به نقل از «ایلنا»

اپیدمی کووید-۱۹ به بحرانی اقتصادی و رکودی بی‌سابقه در تاریخ بشر می‌انجامد/ سیستم دستمزد پایه امری اساسی و حیاتی است/ طبقه بالقوه و رادیکال امروزی، بی‌ثبات‌کاران هستند

تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۹۷۳۵۶

به گزارش ایلنا، اپیدمی کرونا بسیاری از وجوه زندگی عادی بشر را به محاق برده است؛ خیابان‌های خالی، کاهش چشمگیر مسافرت‌های بین‌المللی و خانه‌نشینی‌ میلیون‌ها نفر. در میانه این بحران، از قرار معلوم طبقه‌ای که بیشترین آسیب و ضرر را از اپیدمی فعلی می‌بیند، همان طبقه کارگر است؛ طبقه‌ای که امروزه از اصولی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق خود نیز محروم شده و تنها برای بقای خود مبارزه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اپیدمی کرونا نشان داد که مفاهیمی چون نزاع و تضاد طبقاتی همچنان به قوت باقی مانده‌اند و باید محور اساسی تحلیل و کنش را شکل دهند.  

پروفسور «گای استندینگ»، استاد مطالعات توسعه در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن و دبیرکل سابق برنامه امنیت اجتماعی اقتصادی سازمان جهانی کار است. از جمله آثار او می‌توان به «پریکاریا؛ طبقه نوین خطرناک» و «دستمزد پایه و چگونه می‌توان به آن دست یافت» اشاره کرد. 

در اینجا، توضیح یک نکته ضروری به نظر می‌رسد. «پریکاریا» ترکیبی از واژه پرولتاریا و «بی‌ثبات» (precarious) و مفهومی کلیدی در آثار استندینگ است که بی‌ثباتی و ناپایداری شغلی و معیشتی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های آن تلقی می‌شود. اشتغال غیردائمی و نبود امنیت شغلی از شرایطی است که پریکاریا یا بی‌ثبات‌کاران را پدید می‌آورد.     

 

پروفسور گای استندینگ با اشاره به فرا رسیدن روز جهانی کارگر، ضمن پرداختن به مفهوم «پریکاریا»، به‌عنوان طبقه‌ای نوظهور که با بی‌ثباتی روبه‌رو بوده و وضعیت پرمخاطره کاری زندگی‌شان را تهدید می‌کند، در زمینه سیاست‌هایی که دولت‌ها باید برای حرکت به سوی توزیع امنیت دستمزد بیندیشند به خبرنگار ایلنا گفت: در کتاب «فصلی پریکاریایی: از نوشهروند به شهروند»، پرسشی را مطرح کردم بی‌نیاز از پاسخ: بخش پیشرو پریکاریا چه خواسته‌هایی را در قالب مانیفست مطرح می‌کند و چگونه خود را از پرولتاریای صد سال پیش متمایز می‌کند؟ این کتاب از ۲۹ سیاست سخن به میان می‌آورد و بر احیای معنای آینده یا ارزش‌های روشنگری از جمله آزادی، برابری و همبستگی تاکید می‌کند. 

در این کتاب، خواسته‌های اساسی بر مفهوم‌بخشی دوباره به آنچه از «اشتغال» مد نظر داریم و دوری جستن از تمرکز کلی بر «کار» (labour) استوار بود. سوسیال‌دموکرات‌ها و اعضای احزاب کارگر و اتحادیه‌های کارگری نیرویی پیشرو در اوایل قرن بیستم بودند و به نظر من این اشتباهی تاریخی بود. تاکید بر «مشاغل» و «اشتغال کامل» به‌عنوان اساس تحلیل و هدف اصلی، عملی بود در راستای بیگانگی. اما اگر تمرکزمان را بر ایجاد فضا، فرصت و شرایطی بگذاریم که در آن همه می‌توانند معنای خود از کار و اشتغال، از جمله فعالیت مهم پرستاری و سرپرستی بی‌مواجب، را داشته باشند و در ادامه می‌توان نوعی دستمزد پایه یا نوعی نوین از سیستم توزیع دستمزد را به همراه احیای امور مشترک شکل داد. بنابراین ایده من متمرکز بر دستمزد پایه و غارت امور مشترک بوده که سال گذشته نیز کتابی در این زمینه منتشر کردم. کار روی دستمزد پایه مسئله‌ای است که چندین دهه روی آن کار شده و شیوع ویروس کرونا جان تازه‌ای به احیای آن داده است. دستمزد پایه اکنون امری است حیاتی برای بی‌ثبات‌کارها و همچنین برای جامعه. 

