به نقل از «فارس»

میزگرد فارس| آسیب هایی که گریبانگیر تئاتر است/ از بیمه بیکاری تا عدم احراز هویت شغلی هنرمندان

تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۳۶۶۶۸

سی سال است در ارتباط با اینکه تئاتر جزو مشاغل به حساب بیاید، مذاکر ه و صحبت می شود حتی الان به جاهای خوبی هم رسیده اما هنوز مثل بیمه سه ماه ای که قرار بود در این ایام به هنرمندان ببخشند، اجرایی نشده است. ما یک دوران پساکرونایی برای تئاتر پیش بینی می کنیم که خیلی خطرناک تر از حالا است.

خبرگزاری فارس ـ گروه تئاتر: نزدیک به 2 ماه از تعطیلی سالن های نمایش و سینما به دلیل شیوع کرونا می گذرد که وضعیت هنرمندان تئاتر به دلائل مختلف با لغو اجراها و بهم ریختن برنامه های نمایشی سالن ها، بلاتکلیفی بیم بیکاری و ضرر و زیان ناشی از لغو اجراها بحرانی شده و هنوز هم از سوی مسئولان اتحاد نظر و دستورالعمل مشخصی برای تعیین خسارت های این دوره مشخص نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در زمینه بررسی آسیب های تئاتر در دوران پیش تا پسا کرونا با جمعی از هنرمندان و مسئولان تماشاخانه ها به گفت وگو نشستیم. در این میزگرد علی برجی و سیروس همتی از بازیگران و کارگردانان تئاتر، رضا حسن پور، مدیر تماشاخانه  خصوصی آژمان، حمید اصغری تتماج، مدیر آموزشگاه هلیا فیلم و مدیر  تماشاخانه تتماج حضور پیدا کرده و شهرام گیل آبادی مدیر عامل خانه تئاتر نیز طی یک تماس در فضای مجازی نقطه نظرات خود را بیان کردند.

 

*با بحرانی که کرونا در عرصه تئاتر ایجاد کرده و دغدغه های هنرمندان برای کار و زندگی به نظرتان چه چیز این روزها از همه شرایط کنونی برای زندگی هنرمندان نگران کننده تر است؟ تئاتر یا شرایط خود هنرمندان؟

سیروس همتی: به نظر من مهمترین مسئله در این شرایط بحران، معیشت هنرمندان خواهد بود، چون الان زنده ماندن خیلی مهمتر از این است که فکر کنیم چه کار باید انجام دهیم. نخست جسم باید آماده باشد بعد ما می توانیم به مسائل کاری و طرح و برنامه تئاتر و آینده شغلی در مقام بازیگر، کارگردان و نویسنده بپردازیم.

ما الان خانواده هایی را می شناسیم که پدر، مادر و فرزند خانواده هنرمند تئاتر هستند و اینها نسبت به سایرین می بایست اولویت بیشتری برای دغدغه مسئولان باشند. در زمینه معیشت این خانواده ها نیاز به بُن و سبد کالا هست و همینطور براساس شماره کارت هایی که مرکز از همه هنرمندان دارد ، در این دوره می توانند مبالغی آنها را شارژ کنند. 

*نکته حائز اهمیت اینکه تئاتر هنوز جزو مشاغل محسوب نمی شود و بر این اساس جزو مشاغل سخت و زیان آور از سوی دولت هم آورده نشده است...
 

همتی: بله همینطور است ولی اگر ما شغل نیستیم چطور سیستم از ما 9 درصد مالیات کسر می کند؟ سال پیش ما با گروهمان برای مرکز کار کردیم اما هنوز پولش را دریافت نکردیم. شاید تا چند روز دیگر این اتفاق بیافتد اما هنوز نیافتاده است. ما همین که شش ماه تا یک سال بعد پول کارمان را می گیریم که ارزشش کاسته می شود، چطور امکان دارد که با ما مثل یک صنف برخورد نشود؟ همه ما که امروز اینجاییم عضو  پیوسته یا وابسته خانه تئاتر هستیم حتی برای کسانی که هنرمند هم هستند و عضو خانه تئاتر نیستند هم کار سختی نیست که از سوی دولت یک پیام بیاید و کد ملی شان دریافت شود و همه جزو مشاغل محسوب شوند.

