به نقل از «پارسینه»

پدری که هیچوقت به دست بی قرار «بهبود فریبا» نخندید+عکس

تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۵۵۶۲۲

شغل‌شان پر است از فراز و نشیب، چالش، هیجان و لذت؛ شاید همین ویژگی هاست که باعث شده خیلی از پسربچه ها از همان کودکی آرزو کنند که پلیس شوند و «دزد و پلیس» اغلب، یک پای بازی‌های کودکانه آنهاست.

هیجان شغل پلیس اگرچه برای بسیاری از جوانان جذاب است اما بیانگر خطرات ویژه‌ای نیز هست. در مطالعه اکسل برد در سال۱۹۸۱، شغل پلیس به عنوان خطرناک‌ترین شغل معرفی شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برخی از محققان نیز آن را همسطح مشاغل پرفشاری مانند کنترل ترافیک هوایی و گاهی به عنوان پرفشارترین شغل شناسایی کرده‌اند.

قرار گرفتن در معرض خطرات جانی، تهدیدهای فیزیکی و رویدادهای آسیب‌زا نظیر قتل، جنایت، کشتار، شورش و…، درگیری با مجرمان و جانیان خطرناک و ماموریت‌های غیرمترقبه، نمونه‌هایی از مواردی است که هرساله تعدادی از نیروهای پلیس با آن مواجه می‌شوند.

علیرضا رضاییان هم یکی از همین پلیس‌هایی است که حدود ۱۱ سال است با جراحات روحی، روانی و جسمی ناشی از درگیری با اشرار دست و پنجه نرم می‌کند.

جراحات پیش آمده از این درگیری باعث شده تا این پلیس شجاع و وظیفه‌شناس مازندرانی بقیه زندگی‌اش در رنج باشد و حتی رهام فرزندش که حالا ۶ سال دارد، با درد و رنج‌های پدرش بیگانه نباشد.



قصه آشنایی‌ام با آقای رضاییان بر می‌گردد به مهر ماه سال ۹۶، زمانی که برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد رشته مطالعات فرهنگی وارد دانشگاه آزاد واحد ساری شدم، سر کلاس جامعه‌شناسی فرهنگی وقتی بچه‌ها یکی یکی خودشان را معرفی می‌کردند‌ و استاد از شغل‌شان می‌پرسید، آنجا بود که متوجه شدم رضاییان پلیس است، اما اینکه پشت این چهره آرام و صبور و مهربان دنیایی از درد و رنج نهفته است را فقط زمانی توانستم بفهمم و باور کنم که ماجرای وی را از زبانش شنیدم.

رضاییان ۳۷ سال دارد، متولد جویبار است و ساکن ساری، عمویش پلیس بوده و از همان دوران نوجوانی با دیدن عمو در لباس سبز ناجا آرزو داشته که او هم یک روزی پلیس شود.

وقتی ۱۸ سالش می‌شود به خدمت سربازی می‌رود، حدد ۱۶ ماه در سپاه خدمت می‌کند و در سن بیست سالگی بعد از آنکه به استخدام ناجا در می‌آید، به آرزویش می‌رسد و پلیس می‌شود.

رضاییان مرداد سال ۸۴ به منطقه گرمسیر بندرعباس منتقل و در سِمَت استوار دوم در پلیس آگاهی استان هرمزگان مشغول به خدمت می‌شود؛ بعد از دو ماه هم در مهرماه همان سال ازدواج می‌کند.

روزگار با همه تلخی و شیرینی‌ها برای این پلیس جوان سپری می‌شد، اما عمر خوشی‌های او چندان طولانی نبود و‌ از سال ۸۸، پس از درگیری با اشرار به دلیل وجود جراحات سخت روحی و روانی، تا به امروز حتی خواب راحت برایش تبدیل به رویایی محال شده است.

رضاییان در شرح ماجرای درگیری‌اش با اشرار می‌گوید: شهریور ماه بود و شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان؛ آن روز شیفت خدمتی‌ام بود و باید ساعت ۱۸ همان روز به محل کارم ، پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان هرمزگان مراجعه می‌کردم و ساعت ۲ بامداد هم شیفت کاری ام به پایان می‌رسید.