وی در رابطه با تغییر مفهوم سنتی آن در زمانه فعلی، در رابطه با خطر روی آوردن طبقه کارگر به گروه‌های افراطی گفت: استفاده از واژه «پرولتاریا» برای تمامی افرادی که حیات‌شان وابسته به کار است فاقد هرگونه معنا است. این واژه بسیار مبهم بوده و نمی‌توان از منظر تحلیلی یا سیاسی از آن بهره برد. در سنت مارکسیستی یا سوسیالیستی، مراد از پرولتاریا کارگرانی بود که از «دو آزادی» بهره‌مند بودند؛ آزاد از ابزار تولید و قادر به این‌که به‌طور تمام‌وقت به استخدام دربیایند. یکی از نکات مهم در زمینه پرولتاریا، «پرولتاریاسازی» است؛ یعنی فرآیند خوگیری به کار تمام‌وقت. به‌شکلی طعنه‌آمیز، سوسیال‌دموکرات‌ها، سوسیالیست‌ها و کمونیست‌های قرن بیستم در حمایت از پرولتاریاسازی هرچه در توان داشتند انجام دادند. آنان تلاش داشتند به «کار تعمیم‌یافته» دست یابند و در این فرآیند ارزش‌های آزادی و برابری را از کف دادند. 

به هر روی، پرولتاریا مدت‌هاست که دیگر نیرویی پیشرو و رادیکال، مانند یک قرن پیش، نیست؛ نیرویی که نزاع برای نسخه‌ای رفاه‌محور از سرمایه‌داری صنعتی را رهبری می‌کرد. امروزه، طبقه بالقوه دگرگون‌شونده و رادیکالْ پریکاریا یا همان بی‌ثبات‌کارها بوده که در تمامی جهان در حال رشد هستند. من در آثارم پریکاریا را به سه بخش «تبارگرا»، «نوستالژیک» و «پیشرو» تقسیم کرده‌ام. این بخش پیشرو پریکاریا بوده که در پی شیوه‌های از زندگی و اشتغال است که غیرکارگری بوده و از منظر روانی از کار فاصله بگیرد. این بخش بسیار دموکراتیک است. 

دبیرکل سابق برنامه امنیت اجتماعی اقتصادی سازمان جهانی کار با اشاره به شیوع اپیدمی کرونا در جهان و تاثیر آن بر طبقه کارگر و آینده آن گفت:‌ همیشه گفته‌ام که سیستم دستمزد پایه امری است اساسی و برآمده از دلایل اخلاقی؛ یعنی برای بهبود عدالت اجتماعی، بالا بردن آزادی و ایجاد امنیت پایه برای همه. در کتابی که درباره پریکاریا نوشته‌ام، از این مفهوم به‌عنوان راهی برای رسیدن این بی‌ثبات‌کاران به آزادی، امنیت و داشتن منابع کافی برای دست یافتن به اصول اولیه جامعه‌ای مفید دفاع کردم. 

در ادامه، تحلیلم را بر آنچه «سرمایه‌داری بهره‌گیر» نامیدم متمرکز کردم. به باور من، مشخصه سیستم اقتصادی بین‌المللیْ سرمایه‌داری بهره‌گیر جهانی است نه نئولیبرالیسم. این امر به تحلیلم از «هشت غول» جهان مدرن انجامید: نابرابری، نبود امنیت، بدهی، استرس، بی‌ثباتی (نبود حقوق)، روبات‌ها، انقراض و پوپولیسم نئوفاشیستی. این عوامل مانع از رسیدن به جامعه‌ای مفید و سودمند می‌شوند. 