*اصلا چرا تا به  حال این اتفاق نیافتاده است؟

علی برجی: سی سال است در ارتباط با اینکه تئاتر جزو مشاغل به حساب بیاید، مذاکره و صحبت می شود. در هشت سال گذشته به شدت این مسئله توسط هیئت مدیره خانه تئاتر و دوستان پیگیری شده و جلسات متعدد برگزار شده حتی با بیمه و تأمین اجتماعی و وزرا و معاونان رییس جمهور و کارشناسان اقتصادی صحبت کردند که چگونه این امر مدون و امکان پذیر شود. مسئله این است که اتفاقات خوبی هم افتاده و حتی تأییده هیئت وزرا هم شده اما هنوز اجرایی نشده است. این هم مثل بیمه سه ماهه ای که قرار بود در ایام کرونا به هنرمندان ببخشند اما هنوز تا این تاریخ اتفاق نیافتاده است.

 

*موانعش چه چیزهایی بوده است؟

برجی: علاوه بر زمان، بخشی به تغییرات مربوط می شود. مثلا یک وزیر این طرح را تأیید اما با تغییرش وزیر بعدی پیگیر نمی شود و دوباره همه مسائل از اول مطرح می شود یا با تغییرات مسئولان هنرهای نمایشی و معاونان و سایر مسئولان این پروسه مدام تکرار می شود بنابراین این سیستم بروکراسی و کاغذبازی است که ما را این روزها اذیت می کند. چرا که دوباره در اوج انجام این امر در ایام کرونا هستیم و به اینجا رسیده که مدون و قانون شود اما هنوز امضای آخر به قولی انجام نشده است.

*ظاهرا شما در خانه تئاتر فعالیت هایی برای پیگیری وضعیت هنرمندان انجام می دهید؟

برجی: خانه تئاتر به شدت پیگیر بحث امرار معاش هنرمندان است مخصوصا اقشار آسیب پذیرتر را پیگیری می کند. یکی از کارهای ما این روزها تماس با نزدیک 5 هزار عضو خانه تئاتر است یعنی نموداری از تأهل، تجرد، بیماری، مسکن و درآمد هر شخص ترسیم می کنیم تا شرایط زندگی هنرمندان در این وضعیت مشخص شود، اینطور خود هنرمندان هم به پیگیری ما امیدوار می شوند بخشی از این دوستان از نظر ما ستاره دار هستند همان کسانی که مشکلاتشان بیشتر است، بیمار در خانه دارند یا حقوقی ندارند تا درصورت رسیدن بودجه زودتر به آنها رسیدگی شود.

*خانه تئاتر بودجه ای هم برای حمایت از هنرمندان دارد؟ برخی ادعا می کنند خانه تئاتری که خود هیچ پولی ندارد چطور می تواند حامی هنرمندان باشد؟
 

برجی: خوشبختانه بودجه ای که وزیر ارشاد از بخش اقتصادی کرونایی دولت خواسته بود، ظاهرا به وزارت ارشاد اعطا کرده اند که امیدواریم این بودجه تخصیص پیدا کند و به بچه های تئاتر نگاه ویژه تری شود و خانه تئاتر هم به شکل سبد کالا یا حمایت های مالی به هنرمندان در شرایط مختلف کمک کند.

همتی: انتظار می رفت دولت حاضر که دو دوره جایگاه خود را مرهون هنرمندان است و خیلی هنرمندان از سلبریتی سینما و تئاتر این رییس جمهور بی تدبیر را تبلیغ کردند،  شغل بودن تئاتری ها را محقق کند. یعنی ما رکبی خوردیم که هیچ بنی بشری در قاره آفریقا هم از دولتش نخورده بود.

برجی: ما از ابتدای انقلاب شهدایی در عرصه هنر دادیم مثل شهید قشقایی و سید قلم، شهید آوینی و ایام دفاع مقدس تا مدافعان حرم شهدای قشر هنرمند داشتیم واقعا تنومندی درخت انقلاب که الان ثمره داده بخشی برای همین هنرمندان شهید است و خیلی ها هم در همین عرصه گام بر می دارند اما این بد است که عده ای تصور کنند ما از فضا آمده ایم واقعا ما از کره دیگری نیامدیم ما برای همین بدنه و درخت انقلاب هستیم چرا باید ما را جدا از خود بدانند؟

 

چرا باید یک بنا حق بیمه بیکاری داشته باشد ـ که البته حقش هم هست ـ  اما یک هنرمند که پول بیمه هم از جیبش با شرایط سخت می دهد، حق بیکاری نداشته باشد. مگر ما بچه یتیم هستیم که به ما اینطور نگاه می کنند؟

*آقای اصغری شما درباره وضعیت فعلی آموزشگاه های خصوصی توضیح بفرمایید با توجه به اینکه خودتان هم در این زمینه و هم تماشاخانه خصوصی فعالیت دارید.