حدودا ساعت ۵/۴۰ بعد از ظهر قبل از خارج شدن از منزل، همسرم گفت اگر امکان دارد شب زودتر برگرد تا باهم به مراسم قرآن به سر در امام زاده سیدمظفر برویم.

نزدیک اذان بود که به محل کارم رسیدم؛ قرار بود به اتفاق یک نفر سرباز وظیفه به گشت زنی بپردازیم. صدای اذان پخش شده بود و من مثل همیشه پس از خواندن نماز و صرف افطار، کلت و بی‌سیم دستی را تحویل گرفتم و از محل کار خارج شدم.

آن شب دو اکیپ گشت موتوری نامحسوس از اداره عملیات ویژه فعال بودیم، منطقه‌ای که من باید در آنجا حضور می‌یافتم بلوار ساحلی، کنار یکی از مساجد بود.

حدود ۲ ساعت در آن منطقه گشت‌زنی داشتیم و از طریق بی‌سیم دستی با مرکز کنترل فرماندهی شهرستان بندرعباس در ارتباط بودیم. حدود ساعت ۸ شب ناگهان چشمم به موتورسیکلت مشکوکی افتاد که بدون پلاک شناسایی بود، کمی احساس خطر کرده و به همراه سرباز تعقیبش کردیم تا چنانچه مشکوک بود با مرکز تماس بگیریم و گشت خودرویی را اعزام کنند؛ هوا تاریک بود او ما را به محله‌ای خلوت و خطرناک برد و بعد از لحظاتی متواری شد. در راه برگشت ناگهان خودروی سواری پژو نظرم را به خود جلب کرد، راننده سواری برایمان چراغ داد و سد راهمان شد.

راننده گفت : با موتور سوار چیکار داشتی؟ در آن لحظه خودم را معرفی نکردم و گفتم با آنها نبودم و کاری هم نداشتم؛ همین که خواستم حرکت کنم ۳ دستگاه موتورسیکلت هر کدام با سرنشین جلوی ما قرار گرفتند.

یک نفر از موتورسواران جلو آمد و گفت: کی هستی؟ اینجا چیکار می‌کنی؟ فکرش را نمی‌کردم اینها سارق و افراد شرور سابقه‌دار باشند و اینکه به همراه خود سلاح داشته باشند؛ از موتور پیاده شدم، کارت شناسایی‌ام را درآوردم، به او نشان دادم.
تا فهمید پلیس هستم ناگهان شمشیری را که در زیر لباسش جاساز کرده بود درآورد. در همان لحظه همدستانش هم از موتور پیاده شدند و هر کدام با قمه و شمشیر به سمت من حمله ور شدند. اسلحه‌ام را درآوردم و مسلح کردم که یکی از آنها با شمشیرش به پهلوی راستم زد و خواست شمشیرش را در بدنم فرو کند که پاهایش را نشانه گرفتم و شلیک کردم.

من و سرباز ترسیده و‌ دنبال راه نجات بودیم، سربازم توانست فرار کند و من هم کمی بعد از او بی‌سیم را برداشتم و به سمت دریا حرکت کردم، چراکه در آن لحظه دریا را امن تر از مسیرهای دیگر می‌دانستم، درحالی که وحشت‌زده ، بی‌قرار و زخمی بودم از طریق بی‌سیم از مرکز کنترل فرماندهی بندرعباس درخواست کمک کردم اما در حین اینکه می دویدم فرصتی نداشتم تا موقعیتم را اعلام کنم؛ وقتی حدود ۸۰۰ متر شاید هم بیشتر دویدم ناگهان سنگی بزرگ بر پشت سرم کوبیده شد، یک لحظه فکر کردم مُردم و روحم حرکت می‌کند.

به کنار ساحل رسیدم و مجددا پشت سرم را نگاه کردم، دیدم اشرار نزدیک شدند، خودم را از بالا به داخل دریا پرت کردم، سرم به سنگ خورد و از پیشانی‌ام خون می‌آمد.

من شنا می‌کردم و به سمت لنج‌ها می‌رفتم و همه آن آدم‌ها از سمت چپ اسکله و روبرو به سمت من سنگ و فشفشه و نارنجک دستی پرتاب می‌کردند تا اینکه با سختی فراوان خودم را به سمت لنج رساندم.