در این چارچوب، اپیدمی کووید-۱۹ به بحرانی اقتصادی و رکودی چه‌بسا بی‌سابقه در تاریخ بشر می‌انجامد. در این راستا، سیستم دستمزد پایه از امری مطلوب بدل به چیزی اساسی و حیاتی شده است. 

گای استندینگ در رابطه با سناریوهای پیش رو برای فائق آمدن در زمینه سیستم نابرابر سرمایه‌داری و آلترناتیوهایی که باید بدان‌ها دست یازید، گفت: به گمان من، طرفداری از سرمایه‌داری بر اساس «بازار آزاد» خود نشان از فسادی عمیق دارد، آن هم در حالی که تمامی نمایندگان سیاسی و مؤسسات برآمده از این نظام به تنها چیزی که اعتقاد ندارند «بازار آزاد» ‌است. 

اما اشتباه خواهد بود اگر گمان کنیم که سرمایه‌داری «غیرقابل‌تغییر» است. سرمایه‌داری بهره‌جو از نئولیبرالیسم متفاوت است. اگر سیاست پیشرو را به‌مثابه «نفی در نفی» در نظر بگیریم، آنگاه موج بعدی کنش پیشرو باید بر از میان بردن سرمایه‌داری بهره‌جو متمرکز باشد. این موضوعی است که پریکاریا اساسا آن را درک می‌کند و اگر رهبران سیاسی بتوانند دریابند که باید در این زمینه دست به اقدام بزنند، به باورم اتحاد طبقاتی پیشرو و نوینی را شاهد خواهیم بود که می‌تواند به پیروزی‌های انتخاباتی و تغییر و تحول جهانی بینجامد و این امر باید به همه‌مان انگیزه بدهد. 

 

گفت‌وگو از: کامران برادران

 

منبع: ایلنا

کلیدواژه: اول ماه م ی سرمایه داری نئولیبرالیسم پرولتاریا سرمایه داری بهره دستمزد پایه بی ثبات

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۹۷۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اعتراف جدید سازندگان آسترازنکا/ باید نگران واکسن کرونا بود؟

گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، با شیوع بیماری کرونا بسیاری از ایرانی‌ها به دنبال واکسن کرونا بودند در این میان چند مدل واکسن در کشور وارد و توزیع شد، در این میان یکی از واکسن‌هایی که بسیاری از مردم ایران استفاده کردند آسترازنکا بود، در این میان از همان ابتدایی که واکسن آسترازنکا وارد کشور شد نظریه‌های مختلفی در مورد این واکسن در نشریه‌های مختلف منتشر می‌شد که قطعا واکسن آسترازنکا دارایی عوارضی است که می‌تواند به بدن گیرنده واکسن آسیب جدی وارد کند.

آسترازنکا چه نوع واکسنی است؟

واکسن آسترازنکا یک واکسن کووید ۱۹ است که توسط دانشگاه آکسفورد و شرکت آسترازنکا توسعه داده شده و از طریق عضلانی تزریق می‌شود. این واکسن، با استفاده از آدنو ویروس ChAdOx۱ شامپانزه به عنوان ناقل ویروسی ساخته شده‌است. این واکسن از دسامبر سال ۲۰۲۰، در حال انجام تحقیقات بالینی فاز III بوده‌است.

واکسن آسترازنکا، به‌صورت دو دوز نیم میلی‌لیتری در عضله دالی بازو، در افراد بالای ۱۸ سال، تزریق می‌شود. دوز دوم نیز پس از ۶ تا ۱۲ هفته از دوز نخست، تزریق می‌شود. اثربخشی این واکسن در پیشگیری از ابتلا به موارد حاد کووید ۱۹، پس از ۲۲ روز از تزریق دوز اول، معادل ۷۶ درصد و اثربخشی آن پس از تزریق دوم، به ۸۱ درصد می‌رسد.

اعتراف آسترازنکا: لخته شدن خون و کاهش پلاکت خون

شرکت داروسازی آسترازنکا اعتراف کرد واکسن کووید ۱۹ که با نام «کووید شیلد» عرضه شده بود، ممکن است به عوارض جانبی نادری از جمله لخته شدن خون و تعدادپلاکت‌های کم منجر شود.

