به نقل از «آنا»

نمایش‌ رادیویی به تخیل مخاطب امکان انتخاب می‌دهد/ «پشت سایه شب» و استفاده از ظرفیت رادیو در ژانر وحشت

تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۳۵۰۲۳

بازیگر و کارگردان نمایش‌های رادیویی از ظرفیت این قالب نمایشی برای تقویت قدرت تخیل مخاطبان می‌گوید.

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، «پشت سایه شب» عنوان یک مجموعه نمایشی رادیویی است که دو هفته است روی آنتن رادیو نمایش می‌رود. این مجموعه نمایشی در چهل و هشت قسمت در ژانر وحشت در حال تولید بوده و تاکنون دو قسمت از آن پخش شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مریم تاجیک داستان های این مجموعه را بر اساس طرحی از آشامحرابی و با تکیه بر آثار ادبی کلاسیک دنیا نوشته است. کارگردانی این مجموعه نمایشی نیز بر عهده آشا محرابی است و تهیه کنندگی آن را فرشاد آذرنیا به عهده دارد.

در همین ارتباط، آشا محرابی کارگردان این مجموعه نمایشی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: تولید یک مجموعه نمایشی در ژانر وحشت آن هم در حجم و کیفیت مجموعه «پشت سایه شب» اتفاق خوبی است. معمولاً در تولیدات نمایشی رادیو کمتر سراغ این ژانر نمایشی می‌روند. حداقل در سال‌هایی که من به خاطر دارم، جز چند نمایش معدود آثار چندانی در ژانر وحشت نداشته‌ایم.

وی اظهار کرد: در رادیو، دورنمای تخیل مخاطب بسیار گسترده است و این ظرفیت خوبی برای اثرگذاری ژانر وحشت خواهد بود. در واقع رادیو و نمایش های رادیویی یک مدیوم مناسب برای ژانر وحشت است. متن‌هایی که به عنوان نمایشنامه در «پشت سایه شب» استفاده می‌شود یا کارهای تولیدی است و یا این که بر اساس رمان‌های مطرح دنیا نوشته شده است.

رادیو ظرفیت بالایی برای تولید اثر در ژانر وحشت دارد

این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون افزود: نمایش رادیویی این امکان را به مخاطب می‌دهد که تخیل مختص به خودش را داشته باشد. فرض کنید شما یک افکت صوتی یا صدای یک شخصیت را می‌شنوید که از دور به شما نزدیک می‌شود؛ در این فاصله کوتاه به تعداد مخاطبان آن نمایش رادیویی تخیل‌های متفاوت وجود دارد.

وی افزود: هر شنونده‌ای هیئت این صدا و شخصیت پشت این صدا را با توجه به تخیل خودش تفسیر و تصویر می‌کند.همین موضوع به اثرگذاری و نفوذ آن نمایش در ذهن مخاطب کمک خواهد کرد.

کارگردان مجموعه «پشت سایه شب» عنوان کرد: این تمرین و در حقیقت تقویت قدرت تخیل در آثار تصویری چه سینما و تلویزیون ضعیف‌تر است؛ چون سازنده اثر بخش عمده‌ای از تصویرسازی را انجام داده و به صورت آماده به مخاطب ارائه می‌کند، امّا در رادیو به مخاطب برای تخیل بیشتر امکان انتخاب می‌دهیم.

محرابی افزود: در «پشت سایه شب» هم که یک مجموعه نمایشی با قصه‌هایی از جنس دلهره، وحشت و معمایی است این موضوع پررنگ‌تر خواهد بود.این موضوع نشان می‌دهد که رادیو ظرفیت بالایی برای تولید اثر در ژانر وحشت دارد.

این بازیگر و کارگردان نمایش‌های رادیویی گفت: خوشبختانه تا امروز که دو قسمت از این مجموعه رادیویی پخش شده است، بازخوردهای خوبی را شاهد بودیم و امیدوارم از این به بعد هم این روند ادامه پیدا کند. علاقه‌مندان به نمایش‌های رادیویی حتماً از شنیدن این اثر لذت برده و سرگرم خواهند شد.

وی درباره کارهای آینده خود نیز گفت: برای حضور در چند تئاتر با من صحبت شده بود. خودم هم قرار بود که در سال 1399 یک تئاتر را روی صحنه ببرم، اما فعلاً با توجه به شیوع ویروس کرونا همه چیز متوقف است و باید منتظر بمانیم و ببینم که شرایط چگونه خواهد شد. در شبکه نمایش خانگی، علاوه بر حضور در مجموعه «شام ایرانی» در یک سریال طنز به نام «موچین» هم بازی داشته‌ام که به زودی منتشر خواهد شد.

نمایش رادیویی این امکان را به مخاطب می‌دهد که تخیل مختص به خودش را داشته باشد

لازم به ذکر است هنرمندانی چون مهین نثری، شهین نجف‌زاده، مرضیه صدرایی، فریدون محرابی، فریبا متخصص، احمد گنجی، مهدی نمینی مقدم، مهتاب افضلی، سیما خوش چشم، مروارید کریم پور، اکبر مولایی، ماندانا اصلانی، ناهید مسلمی و مجید حمزه در«پشت سایه شب» ایفای نقش می‌کنند.

این مجموعه رادیویی در چهل و هشت قسمت 45 دقیقه‌ای به نویسندگی مریم تاجیک، کارگردانی آشا محرابی، تهیه‌کنندگی فرشاد آذرنیا، افکتوری نازنین حسن‌پور و صدابرداری محمدرضا محتشمی جمعه‌ها ساعت ۲۲:۴۵ تا ۲۳:۳۰ از رادیو نمایش پخش می‌شود.

انتهای پیام/4104/

منبع: آنا

کلیدواژه: نمایش رادیویی رادیو رادیو نمایش ویروس کرونا آشا محرابی نمایش های رادیویی مجموعه نمایشی ژانر وحشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۳۵۰۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رجوع و روایت آتش بلاگری و سلبریتی شدن در روابط زن و شوهری

نمایش «رجوع» این روزها در تهران روی صحنه می‌رود تا به اختلافات متداولِ این روزها در روابط بین زن و شوهرها بپردازد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان‌ها و ماجراهای مربوط به روابط زن و شوهری همیشه دستمایه ساخت آثار نمایشی بوده است. از فیلم‌های «همسر»، «آتش بس»، «توفیق اجباری» تا نمایش‌های «بازیگر و زنش»، «تن شوری» و ... هنرمندان را به سمت خلق آثاری با این موضوعِ همیشه جذاب سوق داده است.

جذابیت همیشگی این سوژه باعث شده پدید آورندگانِ تئاترِ «رجوع» نیز به سمت تولید اثری نمایشی با موضوعِ روابط زن و شوهری بروند. رجوع به قلم کیمیا خلج و کارگردانی سعید حشمتی در قالب اپیزودهای مشابه به چالش‌های زندگی زناشویی می‌پردازد. روایت داستان در بستر دادگاه، اندکی کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسد. اگر از این زاویه به دادگاه نگاه کنیم که عموماً ارجاع به دادگاه و قاضی آخرین راهکار برای حل بحران‌ها باشد پس باید این اشکال را متوجه نویسنده‌ی نمایش «رجوع» دانست که هیچ فرصتی را برای سازش بین زوجین قائل نبوده و صدور حکم قضایی را فصل الخطاب قرار داده است.

کلنل دست به دامن عارف شد / نازنین بیاتی انتخاب مناسبی بود؟

البته در نمایش اشاراتی به فرصت دادگاه برای ایجاد سازش بین زوجین برای تفکر و تأمل بیشتر شده اما این اقدام نویسنده ناکافی به نظر می‌رسد و شاید اگر به جای فضای دادگاه، اتفاقات نمایش در حضور شخص دیگری مانند یک مشاور خانواده رخ می‌داد، فرجام مثبت و امیدوار کننده‌تری برای کاراکترهای نمایش قابل تصور بود.

اپیزود نخست این نمایش روایت زن و شوهری بود که اختلافاتشان مربوط به استقلال زن و زیبایی‌های ظاهری بود.

در «رجوع» دیالوگ‌ها چکشی و پینگ پونگی است و نویسنده به خوبی موفق به ایجاد بده بستان‌ها در نمایشنامه شده است. داستان زندگی کاراکترها به شکل صحیحی پرداخت و روایت شده و نویسنده به شناخت درستی از کاراکترهای نمایشش رسیده است. در هر اپیزود تفاوت کاراکترها به وضوح قابل دریافت است و نویسنده در نگارش آنها خلاق و پویاست.

اما نکته مهمی که در مورد متن وجود دارد نوع نگارش آن است. اخیراً در بسیاری از آثار، نویسندگان را نمی‌توان مؤلف محسوب کرد. مؤلفی که ایده دارد، مشق می‌دهد، درس می‌دهد و شاید راهی نشان می‌دهد و....

اپیزود دوم؛روایت کارگردانی بود که به عنوان یک سلبریتی، در عین ازدواج با همسری روستایی، ارتباطاتی موازی داشت و همین موضوع موجب اختلافات شدید بین او و همسرش شده بود.

بخش زیادی از نویسندگان نسل جدید روایت‌هایی گزارش گونه دارند. روایت‌هایی که گویی تنها برای صرفا جهت اطلاعِ مخاطب نوشته شده‌اند یا اینکه گویی یک گزارش خبری هستند تا یک نمایشنامه با هدفی والا و نتیجه‌گیری که به کارِ زندگیِ مخاطب بیاید.
البته که در بسیاری از  آثار خبری، خبرنگاران نتیجه گرا و هدفمند هستند و تنها صرفاً راوی یک رویداد نیستند؛ بلکه موجب ایجاد چالش‌های جدی می‌شوند. اما در «رجوع» نویسنده فقط «گزارشگر» است. گزارشگری که گزارش می‌دهد؛ در بطن جامعه خانواده‌هایی هستند که شرایط ویژه و متفاوتی بر زندگی آنها حاکم است.

کیمیا خلج با نوشتنِ متن «رجوع» فقط به مخاطب خبر می‌دهد و مخابره‌گر یک اتفاق است؛ البته که همین هم ارزشمند است. اما نباید فراموش کنیم که نویسنده‌ی این نمایش‌نامه راهکار ندارد، ایده ندارد و هدایت گر نیست.

شاید به همین علت است که به رغم هدایت صحیح و خوب بازیگران توسط کارگردان، حس و حال تماشای یک اثر تئاتری ویژه به مخاطب منتقل نمی‌شود.

اپیزود سوم مربوط به زن و شوهری بود که تفاوت‌های اعتقادی و فرهنگی عمیقی با همدیگر داشتند و همین مسئله اختلافات شدیدی بین آنها ایجاد کرده بود.

اساساً در شرایط مشابه هیچ راهی برای به چالش کشیده شدن خلاقیت کارگردان وجود ندارد و یا حداقل بیننده تلاشی برای خلق یک اثر بصری ویژه از کارگردان را شاهد نیست. آفتی که گریبان برخی یا شاید بسیاری از آثارِ این روزهای تئاتر ایران را گرفته است.

کارگردانان در آثار مشابه و این نمایش، به «صندلیسم!» دچار شده‌اند. آفتی عجیب که با اسم رمز «مینی مال» و فقط با چیدن چند صندلی ساده در صحنه روز به روز در حال نفوذ در جان تئاتر است. هر کدام از کارگردانان هم دلایل خاصی را برای انتخاب این سبک کاری دارند که غالباً چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.  اجرای «صندلیسم» هرچه هست نه تنها تئاتر محسوب نمی‌شود بلکه شاید در چهارچوب یک اثر رادیویی ویژه هم گنجانده نشود.

البته که نمایش «رجوع» با وجود اینکه صحنه‌ای خالی دارد و تنها به چند صندلی روی صحنه پناه برده، اما تلاش کرده تا جنبه‌های نمایشی و تصویری هم در کار باشد تا اثر صرفا به یک نمایش رادیویی تبدیل نشود.

اپیزود چهارم این نمایش به روایت خانواده‌ای اختصاص داشت که زنِ خانواده در فضای مجازی بلاگر بود و همین مسئله پایه و اساس اختلافاتِ شدیدی شده بود.

رفتن سراغ موضوع‌های اجتماعی که در دل جامعه و در میان مردم جاری هستند و هر کدام از ما بارها و بارها در اطراف‌مان آنها را دیده‌ایم، بسیار ارزشمند است. پرداختن به این موضوع‌ها حتی اگر بدون ارائه‌ی راهِ چاره یا راهی تازه باشد، با زدنِ تلنگرهایی هرچند کوچک به مخاطب، می‌توانند اثرگذار باشند.

منصفانه نیست اگر از بازی خوب بازیگران (رجوع) سخن نگوییم. از اپیزود اول تا آخرین اپیزود که با بازی شیرین و دقیقِ افشین سنگ چاپ مواجه می‌شویم، همه بازیگران بسیار دقیق و حساب شده ایفای نقش می‌کنند و این نکته‌ای است که به واسطه آن نمی‌شود از نقش ویژه کارگردان چشم پوشی کرد.

در پایان باید گفت علیرغم کاستی‌هایی که در نمایش «رجوع» به چشم می‌خورد، اما این اثر ارزش یک بار دیدن را دارد.

توضیحات نمایش:

 رجوع

نویسنده: کیمیاخلج
کارگردان: سعیدحشمتی

بازیگران:

نیما هاشمی سرشت، الهام احمدی، میثاق جمشیدی، پریسا علی نیا، کیمیا خلج، هومن بنایی، روناک برخوردار، فاطمه توانا، محمد روشنفکر و افشین سنگ چاپ

-------------------------
نوشته: هبت اله یگانه
-------------------------

انتهای پیام/