آسمانی شدن تعدادی از جانبازان و والدین شهدا
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۸۸۱۲۷
مادر شهیدان «علی، عباس و محمد امیر حسین پور» در سن ۷۵ سالگی دار فانی را وداع گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.
«زهرا زاده حسن» مادر شهیدان «علی، عباس و محمد امیر حسین پور» به علت سکته مغزی و سال ها تحمل دوری از فرزندان افتخار آفرینش آسمانی شد و به شهیدانش پیوست.
پیکر این تندیس صبر و استقامت در قطعه صالحین بهشت رضای مشهد مقدس به خاک سپرده شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شهیدان عباس و محمد امیر حسین پور هشتم آذر ۱۳۴۵ و نهم مرداد ۱۳۴۹ چشم به جهان گشودند و در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۶۱ در شلمچه و ۱۸ فروردین ۱۳۶۶ در عملیات کربلای هشت به مقام رفیع شهادت نائل آمدند، گلزار شهدای بهشت رضا مشهد مقدس و گلزار شهدای خواجه ربیع مشهد میزبان پیکر شهیدان عباس و محمد امیر حسین پور است.
برادر بزرگتر جانباز ۷۰ درصد علی حسین پور در یکم فروردین ۱۳۴۱ متولد و در عملیات رمضان منطقه کوشک از ناحیه چشم، پا و صورت مجروح شد و پس از سال ها تحمل مجروحیت در پنجم اردیبهشت ۱۳۹۱ در قم به مقام رفیع شهادت نائل آمد و پیکرش در گلزار شهدای علی ابن جعفر شهر خون و قیام قم در جوار همرزمان شهیدش به خاک سپرده شد.
همچنین داماد این خانواده شهید حمید رضا مختارزاده در یکم خرداد ۱۳۴۴ چشم به جهان گشود و در یکم اردیبهشت۱۳۶۶ شهد شهادت را نوشید.
پدر شهیدان گرانقدر «سیامک و بابک حدادیان» از استان کرمانشاه دعوت حق را لبیک گفت.
مرحوم حاج «میرحسین حدادیان» پدر شهیدان والامقام «سیامک و بابک حدادیان» دعوت حق را لبیک گفت و فرزندان شهیدش پیوست.
شهیدان والامقام سیامک ۱۱ ساله و بابک ۸ ساله در تاریخ دوم آبان ماه ۶۵ و در حین بازگشت از سنگر علم و دانش در اثر حملات ددمنشانه هوایی دشمن بعثی عراق در محله شهرک سجادیه به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
مادر دو شهید و یک جانباز از مسجد سلیمان دعوت حق را لبیک گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.
«حاجیه خانم پنیر امیدی بیرگانی» مادر شهیدان «رمضان و پروین محمدی»، مادر بزرگ شهیدان «عادل و عمار محمدی» و مادر جانباز «حاج علی محمدی» در شهرستان مسجدسلیمان چشم از جهان فرو بست و به فرزندان شهیدش پیوست.
شهید رمضان محمدی متولد ۱۳۴۳ در سال ۶۰ در جنوب کشور و شهیده پروین محمدی متولد ۱۳۴۵ در سال ۱۳۶۲ در حملات موشکی به شهرستان مسجدسلیمان به شهادت رسید.
جانباز ۲۵ درصد علی محمدی نیز در سال ۵۸ در درگیری با اشرار و اصابت تیر به کتف راست مجروح شده است. شهید عادل محمدی متولد ۱۳۵۸ و شهید عمار محمدی متولد ۱۳۶۱ در سال ۱۳۶۲ در حملات موشکی شهرستان مسجدسلیمان به شهادت رسیدند.
«حاج میرزا سلگی» راوی کتاب «آب هرگز نمی‌میرد» که به دلیل عوارض ناشی از استنشاق گازهای شیمیایی دوران دفاع مقدس و جراحات جانبازی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شهید بهشتی همدان بستری بود به یاران شهیدش پیوست.
شهید حاج میرزا سلگی متولد اول فروردین ماه ۱۳۵۵ عضو رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که در منطقه مأوت عراق در عملیات نصر ۴ از ناحیه هر دو پا مجروح و منجر به قطع هر دو پا و مجروحیت دست راست و سینه و پهلو و جانبازی وی شد.
از مسئولیت‌های وی می توان به فرمانده گردان حضرت ابالفضل العباس(ع)، مسئول ستاد لشکر ۳۲ انصارالحسین(ع) همدان در عملیات مرصاد اشاره کرد.