واکسن کوویدشیلد توسط شرکت انگلیسی-سوئدی آسترازنکا با همکاری دانشگاه آکسفورد توسعه یافته و توسط انستیتو سرم هند تولید شد. این واکسن به طور گسترده در ۱۵۰ کشور جهان از جمله انگلیس و هند توزیع شد.

برخی مطالعات طی دوران همه گیری کرونا نشان داد این واکسن ۶۰ تا ۸۰ درصد در حفاظت از افراد در برابر ویروس کرونا تاثیرگذار است، اما از آن زمان تاکنون تحقیقات بیشتر حاکی از آن بوده که کووید شیلد ممکن است به ایجاد لخته خون در بدن برخی افراد منجر شود که ممکن است مرگبار باشد.

در همین راستا یک شکایت دسته جمعی از سوی حدود ۵۰ قربانی در انگلیس ثبت و در آن ادعا شد واکسن به مرگ و جراحت شدید افراد منجر شده و شاکیان خواستار ۱۰۰ میلیون پوند غرامت شدند.

یکی از شاکیان مدعی شده بود پس از دریافت واکسن و ایجاد لخته خونی به جراحت مغزی دائمی مبتلا شده و وی نمی‌تواند کار کند.

هرچند آسترازنکا در مقابل این ادعا از خود دفاع کرد، اما برای نخستین بار در یکی از اسناد دادگاه اعتراف کرد این واکسن در مواردی بسیار نادر به TTS یا ترومبوز همراه با سندرم ترومبوسیتوپنی منجر می‌شود که مشخصه آن ایجاد لخته خون و کاهش تعداد پلاکت‌های خون در افراد است.

این اعتراف آسترازنکا با تاکید شرکت در ۲۰۲۳ میلادی مبنی بر این است که قبول نمی‌کند TTS به طور عمومی در نتیجه تزریق واکسن ایجاد شود، تضاد دارد. از سوی دیگر سازمان جهانی بهداشت نیز تایید کرده بود کووید شیلد ممکن است عوارض جانبی مرگبار داشته باشد.

باید نگران واکسن آسترازنکا بود؟

در همین زمینه آمیتیس رمضانی متخصص بیماری‌های عفونی در گفتگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری آنا در مورد عوارض واکسن آسترازنکا اظهار کرد: این واکسن از جمله واکسن‌هایی است که بر پایه وکتور و آدونا ویروس به شمار می‌رود که غیر فعال است و نسبت به سایر واکسن‌ها عوارض بیشتری دارد.

وی افزود: واکسن‌های برپایه وکتور عوارض بیشتری نسبت به سایر واکسن‌ها دارند و باید حداقل تا ۱۰ سال مورد ارزیابی قرار بگیرد، اما با توجه به شرایط پاندمی کرونا بسیاری از واکسن‌ها خیلی زودتر وارد بازار شدند.

اکثر واکسن‌ها دارای عوارض هستند

این متخصص بیماری‌های عفونی ادامه داد: در نهایت برخی از واکسن‌های کووید ۱۹ باید بگیم دارای برخی عوارض خفیف یا بیشتر هستند؛ البته بیشتر واکسن ساز‌های داخلی عوارض واکسن را بررسی می‌کنند و افرادی که این واکسن هارا دریافت کردند باید مورد ارزیابی قرار بگیرند برای مثال واکسن پاستور از جمله واکسن‌هایی است که مورد ارزیابی پس از دریافت قرار می‌گیرند.

وی در مورد ایجاد لخته خون توسط واکسن گفت: احتمال ایجاد لخته‌ی خون برای همه‌ی افراد وجود دارد، اما بسیار بسیار کم بوده و حدود یک در ۱۰۰ هزار نفر این عارضه خود را نشان می‌دهد که این عارضه نیز اغلب در زنان در سن باروری شایع است مخصوصا زنانی که از دارو‌های ضد بارداری استفاده می‌کنند.

انتهای پیام/