به نقل از «فارس»

یثربی: حضور در اماکن مذهبی تابعی از نظم سیاسی و اجتماعی است

تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۶۹۴۴۸

یک پیشکسوت فلسفه گفت: حضور در اماکن مذهبی تابعی از نظم سیاسی و اجتماعی است. یعنی اگر گفتند برگزار نشود، نرویم. این درست نیست که بگوییم به عشق علی (ع) می‌رویم! این کار از نظر نظم سیاسی ـ اجتماعی جامعه و شرعی درست نیست.

سیدیحیی یثربی، پیشکسوت فلسفه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ عمومی خبرگزاری فارس با اشاره به ویژگی‌های استثنایی ماه مبارک رمضان امسال بیان داشت: اکنون مشکلی که در ماه رمضان پیش آمده این است که کسب و کار مردم آسیب دیده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از طرفی هم مراسم مذهبی و دینی ما با مشکل روبرو شده و در زیارتگاه‌ها و مساجد بسته شده است.

اولین وظیفه در استثنایی‌ترین ماه مبارک رمضان

وی افزود: سؤال مردم این است که چه باید انجام دهیم؟ به نظرم، اولین وظیفه ما این است که جامعه را منظم نشان دهیم؛ یعنی کمک کنیم یک نظم سیاسی ـ ‌اجتماعی حاکم بر دولت و ملت در جامعه پیاده شود، نه اینکه هر کسی ساز خودش را بزند.

یثربی ابراز داشت: در همین زمینه از دستورات مراکز کارشناسی اطاعت کنیم و اگر می‌گویند مغازه‌ها یا مساجد را تعطیل کنیم، این کار را انجام دهیم و جز در مواقع ضروری از منزل خارج نشویم. زیرا آن‌ها، این کارها را مطالعه کرده‌اند و به ما گفتند و صلاح می‌دانند.

شرکت در اجتماعات از نظر شرعی و نظم سیاسی درست نیست

وی با اشاره به برگزاری نمازهای جماعت در ماه بهار قرآن ادامه داد: همیشه در ماه رمضان، نماز جماعت شرکت می‌کردیم. به گونه‌ای که مردم اگر در زمان‌های دیگر در نماز جماعت شرکت نمی‌کردند؛ ولی در ماه رمضان در نماز جماعت شرکت می‌کردند و امسال این امر هم صورت نمی‌گیرد.

این مفسر قرآن کریم اظهار داشت: حضور در اماکن مذهبی هم تابعی از نظم سیاسی و اجتماعی است. یعنی اگر گفتند برگزار نشود، نرویم. این درست نیست که بگوییم به عشق علی (ع) می‌رویم! این کار از نظر نظم سیاسی ـ اجتماعی جامعه و شرعی درست نیست.

اجر ۱۰ زیارت را در این ماه مبارک ببرید/ حفظ جان مسلمان واجب است

وی گفت: اینکه فکر کنند اجر این کار از دست می‌رود! این گونه نیست. بلکه اجر شما با ایمان و دل شما است. اگر شما مؤمن هستید، به طرف حرم امام رضا (ع) نگاه کنید که هر سال برای زیارت به آنجا می‌رفتید و یک آهی بکشید و بگویید امسال نتوانستم بروم، اجر ۱۰ تا زیارت را می‌برید.

یثربی خاطرنشان کرد: یا اینکه از کوچه می‌گذرید، نگاهی به مسجد محله‌تان کنید، آهی بکشید در حسرت اینکه چرا نمی‌توانم نماز جماعت بروم؟ اجر همان نماز جماعت را می‌برید و لااقل جان یک مسلمان را حفظ می‌کنید. زیرا حفظ کردن جان خودتان و جان یک مسلمان واجب است، اما نماز جماعت، مستحب مؤکد است. بنابراین  وقتی خطر جانی باشد و آبروی سیاسی و اجتماعی ما در جهان مطرح باشد، نباید این کار را بکنیم.

نگران مراسم مذهبی هستیم، اما نگران شکم‌های گرسنه نباشیم

وی با اشاره به مشکلات معیشتی بیش‌تر مردم در این ایام افزود:‌ در کسب و کار مردم خلل وارد شده است. یک عده از مردم واقعاً مشکل دارند. ۹۹ درصد از خویشاوندان بنده از طبقه کارگر و کاسب هستند و من هم مرتب با آن‌ها ارتباط دارم. نباید از این مشکلات غافل شویم، شام بخوریم و نگران مسجدمان باشیم که چرا نمازم را جماعت نخواندم، اما نگران شکم‌های گرسنه نباشیم!