روشنایی ماه قسمتی را که قرار گرفته بودم روشن کرده بود و آن افراد من را می‌دیدند، بین دو لنج قرار گرفتم و نفس نفس می زدم، قلبم به شدت می‌تپید، عمق آب زیاد بود و به حالت ایستاده با پاهایم خودم را توی آب نگه می‌داشتم، فکرم کار نمی‌کرد و بی‌سیم دستی و موبایلم هم از کار افتاده بود.

منتظر کمک بودم تا کسی به دادم برسد؛صدای قایق موتوری می‌آمد، یک نفر فریاد می‌زد که لنج‌ها را به آتش بکشید.

وقتی من را دیدند زیر آب رفتم و در حدود یک دقیقه زیر آب ماندم در حالی که گریه می‌کردم و به همسرم فکر می‌کردم با خودم می‌گفتم دیگر هیچ‌وقت همسرم را نخواهم دید و من می‌میرم و به این فکر می‌کردم که توی این شهر غریب چگونه همسرم با جسدم به شهرمان برگردد؛ نفسم بند آمد و به روی آب آمدم.

نامردها آنقدر با چوب و پارو بر سر و صورت و بدنم کوبیدند که به شدت زخمی شدم و به حالت نیمه جان در آمدم. دست‌هایم را بستند و بر روی آب انداختند، صدای موتور قایق شدت داشت و آب بر صورتم پرت می شد، من را به زیر آب رها می‌کردند و بر روی آب می‌کشیدند، قایق موتوری حرکت کرد و من جزء مرگ به چیزی فکر نمی‌کردم تا اینکه از حوضچه دور شدند و من را بر روی قایق موتوری آوردند.

در حالی‌که چشمانم را بسته بودند و به شدت شکنجه‌ام می‌کردند یک نفرشان اسلحه‌ام را مسلح کرد و بر روی پیشانیم گذاشت و شلیک کرد؛ خوشبختانه قبلا خشاب را جدا کرده بودم .

یک نفر پرسید مامور کجایی؟ کدام کلانتری؟ ناخودآگاه درحالی‌که نیمه جان بودم، گفتم: من مامور نیستم، سارقم، سارق مسلح، چون برای زایمان همسرم پول نداشتم آمدم سرقت انجام دهم، من مامور قلابی‌ام. کار خدا بود که حرفم را باور کردند، یکی از آنها به همدستانش پیشنهاد کرد تا به جای کشتنم مرا تحویل پاسگاه بدهند بلکه همدست‌شان که تیرخورده بود را نجات دهند اما من اصرار می‌کردم من را تحویل پاسگاه ندهند چرا که سابقه زندانی دارم و مجددا روانه زندان می شوم، با این شیوه آنها مُصر شدند من را تحویل پاسگاه بدهند و به سمت ساحل حرکت کردند.  

نزدیک کلانتری ماشین کنار جاده ترمز زد و من را از خودرو پیاده کردند. نگهبان مسلح داخل کابین نگهبانی را می‌دیدم و از خوشحالی گریه می‌کردم اما نمی‌توانستم فریاد بزنم و کمک بخواهم.

ناگهان دو نفر از ماموران آمدند و من را بازرسی بدنی کردند و بازوهایم را گرفتند تا بلندم کنند، حین حرکت به آنها گفتم من همکار شما هستم اما ماموران من را به عنوان سارق مسلح تحویل گرفته بودند تا اینکه یکی از کارکنان بازرسی استان که از بچه‌های مازندران بود و آن شب برای بازدید به آن کلانتری آمده بود من را شناخت.

در حالی‌که من را به بیمارستان انتقال می دادند از هوش رفتم و بعد از ساعت‌ها زمانی که به هوش آمدم باور نمی‌کردم که زنده باشم.

این ماجرای پلیس شجاع مازندرانی بود که بعد از گذشت حدود ۱۰ سال از آن اتفاق، بیشتر از جسمش، روح و روانش دچار آسیب شد و در تمام این سال‌ها از فکر شکنجه‌هایی که در این گزارش تنها بخشی از آن بیان شد دور نبوده و بر اثر ضربه‌های شدید روحی و روانی ناشی از این حادثه، به بیماری PTSD (اختلال استرسی پس از آسیب روانی) مبتلا شد.