حمید اصغری تتماج: هلیا فیلم بیست سال است که کار آموزشی می کند و تماشاخانه تتماج هم در کنار آن فعال است. ما دقیقا از ابتدای اسفند ماه سال 98 تعطیل شدیم. کار ما با خانواده ها است و خانواده ها این روزها می ترسند خودشان و فرزندانشان به کلاس بیایند. قطعا این شرایط تا چهار ـ پنج ماه دیگر نیز ادامه دارد و خانواده ها آنچه کنسل می کنند کلاس های بازیگری است و با این احتساب تا چند ماه دیگر خیلی آموزشگاه ها احتمال تعطیلی شان زیاد است.

بهرحال ما یک سری تعهداتی دادیم و شهریه دریافت کردیم و مردم یا پولشان را می خواهند یا کلاسشان که ما هم این شهریه را هزینه ساختمان سه طبقه کردیم که هر طبقه حدود 5 میلیون ماهیانه اجاره اش است، خیلی ها شاید بگویند که صاحب ملک ها اجاره ها را می بخشند یا تعویق می اندازند اما برای ما چنین اتفاقی نیافتاده است. 

الان برخی دوستان آموزش آنلاین کار می کنند و به نظرم بد هم نیست خودم هم شاید انجام دهم اما من معتقدم بازیگری به جز بحث نظری، یعنی استاد و هنرجو روبه روی هم کار عملی انجام دهند. نکته دیگر هم بحث قرارداد با اساتید است که از سال گذشته برای آموزشگاه ها بسته شده و بهرحال خیلی اساتید تخصصی در یک اموزشگاه کار می کنند و اینها هم زندگی دارند. هر آموزشگاه هم نزدیک به 10 استاد تخصصی دارد و کنار اینها هم کارمندان آموزشگاه ها هستند. در نهایت یک بلبشویی می شود که مدیر آموزشگاه ترجیح میدهد درب سالن را ببندد تا اینکه دچار مشکلات بیشتر شود.

*وضعیت تماشاخانه تتماج به چه صورتی است؟
 

اصغری: اول این را بگویم که آخرین نمایش ما با عنوان «سه شنبه 16 بهمن» در سال 98 به کارگردانی آقای برجی و نویسندگی علی موسویان و با بازی هنرجویان شب افتتاحیه به دلیل کرونا تعطیل شد. برای سال جدید هم تصمیم گرفتیم تماشاخانه را وسعت دهیم از سالن انتظار تا کافی شاپ و یک سالن دیگر داشته باشیم کلی هزینه کردیم که با این وضعیت به بحران خوردیم. امسال هم تصمیم گرفتیم درصدی با هنرمندان کار کنیم تا هم کمکی به شرایط کارگردان ها هم به ما باشد.

 

نکته را آخر بگویم که من خودم از بدنه جبهه و مسجد هستم ، در عملیات ها حضور پیدا کردم و خیلی از دوستان هم همینطور هستند اما زمان هایی مثل انتخابات آیا فقط باید به حساب بیاییم چرا باید اینطور باشد؟ خیلی از این بچه های تئاتر برای کارهایی فقط برای دلشان می آیند و دنبال پول در خیلی مواقع نیستند اما قرار نیست همیشه اینطور باشد.

*آقای حسن پور شما هم با توجه به اینکه مسئول یک تماشاخانه خصوصی هستید بفرمایید وضعیت تماشاخانه های خصوصی این روزها به چه صورت است چقدر اجاره می دهند و دچار چه مشکلاتی هستند؟
 

حسن پور: من و چند نفر از دوستان یک برآوردی از ماه اسفند کردیم، در این ایام دو میلیارد و پانصدمیلیون تومان خسارت به تماشاخانه های خصوصی وارد شد هر تماشاخانه یک میزان خسارتی داده بود اعم از هزینه گروه تا اجاره سالن و دیگر هزینه های جانبی که معمولا در هر تماشاخانه تحمیل می شود. من اطلاع دارم برخی تماشاخانه های خصوصی تا 100 میلیون هم ماهیانه اجاره می دهند.

من اطلاع دارم برخی تماشاخانه های خصوصی ماهیانه تا 100 میلیون هم ماهیانه اجاره می دهند

اگر این شرایط ادامه پیدا کند، این عدد دو تا چند برابر می شود و بعد چند ماه می بینیم که یک تماشاخانه فقط ششصد میلیون اجاره سالن باید بدهد و قطع به یقین نمی تواند ادامه بدهد.

