افزایش تماس‌های تلفنی روسای جمهور امریکا و روسیه | دوستی پوتین با ترامپ مصلحتی است؟
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۴۸۵۸۷
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از اعتماد، خبرگزاری امریکایی سی‌ان‌ان در تازه‌ترین گزارش خبری به تماس‌های بیش از پیش شده دونالد ترامپ، رییس‌جمهور ایالات‌متحده امریکا با ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه پرداخته است. براساس این گزارش، ترامپ و پوتین در دو هفته گذشته تماس‌های مداوم بیشتری با هم داشته‌اند به‌گونه‌ای که میزان تماس‌های تلفنی این دو مقام در این دو هفته به بالاترین تعداد از ۲۰۱۶ تا به امروز رسیده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به نظر می‌رسد که کرملین قصد دارد از فرصت اپیدمی کرونا برای نزدیک‌تر شدن به دونالد ترامپ در راستای تنش‌زدایی از رابطه مسکو و واشنگتن استفاده کند. روسای جمهور امریکا و روسیه در دو هفته گذشته حداقل چهار بار با هم تلفنی صحبت کرده‌اند که به گزارش سی‌ان‌ان این تعداد تماس تلفنی میان پوتین و ترامپ بی‌سابقه بوده است. نگاهی به گزارش تماس‌های تلفنی دو رییس‌جمهور نشان می‌دهد که چگونگی مبارزه با کرونا و همچنین جنگ قیمت‌ها که به بی‌ثباتی بازار نفت منتهی شده اصلی‌ترین محورهای گفت‌وگوی تلفنی پوتین و ترامپ را به خود اختصاص داده است.
این تماس‌های تلفنی در حالی میان سران دو کشور برقرار شده که پوتین و ترامپ هر دو با چالش‌های سیاسی در داخل کشورهای‌شان روبه‌رو شده‌اند و تصور می‌کنند که می‌توانند با تنش‌زدایی از رابطه دوجانبه کرملین و کاخ سفید تا حدودی راهی برای نجات بیابند. با این همه برخی تحلیلگران معتقدند که تلاش پوتین برای تعمیق دوستی شخصی با ترامپ می‌تواند با ریسک‌هایی برای امریکا و شخص رییس‌جمهور این کشور همراه باشد. یک کارشناس مسائل شرق دور در این رابطه به سی‌ان‌ان می‌گوید: مصالحه با ایالات‌متحده سیاست قدیمی پوتین برای زیرسوال بردن قدرت امریکا به عنوان بازیگری مهم در سیستم بین‌المللی و همچنین تضعیف اتحاد اروپا و امریکاست. هر چه روسیه در این مسیر موفق‌تر شود، فشار کمتری را از جانب کمپ نامتحد و از هم گسسته غرب متحمل می‌شود.
تلاش پوتین برای دوستی با ترامپ در حقیقت به معنی دور زدن بروکراسی امنیت ملی امریکا، وزارت خارجه، پنتاگون و جامعه اطلاعاتی این کشور است. نهادهایی که بسیار بیش از شخص رییس‌جمهور به روسیه و نیت‌هایش مشکوک هستند. سی‌ان‌ان در ادامه می‌نویسد: رابطه روسیه و امریکا در دوره ریاست‌جمهوری ترامپ پیچیده‌تر از قبل شده است. هر چند که رابطه شخصی ترامپ با پوتین گرم است اما مسکو به دلیل تحولات اوکراین و اشغال کریمه به اضافه ادعای دخالت کرملین در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ امریکا متحمل تحریم‌های واشنگتن شده است.
لیست اختلاف‌های کاخ سفید با کرملین کم نیستند: جدا از مساله اوکراین و دخالت روسیه در انتخابات امریکا، دو کشور درباره فعالیت‌های سایبری روسیه، نقش حقوق بشر در این کشور، سیاست‌های روسیه در قبال سوریه، کره‌شمالی و ونزوئلا با هم اختلاف‌های بسیاری دارند. در نتیجه همین اختلاف‌ها بوده که تنش میان مسکو و واشنگتن بعضا از دعواهای دیپلماتیک میان کشورها فراتر رفته است. روز چهارشنبه هفته گذشته بود که نیروی دریایی امریکا اعلام کرد یک جت سوخو ۳۵ روسیه اقدام به ایجاد مزاحمت برای هواپیماهای نظارتی امریکا هنگام گشت‌زنی این هواپیماها در محدوده هوایی بین‌المللی بر فراز دریای مدیترانه کرده است. همان روز روسیه دست به آزمایش موشک ضدبالستیک کرد که این اقدام از سوی مقام‌های امریکایی تحریک‌زا خوانده شد. تنش‌های به وجود آمده در رابطه واشنگتن با مسکو عملا همکاری‌های دوجانبه دو کشور در برخی حوزه‌های مشترک را هم زیر سوال برده است: به عنوان نمونه معاهده نیو استارت در فوریه سال ۲۰۲۱ منقضی می‌شود اما دو کشور هنوز نتوانسته‌اند درباره مفاد معاهده جدید به توافقی دست پیدا کنند.