رضاییان می‌گوید بعد از این ماجرا آرامش از خانواده‌اش گرفته و عرصه بر وی‌، همسر و پسرش تنگ شده و حتی روزهای پایانی سال را که همه به ‌دلیل شیوع ویروس کرونا خانه‌نشین بودند، او به جهت دردهای شدید عصبی به ویژه در ناحیه قفسه سینه و سر و همچنین افسردگی، نزدیک به یک ماه در بیمارستان امام سجاد(ع) تهران بستری بوده است.

این پلیس جانباز که بعد از تشکیل کمیسیون‌های متعدد و بررسی پرونده پزشکی در نیمه اسفند ۹۸ بازنشسته شده است، شباهت زیادی به شخصیت «بهبود فریبا» در سریال «پایتخت۶» دارد؛ آنطور که رضاییان تعریف می‌کند، در همان روزهای ابتدایی حادثه بعد از ترخیص از بیمارستان متوجه می‌شود گاهی دستش از او فرمان نمی‌گیرد و از کنترلش خارج است.

وی بیان داشت: مدت ۴ سال دچار سندروم دست بی‌قرار بودم، یادم می‌آید شب‌ها هنگام خواب هر دو دستم را زیر تنم می‌گذاشتم تا حرکت نکند، در این سال‌ها هیچ وقت چاقو به دست نمی‌گرفتم و همیشه از بغل کردن کودکان اضطراب داشتم، حتی پیش می‌آمد زمان‌هایی که سر زمین کشاورزی بیل به دست می‌گرفتم تا به پدرم کمک کنم، ناگهان دچار این سندروم می‌شدم و برای اینکه به کسی آسیبی نزنم از محل دور می‌شدم. همین‌ها باعث‌ شد تا به دستور پزشکم مدتی را بستری و از همسرم دور باشم و من هم برای اینکه برای او اتفاقی نیفتد به بهانه ادامه تحصیل، همسرم را به یکی از دانشگاه‌های ساری فرستادم و چند وقت را تنها زندگی کردم.

از رضاییان در خصوص نگاه و نوع ارتباطش با شخصیت «بهبود فریبا» پرسیدم؛ گفت: وقتی اولین بار با دیدن سریال متوجه بیماری «بهبود» شدم نگاهی به همسرم انداختم و فهمیدم او هم دارد به موضوع سندرم دست بی‌قرار و روزهایی که درگیر این بیماری بودم فکر می‌کند، لذا هر دو سکوت کردیم تا رُهام پسرم در جریان خاطرات تلخ گذشته قرار نگیرد.

این پلیس مهربان هیچ‌گاه برای بیماری بهبود فریبا در سریال پایتخت نخندید و حتی دیدن بعضی از صحنه‌ها همچون کتک خوردن بهبود متاثرش می‌کرد.

بدون شک آن چیزی که باعث‌ شده آقای رضاییان تمام درد و رنج‌های این سال‌ها را تحمل کند و با وجود مشکلات سخت روحی به زندگی ادامه دهد حضور همسر فداکار اوست.

سیده نیلوفر اسماعیلی همسر این پلیس شجاع که از نزدیک تمام رنج‌های او را حس کرده به خبرنگار فارس، گفت: قبل از این ماجرا شیرین‌ترین لحظه‌های زندگیم را در کنار همسرم تجربه کرده بودم و از آن روز تا به حال همه خوشی‌هایمان تمام شد.



وی افزود: باتوجه به شرایط روحی همسرم از همه دوری کردیم، سروصدا موجب عصبی شدنش می‌شد، دوران سختی را پشت سر گذاشتیم، کلا تنها شده بودیم و این استرس و نگرانی‌ها به پسرمان نیز منتقل می شد، حتی به جایی رسیدیم که فرزندم از نظر اجتماعی داشت دچار مشکل می‌شد و نمی‌توانست با کسی ارتباط برقرار کند.

خانم اسماعیلی خاطرنشان کرد: همسرم مجبور است روزی چند قرص اعصاب و روان مصرف ‌کند و درصورت وخیم شدن شرایط جسمی چند دوره بستری را در بیمارستان می‌گذراند. شب‌ها کابوس می‌بیند و از خواب می‌پرد و در انزوا به‌سر می‌برد، نظر پزشک معالجش از ابتدا این بود که با این شرایط روحی و جسمی باید بازنشسته شود ولی آن زمان تنها ما را از بندرعباس به مازندران منتقل کردند.