بهرحال مالک هم یک ماه یا دو ماه را می بخشد، دیگر بقیه ماه ها را که نمی بخشد. تازه این فقط هزینه اجاره است ، پرسونل هم هستند و حدودا نزدیک به 250 نفر در حوزه سالنداری بیکار هستند و هر سالن عوامل خاص خود را دارد.

*درباره گروه ها هم بهرحال این شرایط وجود دارد؟

بله گروه هایی که اجراهایشان کنسل شده هم چون پرداختی به سالن داشتند توقع دارند. حتی یک سری گروه ها قرارداد دارند که حتما باید اجرا بروند، بعد از بازگشایی مجدد سالن ها تداخل ممکن است در کارها ایجاد شود. خود تماشاخانه آژمان در اسفند ماه 4 اجرا روی صحنه داشت که  کنسل شد. فروردین هم که الان تمام شد 4 اجرا قرار بود به صحنه برود که باز کنسل شد و اینها همه توقع دارند که در سال جدید به صحنه بروند.

بهرحال بسیاری از بچه های تئاتر زندگی شان از راه تئاتر می گذرد اینطور نیست که فقط سرگرمی باشد و بگویند حالا تئاتر نشد یک کار دیگر بکنیم البته برخی هم هستند که اینطوری کار میکنند چون بهرحال تئاتر شغل محسوب نمی شود ولی قاعده اش این است که یک حمایتی از ما و هنرمندان صورت بگیرد.

*آقای حسن پور از سال گذشته یک ستاد مقابله با کرونا در مرکز هنرهای نمایشی تشکیل شد که البته مشخص نشد به کجا رسید شما هم در جلسات این ستاد حضور داشتید آیا طبق گفته ها قرار است حمایتی از سالن های خصوصی صورت بگیرد؟

بله سال گذشته با آقای کرمی دو جلسه داشتیم که در جلسه دوم این قول را دادند که تماشاخانه های خصوصی یک عددی برای حمایت از دولت می گیرند اما این تمام شد و وقتی آقای قادر آشنا آمدند ، جلسه ای با او انجمن تماشاخانه های خصوصی برگزار کرد و او هم صراحتا گفته بود که فعلا بودجه ای برای حمایت وجود ندارد و گفتند که اولویتشان هنرمندان هستند و بعد تماشاخانه ها قرار دارند.

 

آقای برجی گفتند بچه های تئاتر یتیم هستند اما من می گویم که تماشاخانه های خصوصی یک پله عقب تر هستند. خیلی ها اعتقاد دارند چون ما تماشاخانه خصوصی داریم خب باید خودمان همه کار را انجام دهیم و نیاز به حمایت نداریم. من یک آماری به شما بدهم که سال 98 نزدیک به 800 اجرا در تماشاخانه های خصوصی رفته و نزدیک به یک میلیون نفر در این تماشاخانه ها تماشاگر داشته که این یک میلیون نفر اگر قرار بود در همان چند سالن دولتی کار ببینند من فکر میکنم شاید سال 1420 نوبت خود من می شد!

سال 98 نزدیک به 800 اجرا در تماشاخانه های خصوصی رفته و نزدیک به یک میلیون نفر این تماشاخانه ها تماشاگر داشتند

این همه فارغ التحصیلان آموزشگاه ها و دانشگاه ها که مشتاق و آماده کار هستند کجا باید کار کنند؟

فقط در سالن های دولتی؟ این یک امر نشدنی است. تماشاخانه خصوصی در این زمینه به دولت کمک کرده و به تبع حالا انتظار کمک از دولت دارد که توقع بیجایی هم نیست.

سه سال پیش به سالنداری وارد شدم قبل از آن در دانشگاه تئاتر خواندم و بازیگری کردم و با دو نفر دیگر آقای رضایی و آقای داغستانی تماشاخانه زدم ما قرض کردیم و وسیله فروختیم تا تماشاخانه به سامان شد در این مدت هم کارها خوب پیش رفت بهرحال تماشاخانه ما سه نقطه سابق بود و دیگر از رونق افتاده بود ولی اتفاقات خوبی برایمان افتاد حتی رسیدیم به ماهی 5 تا 6 اجرا .