این پیشکسوت فلسفه تصریح کرد: خودمان داوری کنیم آیا این مسلمانی است؟! باید یادمان باشد که پیرو محمد (ص)، علی (ع) و فاطمه (س) هستیم. آنان حتی برای گرسنگی دشمنانشان غصه می‌خوردند. در آن داستان معروف که حضرت فاطمه (س) و علی (ع) ۳ شب پشت سر هم، شام خودشان و بچه‌هایشان را به فقیر و مسکین و اسیر دادند.

برگزاری مناجات در خانه از اجر حضور در محافل بیش‌تر است

وی ادامه داد: در یکی از شرایط، حضرت رسول (ص) با خبر شد، بچه‌های مشرکان مکه گرسنه هستند. برای آن‌ها پول فرستاد با اینکه همه آن‌ها مشرک بودند. پس بیش از مشکلات مذهبی‌مان به فکر فقرا و تهیدستان جامعه باشیم و در حد توان خودمان لقمه‌مان را با کسانی که می‌شناسیم، نیازمند هستند، تقسیم کنیم.

یثربی بیان داشت: اگر مسؤولان این گونه تشخیص دادند که امسال این مراسم در مساجد نباشد، همان مراسم را در خانه‌ها و در خلوت‌مان انجام بدهیم و مطمئن باشیم اگر فضیلتش از مراسمی که به صورت دسته‌جمعی برگزار می‌کردیم، بیشتر نباشد، کمتر نیست.

از کسانی که به خاطر کرونا کاسبی‌شان را از دست داده‌اند، غافل نشویم

وی گفت: در آن برنامه دسته‌جمعی فقط دعا می‌خواندیم. در این حالت هم دعا می‌خوانیم و هم از نظم جامعه و سلامت مردم جامعه دفاع می‌کنیم، هم جهاد می‌کنیم، هم با آفت مبارزه می‌کنیم.

این کارشناس دینی در پایان با توصیه به تداوم همدلی‌ها ابراز داشت: بعضی‌ها در این ماه رمضان عادت دارند افطاری دهند. در این باره چندین نفر با هم جمع شوند و یک کار منظمی انجام دهند تا به درد یک عده از گرفتاران جامعه بخورد. حتی گرفتارانی که فقیر هم نیستند، ولی کسب و کار‌ آن‌ها آسیب دیده و درآمدشان را از دست داده‌اند و در خطر ورشکستگی هستند، از آن‌ها نباید غفلت کنیم.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: ماه رمضان ماه مبارک رمضان جامعه کرونا همدلی زنده فقیر سیاسی و اجتماعی نماز جماعت ماه رمضان نظم سیاسی درست نیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۶۹۴۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقاد شدیدالحن از حکم اعدام توماج | کسانی عمدا حیثیت نظام را بر باد می‌دهند؟

اینکه خواننده‌ای با خواندن اشعاری، هرچند مخالف نظام، به اعدام محکوم شود، با چه منطقی سازگار است؟ منطق حقوقی یا اجتماعی یا سیاسی یا امنیتی؟ شاید هیچ‌کدام.

گاه گفته می‌شود که «منطق حقوقی» مستقل است و استقلال قاضی از همین رو است؛ اما نقد «پوزیتیویسم حقوقی» جایی برای این ادعا باقی نگذاشته است. قاضی نیز مانند همگان درگیر زندگی اجتماعی و تجربه سیاسی است و فارغ از آن نمی‌تواند حکم دهد.

دکتر کیومرث اشتریان در روزنامه شرق نوشت: از همین رو است که مقولاتی مانند عوام‌زدگی، شهری‌زدگی، غرب‌زدگی یا شرق‌زدگی برای یک قاضی نیز صادق است. اینکه یک قاضی باید از کارشناس فنی استفاده کند تا حکمش روا باشد، از همین رو است؛ کارشناس فنی هم محدود به حوزه ساختمان یا امور امنیتی نیست. کارشناس هنری، سیاسی، اجتماعی و بین‌المللی هم از آن جمله است که کمتر به آن توجه می‌شود.

حکم اعدام، خود مشمول همین حکم است. فراموش نکرده‌ایم که سال‌ها پیش حکم اعدام دکتر هاشم آغاجری صادر شد و فضای بین‌المللی را بر ضد ایران برآشفت. چهره‌ای خشن و بی‌تمدن از کشور آفریدند که قرار است یک استاد دانشگاه را به‌ دلیل سخنرانی اعدام کنند. در همان زمان تصور کسانی بر این بود که این صرفا یک تهدید است و او اعدام نخواهد شد؛ و چنین هم شد؛ اما تنها چیزی که برای ایران باقی ماند، چهره‌ای بسیار مخدوش بود.

برخی «دست‌اندرکاران بیرونی» قوه قضائیه بی‌توجه به ابعاد ملی و بین‌المللی چنین احکامی می‌خواهند؛ مثلا به تصور خود بازدارندگی ایجاد کنند یا چهره‌ای انقلابی از خود نشان دهند درحالی‌که آن‌گاه که در مرحله تجدیدنظر چنین احکامی نقض شود، دیگر اعتبار و اقتداری باقی نمی‌ماند و ما می‌مانیم و حیثیتی که بر باد رفته و تبلیغاتی جهانی که به خاطر هیچ و پوچ شکل گرفته است.

درباره پرونده مورد بحث این روزها، برخی از اشعار این «رَپِر» همان محتوایی را دارد که برخی از «خودی‌ها»، خون در دل و پا در گِل، بیان می‌کنند. انتظار دارید همه به یک زبان به نقد اجتماعی-سیاسی بپردازند؟ ظرفیت خود را بالا ببرید؛ بخشی از اصلاح و مبارزه با فساد را به نقدهای تند و تیز جوانان بسپارید؛ حتما ضرر نمی‌کنید و آنان نیز اگر برخورد درست ببینند، شاید زبان خود را اصلاح کنند. حتی اگر زبان خود را اصلاح نکنند، باز هم باید تحمل کنید.

همین‌جا بگویم که من هیچ‌گونه علاقه‌مندی به برخی از رویه‌ها و افکار این نسل معترض ندارم و فاش می‌گویم که آنان نیز به دلیل بی‌تدبیری‌های ما دقیقا مانند خود ما سطحی و خودمحور و دیکتاتور هستند. خجل از ننگ بضاعتیم؛ چون دقیقا «کپی» برابر با اصل خود ما هستند. هیچ تسامحی در بیان ندارند و فقط باید با آنان همدست و هم‌داستان باشیم تا مقبول درگاه‌شان باشیم. برای آنان بسیاری از شخصیت‌های سیاسی درد و رنج‌کشیده که قدم در راه عدالت‌طلبی و آزادی گذاشته‌اند و رنج زندان و تلخی حرمان کشیده‌اند، یکسان‌اند. از منظر آنان همه بر خطایند. تنها خود را بر حق می‌دانند.

درباره توماج صالحی اگر اکنون زیر تیغ نبود، نظرات خود را شفاف‌تر ابراز می‌کردم که حتما خوشایند او نبود؛ اما همه اینها به آن معنا نیست که موافق اعدام آنان باشیم. آزادی چنین هنرمندانی می‌تواند به بهبود درک ما از وضعیت جامعه کمک کند و زخم عمیق مردم را از فساد بازنماید؛ آتشی نهان است اندرین تیغ آبدار. آزادی یادگرفتنی و تمرین‌کردنی است. در درجه نخست این خودِ نظام است که باید درک و تعهد به آزادی را پیشه کند.

وقتی چنین نباشیم، اعتراض نسل جوان بر ما رنگ طغیان و جلوه عصیان به خود می‌گیرد. مسابقه‌ای که در میان برخی مسئولان کشور برای بی‌حیثیت‌کردن چهره ایران در جهان پدید آمده‌، حقیقتا شگفت‌آور است. گویی این افراد از محیط بسته خویش بیرون نیامده‌اند تا ببینند که یک حکم بدوی اعدام که به خیال خود برای «بازدارندگی» صادر می‌کنند و معمولا در تجدیدنظر نقض می‌شود، چه بلایی بر سر چهره ایران در داخل و خارج می‌آورد.

البته نه چنین است، بلکه محتمل است که برخی به عمد چنین کنند تا پیوندهای حیثیتی جمهوری اسلامی را با مردمان و با جهانیان بگسلند تا در محیطی کاملا گسسته از جهان به تحصیل منافع و تحکیم مواضع خویش بپردازند. نتیجه سخن با رئیس محترم قوه قضائیه است که جز او کسی مسئولیت رسمی در این زمینه ندارد تا به چنین وضعیتی رسیدگی کند. گویی همواره دستانی آلوده در برابر چشم همگان در پی آلوده‌کردن تعمدی چهره ایران در جهان بوده است. شاید از این‌رو مرکز رسانه قوه قضائیه اعلام کرده است که این حکم بدوی و قابل فرجام‌خواهی در دیوان عالی کشور است. از سوی دیگر، سخن با دستگاه‌های فرهنگی نیز هست که با هزینه‌های بسیار فعالیت‌های برون‌مرزی دارند و بازتابی از چهره ایران در جهان نشان نمی‌دهند و در برابر چنین فضای آلوده‌ای از طرف «خودی‌ها» سکوت مطلق کرده‌اند.