وی به انتشار ماجرای حمید در خبرگزاری فارس در خرداد سال ۹۷ اشاره می کند و می‌گوید: از زمانی‌که ماجرای همسرم از سوی خبرگزاری فارس منتشر شد شرایط خیلی تغییر کرد و در همان زمان سردار اشتری فرمانده نیروی انتظامی از طرف همکاران خود در استان، پیگیر ماجرای حمید شدند، به‌طوری‌که با پیگیری های فرماندهان ناجا از جمله سرهنگ عبدی رئیس مرکز امور ایثارگران ناجا و تیم متخصص پزشکی روند بازنشستگی‌اش تسریع شد. در این روزهایی هم که همسرم بعد از مرخص شدن از بیمارستان در منزل به سر می‌برد شرایط بهتری دارد و احساس می‌کنم شادی دارد کم کم به زندگی‌مان برمی‌گردد.

رهام شش ساله هم که این روزها فرصت بیشتری ‌‌‌پیدا کرده تا در خانه و در کنار پدر و مادرش باشد، با وجود اینکه از کودکی شاهد آسیب های وارد شده به جسم و روح پدرش بوده اما باز هم آرزو دارد تا شبیه پدر پلیس شود؛ شاید رهام به این فکر می کند تا روزی بتواند در لباس پلیس با آنهایی که امنیت و آرامش را از مردم جامعه سلب می‌کنند مبارزه کند تا هیچ انسانی قربانی شرارت نشود.

آقای رضاییان نیز در ایام بازنشستگی‌اش، با مصرف به موقع قرص‌ها و تحت نظر پزشک حال و روزش کمی مساعد شده است.

در پایان گزارش وقتی از او پرسیدم بزرگ ترین آرزویت چیست؟ پاسخ داد: دوست دارم مثل اول باشم، مثل سایر آدم‌هایی که دارند زندگی‌شان را می‌کنند، دوست دارم دیگر هیچ وقت استرسی نداشته باشم؛ از بیماری‌ام خسته شده‌ام.

ما هم برای این پلیس توانا آرزوی سلامتی می‌کنیم و امیدواریم آرامش بار دیگر به زندگی وی بازگردد و در کنار همسر و فرزندش روزهای شاد و آرامی را سپری کند، وی در پایان از سردار اشتری فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی که پیگیر کارهای درمانی‌اش بودند و حتی معاون درمان ناجا به ملاقاتش از سوی فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی آمد تشکر کرد و برای تمام سبزپوشان نیروی انتظامی آرزوی سلامتی کرد.

 

منبع: پارسینه

کلیدواژه: نیروی انتظامی بهبود فریبا بی قرار بر روی بی سیم یک نفر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۵۵۶۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فواید و خواص آب سیب زمینی

سیب زمینی یک گیاه پر خاصیت و ارزان قیمت که درمان بسیاری از بیماری ها را به راحتی انجام می دهد و برای زیبایی پوست و مو بسیار پر خاصیت است. اکثر مردم هرگز نوشیدن یک لیوان آب سیب زمینی را تجربه نکرده اند، اما همانطور که خواهید خواند خواص ، فواید و مزایای سلامتی اش چشمگیر است.

حقایق تغذیه ای آب سیب زمینی:

به گزارش نمناک، آب سیب زمینی غنی از مواد مغذی مانند ویتامین C، پتاسیم، ویتامین های مختلف B، کلسیم، آهن، فسفر، مس و گوگرد، است.اکثر مواد مغذی در پوست سیب زمینی قرار دارند، بنابراین مهم است که هنگام تهیه آبش در خانه، پوستش را نگیرید.

آب سیب زمینی به دلیل وجود بسیاری از مواد مغذی فواید زیادی دارد و تاثیرات چشمگیر سلامت آب سیب زمینی شامل جلوگیری از پیری، کمک به هضم، بهبود زخم، حمایت از کبد، بهبود گردش خون، تنظیم تولید هورمون، و غیره است.