این شهید گرامی جانباز ۷۰ درصد و راوی کتاب آب هرگز نمی میرد که توسط رهبر معظم انقلاب تقریظ شده، بیش از ۷۰ ماه حضور در جبهه های حق علیه باطل را داشته است.
«حاج بهمن کرمی» پدر شهیدان والامقام «اصغر، رسول و سیروس کرمی» و جانباز سرافراز جنگ تحمیلی به دلیل بیماری و کهولت سن در ۸۲ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.
جانباز سرافراز بسیجی حاج بهمن کرمی در اول دی ۱۳۶۲ در منطقه پیرانشهر براثر انفجار مین به مقام جانبازی نائل آمد.
شهید اصغر کرمی در ۵ دی ۱۳۵۰ در مراغه متولد و در ۲۸ خرداد ۱۳۶۷ در منطقه ماووت براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. شهید رسول کرمی در ۲۰ آذر ۱۳۴۵ متولد و در ۱۴ بهمن ۱۳۶۵ در شلمچه و برادرش شهید سیروس کرمی در ۲۰ تیر ۱۳۴۲ متولد و در ۵ فروردین ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی فاو براثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
«حاجیه خانم فاطمه سلطان شوندی» مادر شهیدان «عباس و محمد شوندی» به علت کهولت سن در بیمارستان بقیه الله الاعظم (ع) دار فانی را وداع گفت.
پیکر آن مرحومه روز جمعه پانزدهم فروردین ماه در بهشت زهرا(س) تهران به خاک سپرده می‌شود.
شهید عباس شوندی متولد ۱۳۳۹ و شهید محمد شوندی متولد ۱۳۴۳ از سرداران دفاع مقدس هستند که شهید عباس شوندی در بیستم اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۱ در غرب کشور و در سرپل ذهاب و شهید محمد شوندی برادر کوچکتر هفدهم اردیبهشت‌ماه همان سال در عملیات بیت‌المقدس در خرمشهر به درجه رفیع شهادت نائل شدند.
مرحوم «حمزه مولائی» پدر شهیدان «تقی و مهدی مولائی» در سن ۸۶ سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و آسمانی شد.
مرحوم «حمزه مولائی» پدر شهیدان «تقی و مهدی مولائی» به فرزندان شهیدش پیوست.شهید تقی مولائی متولد تیر ماه سال ۱۳۴۵ در آبان سال ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۴ در عراق به شهادت رسید.
برادرش مهدی متولد فروردین ۱۳۴۰ نیز در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۶ در منطقه شلمچه براثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
پیکر مطهر این پدر بزرگوار در جوار شهدا به خاک سپرده شد.
«حاج کریم حسن‌پور»، پدر شهیدان معزز «غلامرضا و محمدرضا حسن‌پور» از شهرستان فلاورجان اصفهان، به علت کهولت سن دعوت حق را لبیک گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.
شهید محمدرضا حسن‌پور ۲۱ شهریور سال ۱۳۴۴ در شهرستان فلاورجان چشم به جهان گشود.
در بیست‌ویکم بهمن سال ۶۱ طی عملیات والفجر مفقودالاثر شد و سرانجام پیکر مطهرش پس از ۱۴ سال در ۲۶ بهمن‌ماه ۷۵ تشییع و به خاک سپرده شد.
شهید غلامرضا حسن‌پور، دوم اسفندماه ۱۳۴۷ چشم به جهان گشود. وی به عنوان سرباز وظیفه در جبهه حضور یافت و سرانجام ۱۲ اردیبهشت‌ماه ۶۷ در کردستان و منطقه سومار بر اثر اصابت گلوله به برادر شهیدش پیوست.
پدر شهیدان «سید مرتضی و سید محمود موسوی چاشمی»، دعوت معبودش را لبیک گفت و به دیدار فرزندان شهیدش نائل شد.
«حاج سید صفی اله موسوی چاشمی»، پدر محترم شهیدان «سید مرتضی و سید محمود موسوی چاشمی»بر اثر بیماری کرونا، جان به جان آفرین تسلیم کرد و راهی سفر آخرت شد.پیکر پاک آن عزیز سفر کرده همان روز در قطعه ایثارگران گلزار شهدای روستای چاشم از توابع شهرستان مهدیشهر به خاک سپرده شد.
شهید سید مرتضی موسوی چاشمی، متولد ۱۳۴۳ در ۲۰ بهمن ۱۳۶۱ در منطقه فکه و برادر ایشان سید محمود موسوی چاشمی، در سال ۱۳۶۶ در منطقه عملیاتی ماووت به شهادت رسید.