*خیلی ها این روزها مطرح می کنند که تئاتر ضرورت جامعه نیست و اگر هم اتفاق نیافتد چه مشکلی مگر پیش می آید؟

حسن پور: ببینید در همین دو ماهی که گذشت و 90 درصد مردم در خانه ماندند و نیاز به سرگرمی داشتند که مهمترین منابعش فیلم و کتاب و سریال و تئاتر بود. بنابراین اصلی ترین کار در زمان قرنطینه را هنر انجام داد یک نمونه همین سریال پایتخت که در ایام نوروز پخش شد و بازیگران اصلی اش از بدنه تئاتر هستند و طبق اعلام زمان سریال پایتخت هم جرم و جنایت کمتر شد خب چطور می شود چنین چیزی که تأثیر به این بزرگی در جامعه دارد شغل محسوب نشود و حتی ضرورت هم نباشد! این صحبت ها قدری عجیب است و نمی شود آن را قبول کرد.

الان حوزه سالنداری رقابتی شده است و برای اینکه در این رقابت بمانیم هر سال ما متحمل هزینه می شویم. فروردین سال گذشته ما 40 میلیون تومان هزینه سالن کردیم که شاید به چشم نیاید. یک صندلی خیلی معمولی 150 هزار تومان است و این را در شصت یا اعداد دیگر برای تامین یک سالن باید ضرب کرد. در این ایام تماشاخانه های خصوصی به شدت آسیب دیدند و به نظر من اگر این روند ادامه یابد و اگر حمایتی نشود ـ منظورم یارانه یک میلیونی نیست ـ بلکه حمایت به هنرمندان و سالن ها است،کار به تعطیلی سالن ها می رسد.

همتی: به نظر من در این نشست جای یک مدیر خالی است که تکلیف آدم هایی مثل من را مشخص کند جالب اینجاست که تا الان هیچ مدیری تریبون دست نگرفته چون تکلیف خودش هم نامشخص است و همینطور زنجیروار می توانیم جلو برویم.

برجی: یک زمانی بود که اعضای خانه تئاتر کارمند وزارت فرهنگ و ارشاد بودند بعد از انقلاب این شغل ستاره دار شد یعنی اشخاصی اگر در تئاتر فعالیت می کردند و بازنشسته می شدند کسی جایگزینشان نمی شد. اتفاقی که باید الان بیافتد این است که اهالی هنر از سینما تا تئاتر و موسیقی و ... شغل به حساب بیایند و حرفه شان تعریف شود چون امرار معاششان از این راه است.

سیستم باید برنامه ای بچیند که این عزیزان کارشان شغل به حساب بیاید تا اتفاقی اگر برایشان بیافتد بیمه و بیمه بیکاری داشته باشند. یک خواهش مهم دارم که اینکار نوشدارو بعد از مرگ سهراب نشود چون بروکراسی اداری ما افتضاح است و نباید بعد کرونا این اتفاق بیافتد که دیگر فایده ای ندارد. ما یک دوران عجیب پساکرونایی برای اهالی هنر خواهیم داشت که آن وضعیت خیلی خطرناک تر از الان است.

 

*الان این نامه ای که از سوی خانه تئاتر برای دفتر ریاست جمهوری نوشته شد و آنها هم ارجاع به وزارت ارشاد دادند داستانش چیست؟

یک بخشی از این نامه حمایت از هنرمندان دوران کرونایی و یک بخش پیگیری مطالبات شغلی و صنفی بود که جناب رییس جمهور دستور آن را دادند و ابلاغ به معاونت ریاست جمهوری و وزیر بهداشت و ارشاد کردند. بحث من این است همانطور که الان ستاد کرونا در همه ابعاد اقتصادی و بهداشتی و ... داریم واقعا باید برای هنر ستاد کرونا جدی داشته باشیم مسئولان از وزیر ارشاد تا همین حوزه هنری و شهرداری تهران و مرکز هنرهای نمایشی جلساتی داشته باشند تا این اتفاقات مثل بروکراسی اداری حداقل زودتر انجام شود وگرنه این نامه به نتیجه نمی رسد.

مقام معظم رهبری یک میلیارد یورو برای این شرایط کرونایی تخصیص دادند صحبت ما هنرمندان این است درست است 60 درصد برای وزارت بهداشت تعلق گرفته اما یک بخش این وضعیت به بهداشت روانی هم مرتبط است قطعا هنرمندان در این بهداشت روانی مردم تأثیرگذار هستند از این شصت درصد بهداشتی ، 5 درصد هم به هنرمندان تعلق پیدا کند، بعد ببینید چه اتفاق مثبتی خواهد افتاد.

حسن پور: من در خیابان زیاد دیدم که حتی این روزها قنادی ها هم فروش اینترنتی دارند تنها کاری که شاید نشود اینترنتی انجام داد، کار هنری است البته یکی دو تماشاخانه اتودی زدند و نمایش آن لاین دارند اما واقعا ماهیت تئاتر اینطور نیست و نفس به نفس با تماشاگر همراه باید باشد بنابرای کار اینترنتی هم برای تئاتر کاملا موقت است.

برجی: البته باید همین را هم تشکر و قدردانی کرد همین جشنواره های مجازی و کارهای جاهایی چون پردیس تئاتر تهران که تلاش خود را می کنند امیدواریم این صدا به گوش مسئولان برسند.

*آقای همتی به نظر شما آیا اُفت کمّی که ما در گذشته در تئاتر داشتیم در دوران پسا کرونا بیشتر می شود؟

بهرحال از پنج ـ شش سال پیش که پای بازیگران چهره به تئاتر باز شد و سالنداران به جای متن به بازیگر چهره توجه کردند و مرکز هنرهای نمایشی حمایتش را از گروه های نمایشی برداشت، این روند آغاز شد و گروه ها به جای کیفیت و توجه به مغز، فکر و ایده به جذب تماشاگر روی آوردند. بنابراین پاسخ من به سوال شما بله است و اینکه صد در صد این اتفاق خواهد افتاد اینکه یک مدیر به جای سی اجرا، پانزده اجرا به گروه خواهد داد، گروه هم مجبور است که قبول کند و پول سالن گران را بدهد چرا که سالندار هم هزینه زیاد کرده و اجاره اش بالا رفته است.

به نظر من در دوران پس از کرونا برای جبران مافات همه چیز گران تر و عجله ای تر می شود و اوضاع کیفی تئاتر اگر آقای قادر آشنا، حسین عالم بخش، شهرام گیل آبادی و دیگر مسئولان حمایت نکنند خیلی شرایط بدی می شود.

برجی: من هم اعتقادم بر ایناست که قطعا اوضاع پساکرونایی تئاتر به شدت بد خواهد بود یعنی همه این فشارها و انرژی که در این زمان جمع شده می بایست پس از این آزاد شود و این لطمات زیادی اگر به تئاتر ما خواهد زد.

*آقای اصغری اولویت های شما به عنوان تماشاخانه دار پس از کرونا تغییر خواهد کرد؟
 

من اتفاقا تصمیم دارم شرایطی فراهم کنم که تعداد اجراهای بیشتری در سالن به گروه ها بدهم البته سالن من خیلی بزرگ نیست و بیشتر از 15 اجرا نمیشود در آن رفت. ما هر سال شش ماه اول تولید می رفتیم و شش ماه دوم اجرا می رفتیم ولی الان شرایط سالن بهتر شده و کل سال می توانیم اجرا برویم.

در بحث بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر هم باید بگویم که من خودم با سوپراستارهای ارمنستان فیلم بازی کردم اما چون بازیگر ستاره ایرانی در کارمان نبود به چشم یک عده نیامد و این درد ما است. همین ها باعث می شود فیلم و سریال های خودمان هم جذاب نباشد. الان فیلمی که واقعا کیف کنیم و آن را کار هنری بدانیم خیلی کم است. امیدوارم مسئولان یک مقدار به فکر هنر و جامعه هنری به ویژه تئاتری باشند ما اگر کارمان را دوست نداشتیم الان اینجا نبودیم و در تئاتر سرمایه گذاری نمی کردیم من خودم سه میلیارد تومان پول پیش ساختمان آموزشگاه و تماشاخانه و کلی هم ماهیانه اجاره می دهم و این عشق است که من را در تئاتر نگه داشته است.

 

*آقای حسن زاده شما چه برنامه ای برای آژمان دارید؟
 

حسن زاده: ببینید تماشاخانه ما هم خیلی بزرگ نیست. سه سال است که اینجا مستقر شدیم و برنامه ریختیم کارهایی اجرا بروند که کیفیت لازم را داشته باشند که خیلی هم خلاقانه شد درست است چهره ها خیلی سمت سالن های کوچک نمی آیند اما همیشه به  این برنامه مان عمل کردیم به کیفیت اهمیت میدهیم و یک سالنی هم داریم به نام تجربه ، طوری طراحی شده که کارگردان موظف است به سالن فکر کند و شیوه اجرایی اش را مناسب سالن انتخاب کند.

الان به جز حمایت دولت، ما به حمایت صدا و سیما و شهرداری هم نیازمندیم که خیلی می توانند به تئاتر کمک کنند اما این اتفاق نمی افتد. شهرداری تهران با بیلبوردها و تبلیغاتی که دارد می تواند یک درصد را هم به تئاتر اختصاص دهد خیلی از مردم حتی نمی دانند تئاتر چیست. این خیلی عجیب است و خیلی ها سالن های ما را به رسمیت نمی شناسند و فقط تئاتر شهر را شنیده اند، صدا و سیما هیچ چیز از تئاتر نمی گوید شبکه چهار یک شب در هفته نیم ساعت دوازده شب درباره تئاتر صحبت می کند. حتی این ارتباط شهرداری و صدا و سیما با تئاتر می تواند تعاملی باشد، بلیتی دریافت کنند یا درصدی از اجرا را بگیرند.

*آقای گیل آبادی شما در جریان نقطه نظرات دوستان قرار گرفتید، لطفا به عنوان یک مسئول عرصه نمایشی کشور در زمینه رفع بحران ها و ارتباط با وزارت ارشاد و ریاست جمهوری بفرمایید چه فعالیت هایی انجام دادید و در چه زمینه هایی این روزها دغدغه مند بودید؟
 

گیل آبادی: متأسفانه زیرساخت های مدنی، اجتماعی و فرهنگی برای هنرمندان در این کشور یا وجود ندارد یا بشدت ضعیف است در این لحظات سخت حتی کارگران شریف روزمرد یا ساختمانی هم تا حدود زیادی تکلیفشان روشن است اما هنرمندان بلاتکلیف هستند علتش هم روشن است این که ما شناخت درستی از هنر نداریم و اندیشه هنری در کشور ما برعکس کشورهای پیشرو دنیا مورد توجه نیست.

در فضاهای کارکردی هم ما صدها استفاده ای که در دنیا از هنر می شود برای توسعه اندیشه و فکر و در برنامه ریزی اجتماعی از قابلیت های هنر استفاده جدی نمی شود به همین دلیل ما با مشکلات پیچیده ای در عالم هنر مواجه هستیم و یکی از مشکلات ایناست که هنوز مشاغل هنری در کشور ما به رسمیت شناخته نشدند و عدم به رسمیت شناخته شدن مشاغل هنری باعث شده خیلی مزایایی که یک شهروند در کشور ما باید داشته باشد در اختیار هنرمندان قرار نگیرد مثل بیمه که هنوز خویش فرما است، حقوق ایام بیکاری که تکیفش مشخص نیست یا بیمه از کار افتادگی و ضرر و زیانی که این روزها حادث شده و ما جزو اولین صنوفی بودیم که سوم اسفند در بخشنامه ارشاد تمام گالری ها، سینماها و تئاترها تعطیل شدند اینها فضاهای فرهنگی بودند و بعد از ابلاغ هیچوقت فکر نکردند که حال ضرر و زیان را چه  کسی جبران میکند.

ما در تئاتر حدود 75 شغل مستقیم و وابسته داریم که این مشاغل از سوم اسفند هم در نظر بگیریم و تا انتهای خرداد حدود 25 هزار نفر بیکار هستند این شرایط در سایر فرایندهای فرهنگی نشان می دهد که ما فرهنگ را قربانی ندانم کاری های خود میکنیم. این موضوع در فصل کرونا و شیوع بیماری کرونا درست است که پیچیده شده اما فی نفسه موجود بوده و از قبل پیچیده و سخت بوده اما متاسفانه هیچ دولتی به سمت این موضوع نرفته است.

بنابراین ما به محض این اتفاق، یادداشتی به وزیر ارشاد دادیم که به فکر این ضرر و زیان باشند وقتی پاسخی منطقی نگرفتیم به آقای رییس جمهور نامه دادیم و رونوشت به وزیر رفاه و آقای نهاوندیان شد، اما باز پاسخ درستی نگرفتیم البته نامه دو مرتبه به وزارت ارشاد رسیده و مجبور شدیم دست به یک همگرایی جمعی بزنیم که این یک اعتراض مکتوب به امضای شش هزار نفر از خانواده تئاتر است و خانه سینما هم از این حرکت حمایت کرد و الان درحال حاضر ما منتظر پاسخ هستیم و البته وزیر ارشاد نامه ای به رییس جمهور، معاون اول و مسئولان دیگر زد اما این نامه نگاری ها کفایت نمیکند.

دقیقا مهمترین خواسته های هنرمندان تئاتر در این ایام چیست؟

ما خواسته مان به صورت روشن چند چیز است، نخست تعریف شغل، دوم تسریع در ثبت صنوف هنری در وزارت کار با تسهیلاتی که وزارت ارشاد باید داشته باشد، سوم حقوق ایام بیکاری در این موقعیت و چهارم هم ضرر و زیان تئاترهای مختلف با توجه به اقتصاد ضعیف تئاتر و پنجم پرداخت شش ماه حق بیمه و بیمه درمانی شان.

