرا شواهد آزمایشگاهی از توانایی آن در مبارزه با این عفونت پشتیبانی می کند. کارآزمایی بالینی این دارو در حال انجام است و انتظار می رود در اوت سال 2020 به پایان برسد.
 
8- Nelfinavir  یک مهار کننده قوی پروتئین HIV-1 است. این دارو به همراه سایر داروهای ضد ویروسی در درمان HIV در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود. نلفیناویر آنزیم پروتئیناز ویروس HIV را مهار می کند و مانع از شکاف پلی پروتیین gag-pol می شود که در نتیجه ذرات ویروسی غیر عفونی و نابالغ ایجاد می شود.
 
9- Atazanavir (که قبلاً با عنوان BMS-232632 شناخته می شد) یک داروی ضد ویروسی از کلاس مهار کننده پروتئاز (PI) است. مانند سایر ضد ویروسها ، از آن برای درمان عفونت ویروس نقص سیستم ایمنی بدن (HIV) استفاده می شود. Atazanavir از دیگر PI های بدن متمایز است زیرا می توان آن را یک بار در روز (به جای نیاز به دوز چند بار در روز) تجویز کرد و تأثیر کمتری در مشخصات لیپید بیمار (مقادیر کلسترول و سایر مواد چربی موجود در خون) دارد. این دارو مانند سایر مهارکننده های پروتئاز ، فقط در ترکیب با سایر داروهای HIV استفاده می شود. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در 20 ژوئن 2003 آتازاناویر را تأیید کرد.
 
10- Favipiravir  که توسط  یک شرکت ژاپنی کشف شده است ، یک آنالوگ پیرازین اصلاح شده است که در ابتدا برای استفاده درمانی در موارد مقاوم به آنفلوانزا تأیید شد.  Favipiravir نه تنها از تکثیر آنفولانزای A و B جلوگیری می کند  بلکه  این دارو احتمال  درمان انواع آنفولانزا را که در برابر مهار کننده های نورآمینیداز مقاوم هستند را نشان می دهد از آن جمله می توان به  آنفولانزای پرندگان، پاتوژن هایی مانند ویروس ابولا ، ویروس لاسا و اکنون COVID-19اشاره کرد.

11- Umifenovir یک عامل ضد ویروسی مستقر در ایندول ، آبگریز ، دوتایی است که برای معالجه و پیشگیری از بیماری آنفولانزا و سایر عفونت های تنفسی استفاده می شود. این دارو تقریباً 25 سال در روسیه و در چین از سال 2006 مورد استفاده قرار گرفته است. اختراع آن به همکاری دانشمندان روسی از چندین مؤسسه  به سال 1993 باز می گردد. 

Umifenovir در حال حاضر به عنوان یک درمان احتمالی و پیشگیری کننده از بیماری COVID-19 ناشی از عفونت‌های SARS-CoV2 در ترکیب با هر دو روش درمانی اچ آی وی در حال بررسی است.
 
12- کلروکین یک مشتقات آمینوکینولون است که برای اولین بار در دهه 1940 برای درمان مالاریا تهیه شده است. داروی مورد نظر برای درمان مالاریا تا زمان توسعه ضد مالاریا های جدیدتر مانند پیریمامین ، آرتمیسینین ، و کلوفرین بوده است. کلروکین و مشتق آن هیدروکسی کلروکین برای معالجه تعدادی از بیماریهای دیگر از  جمله HIV ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و آرتریت روماتوئید بازسازی شده است. کلروکین تأیید FDA در تاریخ 31 اکتبر 1949 دریافت نموده است. با توجه به شیوع   COVID-19 ، FDA مجوز موقت استفاده اضطراری برای هیدروکسی کلروکین و کلروکین صادر کرده است برای درمان آن صادر کرده است.

این مجوز امکان استفاده غیرقابل قبول از این داروها را با توجه به شرایط اضطراری بهداشت عمومی فراهم می کند. البته با توجه به نتیجه این تحقیق این دارو نسبت به بقیه موارد برای جایگاه در نظر گرفته شده، نتایج ضعیفتری را نشان می دهد.

13- Triazavirin یک نوع آنتی ویروس آنالوگ ضد نوعی نوکلئوتیدی گوانین است که در ابتدا در روسیه ایجاد شده است و اثربخشی را روی آنفولانزای A و B نشان داده است.از Triazavirin به عنوان گزینه ای برای مبارزه با SARS-CoV-2 ، نام برده می شود.

انتهای پیام/۴۰۸۴/

منبع: آنا

کلیدواژه: ویروس کرونا دونالد ترامپ ترامپ مورد استفاده قرار عنوان یک درمان داروی پیشنهادی استفاده می شود برای استفاده درمان کرونا برای درمان قرار گرفت شبیه سازی ضد ویروسی نشان داده سایر مهار ویروس ها ضد ویروس یک مهار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۸۴۵۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علل عمده آن | آیا خطرناک است؟

در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.