آب سیب زمینی مانع از پیری می شود:

تحقیقات نشان داده است که آب سیب زمینی می تواند پوست را مرطوب کرده و آنتی اکسیدان ها را به سطح پوست منتقل کند، که می تواند به کاهش چین و چروک و لکه های سنی کمک کند، در حالی که از عفونت های التهابی و پوست محافظت می کند.

تقویت سطح انرژی با آب سیب زمینی :

آب سیب زمینی یک تقویت کننده انرژی عالی است، زیرا قندهای طبیعی موجود در این آب، اشکال آسان انرژی هستند.علاوه بر این، آب سیب زمینی دارای سطح بالایی از تیامین است، که می تواند توانایی بدن برای تجزیه کربوهیدرات ها را به انرژی قابل استفاده افزایش دهد.

آب سیب زمینی برای بهبود هضم:

محتوای نشاسته آب سیب زمینی با تعدادی از مشکلات گوارشی مرتبط است و می تواند باعث التهاب در روده و تسکین هضم شود و علائم یبوست، التهاب، گرفتگی و سوء هاضمه را از بین می برد.

درمان زخم با آب سیب زمینی:

آب سیب زمینی خواص آنتی اسیدهای شناخته شده و PH قلیایی دارد ؛ این می تواند اسیدیته را در روده شما متعادل کند و به درمان و پیشگیری از زخم معده کمک می کند.می تواند یک لایه محافظ در معده را ایجاد کند تا درد و ناراحتی این مشکلات شایع را از بین ببرد.

آب سیب زمینی برای سم زدایی کبد و کیسه صفرا:

آب سیب زمینی یکی از ارزان ترین روش ها برای پاک سازی کبد و کیسه صفرا است ، ژاپنی ها از این آب برای درمان هپاتیت استفاده می کنند.

بهبود سلامت قلبی با آب سیب زمینی:

مقدار قابل توجهی از پتاسیم در یک لیوان آب سیب زمینی وجود دارد، بیش از 50% مصرف روزانه شما.این بدان معنی است که روز خود را با یک لیوان از این آب شروع کنید که باعث کاهش فشار بر سیستم قلبی عروقی شما می شود و همچنین باعث کاهش تنش در رگ های خونی و عروق، و در نتیجه فشار خون می شود. این نیز خطر ابتلا به حمله قلبی، آترواسکلروز و سکته مغزی را کاهش می دهد.

درمان برای میگرن با آب سیب زمینی :

گفته شده است که سیب زمینی خام و آبش قرن هاست که در پزشکی سنتی اروپا استفاده می شود.یک تکه از سیب زمینی یا آب سیب زمینی را روی پیشانی و گیجگاه خود برای بهبود درد، استرس و حتی میگرن قرار دهید.

کمک به درمان بیماری کلیه با آب سیب زمینی:

مصرف منظم آب سیب زمینی با عملکرد بهتر کلیه و کاهش خطر ابتلا به تشکیل سنگ کلیه همراه است. تحقیقات زیادی در این زمینه گزارش نشده است، اما بسیاری از مردم ادعا می کنند که درمان با آب سیب زمینی برای آنها کار می کند.

آب سیب زمینی برای درمان سیاتیک:

سیاتیک با درد ناشی از ناحیه کمری مشخص می شود و به پاها می رسد. درمان های خانگی به خوبی برای درمان سیاتیک کار می کنند و گفته می شود یکی از موثرترین داروها، آب سیب زمینی است.آب سیب زمینی باعث تحریک عصب می شود و به حرکت پاها کمک می کند. نصف فنجان آب سیب زمینی خام را حداقل دو بار در روز برای از بین بردن درد بنوشید.

درمان نقرس از خواص آب سیب زمینی :

نقرس یک نوع آرتریت است که به علت تخریب اسید اوریک اضافی ناشی از التهاب و تورم در مفاصل است.آب سیب زمینی دارای خواص ضد التهابی است و باعث می شود تا اسید اوریک بیش از حد از مفاصل خنثی شود. این باعث می شود آب سیب زمینی یکی از بهترین درمان های طبیعی برای نقرس و درد همراه با آرتریت باشد.