جانباز ۷۰ درصد «غلامرضا فولادی» به همرزمان شهیدش پیوست
جانباز ۷۰ درصد «غلامرضا فولادی» از شهرستان اراک و استان مرکزی پس از تحمل سال ها درد و رنج ناشی از مجروحیت به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به جمع همرزمان شهیدش پیوست.
آزاده و جانباز ۷۰ درصد غلامرضا فولادی در ۱۸ دی ماه سال ۱۳۱۸ در اراک متولد و با عضویت در کادر سپاه و حضور در جبهه های حق علیه باطل به مدت ۷۸۳ روز در اسارت دشمن بود و سرانجام در روز ۱۳ فروردین سال ۱۳۹۹ دعوت حق را لبیک گفت و به همرزمانش پیوست.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: بنیاد شهید و امور ایثارگران جمهوری اسلامی ایران والدین شهدا جمعیت جانبازان انقلاب اسلامی بنیاد شهید و امور ایثارگران جمهوری اسلامی ایران والدین شهدا جمعیت جانبازان انقلاب اسلامی عباس و محمد امیر حسین پور دعوت حق را لبیک گفت رفیع شهادت نائل خاک سپرده شد جانباز ۷۰ درصد شهادت رسید مادر شهیدان محمدی متولد گلزار شهدای چشم به جهان پدر شهیدان حسن پور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۸۸۱۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت دختران حاج قاسم از اصفهان تا خانه پدری
ما دختران و مادران اصفهانی برای این انقلاب و سردمدارانش می‌خواهیم غوغا به پا کنیم، می‌خواهیم به دشمنان بگوییم که از شهادت هراس نداریم و برای رسیدن به آن هرکاری می‌کنیم؛ بهتر است این‌طور بگویم که به کرمان رفتیم تا به دشمنان ثابت کنیم امنیت کشور ما با کارهای شما به خطر نمی‌افتد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، ما دختران و مادران اصفهانی برای این انقلاب و سردمدارانش می‌خواهیم غوغا به پا کنیم، می‌خواهیم به دشمنان بگوییم که از شهادت هراس نداریم و برای رسیدن به آن هرکاری می‌کنیم؛ بهتر است این‌طور بگویم که به کرمان رفتیم تا به دشمنان ثابت کنیم امنیت کشور ما با دو تا بمب به خطر نمی‌افتد؛ تا زمانی که ما نوجوانان و جوانان به همراه مادران غیورمان در میدان هستیم، نمی‌گذاریم به وجبی از این خاک نگاهی چپ بیفتد.
زیارت کرمان پر از برکت و همراه با خاطرات خوش معنوی و زمانی برای همدلی است؛ در این هنگام آموختم که جز گفتن شکر در مواقع سختی چیزی بر زبانم جاری نباشد چراکه ما دختران حاج قاسم و پای کار این مکتب هستیم؛ سفرمان را از بهشت روی زمین اصفهان یعنی گلستان شهدا آغاز کردیم؛ ساعاتی پیش از حرکت همه با کوله پشتی‌های سبک اربعینی یکی یکی در خیمه جمع شدیم، بر سر مزار شهدای عزیزمان شهید زاهدی، خرازی، کاظمی و هم رزمانشان رفتیم و اذن رفتن خواستیم.
ساعت موعد فرا رسید و به سوی مقصد راهی شدیم؛ در طی مسیر با سربندهای یازهرا (س)، لبیک یا خامنه‌ای، یا علی‌اصغر و عکس‌هایی از شهیدان خرازی، همت، زین‌الدین، کاظمی و… را به شیشه اتوبوس زدیم تا وجود آن‌ها را کنار خودمان و در طول مسیر حس کنیم؛ کتاب می‌خواندیم، با همسفری‌ها درمورد شهدا، مکتب حاج قاسم، آرمان کشور و مواردی مختلفی صحبت می‌کردیم و سعی داشتیم بهتر به معنویات خود بپردازیم.
پنجشنبه صبح برای اقامه نماز جماعت بیدار شدیم، عجب صحنه‌ای بود و چه جمعیتی از استان اصفهان آمده بود، بیش از چهل اتوبوس و این لحظات آماده می‌شدیم برای آن اجتماع پرشور؛ چفیه‌ها را سر می‌کردیم و یکی یکی با نظم خاصی کنار هم و پشت‌سر هم می‌نشستیم. خادمان پرچم‌هایی با شعار «فلسطین کلید رمزآلود فرج است» و عکس زیبا حاج قاسم را به دست‌مان می‌دادند تا در مراسم با افتخار آن را دست گرفته و بالا ببریم.