جمعه گذشته بود که مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا در گفت‌وگوی تلفنی با همتای روس خود اعلام کرد که هرگونه بازخوانی نیو استارت باید شامل چین هم بشود. برخی تحلیلگران بر این باورند که این پیشنهاد به معنای تلاش برای مقصر جلوه دادن پکن در هرگونه شکست مذاکراتی محتمل است. ذخیره مواد هسته‌ای چین بسیار کمتر از امریکا یا روسیه است لذا هیچ دلیلی ندارد که پکن با حضور در مذاکرات سه‌جانبه با مسکو و واشنگتن دست به کوچک کردن بیشتر این ذخایر بزند. در داخل امریکا نیز مخالفت‌ها با روسیه به‌خصوص به دلیل نزدیک شدن به رقابت انتخاباتی ۲۰۲۰ بیشتر شده و کنگره همچنان وضع تحریم‌های بیشتر علیه مسکو را بررسی می‌کند؛ تحریم‌هایی که این‌بار قاعدتا باید بخش نفتی روسیه را شامل شود. با این همه سیاست ترامپ در قبال مسکو بسیار کمتر از کنگره و برخی اعضای دولت امریکا خصمانه است. پوتین با همین پشتوانه به سایر چهره‌های حاضر در دولت امریکا نشان داده که رویکرد و نگاه آنها به روسیه اهمیتی برای کرملین ندارد، چراکه سکاندار کرملین دسترسی مستقیم به شخص رییس‌جمهور امریکا دارد.
آنجلا استنت از کارشناسان مرکز اوراسیا دانشگاه جورج تاون در این باره می‌گوید: تماس‌های پوتین با ترامپ از یک الگوی آشنا پیروی می‌کند. این دو رییس‌جمهور هربار با هم دیدار یا تماس تلفنی داشته‌اند، اغیار را به راحتی نادیده گرفته‌اند. همواره دیده‌ایم که پوتین و ترامپ با هم دیدار یا گفت‌وگو داشته‌اند آن‌هم در حالی که خبری از بقیه نبوده است. این دیدارهای خصوصی و دونفره به ویژگی رابطه ترامپ و پوتین تبدیل شده است. مثلا ما نمی‌دانیم که این دو مقام در تاریخ جولای سال ۲۰۱۸ در دیداری دو جانبه در فنلاند به هم چه گفتند؛ دیداری که در آن برخلاف عرف رایج دیپلماتیک فقط پوتین، ترامپ و یک مترجم حضور داشتند.
مت روجانسکی از کارشناسان مرکز ویلسون در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان اعتقاد دارد که این رویکرد برگرفته از بی‌اعتمادی ترامپ به سیستم بروکراسی امریکاست. این کارشناس با اشاره به طرح اتهام‌هایی درباره تبانی تیم انتخاباتی ترامپ در سال ۲۰۱۶ با روسیه می‌گوید: ما رییس‌جمهوری داریم که به دلیل پرونده راشاگیت و استیضاح دیگر به چهره‌های حاضر در دولت خود هم اعتماد ندارد. وقتی صحبت از ترامپ و پوتین می‌شود، پروسه سیاسی معمول جوابگو نیست.
به گزارش سی‌ان‌ان، ترامپ هیچ‌گاه پیش از این در تماس تا این اندازه عیان با همتای روس خود نبوده است. براساس آمار سی‌ان‌ان، این دو رییس‌جمهور تاکنون ۱۶بار با هم گفت‌وگوی تلفنی داشته و شش‌بار هم چهره به چهره دیدار کرده‌اند. در سه سال گذشته هر بار بحرانی بالا گرفته فاصله تماس‌های دو طرف هم کمتر شده است. مثلا مناقشه اخیر بر سر نفت در اجلاس اوپک به بهانه‌ای برای تماس‌های مداوم
دو رییس‌جمهور تبدیل شد. البته حوزه‌های همکاری دو رییس‌جمهور هم در این سه سال کم نبوده‌اند. دو مقام در پرونده سوریه برای پایان دادن به بحران با هم همکاری کردند. درباره نحوه تنش‌زدایی از بحران هسته‌ای کره‌شمالی رایزنی داشتند و البته این دو حوزه دقیقا همان پرونده‌هایی هستند که باراک اوباما هم تلاش کرد با روس‌ها پیش ببرد.
آنجلا استنت در بخش‌های دیگری از گفت‌وگو با سی‌ان‌ان می‌گوید: فشارهای سیاسی داخلی روی پوتین یکی دیگر از دلایل رویکرد مصالحه‌جویانه او در مقابل همتای امریکایی‌اش است. یک ماه پیش روسیه از تفاهم با عربستان درباره میزان نفت تولیدی سر باز زد که این امتناع منجر به افزایش بهای نفت شد. هرج و مرجی که پس از این اتفاق بازار جهانی نفت و به تبع آن اوضاع اقتصادی روسیه را دربرگرفت تبعات بسیاری برای پوتین دارد که تنها یکی از آنها این است که او باید رفراندوم مدنظر که قرار بود اواخر این ماه برگزار شود را به تعویق بیندازد؛ رفراندومی که درنتیجه آن پوتین می‌توانست با خیال راحت تا ۲۰۳۶ بر کرسی قدرت در روسیه تکیه کند اما اتفاق‌هایی که در نتیجه جنگ نفتی رخ داد منجر به کاهش محبوبیت پوتین در روسیه شد. تاتیانا استانوایا از پژوهشگران موسسه کارنگی در این باره می‌گوید: مجموعه حوادثی که در چند ماه اخیر به ضرر روسیه رخ داده عملا پوتین را با بدترین بحران چند سال اخیر زمامداری‌اش روبه‌رو کرده است. آنجلا استنت درباره هدف اصلی پوتین از نزدیک شدن به روسیه می‌گوید: اگر ترامپ با روسیه به عنوان بازیگری جدی در عرصه بین‌المللی برخورد کند این مساله می‌تواند به کمک رییس‌جمهور روسیه در عرصه داخلی برود. رابطه روسیه و امریکا همواره ملغمه‌ای از رقابت و همکاری بوده است. به نظر می‌رسد که تنها کاری که هر کدام از طرفین باید انجام بدهند این است که بدانند در چه حوزه‌هایی همکاری ممکن است و در چه حوزه‌هایی باید بی‌خیال هرگونه همکاری دوجانبه بشوند. مت روجانسکی در این باره می‌گوید: کرملین قطعا در حال استفاده از فرصت ویروس کرونا و پیشنهاد همکاری برای مهار آن در راستای عادی‌سازی رابطه با امریکاست. البته این بدان معنا نیست که تلاش برای همکاری دسته‌جمعی در میانه یک اپیدمی جهانی اشتباه است. در حال حاضر نیز واشنگتن می‌تواند پیشنهاد پوتین برای همکاری را جدی بگیرد و روی آن سرمایه‌گذاری کند. روسیه و امریکا همچنین می‌توانند در دوره پساکرونا با یکدیگر همکاری کنند اما اینکه امریکا مابه‌ازای این تنش‌زدایی چه چیزی را مطالبه کند به شخص ترامپ و زیرکی او بستگی دارد.
کد خبر 502522 برچسب‌ها روسیه - ولادیمیر پوتین آمریکا - دونالد ترامپمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: روسیه ولادیمیر پوتین آمریکا دونالد ترامپ تماس های تلفنی پوتین و ترامپ دو رییس جمهور تنش زدایی سی ان ان دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۴۸۵۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تغییر مجدد معادلات جنگ اوکراین
آفتاب‌‌نیوز :
خبر هفته گذشته بدون شک در کیف با شادی و در کرملین با اندوه مورد استقبال قرار گرفت. کنگره ایالات متحده سرانجام طلسم شش ماهه خود را شکست و بسته جدید کمک نظامی به اوکراین (و همچنین برای اسرائیل و تایوان) را تصویب کرد؛ و این پیشرفت تنها چند روز پس از آن اتفاق افتاد که رهبران اتحادیه اروپا نیز متعهد شدند که علاوه بر بسته‌های کمکی بزرگی که اخیراً تأیید کردند، حمایت بیشتری ارائه کنند. این که این حمایت چگونه باشد هنوز مشخص نیست، اما آلمان پیشتر متعهد به ارسال یک سیستم دفاع هوایی پاتریوت دیگر شده است - یکی از فناوری‌های کلیدی که مانع از مزیت قاطع روسیه می‌شود- و سایر کشور‌های عضو اتحادیه اروپا را برای کمک به تقویت دفاع هوایی اوکراین تحت فشار قرار داده است.
به نوشته پراجکت‌سیندیکیت، چنین حمایتی به شدت مورد نیاز است. اوکراین چند ماه سخت را تحمل کرده است. پس از آنکه حمله متقابل آن در سال گذشته تقریباً هیچ نتیجه‌ای نداشت، شکست آمریکا در توافق بر سر بسته کمکی، ضربه شدیدی به روحیه اوکراینی‌ها وارد کرد.