آب سیب زمینی برای جلوگیری از بیماری قلبی عروقی:

آب سیب زمینی حاوی خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است که قلب را از انسداد شریان ها و توقف قلب محافظت می کند و از این رو سلامت قلب را بهبود می دهد.

کمک آب سیب زمینی به کاهش وزن:

مردم اشتباه تصور می کنند که مصرف سیب زمینی باعث افزایش وزن می شود با این حال، تحقیقات نشان داده اند که سیب زمینی واقعا به کاهش وزن کمک می کنند. آب سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین C است که به افزایش متابولیسم کمک می کند.نوشیدن آب سیب زمینی پس از غذا باعث توقف هورمونهای گرسنگی (گرلین و لپتین) می شود که مانع از گرسنگی و باعث کاهش وزن می شود.

تقویت ایمنی:

آب سیب زمینی غنی از ویتامین C است که باعث تقویت ایمنی توسط تحریک تولید گلبول های سفید می شود.دیگر آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی ایمنی باعث محافظت در برابر بیماری مزمن و کاهش استرس اکسیداتیو نیز می شوند.

بهبود سریع زخم از مزایای آب سیب زمینی:

آب سیب زمینی غنی از ویتامین C است که باعث تحریک تولید کلاژن می شود و به نوبه خود سرعت بهبود زخم ها را افزایش می دهد.

بهبود گردش خون با آب سیب زمینی:

نیاسین یکی دیگر از اعضای خانواده B است که در سطوح بالای در آب سیب زمینی یافت می شود.این ویتامین می تواند گردش خون را تحریک کند، که باعث بهبود اکسیژن رسانی در قسمت های مختلف بدن، همراه با تحویل مواد مغذی مورد نیاز برای ترمیم و عملکرد طبیعی می شود.

بهبود تولید هورمون با آب سیب زمینی:

مصرف منظم آب سیب زمینی ممکن است به بهبود سطح هورمون های جنسی و استرس کمک کند.

آب سیب زمینی برای سرطان:

آب سیب زمینی سالهاست برای جلوگیری یا درمان سرطان مورد استفاده می گیرد.از راهبان بودایی تا اعضای بسیاری از افراد انجمن علمی ژاپنی، اثبات اینکه آب سیب زمینی می تواند مانع تشکیل تومور شود، در حال رشد است. برخی از مواد فعال آب سیب زمینی می توانند در غلظت های زیادی وجود داشته باشند و برای کاهش اندازه تومور استفاده می شوند.

چگونه می توان آب سیب زمینی را تهیه کرد:

آب سیب زمینی نیاز به زور و تلاش کمی بیشتر از بسیاری از سبزیجات و میوه ها دارد، اما آبش واقعا ارزش فشارها را دارد ، پوستش را نگیرید تا مقدار بیشتری مواد مغذی را دریافت کنید.

عوارض جانبی آب سیب زمینی:

با وجود تمام مزایای سلامتش قابل توجه اش، آب سیب زمینی می تواند برخی از عوارض جانبی منفی، از جمله پریشانی دستگاه گوارش و یا افزایش سطح قند خون را به همراه داشته باشد با این حال، این عوارض جانبی به طور کلی در افرادی دیده می شود که آب سیب زمینی را نادرست تهیه می کنند یا زیاد می نوشند.به طور کلی، هیچ عوارض جانبی منفی برای نوشیدن این آب وجود ندارد.

عوارض آب سیب زمینی برای دیابت:

آب سیب زمینی سطح قندهای طبیعی را بالا می برد، که می تواند برای افراد مبتلا به قند خون، مانند افراد دیابتی خطرناک باشد. مصرفش باید در افراد درشت باشند، اما بیماران دیابتی باید به خصوص در مورد کیفیت گلوکز این آب بررسی کنند.

عوارض آب سیب زمینی برای مشکلات مربوط به معده:

تهیه این آب با سیب زمینی مناسب نکته اش است، به این معنی که در انتخاب سیب زمینی دقت کنید، هیچ خال یا ریشه ای مباید وجود داشته باشد. سموم خاصی در ریشه های سبز تازه سیب زمینی وجود دارد که می تواند باعث اسهال، ناراحتی های معده و حالت تهوع شود، بنابراین فقط باید سیب زمینی تمیز و تازه را استفاده کرد.

کانال عصر ایران در تلگرام