همه جمع شدیم و معرکه بزرگ و حماسی مادر دختری در مصلی کرمان طنین گرفت؛ همه باهم یک صدا شعار می‌دادیم و می‌گفتیم: «حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ماست، وای اگر خامنه‌ای حکم جهادم دهد ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد و…» عجب صحنه‌ای بود، چقدر دلنشین و پرغرور بود؛ آری باید بگویم که مردم و زنان میهن من چنین دلاوران غیوری هستند که همچون زینب کبری نمی‌گذارند علم این امت و ملت زمین بماند و خود به دل معرکه می‌زنند.
آرام آرم باید برای رفتن به بیت آماده می‌شدیم؛ بار خود را سبک کردیم، برای بغل دستی خود به یاد شهدا و با مداحی «حسین حسین میگیم می‌رویم کربلا» سربند برای هم بستیم، علم یا زهرا، یا مهدی و… را به دست گرفتیم، مداحی در باند پخش شد و پیاده‌روی ما از مصلی تا بیت آغاز شد؛ عجب قاب دشمن سوزی بود، عجب اتحادی بین‌مان موج می‌زد؛ چه مسیری را طی کردیم تا رسیدیم به بیت؛ آسمان اشک شوق می‌ریخت، خیابان‌ها بوی خاک و گل گرفته بودند، جمعیت دو هزار نفره ما ازدحامی را به وجود آورده بود که جای سوزن انداختن نداشت...
به بیت‌الزهرا (س) رسیدیم، جایی که حاج قاسم آن را به عشق حضرت فاطمه ساخت و در آن برای پرورش امت و اسلام، مراسم و فعالیت‌های مختلفی را انجام می‌داد؛ چه جایی بود، چه معنویتی داشت، چه حس و حالی در آن نهفته بود، گویا به چند مکان به طور همزمان سفر کرده بودم… از گلیم پهن شده آبی رنگ زیبا که وصف حال دیدارهای رهبری را داشت گرفته تا فرش حرم امام حسین، حضرت زینب و ضریح قدیمی حضرت رقیه که اطراف تابوت حاج قاسم، همرزمش و شهید گمنام قرار گرفته بود.
پس از گذشت ساعاتی در این بیت نورانی، نوبت به نقطه متفاوت سفر می‌رسد؛ قرارمان ساعت عاشقی ۱:۲۰ در گلزار شهدای کرمان بود؛ همه اتوبوس‌ها آرام آرام رسیدیم که در بدو ورود توفیق دیدار شهید گمنام ۱۹ ساله نصیب‌مان شد؛ چه مهمانی‌ای بود آن شب… جوانی گمنام و هم سن و سال ما به استقبالمان آمده بود و چه لحظه‌ای از این زیباتر؟!ته دلم می‌گفتم «حاجی خوب بلده از دختراش استقبال کنه! شکلات، شیرینی پنجره‌ای، کیک، چایی و…؛ الحمدلله که چنین پدری دلسوز و مهربانی داریم.»
در بین برنامه‌ها یادی کردیم از دختر کوچولویی که به گلزار شهدا رفته بود تا شکلات پخش کند و برای سردار هم شکلات برد و سردار شکلات را با دستان خود در دهان نگین گذاشت؛ آری آن شب نگین هم میزبان ما بود و چقدر گریه کردیم با گریه‌هایش و چه خاطراتی مرور شد...
دقایقی بر سر مزار رفتیم و خوب درد و دل این روزهایمان را برای حاجی گفتیم، عاقبت بخیری خواستیم، توفیق شهادت و…. پس از زیارت مزار او، نوبت به زائرانش رسید و همه ما به‌دنبال مزار دختر کاپشن صورتی با گوشواره قلبی می‌گشتیم؛ مزاری که خیلی بزرگ نبود، حوالی قد و قواره یک دختر نحیف ۱.۵، ۲ ساله؛ چه صحنه‌ای بود، چقدر دردناک بود، فکر من پیش آن مردی بود که کل خانواده‌اش را در یک روز از دست داده و در آن لحظات ما بودیم که با دلی جا مانده در گلزار شهدا کرمان راه افتادیم و به اصفهان آمدیم…
کد خبر 750958
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آن‌ها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند