روایتی تلخ از سوگواری خانوادههای جانباختگان کرونا
تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۵۸۲۴۶۰
به گزارش جماران؛ روزنامه ایران نوشت:اول فروردین ماه بود که یک تلفن او را از جا بلند کرد. پشت خط کسی با صدای بلند جیغ می کشید. فکرش را هم نمیکرد که اولین روز عید ، برایش تلخ ترین روز زندگیاش شود. مادرش را اواخر اسفند ماه با سرفههای پی در پی به بیمارستان برده بود، نه خبری از تب بود و نه دردی طاقتفرسا.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فقط سرفه های خشک ممتد بود که امان مادر را بریده بود. تا بالاخره یک نفر پیشنهاد تست داد، مادر فقط می خندید، قبراق و روی پا ، به خیالش امروز برود ، سه روز دیگر برمیگردد. نگاهش آنقدر مطمئن بود که کسی فکر نمیکرد باید برای همیشه با قاب این لبخند خداحافظی کنیم. کرونا اما زورش زیاد بود، آنقدر زیاد که تلاش مادر بینتیجه ماند، سه روز نگذشته، طاقتش طاق شد، زیر قولی که داده بود، زد و جان داد، نامش نه ، اما «یک نفر» به لیست بلند بالای جانباختگان کرونا اضافه شد. حالا تعدادشان عدد ٤ هزار نفر را رد کرده و بر بلندی فهرست متوفیان افزوده! سهم مرگ اما هر روز بالای ١٠٠ نفر است ، یک روز عدد ١٥٠ را رد می کند و روز دیگر ١٢٠ نفر ! تصویر مرگ اما برای کسانی که از این فهرست سهمشان «از دست دادن» است، شبیه اعداد اعشاری لا به لای خبرهای رسمی نیست، شبیه یک حس دل کندن عجیب، زیر هجوم خروارها خاک و آهک است...
«پدرم را دو هفته پیش بر اثر کرونا از دست دادم، هنوز نتوانستم با رفتن او کنار بیایم، فکر میکنم دروغ گفتهاند، اصلاً باورم نمیشود، همه ما قرنطینه بودیم، حتی اجازه ندادند برای آخرین بار صورتش را لمس کنم.»
سودابه مدام اشک می ریزد و فکر می کند چرا در قرنطینه مانده و به سراغ پدرش نرفته است: «عذاب وجدان نابودم کرده ، پدرم را در بیمارستان تنها گذاشتم. همه خانواده قرنطینه بودیم، فکر رفتنش را نمی کردیم.» او می گوید که در بهشت زهرا هم جز چند نفر از اقوام نزدیک کسی نرفته و از فرزندان هم فقط دو نفر رفتهاند که آنها هم با فاصله ایستاده و از دور وداع کردند، بقیه مبتلا به کرونا شده بودند و حتی فرصت پیدا نکردند که با پدرشان خداحافظی کنند.بعد از مراسم خاکسپاری هم تنها به خانه بازگشته اند :«اقوام هم نگران بودند،نمی توانستیم بار یک عذاب وجدان دیگر را هم تحمل کنیم، به بهانه اینکه می خواهیم تنها باشیم، هر کداممان به خانههایمان رفتیم، پایم که به خانه رسید، نمیدانستم از درد تنهایی جیغ بکشم یا از درد بی پدری!»
روایت سودابه را محسن هم تجربه کرده ، زمانی که برادرزادهاش را از دست داده است. او میگوید:« برای خاکسپاری فقط اقوام نزدیک آمدند ، اما تعدادمان به ١٠ نفر هم نمیرسید، در آن لحظات بارها برادرم را بغل کردم، مگر می شد از دور تماشا کرد! نه مراسم سوم داشتیم و نه هفت. همه تنهایمان گذاشتند، ما درکشان میکنیم ، خیلیها تماس میگرفتند، دوستان نزدیکش البته گروه عزاداری تشکیل دادند و مرتب عکس و فیلمهای برادرزادهام را میفرستادند که باعث تسلای ما میشد. اما بعضیها به گمان اینکه برادرم و همسرش کرونا دارند، از دور هم راهشان را عوض میکردند و میرفتند.
برپایی جلسات ختم قرآن در فضای مجازی
سپیده در اوج شیوع کرونا، برادرش را در یک تصادف از دست داده ، اما شرایطی که او پشت سر گذاشته، دست کمی از دیگران ندارد :«خدارا شکر برای آخرین بار برادرم را دیدم، صورتش را بوسیدم و با آغوش بیجانش ، حرف زدم، وگرنه باور نمیکردم خود اوست. به خانه که رسیدیم، تازه غم عالم روی سرمان هوار شد.جای خالیاش دادمان را در آورد، بزرگترهای فأمیل ماندند، ما هم مرتب ژل ضدعفونی میزدیم و همگی هم ماسک و دستکش داشتند. دو روز که گذشت خودمان بودیم و خودمان، همه رفته بودند، حتی در لحظه خاکسپاری هم خیلیها جلو نیامدند،من مادرم را بغل کرده بودم و اوهم مرا، اما پدرم تنها روی خاکها ضجه میزد. برادرم جوان بود، برایش از مرگ فقط یک حجله ماند، نه مراسمی، نه وداع باشکوهی! پدرم هزینه مراسم را به یک خیریه داد، گفت برای نیازمندان ماسک و دستکش بخرید، یک گروه مجازی هم درست کردیم و برایش ختم قرآن گرفتیم!اما بازهم دلمان راضی نیست...
نبود پروتکلی برای مصیبتدیدگان کرونا
شبیه این احوالات را روزانه حداقل ده ها نفر تجربه میکنند، افرادی که حتی نمیتوانند عزیزانشان را در لحظه خاکسپاری به آغوش بکشند، کارشناسان هشدار میدهند که یک ضلع مهم مبارزه با کرونا ، خانوادههای داغدار هستند، در حالی که هیچ پروتکل و برنامهای برای آنها دیده نشده است. شهرداری تهران حالا با راهاندازی کارگروه تخصصی سوگ ، اولین قدمها برای آموزش و اجرای مداخلات روانی- اجتماعی برای داغدیدگان را برداشته است. جبار رحمانی ، انسان شناس به «ایران» می گوید: اگرچه افزایش آگاهیهای عمومی در حوزه بهداشتی و درمانی به درستی انجام شده ، اما ارائه تصویر ترسناک از ویروس ، موجب ایجاد یک تلقی منفی در برخورد با افراد کرونایی شده است که تقریباً شبیه دوران همهگیری جذام است. متأسفانه افراد کرونایی دچار انگ اجتماعی شده و طرد میشوند، از طرفی ما فرآیندهایی را ایجاد کردهایم تا تعامل بین افراد با مبتلایان به صفر برسد ، از آن طرف ، همه تلاش دولت به صورت منطقی در حوزه بهداشت ، سلامت و درمان جامعه بوده و افرادی که دچار سوگ میشوند آنچنان که باید در برنامهها دیده نشدهاند. البته مردم در محیطهای اجتماعی به صورت خودجوش کارهایی را برای عزیزانشان انجام می دهند، مثلاً از ظرفیت فضاهای اجتماعی برای عزاداری های آنلاین استفاده میکنند، اما این جوابگوی همه افراد نیست. چه آنکه تعدادی ، رفتارهای سنتی و دیدارهای چهره به چهره برایشان اولویت دارد و چه بسا افرادی اصلاً به فضای مجازی دسترسی نداشته باشند.
عضو کارگروه سوگ با اشاره به اهمیت سوگواری میگوید: اگر افراد نتوانند سوگواری کرده و داغ عزیزی را برای خود حل کنند ، دچار صدمات روحی و روانی زیادی می شوند که هم خودشان و هم جامعه باید در بلند مدت هزینههای آن را بپردازد. البته تنها بحث تخلیه هیجانات منفی و روانی هم نیست، مهم پذیرش واقعیت است.
وی با بیان اینکه بیشتر تأکیدات ما در حوزه درمان بوده و ما از این وجه غفلت کردهایم، میگوید: فشار اجتماعی موجب شده تا برخی سوگواران دست به رفتارهای عجیبی بزنند ، مثلاً سعی میکنند، گواهی غیرکرونایی برای عزیزانشان بگیرند تا در یک قطعه عادی مثل بقیه خاک شوند یا طبق پروتکلها ، خانه جانباختگان کرونایی باید کاملاً ضدعفونی شود، اما در مواردی خانوادهها از ترس همسایگان اجازه این کار را نمیدهند چون فشار منفی بسیار بالاست .او ادامه میدهد: با توجه به تعداد بالای متوفیان ما باید حتماً به این بحرانها توجه کنیم، خوشبختانه شهرداری در این زمینه پیش قدم شده و تلاش میکند تا با افزایش اطلاعات و آگاهیهای عمومی، برچسب منفی متوفیان کرونایی را پاک کند و با آنها نیز همانند جانباختگان در سیل و زلزله برخورد شود. البته خانواده متوفیان عادی هم تا حدودی این مشکل را تجربه میکنند اما چون عزیزانشان در یک فضای عادی و با احترام دفن می شوند فشار اجتماعی کمتری را تجربه می کنند، ما در کارگروه تخصصی سوگ در چند سطح ، راهکارهایی را دنبال میکنیم، جامعه هنوز در شوک است و نمیداند چه باید بکند، پس اولین قدم ایجاد آگاهی عمومی و آموزش است. همچنین ترویج شیوههای جایگزین مثل نذر ماسک و ارتباطات آنلاین میتواند بخشی از رنج برخورد محیطی با جانباختگان کرونایی را کم کند.البته این آموزشها از کادر درمان گرفته تا پرسنل بهشت زهرا را هم شامل می شود تا همه بدانیم در این شرایط چگونه باید برخورد کرد.
شنیدن صدای خانواده قربانیان
آیا سوگ و سوگواری برای بیماری که در اثر کرونا از دست میرود، متفاوت از سوگ یا سوگواری برای دیگر درگذشتگان است؟ امیر حسین جلالی ندوشن، روانپزشک دراین باره به «ایران» می گوید: به هرحال شرایط انتقال عفونت، اجازه انجام عموم آیینهای سوگواری را که به حل و فصل سوگ به عنوان یک وضعیت روانی موقت کمک میکند، نمیدهد. چرا که ممکن است سوگواران بیمار یا در شوک بیماری باشند یا در گوشه بیمارستان و خانه کز کردهاند یا اگر مجالی برای همراهی غریبانه متوفی را بیابند باید فاصلهها را رعایت کنند و احیاناً دیگران از نزدیک شدن به آنان بیم دارند. بنابراین ترکیبی اندوهناک از غم، ترس از بیمار شدن، انزجار از وضعیتی که وداع را ناممکن یا اینچنین منزجرکننده کرده، وضعیت سوگ کرونا را وضعیتی ویژه و متفاوت کرده است.
عضو کارگروه سوگ می افزاید : «مرگ نزدیکان و ناتوانی از وداعی توأم با کرامت با عزیزان وجهی ملموس و انسانی از فهرستی بیشمار از فقدانهای ناشی از کرونا است. فقدانهایی که سوگواری بر آنها ناممکن شده. از یاد نبریم سوگی که طی نشود حجمی متراکم از خشم و خصومت بر جا میگذارد. خشمی که در ایام بعد از کرونا در رابطه میان مردم و حاکمیت، مردم با مردم و حتی طبقات مختلف اجتماعی میتواند خود را نشان دهد. سوگ کرونا اگر تدبیر نشود و حل و فصل نگردد چون آبی پشت سد انباشته میشود. و دیوار نازک شده تحمل مردم بیتردید تاب این فشار و تراکم را ندارد. دیوار خواهد شکست و آن زمان با پدیدههای اجتماعی تازهای روبرو خواهیم شد»
او می گوید: «کارگروه سوگ شهرداری تهران با نگاهی بینرشتهای و با در نظر آوردن ضرورت سوگواری برای خانوادههای جانباختگان و تکریم این شهروندان و بهویژه کادر سلامت جان باخته، قرار است مداخلاتی اجتماعی را سامان دهد، مداخلههایی که هدف آن تحکیم روابط گروههای اجتماعی و شنیدن صدای خانواده قربانیان و کاستن از تنهایی آنان است.»
منبع: جماران
کلیدواژه: بودجه 99 ویروس کرونا فضای مجازی کرونا متوفیان کرونایی متوفیان کرونا بودجه 99 ویروس کرونا امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی باختگان کرونا جان باختگان خانواده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۵۸۲۴۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کمبود ۱۰۰۰ نیروی انسانی در حوزه بهداشت و درمان قم
رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان قم گفت: یکهزار نیروی انسانی کمبود داریم که شامل ۴۰۰ پرستار، ۴۹۰ نیروی حوزه سلامت خانواده، ۲۰۹ کارشناس اورژانس و تعدادی نیز در حوزه بهداشت میشود. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، مهدی مصری در نشست خبری که در سالن جلسات دانشگاه علوم پزشکی قم همزمان با هفته سلامت برگزار شد، گفت: سلامت خانواده در دولت سیزدهم بهصورت ویژه مورد تأکید است که شاخصهای سلامت مورد توجه است.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی قم افزود: طرح سلامت خانواده ثبت جهانی شده است و سال گذشته طرح سلامت خانواده از پردیسان شروع شده و تا پایان تیر تا 200 هزار نفر تحت پوشش این طرح قرار خواهند کرد.
وی بیان کرد: در طرح سلامت خانواده نگاه مشارکتی و مردمیسازی سلامت است که باید پیاده شود.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان قم تصریح کرد: یکپارچهسازی سلامت مورد نظر طرح سلامت خانواده است؛ بستر هوشمندسازی و الکترونیکی شدن نسخ باعث شده بتوانیم به یکپارچهسازی در بحث سلامت برسیم و در موضوع سرطان نیز یکپارچهسازی در دانشگاه علوم پزشکی انجام شده است.
وی با اشاره به اینکه طرح سراج با توجه به ارتقای سلامت اجتماعی و روانی جامعه سرمایه اجرا میشود، گفت: امید آفرینی، نشاط اجتماعی، بهداشت روان، تعامل اجتماعی و سلامت اجتماعی و افزایش کیفیت درمان و ایمنی بیماران مدنظر طرح سلامت خانواده است.
مصری بیان کرد: در استان قم با کمبود متخصص درمانی مواجه هستیم که باید برنامهریزیهای برای افزایش این متخصص صورت بگیرد که کارهایی انجام شده است و در برخی از تخصصها در یک سال اخیر اتفاقات خوبی در استان قم رخداده است.
وی خاطرنشان کرد: بین 23 تا 27 رشته تخصصی در چند سال آینده به دانشگاه علوم پزشکی استان قم اضافه خواهد تا باعث ارتقای سلامت در شهر شود. اکنون 300 هیأت علمی در دانشگاه علوم پزشکی استان قم وجود دارد که برنامهریزی صورتگرفته ظرف دو سال آینده به 400 نفر هیأت علمی برسد.
وی افزود: همچنین یکهزار نیروی انسانی کمبود داریم که شامل 400 پرستار، 490 نیروی حوزه سلامت خانواده، 209 کارشناس اورژانس و تعدادی نیز در حوزه بهداشت میشود.
مصری در ادامه گفت: در سرانه تخت، قم بین استانهای آخر قرار دارد و تلاش داریم با جایگزینی تختهای قدیمی و ایجاد تختهای جدید این کمبود را جبران کنیم. در این راستا 250 تخت مادر و کودک در مجموعه بیمارستانی شهید بهشتی احداث خواهد شد.
وی با اشاره به اینکه به زودی 12 خودرو وارد ناوگان اورژانس 115 میشود، اضافه کرد: 35 هزار مترمربع فضای آموزشی کمبود داریم؛ از سوی دیگر نیاز است دانشکده توانبخشی و داروسازی در استان احداث شود.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان قم با بیان اینکه در حوزه پسماند هم برنامهریزی صورتگرفته و برنامه مدونی تهیه تدوین شده است، ادامه داد: در جوانی جمعیت نیز دانشگاه علوم پزشکی قم شاخصهای خوبی کسب کرده است.
مصری با اشاره به سیاست جوانی جمعیت، گفت: با تلاش مسوولان، شاخص فرزندآوری در سال جاری نسبت به پارسال، نیم واحد در استان قم ارتقا یافت و دلیل آن زیست بوم فرهنگی و مذهبی استان است؛ این رشد شاخص خوبی است و باید ارتقا یابد.
وی تاکید کرد: جوانی جمعیت سلامتساز است و باعث بالندگی اجتماعی میشود.
انتهای پیام/