به نقل از «ایسنا»

آلمان سیاست کمکهای خارجی خود را اصلاح می‌کند

تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۵۲۲۹۰

دولت آلمان اعلام کرده قصد دارد دستورکارش برای اعطای کمک‌های خارجی را اصلاح کرده و دستخوش تغییرات ساختاری گسترده کند.

به گزارش ایسنا، به نقل از دویچه وله، در همین راستا آلمان برنامه ریزی کرده تا با اصلاح سیاست اعطای کمکهای خارجی خود فهرست کشورهای دریافت کننده این کمک‌ها موسوم به کشورهای "شریک" در این سیاست را به ۶۰ کشور محدود کرده و در همین راستا چند کشور شامل بروندی و میانمار را از این فهرست کنار بگذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گرد مولر، وزیر همکاری اقتصادی و توسعه دولت آلمان گفت، معیارهای دولتش برای کنار گذاشتن کشورها از این فهرست شامل فساد، سوءاستفاده‌های حقوق بشری و مدیریت ضعیف هستند. او روز سه‌شنبه به دویچه وله گفت، آلمان برنامه‌ریزی می‌کند تا یک تغییر ساختاری عمیق را در دستورکارش برای اعطای کمکهای خارجی اعمال کند.

مولر در ادامه خاطرنشان کرد: فهرست فعلی به اصطلاح کشورهای "شریک" (که دریافت کننده کمکهای خارجی آلمان هستند) متشکل از ۸۵ کشور است که بیش از حد بزرگ است و از این پس بودجه کمکی سالانه ۱۰ میلیارد یورویی مربوط به این کمک‌ها معطوف به تنها ۶۰ کشور می‌شود. مولر معیارهای آلمان برای تداوم اعطای کمک به کشورها را مدیریت خوب، احترام به حقوق بشر و مقابله با فساد دانست و گفت: کشورهای شریک با ما در این سیاست باید این پیام را درک کنند.

وی افزود: ما تنها با اتکا به اعطای پول نمی‌توانیم مشکلات آفریقا و کشورهای در حال توسعه را حل کنیم و کشورهای شریک در این کمک‌ها در صورتی که معیارها را رعایت کنند، پول بیشتری دریافت خواهند کرد.

وی تاکید کرد: آن دسته از کشورهایی که در برابر اصلاح مقاومت نشان دهند همکاری آلمان را از دست خواهند داد.

مولر خاطرنشان کرد که وزارتخانه وی برای سیاست کمک‌های خارجی آلمان چهار نقطه تمرکز اصلی شامل امنیت غذایی، برنامه‌ریزی سلامت و خانواده، تحصیل، انرژی و آب و هوا را تعیین کرده است. همچنین بخش آموزش فنی و حرفه‌ای هم ۲۵ درصد بودجه کمک‌های خارجی آلمان را به خود اختصاص می‌دهد.

از جمله کشورهایی که آلمان به عنوان کشورهای اصلاحات محور فهرست کرده تونس، غنا و اتیوپی هستند اما کشور بروندی به سبب مدیریت ضعیف و میانمار به سبب بدرفتاری با اقلیت روهینجا از فهرست دریافت‌کنندگان کمک‌های خارجی آلمان کنار گذاشته می‌شوند و برلین به منظور تداوم اعطای کمک هایش به آوارگان روهینجا دست به احداث یک نیروگاه تصفیه فاضلاب در یک کمپ آوارگان در کشور بنگلادش میزند.

با این حال رئیس یک شبکه موسوم به "ونرو" که نماینده حدود ۱۴۰ گروه بشردوست در آلمان است، گفت، حامیان جامعه مدنی در کشورهای شریک، به گفتگوی سیاسی متکی بوده و بدون مشارکت وزارت توسعه و همکاری اقتصادی آلمان تضعیف خواهند شد. حزب موسوم به دموکرات‌های آزاد که مخالف دولت آلمان است نیز مولر را متهم کرد به این که کشورهایی نظیر نپال، سریلانکا، میانمار و لائوس را عملاً دارد به دست چین می‌سپارد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: آلمان خارجی آلمان کمک های خارجی کمکهای خارجی اعطای کمک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۵۲۲۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟

فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.

به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشور‌های خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.

با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشور‌های آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.

معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشور‌های آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.

۱. بازارِ رو به رشد کشور‌های آفریقایی

قاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشور‌های افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشور‌ها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.

در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشور‌های آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشور‌های جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشور‌های آفریقایی می‌توانند آن‌ها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.

موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.

۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللی

بلوک کشور‌های آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آن‌ها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.

در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشور‌های آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آن‌ها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر  به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.

۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقه‌ای

در نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.

حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشور‌های آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشور‌های آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشور‌های آفریقایی ایجاد کرده اند.

بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.