با بدتر شدن اوضاع برای اوکراین، کرملین توانست ادعای پیروزی تبلیغاتی کند. اگرچه بسیاری از روس‌ها خواهان پایان دادن به جنگ هستند، رئیس جمهور ولادیمیر پوتین توانست به آنها اطمینان دهد که اراده غرب در حال فروپاشی است. نه تنها کارخانجات مهمات روسیه در حال تولید انبوه هستند، بلکه دونالد ترامپ شانس خوبی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و بازگشت به کاخ سفید در اوایل سال آینده دارد. به نظر می‌رسید که پیروزی روسیه در دسترس باشد.
جنگ اوکراین.
اما نباید فراموش کنیم که پوتین از زمان آغاز جنگ خود در فوریه ۲۰۲۲، مجبور شد تا حد قابل توجهی از اهداف خود عقب نشینی کند. او در ابتدا گفت که دولت ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین ظرف چند روز حذف خواهد شد و تمام قلمرو موسوم به اوکراین، به روسیه بازگردانده خواهد شد. قرار بود ارتش روسیه وارد کیف شود و در آنجا به عنوان نیروی آزادیبخش از آنها استقبال شود.
این یک اشتباه استراتژیک بود که در تاریخ نمونه‌های کمی دارد. حمله روسیه کمی بعد متوقف شد و نیروهای روسی مجبور به عقب نشینی کامل از مناطق کلیدی مانند اطراف کیف شدند. در ماه‌های بعد، آنها از خرسون و منطقه خارکف نیز بیرون رانده شدند.
عزم راسخ اوکراین تنها چیزی نبود که کرملین دست کم گرفت. آنها ظاهراً همچنین نتوانستند پیش بینی کنند که ائتلاف گسترده‌ای از کشور‌های غربی با کمک‌های مالی و نظامی جامع پاسخ می‌دهند. تا سال ۲۰۲۳، نیروهای روسی در موضع دفاعی قرار گرفتند و انتظارات فزاینده‌ای وجود داشت که اوکراینی‌ها - مجهز به تجهیزات غربی - مهاجمان را به طور کامل دفع کنند.
وقتی این اتفاق نیفتاد، درگیری به یک جنگ فرسایشی تبدیل شد. با کاهش اراده غرب، پوتین اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرد و به این نتیجه رسید که زمان به نفع اوست. در حالی که او بدون شک برای عملیات تهاجمی جدید آماده شده است، من گمان می‌کنم که او بیشتر از اینکه روی نیروهای خود حساب کند، روی کمک ترامپ حساب کرده است.
اما اکنون محاسبات بار دیگر تغییر کرده است. جمهوری‌خواهان کنگره، همراه با دموکرات‌ها، با سرپیچی از انزواطلب‌های ترامپیست و مماشات کنندگان با پوتین، حمایتی را تأیید کردند که اوکراینی‌ها به شدت منتظر آن بودند. اگرچه مدتی طول می‌کشد تا محموله‌های جدید مهمات و تجهیزات به خطوط مقدم برسند - جایی که نیروهای روسی در حال پیشروی تدریجی بوده‌اند- تأثیر سیاسی و روانی فوری آن قابل توجه است. شانس اوکراین برای حفظ خطوط خود و بقا پس از حمله جدید روسیه در سال جاری به طرز چشمگیری بهبود یافته است.
ناگهان، دیگر چندان مشخص نیست که زمان با پوتین است یا خیر. اگر این جنگ تاکنون چیزی به ما آموخته باشد، این است که دفاع آسانتر از حمله است. در میان مدت تا بلندمدت، تولید گلوله‌های توپخانه در اروپا و ایالات متحده به احتمال زیاد به تولیدات روسیه خواهد رسید، اگر نگوییم از آن پیشی می‌گیرد. علاوه بر این، توسعه مداوم قابلیت‌های حمله دوربرد اوکراین نتایج قابل توجهی را به همراه خواهد داشت؛ و بسیج اخیر پرسنل توسط اوکراین برخی از نیروهای رزمی خط مقدم و نیروهای ذخیره آن را دوباره احیا خواهد کرد. به طور خلاصه، امید پوتین برای رژه پیروزی در سال جاری از بین خواهد رفت. تلاش جنگی او سیر نزولی خود را از سر خواهد گرفت.
اما یک امید باقی خواهد ماند. کرملین ناامیدانه منتظر نجات دهنده خود از مار-آ-لاگو خواهد بود - که یکی از جمهوری‌خواهان او را «عیسی نارنجی» نامیده است. اینکه آیا بازگشت ترامپ به دفتر بیضی شکل، واقعاً به مصیبت‌هایی که پوتین برای خود ایجاد کرد پایان می‌دهد یا نه، داستان دیگری است. در حال حاضر، روسیه بار دیگر به سمت شکست در اوکراین پیش می‌رود.
منبع: اکوایران
بازدید رییسی از کارخانه ایران خودرو دیزل