اگر این اتفاق شکل نگیرد مطمئنا ما حرکت بعدی خواهیم داشت و بالاخره اعتراض مدنی خود را طوری مطرح میک نیم که هنرمندان تئاتر به حق خود برسند. بهرحال دولت باید یک زمانی فکر میکرد اما سلب مسئولیت کرد، الان زمان سختی است که بسیاری بچه های تئاتری برای معیشت خود هم دچار مشکل هستند.

ببینید برخی نکات را وزیر ارشاد در برآوردشان انتقال داده و روشن است اما اینکه پاسخ  روشنی دولت دهد ما مکلف هستیم به عنوان خانه تئاتر بحث های متعدد خانواده تئاتر را پیگیری کنیم و ما آنها را پیگیری کنیم.

ارتباطتان با مدیریت جدید هنرهای نمایشی چگونه است؟

ما از قدیم با آقای آشنا مراوداتی داشتیم رابطه خوبی داریم اولین جلسه را با آقای دکتر حسینی خدمتشان بودیم و قرار شده خانه تئاتر و مرکز ارتباط منظمی برای رسیدن به اهداف مشترک با هم داشته باشند.

ممنون از همه که وقت گذاشتید.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: تئاتر اسیب شناسی کرونا علی برجی گیل ابادی حسن پور اصغری سیروس همتی تماشاخانه های خصوصی تماشاخانه خصوصی هنرهای نمایشی ماهیانه اجاره بچه های تئاتر تماشاخانه ها داشته باشند آموزشگاه ها وزارت ارشاد وزیر ارشاد رییس جمهور خانواده ها خانه تئاتر ضرر و زیان یک میلیون گیل آبادی جزو مشاغل نظر من اما هنوز نامه ای سالن ها حسن پور خیلی ها گروه ها شش ماه یک سال هم کار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۳۶۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ضرورت توجه ویژه‌ به بیمه و امنیت شغلی کارگران

نماینده ولی فقیه در آذربایجان‌غربی و امام جمعه‌ ارومبه در خطبه های نماز جمعه این هفته ارومیه با تبریک روز و هفته کارگر بر توجه ویژه‌ مسئولان نظام به بیمه و امنیت شغلی کارگران تاکید کرد  و گفت: در دین اسلام کار و کارگر جایگاه ویژه و ارزشمندی دارد تا جایی که پیامبر اکرم دست کارگر را بوسیده است و در این راستا لازم است مسئولان نظام به بیمه و امنیت شغلی کارگران توجه کنند و کارگران نیز کار را به عنوان یک امانت الهی بدانند کارشان را درست انجام دهند.

حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی قریشی اظهار کرد: کشور در جنگ اقتصادی است و دشمن امروز از این راه وارد شده و درصدد است که نگذارد معیشت و اقتصاد و جامعه‌ی ما به سامان برسد که در این راستا رهبر انقلاب هوشمندانه هر سال را در این حوزه انتخاب می‌کنند.

خطیب جمعه ارومیه ضرورت توجه به موضوع حجاب را نیز خاطر نشان کرد و گفت: مسئله حجاب و عفاف یک واجب شرعی و قانونی است و زنان ایرانی با حفظ حجاب و عفت به جایگاه‌های با ارزش علمی و مدیریتی رسیدند و به دشمن ضربه زده اند و دشمن در پی جبران این ضربه است و ترویج بی عفتی و بی حیایی در کشور ماست بنابراین تمام آحاد جامعه در این زمینه باید همکاری داشته باشند.

وی با اشاره به سالروز شهادت شهید مطهری و گرامی‌داشت روز معلم افزود: معلمی شغل بسیار مقدسی است و هیچ شغلی به اندازه تعلیم و تربیت حائز اهمیت نیست.

نماینده ولی‌فقیه در آذربایجان‌غربی گفت: خداوند متعال در قرآن کریم به اهمیت تعلیم و آموزش اشاره فرموده بنابراین باید به وجود آموزگاران افتخار کرد و قدر و منزلت آنان را دانست.

امام جمعه ارومیه ادامه داد: آموزگاری و تعلیم و تعلم، مسئولیت با اهمیت و ارزشمندی است و قرآن، معجزه پیامبر اسلام نیز به عنوان کتاب زندگی است و خداوند در آن به قلم و نوشتن قسم یاد کرده است.

 

باشگاه خبرنگاران جوان آذربایجان غربی ارومیه